|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 2 ΑΑΔ 249
13 Mαΐου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΠΡΟΚΟΠΗΣ Ν. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΈΠΑΡΧΟY ΛΕΜΕΣΟΥ,
Eφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6445)
Οδοί και Οικοδομές — Ανέγερση οικοδομής κατά παράβαση των όρων της άδειας οικοδομής — Αποδοχή μαρτυρίας μαρτύρων κατηγορίας χωρίς αυτοί να είναι ειδικοί εμπειρογνώμονες επί των επιδίκων θεμάτων και καταδίκη του κατηγορουμένου στη βάση της εν λόγω μαρτυρίας — Ακύρωση της καταδίκης και της ποινής κατ' έφεση.
Ο εφεσείων αρχικά αντιμετώπιζε κατηγορία για ανέγερση οικοδομής σε απόσταση μικρότερη από την επιτρεπόμενη από τα σχετικά Άρθρα του περί Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96. Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η προσαχθείσα κατηγορία δεν αποδείχθηκε, αποδείχθηκε όμως ότι ο εφεσείων ανήγειρε οικοδομή, και δη τοίχο αντιστήριξης κατά παράβαση των αρχιτεκτονικών σχεδίων και των όρων της άδειας οικοδομής, ενέργεια που στοιχειοθετούσε άλλη κατηγορία με βάση τον ίδιο νόμο. Στη συνέχεια τροποποίησε το κατηγορητήριο με την προσθήκη δεύτερης κατηγορίας στην οποία βρήκε ένοχο τον εφεσείοντα.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την καταδίκη του, επικεντρώνοντας την έφεσή του στο ότι εσφαλμένα το Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία των μαρτύρων κατηγορίας χωρίς αυτοί να είναι ειδικοί εμπειρογνώμονες και/ή ότι εσφαλμένα εθεώρησε τους εν λόγω μάρτυρες ως εμπειρογνώμονες.
Αποφασίστηκε ότι:
Ο Τεχνικός του Τμήματος Πολεοδομίας ο οποίος "υποβοηθούσε στις εκτιμήσεις και γενικά στην εξέταση της περίπτωσης", όπως ανέφερε ο ένας από τους δύο μάρτυρες κατηγορίας, δεν κλήθηκε στο Δικαστήριο ως μάρτυρας κατηγορίας. Η παράλειψη αυτή αφήνει ανοικτό και το ερώτημα μέχρι ποίου σημείου η μαρτυρία των άλλων δύο μαρτύρων ήταν "εξ ιδίας αντιλήψεως", για ότι θα μπορούσε να είναι χρήσιμη, και μέχρι ποίου σημείου "εξ ακοής".
Η έφεση επιτράπηκε.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης και Ποινής.
Έφεση εναντίον της καταδίκης και της ποινής από τον Προκόπη N. Προκοπίου, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 19 Iανουαρίου 1998, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Ποινική Yπόθεση Aρ. 15354/95) στην κατηγορία της ανέγερσης οικοδομής, ήτοι τοίχου αντιστήριξης, κατά παράβαση των αρχιτεκτονικών σχεδίων και των όρων της άδειας οικοδομής σε ό,τι αφορούσε το ύψος και τον τρόπο κατασκευής του και καταδικάστηκε από Δημητριάδου, E.Δ., σε £150 πρόστιμο και £200 έξοδα. Eπιπλέον εκδόθηκε διάταγμα κατεδάφισης της οικοδομής εκτός αν ο εφεσείοντας, εντός δύο μηνών, εξασφάλιζε την απαιτούμενη άδεια.
Χρ. Χριστοφόρου, για τον Eφεσείοντα.
Κ. Γεωργίου, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων αντιμετώπιζε αρχικά κατηγορία ότι, εντός οικοπέδου του στην τοποθεσία "Δίχαλος", εντός του Συμβουλίου Βελτιώσεως Κυπερούντας, ανήγειρε και ή επέτρεψε και ή ανέχθηκε την ανέγερση οικοδομής σε απόσταση μικρότερη από τρία μέτρα από τα σύνορα του οικοπέδου, τη γραμμή διεύρυνσης και το χώρο πρασίνου, κατά παράβαση των σχεδίων και των όρων της άδειας οικοδομής, και την οποία οικοδομή εξακολουθούσε να διατηρεί και ή ανέχεται μέχρι τη δίκη του. Η κατηγορία στηριζόταν στα σχετικά άρθρα του περί Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, όπως τροποποιήθηκε.
