|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 2 ΑΑΔ 312
30 Μαΐου, 2012
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 43(2) ΤΟΥ ΚΕΦ. 155,
(ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ)
ΚΑΙ
ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΤΙΜΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ ΝΙΚΟΥ ΓΕΡΟΛΕΜΟΥ ΝΑ ΕΓΚΡΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ
ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΤΗΝ 27/4/2012 ΕΝΩΠΙΟΝ
ΤΟΥ ΜΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ
1. ΔΗΜΟ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ ΚΑΙ
2. ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ ΚΑΙ
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Α. ΑΚΑTHIOTIS DEVELOPERS LTD
ΓΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ
ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ,
(Ποινική Αίτηση Αρ. 1/2012)
Ποινική Δικονομία ― Κατηγορητήριο ― Εφαρμοστέες αρχές σε σχέση με την έγκριση καταχώρησης κατηγορητηρίου ― Άρθρο 43 (1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 ― Κατά πόσον Δικαστής Επαρχιακού Δικαστηρίου, ορθά αρνήθηκε να εγκρίνει την καταχώρηση Κατηγορητηρίου ― Μόνο σε αραιές και καθαρά ανυπόστατες υποθέσεις δεν πρέπει να εγκρίνεται η καταχώρηση ― Σε περίπτωση που ένας επαρχιακός δικαστής αρνείται να εγκρίνει την καταχώρηση ενός κατηγορητηρίου, είναι ορθό όπως δίδει και λόγους για την άρνηση του όπως απαιτεί το Σύνταγμα.
Με αίτηση ζητήθηκε διάταγμα, σύμφωνα με το Άρθρο 43 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155 με το οποίο να διατασσόταν η καταχώρηση του κατηγορητηρίου που αφορούσε ποινική υπόθεση με κατήγορους τον Δήμο Παραλιμνίου και τον Δήμαρχο Παραλιμνίου.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο ενώπιον του οποίου παρουσιάστηκε το σχετικό κατηγορητήριο για σκοπούς έγκρισης της καταχώρησης του, αρνήθηκε να παράσχει τέτοια έγκριση, αποφαινόμενο ότι, ο Δήμαρχος Παραλιμνίου δεν νομιμοποιείται ούτε με βάση τον περί Δήμων Νόμο 111/85, ούτε με βάση τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο Κεφ. 96 να ασκήσει ποινική δίωξη.
Ο αιτητής αφού με βάση την προβλεπόμενη διαδικασία εξασφάλισε σχετική βεβαίωση άρνησης από το Επαρχιακό Δικαστήριο, που έδωσε τους λόγους για την άρνηση του, καταχώρησε σχετική αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Με την αίτηση οι αιτητές έθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου συναφή νομολογία υποστηρίζοντας ότι από αυτή προέκυπτε το βάσιμο της θέσης τους.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι αυθεντίες στις οποίες παρέπεμψαν οι αιτητές εκδόθησαν πριν από τη θέσπιση του νέου περί Δήμων Νόμου 111/85.
2. Μόνο σε αραιές και καθαρά ανυπόστατες υποθέσεις δεν πρέπει να εγκρίνεται η καταχώρηση. Εσφαλμένα στην παρούσα περίπτωση ο πρωτόδικος δικαστής αρνήθηκε την καταχώρηση αφού στο κατηγορητήριο εκτός από τον Δήμαρχο Παραλιμνίου, ως κατήγορος ήταν και ο Δήμος Παραλιμνίου για τον οποίο δεν ανέφερε οτιδήποτε.
3. Όφειλε ο πρωτόδικος Δικαστής να εγκρίνει την καταχώρηση και ήταν θέμα της κατηγορούμενης εταιρείας να εγείρει ένσταση, εάν επιθυμούσε, στο κατά πόσο αρμοδίως διατυπώνεται ως υπ' αρ. 2 κατήγορος ο Δήμαρχος Παραλιμνίου, αφού εν πάση περιπτώσει ως κατήγορος 1 ήταν ο Δήμος Παραλιμνίου που κατά κανόνα είναι ο κατήγορος σε τέτοιες περιπτώσεις.
4. Δεν εκρίθη αναγκαία η ενασχόληση με το κατά πόσο ο Δήμαρχος Παραλιμνίου μπορούσε επίσης να είναι κατήγορος πέραν του Δήμου Παραλιμνίου.
5. Ήταν θέμα της διαδικασίας που θα ακολουθούσε το κατά πόσο μπορούσε να ήταν ή όχι και ο Δήμαρχος Παραλιμνίου ως κατήγορος ή θα ήταν μόνο ο Δήμος Παραλιμνίου.
