|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 2 ΑΑΔ 854
11 Δεκεμβρίου, 2008
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Aρ. 65/2008)
RASTISLAV ZAK,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
________________________
(Ποινική Έφεση Αρ. 66/2008)
PETER PIRKO,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 65/2008, 66/2008)
_________________________
Ποινή ― Ληστεία ― Οπλοφορία προς διέγερση τρόμου ― Άρθρα 20, 282, 283 και 80 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154 ― Εφεσείοντες, αλλοδαποί, φορώντας κουκούλες και υπό την απειλή πιστολιών, λήστεψαν Συνεργατικό Ταμιευτήριο Δασκάλων αποκομίζοντας μεγάλο χρηματικό ποσό, ενώ κατά την αναχώρησή τους έδωσαν οδηγίες σε υπαλλήλους και πελάτη να πέσουν στο έδαφος ― Εφεσείοντες, ηλικίας 31 και 35 ½ χρονών, παντρεμένοι με ένα παιδί ο κάθε ένας, ηλικίας 9 και 13 χρονών, καίτοι σχεδίασαν τα αδικήματα, έδρασαν επιπόλαια, δεν κατέφυγαν στη χρήση βίας και δεν αποκόμισαν τελικά οποιοδήποτε ποσό ― Παραδοχή και αποκάλυψη των προηγούμενων πρόσφατων καταδικών τους για τη διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων στην πατρίδα τους ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης για τις κατηγορίες που αντιμετώπιζαν από κοινού οι εφεσείοντες οκτώ χρόνων (κατηγορία που αφορούσε τη ληστεία) και έξι μηνών (κατηγορία που αφορούσε την οπλοφορία προς διέγερση τρόμου) ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης ενός έτους για ληστεία και έξι μηνών για οπλοφορία προς διέγερση τρόμου στον δεύτερο εφεσείοντα, αδικήματα τα οποία αφορούσαν ληστεία περιπτέρου υπό την απειλή πιστολιού που διέπραξε περίπου δύο μήνες προηγουμένως και εξιχνιάσθηκαν με την παρούσα υπόθεση, οι οποίες θα εκτιθούν διαδοχικά με τις ποινές στις οποίες καταδικάστηκε με τον συγκατηγορούμενό του ― Επικυρώθηκαν κατ' έφεση.
Ποινή ― Αποτρεπτική ποινή ― Ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε υποθέσεις ένοπλων ληστειών τραπεζικών και/ή συνεργατικών ιδρυμάτων ενόψει της έξαρσης η οποία παρατηρείται στη διάπραξή τους και της ανάγκης προστασίας του κοινωνικού συνόλου από τα εν λόγω αδικήματα.
Ποινή ― Επιμέτρηση ― Αποτελεί ευθύνη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Επέμβαση του Εφετείου δικαιολογείται μόνο όταν η ποινή είναι αποτέλεσμα σφάλματος αρχής ή έκδηλα υπερβολική και όχι όταν αυτή, ενδεχόμενα, θα μπορούσε να είναι επιεικέστερη.
Τα αδικήματα διαπράχθηκαν από τους εφεσείοντες - είναι και οι δύο Σλοβάκοι - στις 10.59 π.μ. της 6.2.2008 και είχαν στόχο το υποκατάστημα του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Δασκάλων Λτδ το οποίο βρίσκεται στην γωνία των οδών Κιλκίς και Κωστή Παλαμά στη Λάρνακα. Ο πρώτος εφεσείων, μετά τη διάπραξη της ληστείας ανεκόπη από πολίτες και αστυνομικό που τον κατεδίωξαν και στην κατοχή του βρέθηκαν €14.620,00, δύο κουκούλες και ένα ομοίωμα πιστολιού. Ο δεύτερος εφεσείων συνελήφθηκε την επόμενη και προέβη σε θεληματική κατάθεση, παραδέχτηκε τα αδικήματα και παρέδωσε το πιστόλι που χρησιμοποίησε, το οποίο είχε κρύψει στο διαμέρισμά του, καθώς και το ποσό των €24.120,00. Στη συνέχεια παραδέχθηκε ότι στις 13.12.2007, υπό την απειλή πιστολιού, λήστεψε περίπτερο αποκομίζοντας συνολικά ΛΚ500,00. Υπό την απειλή πάντα του πιστολιού, προτού φύγει, έσπρωξε την υπάλληλο του περιπτέρου με το χέρι του και την οδήγησε στην αποθήκη του περιπτέρου. Στο περίπτερο υπήρχε εγκατεστημένο κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, με αποτέλεσμα τα πιο πάνω να καταγραφούν.
