|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 2 ΑΑΔ 22
14 Φεβρουαρίου, 1995
[ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΕΛΒΗΣ ΑΝΤΩΝΗ ΣΙΜΚΑΣΗ
Εφεσείων,
ν.
ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5961).
Ποινή — Ναρκωτικά — Παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β '(3.57 γραμμάρια ρητίνης καννάβεως) χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, του Πρώτου Πίνακα Μέρος Π, 6(1)(2), 24, 30, 31, 31Α και Τρίτου Πίνακα του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου αρ. 29/77, όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους αρ. 67/83 και αρ. 20(1 )/92 — Κάπνισμα ρητίνης καννάβεως, κατά παράβαση των άρθρων 10(a), 24(1), 30 και Τρίτου Πίνακα του Νόμου αρ. 29/77, αρ. 166/87 και αρ. 20(1)/92 — Μία άλλη παρόμοια υπόθεση λήφθηκε υπόψη — Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης τεσσάρων και δύο μηνών και διαταγή για ενεργοποίηση για περίοδο δύο μηνών τρίμηνης ποινής φυλάκισης με τριετή αναστολή — Επικυρώθηκαν από το Εφετείο.
Ποινή — Επιμέτρηση — Προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες — Εφεσείων 26 χρόνων εργάτης από διαλυμένη οικογένεια και σε διάσταση με τη σύζυγό του — Έλλειψη ενδιαφέροντος για την οικογένειά του, και τα δυό παιδιά ηλικίας 12 και 4 μηνών — Τέθηκε υπό κηδεμονευτική επιτήρηση του Γραφείου Ευημερίας το 1982 για αντικοινωνική συμπεριφορά και διέπραξε διάφορα άλλα αδικήματα για τα οποία τοποθετήθηκε στον Εφηβικό Ξενώνα Κολοσσίου και στη Σχολή Λάμπουσας — Συμμετείχε σε πρόγραμμα απεξάρτησης από την ουσία χασίς.
Ποινή — Ελαφρυντικοί παράγοντες — Μεταμέλεια — Μόνο λίγη βαρύτητα μπορεί να αποδοθεί σ' αυτή, στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος συλλαμβάνεται επ' αυτοφώρω.
Στις 13/2/1994 μετά από έρευνα στην οικία του κατηγορουμένου η Αστυνομία βρήκε τα ναρκωτικά στο υπνοδωμάτιό του. Απολογήθηκε και ισχυρίστηκε ότι τα αγόρασε για δική του χρήση. Κρίθηκε ένοχος στις πιο πάνω κατηγορίες και εφεσίβαλε τις επιβληθείσες ποινές σαν έκδηλα υπερβολικές. Στην έφεσή του ισχυρίστηκε επίσης ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του εξουσία για τη μερική ενεργοποίηση της ανασταλείσας ποινής φυλάκισης και ότι η μόνη υπό τις περιστάσεις ενδεδειγμένη ποινή ήταν η κηδεμονευτική επιτήρηση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση αφού προηγουμένως αναφέρθηκε στη σοβαρότητα των διαπραχθέντων αδικημάτων και στην πρόσφατη αύξηση της περιόδου φυλάκισης κατά ανώτατο όριο σε οκτώ έτη και αποφάνθηκε ότι:
1. Η πολύ καθυστερημένη προσπάθεια του εφεσείοντα για απεξάρτηση έγινε ενόψει της επικείμενης δίκης του στο Επαρχιακό Δικαστήριο.
2. Ο ισχυρισμός της κλινικής ψυχολόγου ότι τυχόν φυλάκιση του εφεσείοντα θα αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα στη θεραπεία του, είναι εντελώς ατεκμηρίωτος. Στις Κεντρικές Φυλακές παρέχεται κάθε μορφή ιατρικής περίθαλψης και υποβοηθείται κάθε προσπάθεια απεξάρτησης καταδίκων από τα ναρκωτικά ή θεραπείας τους από οποιαδήποτε άλλη μορφή αντικοινωνικής συμπεριφοράς ή συνήθειας.