Διατάχθηκε η έγκριση και καταχώρηση του κατηγορητηρίου ως είχε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Police v. Athienitis (1983) 2 C.L.R. 194,
Ευθυμίου (2007) 1 Α.Α.Δ. 424,
Mayor, Deputy Mayor a.o. v. Pavlicca (1936) XV C.L.R. 68,
Mayor, Deputy Mayor a.o. v. Omer a.o. (1939) XVI C.L.R. 1A,
The Mayor, Deputy Mayor a.o. v. D. Severis and Sons Ltd. (1959-60) 24 C.L.R. 32,
Οικονόμου v. Δήμου Παραλιμνίου (2000) 2 Α.Α.Δ. 614,
Δήμος Αγίας Νάπας v. Χαμάλη (2000) 2 Α.Α.Δ. 241,
Δήμος Αγίας Νάπας v. Καραγιάννη (2001) 2 Α.Α.Δ. 42.
Αίτηση.
Γ. Πιττάτζιης με Α. Πιττάτζιη, για τους Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ζητείται διάταγμα, σύμφωνα με το Άρθρο 43 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, με το οποίο να διατάσσεται η καταχώρηση του κατηγορητηρίου (Ποινικό Έντυπο Αρ. 9) που αφορά ποινική υπόθεση με κατήγορους (1) Δήμο Παραλιμνίου και (2) Δήμαρχο Παραλιμνίου».
Ο Επαρχιακός Δικαστής που παρουσιάστηκε ενώπιον του το πιο πάνω κατηγορητήριο για σκοπούς έγκρισης της καταχώρησης του, αρνήθηκε να εγκρίνει αυτή για το λόγο ότι ο Δήμαρχος Παραλιμνίου δεν νομιμοποιείται ούτε με βάση τον περί Δήμων Νόμο 111/85, ούτε με βάση τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο, Κεφ. 96 να ασκήσει ποινική δίωξη.
Το σχετικό άρθρο του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, διαλαμβάνει τα εξής:
«43.(1) Κάθε κατηγορητήριο παρουσιάζεται σε Δικαστή του Δικαστηρίου στο οποίο το κατηγορητήριο απαγγέλλεται.
(2) Κατόπιν μελέτης του κατηγορητηρίου ο Δικαστής δύναται να διατάξει όπως αυτό καταχωριστεί ή, αν αρνείται να δώσει τέτοια διαταγή, αυτός πρέπει, αν παρακληθεί με αυτό τον τρόπο από το πρόσωπο που απαγγέλλει την κατηγορία εντός δέκα ημερών από την ημερομηνία της άρνησης, να δώσει σε αυτό βεβαίωση της άρνησης, και το πρόσωπο αυτό δύναται, εντός δέκα ημερών από την ημερομηνία της εξασφάλισης της βεβαίωσης να ζητήσει από το Ανώτατο Δικαστήριο ή Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου την έκδοση διατάγματος που να διατάσσει την καταχώριση του κατηγορητηρίου και, αν το διάταγμα εκδοθεί, το κατηγορητήριο καταχωρίζεται ανάλογα»
Σχετικά με το άρθρο αυτό στο σύγγραμμα των Α.Ν. Λοΐζου και Γ. Μ. Πικής «Criminal Procedure in Cyprus", σελ. 61-62 διαβάζουμε τα ακόλουθα:
«Before a charge is filed, it must be approved by a Judge of the Court before which the charge is preferred.
The Judge may, after perusal of the charge, either approve it by directing that the same shall be filed or may withhold approval. In the event of refusal the Judge must, if he is so requested, give within ten days from the date of refusal, a certificate of such refusal whereupon it will be open to an aggrieved party to apply within ten days to the Supreme Court to review the decision. If the Supreme Court decides that the filing of the charge was wrongly refused, they may make an order directing that the charge be filed. A certificate of refusal must be in the form prescribed by the Criminal Procedure Rules."
Παραπέμπει στο Criminal Form 8, σελ. 232, του συγγράμματος.
Ότι η εξουσία αυτή είναι του επαρχιακού δικαστή φαίνεται και από την υπόθεση Police v. Athienitis (1983) 2 C.L.R. 194, σελ. 231 (Στυλιανίδης, Δ., όπως ήταν τότε) όπου διαβάζουμε τα ακόλουθα:
«Criminal proceedings are instituted by a charge preferred before a Court. The charge is presented to a Judge of the Court who, after perusal, directs that the same shall be filed - (Sections 37 and 43 of the Criminal Procedure Law, Cap. 155). The direction of the Judge for filing or his refusal to give such direction no doubt is a judicial function and not administrative. He has to examine the charge in order to ascertain: (i) that an offence known to law is alleged, (ii) that it is not out of time, (iii) that the Court has jurisdiction, and (iv) that the informant has any necessary authority to prosecute - (See R. v. Gateshead Justices [1981] 1 All E.R. 1027, per Donaldson, L.J. at p. 1033)."
