|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 2 ΑΑΔ 457
7 Iουλίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
STAMBOULI & BITTON LTD,
Εφεσείων,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΧΡΙΣΤΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 63/2005)
Ποινή ― Εξασφάλιση πίστωσης από πτωχεύσαντα και μη αποκατασταθέντα, κατά παράβαση του Άρθρου 117(α) του περί Πτώχευσης Νόμου, Κεφ. 5 ― Πτωχεύσας ηλικίας 51 ετών, εξασφάλισε πιστώσεις συνολικού ποσού £36.337 χωρίς να αποκαλύψει ότι τελούσε υπό πτώχευση, ενεργώντας σκόπιμα και γνωρίζοντας ότι οι πιστωτές του δεν θα είχαν οποιαδήποτε κατά νόμο δυνατότητα να εισπράξουν το λαβείν τους ― Παραδοχή, λευκό ποινικό μητρώο ― Λήφθηκαν υπόψη και άλλες 4 εκκρεμείς παρόμοιες υποθέσεις ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης 9 μηνών σε κάθε μια από 10 κατηγορίες ― Κρίθηκαν έκδηλα ανεπαρκείς και αυξήθηκαν σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 18 μηνών σε κάθε μια από τις 10 κατηγορίες.
Εφετείο ― Παρατήρηση Εφετείου αναφορικά με την ανάγκη, από πλευράς πιστωτών, διασφάλισης των συναλλαγών τους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σε θέση να εισπράξουν το λαβείν τους.
Ο εφεσίβλητος, από τον Αύγουστο του 2003, άρχισε να έχει οικονομικές δοσοληψίες με τον κατήγορο, και άλλα πρόσωπα, από τα οποία εξασφάλισε πιστώσεις συνολικού ποσού £36.337 χωρίς να αποκαλύψει ότι τελούσε υπό πτώχευση από τις 12.7.1986 και ότι δεν είχε έκτοτε αποκατασταθεί.
Στις 3.2.2005 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας τον καταδίκασε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 9 μηνών στην κάθε μια από 10 κατηγορίες για το αδίκημα της εξασφάλισης πίστωσης ενώ είχε κηρυχθεί πτωχεύσας και δεν αποκαταστάθηκε, κατά παράβαση του Άρθρου 117(α) του περί Πτώχευσης Νόμου, Κεφ. 5.
Ο κατήγορος εφεσίβαλε τις επιβληθείσες ποινές ως έκδηλα ανεπαρκείς επιδιώκοντας την επέμβαση του Εφετείου για την αύξησή τους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι οι επιβληθείσες ποινές ήταν έκδηλα ανεπαρκείς και τις αύξησε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 18 μηνών σε κάθε μια από 10 τις κατηγορίες, του χρονικού διαστήματος έκτισης της ποινής υπολογιζόμενου από την ημερομηνία που καθόρισε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Η έφεση επιτράπηκε. Οι ποινές αυξήθηκαν ως ανωτέρω.
Παρατήρηση Εφετείου:
Οι πιστωτές είτε είναι έμποροι ή άτομα που προσφέρουν υπηρεσίες είναι ορθό και επιθυμητό να διασφαλίζουν τις συναλλαγές τους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν τη δυνατότητα να εισπράξουν το λαβείν τους. Αυτή είναι η άλλη πτυχή του φαινομένου ατόμων που δεν ανταποκρίνονται στις οικονομικές τους υποχρεώσεις με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα στις καθημερινές συναλλαγές των ανθρώπων και να παρουσιάζεται ταυτόχρονα μια κοινωνία με προβληματικές και ανέντιμες συναλλαγές.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Attorney General of the Republic v. Djeredjian a.o. (1967) 2 C.L.R. 158.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον ιδιώτη κατήγορο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Υπόθεση Αρ. 7716/04) ημερομηνίας 7/2/05, με την οποία επιβλήθηκαν στον εφεσίβλητο, ο οποίος βρέθηκε ένοχος και καταδικάστηκε στις 3.2.2005 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας σε 10 κατηγορίες για το αδίκημα της εξασφάλισης πίστωσης ενώ είχε κηρυχθεί πτωχεύσας και δεν αποκαταστάθηκε, κατά παράβαση του Άρθρου 117(α) του περί Πτώχευσης Νόμου, Κεφ.5, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης εννέα μηνών, ως ποινών έκδηλα ανεπαρκών.
Αντ. Ιντιάνος, για την Εφεσείουσα.
Γ. Κουκούνης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Ο εφεσίβλητος καταδικάστηκε στις 3.2.2005 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας σε 9 μήνες φυλάκιση στην κάθε μια από 10 κατηγορίες για το αδίκημα της εξασφάλισης πίστωσης ενώ είχε κηρυχθεί πτωχεύσας και δεν αποκαταστάθηκε, κατά παράβαση του άρθρου 117(α) του περί Πτώχευσης Νόμου, Κεφ.5. Στην επιμέτρηση της ποινής λήφθηκαν υπόψη και 4 άλλες υποθέσεις που εκκρεμούσαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, δύο εκ των οποίων αφορούσαν στην έκδοση επιταγής χωρίς αντίκρισμα, κατά παράβαση του άρθρου 305(Α) 1 του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154 και οι άλλες δύο πανομοιότυπες κατηγορίες με αυτές που εξετάζουμε. Το πρωτόδικο Δικαστήριο διέταξε όπως οι ποινές φυλάκισης, που επέβαλε χωριστά στις κατηγορίες, συντρέχουν.
