|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 2 ΑΑΔ 209
24 Μαρτίου, 2009
[ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Αρ. 120/2008)
ΔΩΡΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 121/2008)
ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 120/2008, 121/2008)
Τυχερά παιχνίδια ― Κατοχή μηχανής τυχερού παιχνιδιού και παροχή βοήθειας για διάπραξη του αδικήματος της κατοχής μηχανής τυχερού παιχνιδιού ― Ο περί Μηχανών Παιγνιδιού και Μηχανών Ψυχαγωγίας Νόμος του 1996 (Ν.32(I)/1996) ― Κατά πόσο οι μηχανές στις οποίες αφορούσαν τα αδικήματα αποτελούσαν μηχανές τυχερού παιχνιδιού εντός της εννοίας του νόμου.
Οι εφέσεις αυτές αφορούν δύο καταδικασθέντες για τη διάπραξη αδικήματος δυνάμει του περί Μηχανών Παιγνιδιού και Μηχανών Ψυχαγωγίας Νόμου του 1996 (Ν.32(I)/96). Ο μεν πρώτος καταδικασθείς βρέθηκε ένοχος κατηγορίας κατοχής μηχανής τυχερού παιχνιδιού, ο δε δεύτερος για παροχή βοήθειας για διάπραξη του προαναφερθέντος αδικήματος.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι δύο μηχανές που βρέθηκαν στα υποστατικά του πρώτου κατηγορηθέντος (η μία μηχανή ήταν τύπου πόκερ και η άλλη μηχανή ιπποδρομιών) ήσαν μηχανές τυχερού παιχνιδιού εντός της εννοίας του νόμου.
Οι εφεσείοντες αμφισβητούν: (α) την ορθότητα της ερμηνείας την οποία έδωσε το Δικαστήριο βασιζόμενο και στην περιγραφή από τον εμπειρογνώμονα μάρτυρα της αστυνομίας και (β) την ορθότητα της αντίληψης του Δικαστηρίου ότι, εφόσον οι μηχανές πόκερ και οι μηχανές ιπποδρομιών κατατάσσονται από τον ίδιο το νόμο μέσα στις μηχανές τυχερού παιχνιδιού, επόμενο είναι οι μηχανές αυτές να θεωρηθούν ως τέτοιες.
Οι εφέσεις κρίθηκαν στη βάση της πτυχής υπό το (β) ανωτέρω. Το Εφετείο αποφάνθηκε ότι η κατάληξη του αποσπάσματος της πρωτόδικης απόφασης, η οποία αναφέρεται κατωτέρω, αντανακλά και τη δική του αντίληψη επί του θέματος αυτού:
«Ο Νομοθέτης εν τη σοφία του, γνωρίζοντας πράγματα και καταστάσεις, κατονόμασε μερικά παιχνίδια που από τη φύση τους είναι τυχερά και κατ' επέκταση τα κατέταξε ρητά στα δια Νόμου απαγορευμένα.»
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Eφέσεις εναντίον Kαταδίκης.
Eφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Σταύρου, E.Δ.), (Ποινική Yπόθεση Aρ. 17697/07), ημερομηνίας 2/7/08.
Μ. Κιτρομηλίδης, για τους Εφεσείοντες και στις δύο εφέσεις.
Ν. Κέκκος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Δ. Χατζηχαμπή.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ: Οι δύο εφέσεις έχουν ακουσθεί μαζί και αφορούν αντίστοιχους καταδικασθέντες σε σχέση με κατηγορία κατοχής μηχανής τυχερού παιχνιδιού και παροχής βοήθειας για διάπραξη του προαναφερθέντος αδικήματος αντιστοίχως, δυνάμει του περί Μηχανών Παιγνιδιού και Μηχανών Ψυχαγωγίας Νόμου του 1996 (Ν.32(I)/1996). Η καταδικαστική απόφαση βασίστηκε στην αντίληψη του Δικαστηρίου ότι οι δύο μηχανές οι οποίες βρέθηκαν εις τα υποστατικά του πρώτου κατηγορηθέντος ήσαν μηχανές τυχερού παιχνιδιού εντός της έννοιας του νόμου. Η μια μηχανή ήταν μηχανή τύπου πόκερ και η άλλη μηχανή ιπποδρομιών, όπως έχουν χαραχτηριστεί αντιστοίχως.
Η υπεράσπιση των Εφεσειόντων δεν αφορούσε τη μαρτυρία που σχετιζόταν με την περιγραφή της λειτουργίας των μηχανών και το χαρακτηρισμό τους ως μηχανές πόκερ και ιπποδρομιών αντίστοιχα, αλλά μόνο τη νομική ερμηνεία του όρου μηχανή τυχερού παιχνιδιού και η θέση τους ήταν ότι αυτές δεν αποτελούσαν τέτοιες μηχανές. Δεν εγείρεται επομένως θέμα αξιοπιστίας της μαρτυρίας στην υπόθεση παρά μόνο θέμα ορθότητας της ερμηνείας την οποία το Δικαστήριο, βασιζόμενο και στην περιγραφή των μηχανών από τον εμπειρογνώμονα μάρτυρα της αστυνομίας, έδωσε.