Προς απόδειξη της υπόθεσης της η Κατηγορούσα Αρχή κάλεσε δύο μάρτυρες. Το Μ.Κ.1 Κ. Χριστοφίνα, Επιθεωρητή του Συμβουλίου Βελτιώσεως Κυπερούντας, και το Μ.Κ.2 Ν. Αντωνιάδη, Βοηθό Επαρχιακό Επόπτη. Για την υπεράσπιση έδωσε μαρτυρία ο εφεσείων, ο πολιτικός μηχανικός του και ο πεθερός του εφεσείοντα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αποδέχθηκε τη μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής και απέρριψε τη μαρτυρία της Υπεράσπισης, και αφού προχώρησε σε συγκεκριμένα ευρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, υπό το φως των ευρημάτων του, δεν αποδείχθηκε η προσαχθείσα κατηγορία, αποδείχθηκε όμως ότι ο εφεσείων ανήγειρε οικοδομή, και δη τοίχο αντιστήριξης, κατά παράβαση των αρχιτεκτονικών σχεδίων και των όρων της άδειας οικοδομής, ενέργεια που στοιχειοθετούσε άλλη κατηγορία με βάση τον ίδιο νόμο. Ύστερα από τη διαπίστωση αυτή, και αφού έκρινε ότι υπό τις περιστάσεις ήταν ορθό και δίκαιο να προχωρήσει με βάση το άρθρο 85(4) της Ποινικής Δικονομίας, Κεφ. 155, το πρωτόδικο Δικαστήριο τροποποίησε το κατηγορητήριο με την προσθήκη δεύτερης κατηγορίας στην οποία και βρήκε ένοχο τον εφεσείοντα. Όπως διατυπώθηκε, η δεύτερη κατηγορία ήταν ότι ο εφεσείων, κατά παράβαση του νόμου, ανήγειρε και ή επέτρεψε και ή ανέχθηκε την ανέγερση οικοδομής, ήτοι τοίχου αντιστήριξης, σε απόσταση από την κύρια οικοδομή μεγαλύτερη από εκείνη που καθοριζόταν στα αρχιτεκτονικά σχέδια και κατά παράβαση των όρων της άδειας οικοδομής σε ότι αφορούσε το ύψος και τον τρόπο κατασκευής του, και την οποία οικοδομή εξακολουθούσε να διατηρεί και ή ανέχεται μέχρι τη δίκη του.
Τα ευρήματα πάνω στα οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο βάσισε την απόφαση του για την ενοχή του εφεσείοντα στη δεύτερη κατηγορία ήταν, όπως αναφέρεται στην απόφαση, τα ακόλουθα:-
"Ο κατηγορούμενος ... εξασφάλισε ... στις 25.1.95 άδεια οικοδομής. Η άδεια οικοδομής παραχωρήθηκε με βάση επισυναπτόμενα αρχιτεκτονικά και χωρομετρικά σχέδια και τους όρους της πολεοδομικής άδειας. Η οικοδομή όπως ανηγέρθηκε από τον κατηγορούμενο δεν είναι σύμφωνη με τα αρχιτεκτονικά σχέδια και όρους αδείας. Συγκεκριμένα ο τοίχος αντιστήριξης στη βορειοδυτική πλευρά του τεμαχίου ενώ σύμφωνα με τα αρχιτεκτονικά σχέδια και, συγκεκριμένα, την κάτοψη του ισογείου της οικοδομής έπρεπε να κτισθεί σε απόσταση 3.90 μέτρα από την οικοδομή, επιτόπου κατασκευάσθηκε σε απόσταση 6.40 μέτρα. Επίσης ενώ στη βορειοανατολική πλευρά του τεμαχίου ο τοίχος αντιστήριξης θα έπρεπε, σύμφωνα πάλι με τα αρχιτεκτονικά σχέδια, να ανεγερθεί σε απόσταση 3 μέτρων, επιτόπου κατασκευάσθηκε σε απόσταση 4.90 μέτρων. Επίσης ο ίδιος τοίχος, ενώ με βάση τον όρο 504 της πολεοδομικής άδειας, το ύψος του δεν έπρεπε να είναι ψηλότερο από 1.20 μέτρα κατασκευάσθηκε σε μεγαλύτερο ύψος, ήτοι 2.90 μέτρων. Περαιτέρω, κατά παράβαση του όρου 506 της πολεοδομικής άδειας ο ίδιος τοίχος αντί να κατασκευαστεί κλιμακωτά, δηλαδή σε δύο επίπεδα, επιτόπου κατασκευάσθηκε σε ένα επίπεδο. ..."