Η έφεση απορρίπτεται.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τον Έλβης Αντώνη Σίμκαση ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 11 Νοεμβρίου, 1994, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 15743/94) στην κατηγορία της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β', και στην κατηγορία του καπνίσματος ρητίνης καννάβεως, κατά παράβαση των άρθρων 10(α), 24(1), 30 και Τρίτου Πίνακα του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου αρ. 29/77, αρ. 166/87 και αρ. 20 (1)/92 και των άρθρων 2, 3 του Πρώτου Πίνακα Μέρος Π, 6(1)(2), 24, 30, 31, 31Α και του Τρίτου Πίνακα του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου, αρ. 29/77, όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους αρ. 67/83 και αρ. 20 (1)/92, και καταδικάστηκε από Μ. Φωτίου, Α.Ε.Δ. σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης τεσσάρων και δύο μηνών αντίστοιχα.
Ρ. Ερωτοκρίτου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Δημητριάδου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Στις 11/11/94 ο Εφεσείων Έλβης Αντώνη Σίμκαση, από τη Λεμεσό, κατόπιν δικής του παραδοχής, βρέθηκε ένοχος από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία αφορούσε το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β', δηλαδή 3.57 γραμμάρια ρητίνης καννάβεως, χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, Πρώτου Πίνακα Μέρος II, 6(1)(2), 24, 30, 31, 31Α και Τρίτου Πίνακα του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου αρ. 29/77 όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους αρ. 67/83 και αρ. 20(1 )/92. Στην κατηγορία αυτή καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών. Η δεύτερη κατηγορία αφορά το αδίκημα του καπνίσματος ρητίνης καννάβεως, κατά παράβαση των άρθρων 10(α), 24(1), 30 και Τρίτου Πίνακα του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου αρ. 29/77, αρ. 166/87 και αρ. 20(1 )/92. Στην κατηγορία αυτή καταδικάστηκε σε συντρέχουσα ποινή φυλάκισης δύο μηνών. Τα πιο πάνω αδικήματα διαπράχθηκαν στη Λεμεσό μεταξύ 8ης και 13ης Φεβρουαρίου 1994. Ταυτόχρονα το πρωτόδικο Δικαστήριο διέταξε τη μερική ενεργοποίηση, για περίοδο δύο μηνών, ποινής φυλάκισης διάρκειας τριών μηνών η οποία του είχε επιβληθεί υπό όρους αναστολής στις 28/6/93 στην υπόθεση αρ. 6282/93 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού.
Εναντίον της επιβολής των πιο πάνω ποινών ο Εφεσείων καταχώρησε την παρούσα έφεση ισχυριζόμενος ότι οι ποινές είναι πρόδηλα υπερβολικές, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα σε ελαφρυντικές περιστάσεις ούτε εξατομίκευσε τις ποινές και άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του εξουσία για τη μερική ενεργοποίηση της ανασταλείσας ποινής φυλάκισης στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσείοντα, στη διάρκεια της αγόρευσής του προς υποστήριξη της έφεσης αυτής, υπέβαλε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο όφειλε, υπό τας περιστάσεις, να μην επιβάλει στον εφεσείοντα οποιαδήποτε ποινή φυλάκισης και να περιοριστεί στην επιβολή της ποινής της κηδεμονευτικής επιτήρήσης η οποία, κατά την εισήγησή του, ήταν η μόνη ενδεδειγμένη υπό τας περιστάσεις.
Αναφορικά με το μέρος της έφεσης που στρέφεται εναντίον της δίμηνης ενεργοποίησης της ανασταλείσας ποινής φυλάκισης η οποία, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι θα άρχιζε μετά την εκπνοή της φυλάκισης των τεσσάρων μηνών που επεβλήθηκε στην πρώτη κατηγορία, ο κ.Ερωτοκρίτου βάσισε αποκλειστικά το επιχείρημά του στην εισήγησή του ότι δε έπρεπε να είχε επιβληθεί στον εφεσείοντα στις κατηγορίες 1 και 2 ποινή φυλάκισης. Δεν προχώρησε όμως να εισηγηθεί ότι αν η ενδεδειγμένη ποινή για τις κατηγορίες 1 και 2 ήταν ποινή φυλάκισης, το πρωτόδικο Δικαστήριο κακώς αποφάσισε τη μερική ενεργοποίηση της ανασταλείσας ποινής φυλάκισης.