Υπάρχουν δύο σκέλη στην απόφαση του δικαστηρίου και δύο αντίστοιχες γραμμές επίθεσης εναντίον της απόφασης στην έφεση. Η μια αφορά την ερμηνεία αυτή καθ' εαυτή της αναφοράς στο νόμο ότι μηχανή τυχερού παιχνιδιού σημαίνει μηχανή που αποβλέπει στην αποκομιδή κέρδους ή άλλου ανταλλάγματος ανεξάρτητα από το αν παρέχει ταυτόχρονα δυνατότητες παιγνιδιού ή ψυχαγωγίας, και η άλλη στην αντίληψη του δικαστηρίου ότι, εφ' όσον οι μηχανές πόκερ και οι μηχανές ιπποδρομιών κατατάσσονται από τον ίδιο το νόμο μέσα στις μηχανές τυχερού παιχνιδιού επόμενο είναι οι δύο αυτές μηχανές πρέπει να θεωρηθούν ως τέτοιες.
Η εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου για τους Εφεσείοντες είναι ότι η παροχή κέρδους ή άλλου ανταλλάγματος όπως έχει ερμηνευθεί από το Δικαστήριο είναι λανθασμένη και έπρεπε να περιοριστεί ουσιαστικά στην παροχή κέρδους ή άλλου υλικού ανταλλάγματος για το οποίο δεν υπήρχε μαρτυρία όπως και το ίδιο το Δικαστήριο είπε.
Το Δικαστήριο υιοθέτησε μια ευρύτερη ερμηνεία η οποία αναφερόταν σε παροχή κέρδους με την έννοια της παροχής μονάδων και της προσδοκίας του κέρδους μονάδων από τη λειτουργία της μηχανής, θεώρησε δε ότι το αντάλλαγμα, εφ' όσον μπορεί να προσλάβει διάφορες μορφές, δεν πρέπει να ταυτίζεται μόνο με τα χρήματα ή άλλα υλικά αγαθά.
Όπως είπαμε, η μια πτυχή της έφεσης αναφέρεται σε αυτή την ερμηνεία. Δεν θα απαντήσουμε όμως τούτο εφ' όσον δεν είναι αναγκαίο να υπεισέλθουμε στις εκατέρωθεν εισηγήσεις. Η υπόθεση θεωρούμε ότι κρίνεται στη βάση της άλλης πτυχής της απόφασης ότι, εν πάση περιπτώσει, ο νομοθέτης έχει εντάξει τις μηχανές χαρακτηριζόμενες ως μηχανές τύπου πόκερ και μηχανές ιπποδρομιών στην έννοια της μηχανής τυχερού παιχνιδιού. Αυτό είναι καθαρό στην πρόνοια του Άρθρου 4(2)(α)(β) όπου:
«'μηχανή τυχερού παιγνιδιού' σημαίνει μηχανή που αποβλέπει σε παροχή κέρδους ή άλλου ανταλλάγματος, ανεξάρτητα από το αν παρέχει ταυτόχρονα δυνατότητες παιγνιδιού ή ψυχαγωγίας ή όχι, και που δεν είναι μηχανή παιγνιδιού ή μηχανή ψυχαγωγίας, περιλαμβάνει δε τις μηχανές που είναι γνωστές με τα ακόλουθα ονόματα ή παρόμοιές τους ή παραλλαγή τους:
(α) Μηχανές τύπου πόκερ ή άλλου παρόμοιου παιγνιδιού με τραπουλόχαρτα ή άλλες παραλλαγές ή παραστάσεις.
(β) μηχανές ιπποδρομιών ή μηχανές με αγώνες δρόμου ή ταχύτητας, όπως σκύλων, αυτοκινήτων ή άλλων.»
O ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής αναφέρει ότι, πέραν των πιο πάνω, που αφορούσαν την ερμηνεία του κέρδους, «η υπό εξέταση περίπτωση καθίσταται ακόμα πιο ξεκάθαρη από τη ρητή συμπερίληψη στον Νόμο στην κατηγορία των μηχανών τυχερού παιχνιδιού». Και, όπως αναφέρεται στην κατάληξη του αποσπάσματος:
«Ο Νομοθέτης εν τη σοφία του, γνωρίζοντας πράγματα και καταστάσεις, κατονόμασε μερικά παιχνίδια που από τη φύση τους είναι τυχερά και κατ' επέκταση τα κατέταξε ρητά στα δια Νόμου απαγορευμένα.»
Η κατάληξη αυτή αντανακλά και τη δική μας αντίληψη του θέματος επ' αυτού ώστε να υιοθετούμε πλήρως την πτυχή αυτή της απόφασης του ευπαίδευτου πρωτόδικου Δικαστή για να καταλήξουμε ότι δεν υπάρχει έρεισμα στην έφεση ως προς αυτή τη πτυχή.
Οι εφέσεις αποτυγχάνουν και απορρίπτονται.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.