|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 2 ΑΑΔ 476
31 Οκτωβρίου, 2006
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
AKBAR AZIZI SOLEIMANI,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 303/2005)
Ποινή ― Ναρκωτικά ― Κατοχή σχεδόν ενός κιλού ρητίνης κάνναβης με σκοπό την προμήθειά του σε τρίτο ― Εφεσείων, αλλοδαπός 26 ετών, διεδραμάτισε ιδιαιτέρως σημαντικό ρόλο σε επιχείρηση διακίνησης ναρκωτικών ― Παραδοχή ― Συνεργασία με την Αστυνομία ― Απουσία προηγούμενων καταδικών ― Επιβολή ποινής οκταετούς φυλάκισης ― Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Ο εφεσείων ήλθε στην Κύπρο από το Ιράν και ζήτησε πολιτικό άσυλο με τελικό στόχο να μεταβεί στην Αγγλία για σπουδές. Τα ναρκωτικά βρέθηκαν στο χώρο αποσκευών του μοτοποδηλάτου του, το οποίο ερεύνησε η Αστυνομία, ενεργούσα βάσει πληροφοριών.
Ο εφεσείων παραδέχθηκε τη διάπραξη του αδικήματος και έδωσε ένα όνομα, αλλοδαπού, χωρίς άλλα στοιχεία, ως του προσώπου που του έδωσε τα ναρκωτικά για τα παραδώσει, έναντι χρηματικής αμοιβής.
Ο εφεσείων υποστήριξε πως δεν ήταν ο ιθύνων νους στη διάπραξη του αδικήματος.
Το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης οκτώ ετών. Ο εφεσείων καταχώρησε έφεση εναντίον της ποινής ως έκδηλα υπερβολικής, υποβάλλοντας πως η αρμόζουσα ποινή θα έπρεπε να ήταν το πιο πολύ, της τάξης των 5 ή 6 ετών φυλάκισης.
Αποφασίστηκε ότι:
Το Κακουργιοδικείο συνυπολόγισε στο σωστό πλαίσιο όλους τους σχετικούς παράγοντες μεταξύ των οποίων και το είδος και την ποσότητα του ναρκωτικού, σε σχέση με την κατοχή του οποίου, με σκοπό την προμήθεια, ο νόμος προβλέπει ποινή ισόβιας φυλάκισης. Η ποινή δεν είναι έκδηλα υπερβολική.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού (Υπόθεση Αρ. 14234/05), ημερομηνίας 16.12.05.
Μ. Γ. Πικής, για τον Εφεσείοντα.
Π. Ευθυβούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ο Εφεσείων είναι παρών.
Ex tempore
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Εφεσιβάλλεται, ως έκδηλα υπερβολική, η ποινή φυλάκισης των οκτώ ετών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα για το αδίκημα της κατοχής σχεδόν ενός κιλού ρητίνης κάνναβης, (977.7691 γραμμάρια) με σκοπό την προμήθεια τους σε τρίτο.
Η αστυνομία, ενεργούσα βάσει πληροφοριών, ανέκοψε το μοτοποδήλατο που οδηγούσε ο εφεσείων και μετά από έρευνα ανεύρε τα ναρκωτικά στο χώρο αποσκευών του. Ο εφεσείων παρεδέχθη τη διάπραξη του αδικήματος και έδωσε ένα όνομα, αλλοδαπού, χωρίς άλλα στοιχεία, ως του προσώπου που του έδωσε τα ναρκωτικά για να τα παραδώσει, έναντι χρηματικής αμοιβής. Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον εφεσείοντα αναφέρθηκε και στην παραδοχή του εφεσείοντα όπως και στη συνεργασία του με την αστυνομία αλλά θα μπορούσε να παρατηρηθεί ευθύς εξ αρχής πως οι επιλογές που είχε ο εφεσείων, κάτω από τις περιστάσεις, ήταν πολύ περιορισμένες, αν όχι ανύπαρκτες. Σε σχέση δε με το όνομα που έδωσε, σημειώνουμε πως δεν φαίνεται να συνοδεύτηκε με οποιοδήποτε άλλο στοιχείο που θα ήταν δυνατό ρεαλιστικά να οδηγούσε στον εντοπισμό άλλου συνενόχου.
Η έμφαση στα επιχειρήματα του εφεσείοντα κατ΄ αρχάς τοποθετήθηκε στο γεγονός ότι, όπως διαπιστώθηκε και από το Κακουργιοδικείο, δεν ήταν ο ιθύνων νους. Ότι σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει άλλος ως ιθύνων νους είναι, θα λέγαμε, αυτονόητο. Το ζήτημα πλέον αφορά στο ρόλο του συγκεκριμένου κατηγορούμενου στην επιχείρηση της διακίνησης ναρκωτικών και δεν μπορεί να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο ρόλος του εφεσείοντα εν προκειμένω ήταν ιδιαιτέρως σημαντικός, θα προσθέταμε απαραίτητος, πράγμα που δικαιολογεί και την περαιτέρω παρατήρηση του Κακουργιοδικείου πως η δράση του δεν διέφερε από τη δράση οποιουδήποτε προσώπου που ενεργεί ως έμπορος ναρκωτικών.
Το Κακουργιοδικείο έστρεψε την προσοχή του σε κάθε παράγοντα που θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο στην επιμέτρηση της ποινής. Είχε υπόψη του την ηλικία του εφεσείοντα, ο οποίος ήταν 26 ετών, το γεγονός ότι δεν βαρυνόταν με προηγούμενες καταδίκες και τις προσωπικές του περιστάσεις. Ο εφεσείων ήλθε στην Κύπρο από το Ιράν, ζήτησε πολιτικό άσυλο και εν τούτοις ανέλαβε εγκληματική δραστηριότητα ενώ ήταν παράλληλα η θέση του πως εν τέλει στόχος του ήταν να μεταβεί στην Αγγλία για σπουδές. Δεν διαπιστώνουμε εσφαλμένη καθοδήγηση του Κακουργιοδικείου σε σχέση με οτιδήποτε αφορά στα δεδομένα της περίπτωσης ή σε σχέση με τη σημασία τους και θα προχωρήσουμε σε ό,τι προκύπτει ως το βασικό, τελικά, επιχείρημα που αναπτύχθηκε ενώπιον μας. Υποστηρίχθηκε πως η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική και πως θα έπρεπε να είχε επιβληθεί ποινή, το πιο πολύ, της τάξης των 5 ή 6 ετών φυλάκισης επειδή αυτό προκύπτει ότι είναι το μέτρο από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Επ' αυτού έγινε αναφορά σε μεγάλο αριθμό υποθέσεων και έχουμε βεβαίως και τον αντίλογο της άλλης πλευράς, επίσης με παραπομπή σε ουσιαστικά την ίδια νομολογία, πως όσο και αν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι η ποινή είναι αυστηρή, με κανένα τρόπο δεν είναι έκδηλα υπερβολική. Επικαλούμενη συναφώς και τις επανειλημμένες επισημάνσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου πως αυξητική πρέπει να είναι η τάση ενόψει της συνεχούς επιδείνωσης της κατάστασης. Όπως ακριβώς, με παραπομπή στη νομολογία, ανέφερε και το Κακουργιοδικείο. Το Κακουργιοδικείο συνυπολόγισε στο σωστό πλαίσιο όλους τους σχετικούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων και το είδος και την ποσότητα του ναρκωτικού, σε σχέση με την κατοχή του οποίου, με σκοπό την προμήθεια, ο νόμος προβλέπει ποινή ισόβιας φυλάκισης. Δεν είναι έκδηλα υπερβολική η ποινή και η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.