Είναι η θέση του ιδιώτη κατήγορου πως οι ποινές που επέβαλε το πρωτόδικο Δικαστήριο είναι έκδηλα ανεπαρκείς και με την παρούσα έφεση επιδιώκει την επέμβαση του Δικαστηρίου για την αύξηση τους. Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι απλά. Εναντίον του εφεσίβλητου εκδόθηκε στις 13.3.86 διάταγμα παραλαβής και στις 12.7 του ίδιου έτους διάταγμα πτώχευσης. Έκτοτε δεν έχει αποκατασταθεί. Ο εφεσίβλητος όμως από τον Αύγουστο του 2003 άρχισε οικονομικές δοσοληψίες με τον κατήγορο, και άλλα πρόσωπα, από τα οποία εξασφάλισε πιστώσεις συνολικού ποσού £36.337.- χωρίς να αποκαλύψει πως τελούσε υπό πτώχευση. Οι περιπτώσεις στις οποίες ο εφεσίβλητος πήρε πιστώσεις είναι πάμπολλες. Ενίοτε εξέδιδε επιταγές, οι οποίες βέβαια επιστρέφονταν από την τράπεζα γιατί δεν μπορούσαν να τιμηθούν, ενώ εξασφάλιζε και πιστώσεις βάσει τιμολογίων τα οποία ουδέποτε πλήρωνε. Από τα γεγονότα της υπόθεσης καταδεικνύεται πως ο εφεσίβλητος ενεργούσε σκόπιμα έχοντας πλήρη συναίσθηση των πράξεων του, με προφανή σκοπό να εξασφαλίζει πιστώσεις γνωρίζοντας πολύ καλά πως οι πιστωτές του δεν θα είχαν οποιαδήποτε κατά νόμο δυνατότητα να εισπράξουν το λαβείν τους.
Θεωρούμε το αδίκημα που ορίζει ο νόμος ως πολύ σοβαρό, για το λόγο που ουσιαστικά εξηγήσαμε στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο της απόφασης μας. Ανάλογη είναι η θέση που εξέφρασε το Δικαστήριο μας στην υπόθεση The Attorney General of the Republic v. Hagop Michael Djeredjian and another (1967) 2 C.L.R. 158.
Κρίνουμε, επομένως, πως αυστηρή πρέπει να είναι η ποινή που επιβάλλεται σε αυτού του είδους τις υποθέσεις, ώστε να μεταδίδεται το μήνυμα πως δεν μπορεί ο τελών υπό πτώχευση να καταδολιεύεται ουσιαστικά ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν κατά νόμο να έχουν οποιαδήποτε θεραπεία. Σίγουρα, σε όλες τις ποινικές υποθέσεις, όταν εξετάζεται ζήτημα επιμέτρησης της ποινής, ισχύει η αρχή της εξατομίκευσης. Στην υπόθεση όμως που μας απασχολεί δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό στοιχείο που να αφορά στα γεγονότα της υπόθεσης. Όπως υποδείξαμε η παρανομία του εφεσίβλητου ήταν κατά συρροή και σκόπιμη. Υπό τις περιστάσεις η μόνη επιείκεια που μπορεί να επιδειχθεί έχει ως βάση το γεγονός πως ο εφεσίβλητος παραδέχτηκε τις κατηγορίες, είναι δε 51 ετών χωρίς προηγούμενη εγκληματική δραστηριότητα. Θεωρούμε πως η αρμόζουσα ποινή είναι η φυλάκιση 18 μηνών σε κάθε μια από τις 10 κατηγορίες. Οι ποινές θα συντρέχουν.
Προτού τελειώσουμε να μας επιτραπεί να προβούμε στο πιο κάτω σχόλιο. Συνήθως αναφερόμαστε στη συμπεριφορά αυτών που δεν ανταποκρίνονται στις οικονομικές τους υποχρεώσεις για να τονίσουμε πως αυτή δημιουργεί προβλήματα στις καθημερινές συναλλαγές των ανθρώπων και πως, ταυτόχρονα, παρουσιάζει μια κοινωνία με προβληματικές και ανέντιμες συναλλαγές. Πρέπει όμως να επισημανθεί και η άλλη πτυχή του φαινομένου. Και οι πιστωτές, είτε είναι έμποροι ή άτομα που προσφέρουν υπηρεσίες, ορθό και επιθυμητό είναι να διασφαλίζουν τις συναλλαγές τους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σε θέση να εισπράξουν το λαβείν τους. Δεν νοείται να ξανοίγονται αφειδώλευτα σε πιστώσεις με την εντύπωση πως αν δεν εισπράξουν το λαβείν τους θα είναι εύκολο και βολετό να χρησιμοποιήσουν τη δικαστική διαδικασία. Η πρόσβαση στα Δικαστήρια είναι μεν ελεύθερη, αλλά η διαδικασία πολύχρονη, πολυδάπανη και λόγω αντικειμενικών δεδομένων, μπορεί να αποδειχθεί ατελέσφορη.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η ποινή αυξάνεται από 9 μήνες φυλάκιση σε 18 μήνες. Το χρονικό διάστημα έκτισης της ποινής υπολογίζεται από την ημερομηνία που καθόρισε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Η�έφεση επιτρέπεται. Οι ποινές αυξάνονται ως ανωτέρω.