Το Κακουργιοδικείο βρήκε ένοχους τους εφεσείοντες για τα αδικήματα της ληστείας και της οπλοφορίας προς διέγερση τρόμου και τους επέβαλε τις ποινές οι οποίες αναφέρονται στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις και τις οποίες οι εφεσείοντες, με τις παρούσες εφέσεις προσβάλλουν ως έκδηλα υπερβολικές.
Το Εφετείο, αφού τόνισε ότι το Κακουργιοδικείο έλαβε δεόντως υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις και τα άλλα ελαφρυντικά των εφεσειόντων αλλά και τους επιβαρυντικούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων ήσαν και οι προηγούμενές τους καταδίκες, απέρριψε την έφεση στη βάση των νομικών αρχών που εμφαίνονται ικανοποιητικά στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις.
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Γρηγορίου v. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 217,
Κωνσταντίνου v. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 411,
Γρηγορίου v. Δημοκρατίας (Αρ.2) (2001) 2 Α.Α.Δ. 571,
Σταύρου «Φάντης» v. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 61,
Samarawickrama v. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 162,
Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245,
Κουφού κ.ά. v. Αστυνομίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 396,
Σουπουρής v. Αστυνομίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 58.
Eφέσεις εναντίον Ποινής.
Eφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Παναγή, Π.E.Δ., Zωμενής, A.E.Δ., Δαυΐδ, E.Δ.), (Ποινική Yπόθεση Aρ. 1824/08), ημερομηνίας 15/2/08.
Π. Χατζηπαναγιώτου, για τους Εφεσείοντες.
Μ. Πασιαρδή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Oι Εφεσείοντες είναι παρόντες.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Οι εφεσείοντες, με δική τους παραδοχή, βρέθηκαν ένοχοι σε τρεις κατηγορίες ληστείας και μία κατηγορία για οπλοφορία προς διέγερση τρόμου - (Άρθρα 20, 282, 283 και 80 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154). Επιπλέον, ο εφεσείων στην Έφεση Αρ. 66/08 - («εφεσείων 2») - παραδέχτηκε ακόμη δύο κατηγορίες. Αφορούσαν και πάλι ληστεία και οπλοφορία προς διέγερση τρόμου.
Στους εφεσείοντες, για τις κατηγορίες που αντιμετώπιζαν από κοινού, επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης οκτώ χρόνων - (κατηγορία που αφορούσε τη ληστεία) - και έξι μηνών - (κατηγορία που αφορούσε την οπλοφορία προς διέγερση τρόμου) - εις δε τον εφεσείοντα 2, για τα αδικήματα που αντιμετώπιζε μόνος του, επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης ενός έτους και έξι μηνών, αντίστοιχα, οι οποίες το Κακουργοδικείο διέταξε να είναι διαδοχικές των ποινών στις οποίες καταδικάστηκε με το συγκατηγορούμενό του.
Τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως τέθηκαν και έγιναν δεκτά από το Κακουργοδικείο, έχουν, σε συντομία, ως εξής:-
Οι εφεσείοντες, στις 10.59 το πρωί της 6/2/2008, φορώντας κουκούλες και κρατώντας πιστόλια, μπήκαν στο υποκατάστημα του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Δασκάλων Λτδ. - (το «Ταμιευτήριο») - το οποίο βρίσκεται στη γωνία των οδών Κιλκίς και Κωστή Παλαμά στη Λάρνακα. Υπό την απειλή των πιστολιών, ζήτησαν να τους παραδοθούν τα χρήματα. Η ταμίας, με οδηγίες του Διευθυντή του Ταμιευτηρίου, έβγαζε από το ταμείο δέσμες χαρτονομισμάτων, τα οποία οι εφεσείοντες έπαιρναν και έβαζαν στις τσέπες των παντελονιών τους. Στο μεταξύ, ο Διευθυντής πρόλαβε και ενεργοποίησε το σύστημα συναγερμού. Οι εφεσείοντες πήραν όσα χρήματα στη βιασύνη τους μπόρεσαν να βάλουν στις τσέπες τους και, φεύγοντας, έδωσαν οδηγίες στους υπαλλήλους που βρίσκονταν πίσω από τους πάγκους του υποκαταστήματος να πέσουν στο έδαφος. Τις ίδιες οδηγίες έδωσαν και σε πελάτη που εισερχόταν στο Ταμιευτήριο, προτάσσοντας εναντίον του τα πιστόλια που κρατούσαν.