Με το πιο πάνω άρθρο ασχολήθηκα στην υπόθεση Ευθυμίου (2007) 1(Α) Α.Α.Δ. 424, όπου μεταξύ άλλων, στην σελ. 430, ανάφερα τα ακόλουθα:
«......................... ενόψει του ότι ο περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος Κεφ. 155 και κατ' επέκταση το σχετικό έντυπο βεβαίωσης, είναι νομοθετήματα τα οποία συνέχισαν να ισχύουν στην Κυπριακή Δημοκρατία με βάση το Άρθρο 188 του Συντάγματος, αυτά θα πρέπει να διαβάζονται και ερμηνεύονται με τρόπο που να συνάδει με το Σύνταγμα. Επομένως σε περίπτωση που ένας επαρχιακός δικαστής αρνείται να εγκρίνει την καταχώρηση ενός κατηγορητηρίου, είναι ορθό όπως δίδει και λόγους για την άρνηση του όπως απαιτεί το Σύνταγμα. Οι λόγοι αυτοί μπορούν να φαίνονται είτε σε ξεχωριστό πρακτικό, είτε στη σχετική βεβαίωση που προβλέπεται από τον Τύπο 8 (πιο πάνω) η οποία μπορεί να διαμορφωθεί ανάλογα.»
Aκολουθώντας την πιο πάνω διαδικασία ο αιτητής και αφού εξασφάλισε σχετική βεβαίωση άρνησης από τον Επαρχιακό Δικαστή, ο οποίος έδωσε λόγους για την άρνηση του, καταχώρησε την παρούσα αίτηση.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των αιτητών έθεσαν ενώπιον μου νομολογία όπου ως κατήγορος σε υποθέσεις για παραβάσεις προνοιών του Κεφ. 96 ήταν ο Δήμαρχος, Αντιδήμαρχος κ.λ.π.. (Βλ. Mayor, Deputy Mayor etc., of Nicosia v. Vassilis Pavlicca, (1936) XV C.L.R. 68, Mayor, Deputy Mayor, Councillors and Townsmen of Lefka v. Suleiman Omer, Motor Car Hirer, of Lefka (1939) XVI C.L.R. 1A και The Mayor, Deputy Mayor, Councillors and Townsmen of Kyrenia v. D. Severis and Sons Ltd. (1959-60) 24 C.L.R. 32) για να δείξουν ότι και ο Δήμαρχος μπορεί να είναι κατήγορος.
Σημειώνω ότι οι πιο πάνω αυθεντίες είναι πριν τη θέσπιση του νέου περί Δήμων Νόμου 111/85 (ως έχει τροποποιηθεί). Εφοδίασε επίσης το Δικαστήριο με αριθμό αποφάσεων όπου διάδικος ήταν το Δημοτικό Συμβούλιο (αντί ο Δήμος) π.χ. Δημοτικό Συμβούλιο Αγλαντζιάς, Δημοτικό Συμβούλιο Έγκωμης, Δημοτικό Συμβούλιο Λάρνακας κ.λ.π..
Εξέτασα τα ενώπιόν μου γεγονότα όπως αποκαλύπτονται από την αίτηση και την ένορκη δήλωση που τη συνοδεύει αλλά και από το σχετικό πιστοποιητικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Εφαρμόζοντας τα πιο πάνω κριτήρια από τα οποία προκύπτει ότι μόνο σε αραιές και καθαρά ανυπόστατες υποθέσεις δεν πρέπει να εγκρίνεται η καταχώρηση, κρίνω ότι εσφαλμένα στην παρούσα περίπτωση ο έντιμος πρωτόδικος δικαστής αρνήθηκε την καταχώρηση αφού στο κατηγορητήριο εκτός από τον Δήμαρχο Παραλιμνίου, ως κατήγορος είναι και ο Δήμος Παραλιμνίου για τον οποίο δεν ανέφερε οτιδήποτε.
Ενόψει των πιο πάνω ώφειλε ο πρωτόδικος Δικαστής να εγκρίνει την καταχώρηση και ήταν θέμα της κατηγορούμενης εταιρείας να εγείρει ένσταση, εάν επιθυμούσε, στο κατά πόσο αρμοδίως διατυπώνεται ως υπ' αρ. 2 κατήγορος ο Δήμαρχος Παραλιμνίου, αφού εν πάση περιπτώσει ως κατήγορος 1 είναι ο Δήμος Παραλιμνίου που κατά κανόνα είναι ο κατήγορος σε τέτοιες περιπτώσεις. (Βλ. μεταξύ άλλων Οικονόμου v. Δήμου Παραλιμνίου (2000) 2 Α.Α.Δ. 614, Δήμος Αγίας Νάπας v. Χαμάλη (2000) 2 Α.Α.Δ. 241, Δήμος Αγίας Νάπας v. Καραγιάννη (2001) 2 Α.Α.Δ. 42.) Επομένως δεν το κρίνω αναγκαίο να ασχοληθώ με το κατά πόσο ο Δήμαρχος Παραλιμνίου μπορούσε επίσης να είναι κατήγορος πέραν του Δήμου Παραλιμνίου.
Ενόψει των πιο πάνω διατάσσεται η έγκριση και καταχώρηση του κατηγορητηρίου ως έχει και είναι θέμα της διαδικασίας που θα ακολουθήσει το κατά πόσο μπορεί να είναι ή όχι και ο Δήμαρχος Παραλιμνίου ως κατήγορος ή θα είναι μόνο ο Δήμος Παραλιμνίου. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Διατάσσεται η έγκριση και καταχώρηση του κατηγορητηρίου ως είχε.