Όπως προαναφέραμε, το πρωτόδικο Δικαστήριο βάσισε τα πιο πάνω ευρήματα του στη μαρτυρία που κάλεσε η Κατηγορούσα Αρχή, μαρτυρία την οποία αποδέχθηκε στην ολότητα της.
Ένας από τους λόγους στους οποίους επικεντρώθηκε η έφεση είναι ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία των μαρτύρων κατηγορίας χωρίς αυτοί να είναι ειδικοί εμπειρογνώμονες στα θέματα για τα οποία κατέθεταν και ή εσφαλμένα εθεώρησε τους εν λόγω μάρτυρες ως ειδικούς εμπειρογνώμονες καθ΄ ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν. Δεδομένου ότι τα επίδικα ζητήματα απαιτούσαν πράγματι ειδικές γνώσεις βρίσκουμε ότι ο λόγος αυτός ευσταθεί. Εξηγώντας την ιδιότητα του στο Δικαστήριο ο Μ.Κ.1 Κ. Χριστοφίνας είπε απλώς ότι, ως Επιθεωρητής του Συμβουλίου Βελτιώσεως Κυπερούντας, εκτελεί χρέη γραμματέως του Συμβουλίου, είναι υπεύθυνος για την τήρηση και φύλαξη στοιχείων και αρχείων και, επίσης, είναι υπεύθυνος για την επιθεώρηση και επίβλεψη οικοδομών ή έργων στην κοινότητα. Εξηγώντας τη δική του ιδιότητα ο Μ.Κ.2 Ν. Αντωνιάδης είπε απλώς ότι, ως Βοηθός Επαρχιακός Επόπτης είναι υπεύθυνος για την περιοχή Κυπερούντας, μέσα δε στα καθήκοντα του εμπίπτει και "η εξέταση υποθέσεων που αφορούν την έκδοση αδειών οικοδομής και άλλων αιτήσεων". Ούτε ο ένας μάρτυρας ούτε ο άλλος εξήγησε κατά πόσο, λόγω ειδικής εκπαίδευσης ή πείρας, ήταν σε θέση να διαβάζει αρχιτεκτονικά σχέδια, να κάμνει επιτόπιες μετρήσεις, να συγκρίνει τις πρόνοιες αρχιτεκτονικών σχεδίων με τα επί τόπου ευρήματα του και, με βάση τα αποτελέσματα αυτών των συγκρίσεων, να εκφέρει γνώμη κατά πόσο παραβιάστηκε ο ένας ή ο άλλος όρος της "άλφα" ή "βήτα" πολεοδομικής ή οικοδομικής άδειας. Μάλιστα ο Μ.Κ.2 Αντωνιάδης κατέθεσε ότι, όταν επισκέφθηκε το χώρο για επιτόπια εξέταση μαζί με τον Μ.Κ.1 Κ. Χριστοφίνα, παρών ήταν και Τεχνικός του Τμήματος Πολεοδομίας ο οποίος "υποβοηθούσε στις εκτιμήσεις και γενικά στην εξέταση της περίπτωσης". Ο Τεχνικός αυτός δεν κλήθηκε στο Δικαστήριο ως μάρτυρας κατηγορίας. Η παράλειψη αυτή αφήνει ανοικτό και το ερώτημα μέχρι ποιού σημείου η μαρτυρία των Χριστοφίνα και Αντωνιάδη ήταν "εξ ιδίας αντιλήψεως", για ότι θα μπορούσε να είναι χρήσιμη, και μέχρι ποιού σημείου "εξ ακοής".
Η έφεση επιτρέπεται. Η καταδίκη και η ποινή του εφεσείοντα παραμερίζονται.
H έφεση επιτρέπεται.