Τα παραδεκτά γεγονότα που περιβάλλουν τη διάπραξη των παρόντων αδικημάτων και αφορούν επίσης τις προσωπικές συνθήκες του Εφεσείοντα είναι σε συντομία τα εξής:
Στις 13/2/94 η Αστυνομία, αφού εξασφάλισε δικαστικό ένταλμα ερεύνης, ερεύνησε την οικία του εφεσείοντα στην παρουσία του και στο υπνοδωμάτιό του βρήκε σε δέσμη χαρτονομισμάτων φαιά ουσία η οποία εφαίνετο να ομοιάζει με ρητίνη καννάβεως. Επεστήθη η προσοχή του στο νόμο και είπε τα εξής "εντάξει, είναι δικό μου, αφού ξέρετε ότι πίνω καμιά ψιλή". Στη συνέχεια ο εφεσείων συνελήφθηκε και οδηγήθηκε στον Αστυνομικό Σταθμό και εκεί προέβη σε θεληματική κατάθεση στην οποία παραδέκτηκε τη διάπραξη των αδικημάτων του κατηγορητηρίου. Ισχυρίστηκε ότι αγόρασε τη ρητίνη καννάβεως για δική του χρήση και απολογήθηκε. Στο Κυβερνητικό Χημείο διαπιστώθηκε ότι η φαιά ουσία που κατασχέθηκε από τον εφεσείοντα ήταν 3.57 γραμμάρια ρητίνης καννάβεως. Διαπιστώθηκε επίσης ότι ο εφεσείων δεν κατείχε άδειά του Υπουργού Υγείας.
Κατά την επιμέτρηση της υπό έφεση ποινής το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε επίσης υπόψη του την υπόθεση αρ. 15744/94 η οποία εκκρεμούσε εναντίον του Εφεσείοντα και της οποία τα γεγονότα ήταν ότι στις 23/12/93 βρέθηκαν στην κατοχή του εφεσείοντα 0.109 γραμμάρια φυτού καννάβεως από τα οποία δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη καννάβεως χωρίς να είναι κάτοχος της σχετικής άδειας του Υπουργού Υγείας. Ο εφεσείων παραδέκτηκε επίσης ότι μεταξύ 23/11/93 και 23/12/93 στη Λεμεσό κάπνιζε ρητίνη καννάβεως. Είχε και τότε απολογηθεί, λέγοντας "ζητώ συγνώμη, προσπαθώ να το σταματήσω".
Ο Εφεσείων δεν έχει λευκό ποινικό μητρώο. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, στις 28/6/93 στην υπόθεση του επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με αριθμό 6282/93 ο Εφεσείων καταδικάστηκε στην πρώτη κατηγορία για παράνομη κατοχή ρητίνης καννάβεως σε τρείς μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή και £100 πρόστιμο, και στη δεύτερη κατηγορία για κάπνισμα ρητίνης καννάβεως σε £50 πρόστιμο. Η φυλάκιση με αναστολή ήταν εν ισχύι όταν διαπράχθηκαν τα παρόντα αδικήματα εντός του Φεβρουαρίου του 1994, δηλαδή μετά που παρήλθαν μόνο 7 1/2 μήνες από την έναρξη της τριετούς περιόδου αναστολής.