Οι εφεσείοντες καταδιώχθηκαν από πολίτες, οι οποίοι, μαζί με αστυνομικό που προσέτρεξε στο μέρος, κατόρθωσαν και ανέκοψαν τον εφεσείοντα στην Έφεση Αρ. 65/08 - («εφεσείοντα 1») - στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν €14.620,00, δύο κουκούλες και ένα ομοίωμα πιστολιού. Ο εφεσείων 2 κατόρθωσε να διαφύγει, για να συλληφθεί, όμως, και αυτός την επομένη. Ο εφεσείων 1, μετά τη σύλληψή του, σε θεληματική κατάθεσή του, παραδέχτηκε τη διάπραξη των αδικημάτων και κατονόμασε ως συνεργάτη του τον εφεσείοντα 2, τον οποίο ο Αστυνομικός Φωτίου, που τον είχε καταδιώξει, αναγνώρισε ως τον έναν από τους ληστές. Και ο εφεσείων 2, μετά τη σύλληψή του, σε θεληματική του κατάθεση, παραδέχτηκε τα αδικήματα και παρέδωσε το πιστόλι που χρησιμοποίησε, το οποίο είχε κρύψει στο διαμέρισμά του, καθώς και το ποσό των €24.120,00. Στη συνέχεια, και όταν ο Αστυνομικός 1435 - Κ. Βασιλείου του ανέφερε ότι σε βιντεοκασέτα τον αναγνώρισε ως το δράστη της ληστείας του περιπτέρου του Θάνου Σκατζουρή, παραδέχθηκε ότι στις 13/12/2007, υπό την απειλή πιστολιού, ανάγκασε την υπάλληλο του εν λόγω περιπτέρου να του παραδώσει όλα τα χρήματα που υπήρχαν στο ταμείο και σε τσαντάκι κάτω από πάγκο, συνολικά, ΛΚ500,00. Υπό την απειλή πάντα του πιστολιού, προτού φύγει, έσπρωξε την υπάλληλο με το χέρι του και την οδήγησε στην αποθήκη του περιπτέρου. Στο περίπτερο υπήρχε εγκατεστημένο κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, με αποτέλεσμα τα πιο πάνω να καταγραφούν. Με την καταγγελία του επεισοδίου στην Αστυνομία, παραδόθηκαν η βιντεοκασέτα μαζί με τον ψηφιακό δίσκο. Ο εφεσείων 2, όταν κατηγορήθηκε γραπτώς, και πάλι παραδέχθηκε, από δε την υπάλληλο του περιπτέρου, η οποία τον αναγνώρισε στον αστυνομικό σταθμό, ζήτησε συγγνώμη, λέγοντάς της ότι δεν είχε σκοπό να της κάμει κακό.
Στις θεληματικές καταθέσεις τους οι εφεσείοντες - είναι και οι δύο Σλοβάκοι - ανέφεραν ότι στην πατρίδα τους καταδικάστηκαν, ο πρώτος, σε φυλάκιση τριών χρόνων και τεσσάρων μηνών για ληστεία και, ο δεύτερος, σε φυλάκιση τεσσεράμισι χρόνων για ληστεία με ψεύτικο πιστόλι και ότι αποφυλακίστηκε το Σεπτέμβριο του 2007. Οι καταδίκες που ανέφεραν οι εφεσείοντες επιβεβαιώθηκαν από τη Europol Σλοβακίας.
Το Κακουργοδικείο, κατά την επιμέτρηση της ποινής και στην προσπάθειά του για κοινή προσέγγιση των παραβατών - (βλ. Γρηγορίου ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 217) - αφού αναφέρθηκε σε αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου*, οι οποίες πραγματεύονται αδικήματα της ίδιας φύσης, ασχολήθηκε και σχολίασε τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες διαπράχθηκαν τα αδικήματα, όπως και έναν προς έναν όλους τους ελαφρυντικούς παράγοντες που έθεσε ο συνήγορος των εφεσειόντων. Έλαβε υπόψη του υπέρ των εφεσειόντων, μεταξύ άλλων, ότι αυτοί, καίτοι σχεδίασαν τα αδικήματα, έδρασαν επιπόλαια - το προϊόν της κλοπής προσπαθούσαν να το κρύψουν στις τσέπες των παντελονιών τους - δεν προκάλεσαν σε οποιοδήποτε σωματική βλάβη, δεν αποκόμισαν οποιοδήποτε ποσό, το μεγαλύτερο ποσό των χρημάτων ανευρέθη - μέρος απωλέσθηκε στο δρόμο κατά την καταδίωξή τους - όπως και την άμεση παραδοχή τους, παρά τη μειωμένη σημασία της, λόγω της επ' αυτοφώρω σύλληψης του εφεσείοντα 1. Έδωσε, όμως, βαρύνουσα σημασία στη σοβαρότητα των αδικημάτων και στην ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε αδικήματα, η διάπραξη των οποίων επαναλαμβάνεται και τα οποία δικαιολογημένα ανησυχούν την κοινωνία. Έλαβε, επίσης, υπόψη ότι οι εφεσείοντες, ηλικίας 31 και 35½ χρονών, παντρεμένοι, με ένα παιδί ο κάθε ένας, ηλικίας 9 και 13 χρονών, βαρύνονται με προηγούμενες καταδίκες, οι οποίες περιορίζουν τα περιθώρια της επιείκειας.
Οι εφεσείοντες παραπονούνται ότι οι ποινές που τους έχουν επιβληθεί είναι υπερβολικές και, συγκεκριμένα, η ποινή της οκταετούς φυλάκισης για το αδίκημα της ληστείας. Ο ευπαίδευτος συνήγορός τους, αγορεύοντας ενώπιόν μας, εισηγήθηκε, χωρίς να αμφισβητεί τη σοβαρότητα των αδικημάτων - το αδίκημα της ληστείας του Άρθρου 283 του Κεφ. 154 τιμωρείται με ποινή ισόβιας φυλάκισης - και την ανάγκη που επισημάνθηκε για αποτρεπτική ποινή ενόψει της φύσης και της συχνότητάς τους, ότι οι περιστάσεις διάπραξής τους - ελλείπει ο σχεδιασμός, η χρήση βίας, η ύπαρξη οποιωνδήποτε απωλειών - η άμεση παραδοχή και η ειλικρίνειά τους - οι ίδιοι απεκάλυψαν τις προηγούμενες καταδίκες τους - δε λήφθηκαν υπόψη από το Κακουργοδικείο στο βαθμό που θα έπρεπε.
Όπως επανειλημμένα έχουμε αναφέρει, η ευθύνη για την επιμέτρηση της ποινής ανήκει στο πρωτόδικο Δικαστήριο και επέμβαση του Εφετείου δικαιολογείται μόνο όταν η ποινή είναι αποτέλεσμα σφάλματος αρχής ή έκδηλα υπερβολική και όχι όταν αυτή, ενδεχόμενα, θα μπορούσε να είναι επιεικέστερη - (βλ. Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245· Κουφού & Άλλος ν. Αστυνομίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 396· Σουπουρής ν. Αστυνομίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 58).
Έχουμε εξετάσει το σύνολο των περιστατικών της υπόθεσης, σε συνδυασμό με όλους τους παράγοντες οι οποίοι διέπουν την επιμέτρηση της ποινής. Δε διακρίνουμε το Κακουργοδικείο να έχει σταθμίσει οποιοδήποτε από τα δεδομένα κατά τρόπο που θα επέτρεπε επέμβασή μας. Όλα όσα ο συνήγορος των εφεσειόντων συζήτησε ενώπιόν μας ως ελαφρυντικά απασχόλησαν το Κακουργοδικείο και επέδρασαν στην επιμέτρηση της ποινής, στο βαθμό που να μην εξουδετερώνεται η σοβαρότητα αδικήματος, για το οποίο ο νομοθέτης προέβλεψε ποινή φυλάκισης διά βίου. Θεωρούμε ότι η ποινή της οκταετούς φυλάκισης, που έχει επιβληθεί για το αδίκημα της ληστείας, δεν μπορεί, καθ' οιονδήποτε τρόπο, να χαρακτηριστεί υπερβολική.
Oι εφέσεις απορρίπτονται.
Oι εφέσεις απορρίπτονται.
* Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 411· Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2001) 2 Α.Α.Δ. 571· Σταύρου «Φάντης» ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 61· Samarawickrama v. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 162.