Ο Εφεσείων είναι 26 ετών, εργάτης και, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο κοινωνικής έκθεσης του γραφείου Ευημερίας που κατατέθηκε στο Δικαστήριο κατόπιν εισήγησης του εφεσείοντα, προέρχεται από διαλυμένη οικογένεια. Παρόλο που είναι νυμφευμένος, βρίσκεται σε διάσταση με τη σύζυγό του. Έχει δυο παιδιά τη Χριστίνα, ηλικίας ενός χρόνου, και το Δημήτρη, ηλικίας 4 μηνών. Αν και ό ίδιος έχει εισόδημα £400 το μήνα, η σύζυγός του παίρνει δημόσιο βοήθημα για την ίδια και τα παιδιά τους ανερχόμενο σε £251 το μήνα. Από τις αρχές του καλοκαιριού του 1994 που βρίσκεται σε διάσταση με τη σύζυγό του, διαμένει με τη μητέρα και την αδελφή του στο συνοικισμό "Λινόπετρας". Ουδέποτε έδειχνε το αναγκαίο ενδιαφέρον για την οικογένειά του. Ενώ ήταν ανήλικος παρουσίασε αντικοινωνική συμπεριφορά και τέθηκε υπό κηδεμονευτική επιτήρηση του Γραφείου Ευημερίας το 1982, με το οποίο, όμως, παρέλειψε να συνεργαστεί και διέπραξε διάφορα άλλα αδικήματα για τα οποία τοποθετήθηκε τόσο στον Εφηβικό Ξενώνα Κολοσσίου όσο και στη Σχολή Λάμπουσας.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσείοντα τόνισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι, όπως προκύπτει από σχετικό πιστοποιητικό ημερομηνίας 8/11/94 της Μαίρης Δήμου, κλινικής ψυχολόγου, που κατατέθηκε στο πρωτόδικο Δικαστήριο, ο εφεσείων είχε αρχίσει ένα μήνα προηγουμένως" να μετέχει σε πρόγραμμα απεξάρτησης από την ουσία χασίς στην Ανοιχτή Θεραπευτική Κοινότητα Εξαρτημένων Ατόμων "Η ΤΟΛΜΗ", στη Λάρνακα, ότι οι επισκέψεις του στην Κοινότητα ήταν τακτικές και η συμμετοχή του στην ομάδα αυτοβοήθειας καλή. Στο ίδιο πιστοποιητικό αναφέρεται ότι: "Πιστεύεται ότι, τυχόν φυλάκισή του θα δρούσε σαν ανασταλτικός παράγοντας στην θεραπεία του."
Σύμφωνα με άλλο πιστοποιητικό με την ίδια ημερομηνία, δηλαδή 8/11/94, που επίσης κατατέθηκε στο πρωτόδικο Δικαστήριο, ο κυβερνητικός γιατρός Κυριάκος Βερεσιές, ειδικός νευρολόγος-ψυχίατρος αναφέρει ότι ο εφεσείων από τις 7/10/94 άρχισε να επισκέπτεται τακτικά τα εξωτερικά ιατρεία και τις ομάδες αυτοβοήθειας και να κάνει συγκεκριμένη προσπάθεια απεξάρτησης από τα ναρκωτικά. Σε αντίθεση με το πιστοποιητικό της κας Μαίρης Δήμου, ο κ. Κυριάκος Βερεσιές δεν εκφράζει στο δικό του πιστοποιητικό οποιαδήποτε γνώμη αναφορικά με τυχόν επιπτώσεις στην προσπάθεια την οποία ο εφεσείων άρχισε να καταβάλλει για απεξάρτησή του από τα ναρκωτικά, από τυχόν επιβολή σ' αυτόν ποινής φυλάκισης.
Το μοναδικό άλλο ελαφρυντικό πάνω στο οποίο ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσείοντα βάσισε την εισήγησή του ότι η μόνη ποινή που θα έπρεπε να είχε επιβληθεί στον εφεσείοντα ήταν εκείνη της κηδεμονευτικής επιτήρησης και, εν πάση περιπτώσει, όχι ποινή φυλάκισης, είναι η έμπρακτη μεταμέλειά του η οποία, όπως ισχυρίζεται, μαρτυρείται, εκτός από την προσπάθειά του για απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, από την παραδοχή του τόσο στην Αστυνομία όσο και ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Το Δικαστήριο δεν έκρινε αναγκαίο να ακούσει την ευπαίδευτη δικηγόρο της Εφεσίβλητης Αστυνομίας σ' απάντηση των θέσεων που εξέφρασε ο κ. Ερωτοκρίτου προς υποστήριξη της Έφεσης του.
Δεν έχουμε πεισθεί, απ' όσα έχουν εκτεθεί τόσο ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και ενωπιόν μας, ότι η αρμόζουσα ποινή είναι άλλη από τη φυλάκιση. Ούτε έχουμε πεισθεί ότι η διάρκεια της ποινής φυλάκισης που έχει επιβληθεί είναι υπερβολική, πολύ περισσότερο, ότι είναι πρόδηλα υπερβολική. Ούτε έχουμε, τέλος, πεισθεί ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε εκδίδοντας διαταγή για την ενεργοποίηση μέρους της διάρκειας φυλάκισης που είχε επιβληθεί στον Εφεσείοντα υπό όρους αναστολής και που ήταν εν ισχύι κατά το χρόνο της διάπραξης των παρόντων αδικημάτων.
Το αδίκημα που αναφέρεται στην πρώτη κατηγορία είναι πολύ σοβαρό, τιμωρείται δε, κατά ανώτατο όριο, με ποινή φυλάκισης μέχρι οκτώ έτη. Η πρόσφατη αύξηση της περιόδου φυλάκισης κατά ανώτατο όριο σε οκτώ έτη, αντανακλά την αγωνία της κοινωνίας για τη διαρκώς αυξανόμενη συχνότητα διάπραξης αδικημάτων σχετιζομένων με τα ναρκωτικά, τα οποία αποτελούν επικίνδυνη πληγή στο σώμα ολόκληρης της κοινωνίας και επηρεάζουν όχι μόνο το πρόσωπο που τα διαπράττει αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο κινείται, ιδιαίτερα βέβαια το οικογενειακό του περιβάλλον. Όσον αφορά την ισχυριζόμενη έμπρακτη μεταμέλεια του εφεσείοντα ολίγη μόνο βαρύτυτα, ως ελαφρυντικού παράγοντα, μπορεί να αποδοθεί σ' αυτήν, εν όψει του γεγονότος ότι ο εφεσείων ουσιαστικά συνελήφθη επ' αυτοφώρω. Μετά την ανεύρεση της ρητίνης καν-άβεως στο υπνοδωμάτιό του, ελάχιστα περιθώρια είχε να αρνηθεί πειστικά τη διάπραξη των αδικημάτων τα οποία και παραδέκτηκε. Πιστεύουμε ακόμα ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο ιπέδωσε επαρκή βαρύτητα στην προσπάθεια του εφεσείοντα για απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, εν όψει των συνθηκών γύρω από την έναρξη της προσπάθειας αυτής. Είναι φανερό ότι η πολύ καθυστερημένη έναρξη της προσπάθειας αυτής έγινε εν όψει της επικείμενης δίκης του εφεσείοντα στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα, ο ισχυρισμός που περιέχεται στο πιστοποιητικό της κας Μαίρης Δήμου ότι τυχόν φυλάκιση του εφεσείοντα θα δρούσε σαν ανασταλτικός παράγοντας στη θεραπεία του, είναι τελείως ατεκμηρίωτος και ούτε πα-ρέχετα οποιαδήποτε εξήγηση με ποιό τρόπο και γιατί τυχόν φυλάκιση του εφεσείοντα θα επηρέαζε δυσμενώς τη θεραπεία του. Καμία τέτοια εξήγηση δε δόθηκε από τον εφεσείοντα ή το δικηγόρο του στο πρωτόδικο Δικαστήριο και παρά τη δική μας προσπάθεια να πληροφορηθούμε από το δικηγόρο του εφεσείοντα με ποιό τρόπο η επιβληθείσα ποινή επηρεάζει τη θεραπεία του πελάτη του, οι επί του προκειμένου ερωτήσεις μας ουδέποτε απαντήθηκαν. Θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι στις Κεντρικές Φυλακές παρέχεται κάθε μορφή ιατρικής περίθαλψης και υποβοηθείται κάθε ειλικρινής προσπάθεια απεξάρτησης καταδίκων από τα ναρκωτικά ή θεραπείας τους από οποιαδήποτε άλλη μορφή αντικοινωνικής συμπεριφοράς ή συνήθειας.
Τελειώνοντας έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος να επέμβουμε στην επιβληθείσα από το πρωτόδικο Δικαστήριο ποινή και απορρίπτουμε, ως εκ τούτου, την παρούσα έφεση.
Η έφεση απορρίπτεται