|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 2 ΑΑΔ 251
14 Μαΐου, 1991
[Α. ΛΟΙΖΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στές]
JAMES PATRIC ROCK,
Εφεσείων,
ν.
ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5377).
Διάρρηξη καταστήματος και κλοπή κατά παράβαση του Άρθου 294 (α) τον Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Επίθεση κατά οργάνου τήρησης της τάξης στη δέουσα εκτέλεση τον καθήκοντος τον, κατά παράβαση τον Άρθρον 244 (β) τον Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Μεταφορά μάχαιρας απολήγουσας σε αιχμηρό άκρο εκτός της οικίας τον, κατά παράβαση των Άρθρων 82 (2) και 85 τον Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Ο περί Δικαστηρίων Νόμος τον 1960 (Νόμος Αρ. 14 τον 1960) όπως τροποποιήθηκε, Άρθρο 24 (2) — Εκδίκαση υποθέσεων με τη συγκατάθεση τον Γενικού Εισαγγελέα από το Επαρχιακό Δικαστήριο αντί από το Κακουργιοδικείο.
Διάπραξη παρομοίων αδικημάτων σε δύο άλλες υποθέσεις που δια-πράχθησαν από τον κατηγορούμενο όταν αυτός είχε αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση.
Ποινή — Εξατομίκευση της ποινής — Λευκό ποινικό μητρώο — Προσωπικές συνθήκες.
Ποινή — Αποτρεπτική ποινή — Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης δύο χρόνων στη πρώτη κατηγορία και ενός μηνός στην κάθε μια από τις δύο άλλες κατηγορίες — Εγκρίθηκαν από το Εφετείο.
Ο κατηγορούμενος που ήταν αλλοδαπός με άδεια παραμονής για τρεις μήνες διάρρηξε κατάστημα στη Λεμεσό και έκλεψε ένα ραδιοκασεττόφωνο, μια μικρή τηλεόραση και διάφορα άλλα αντικείμενα. Στην κατοχή του βρέθηκε μαχαίρι που απέληγε σε αιχμηρό άκρο μήκους 3 1/2 ιντζών. Επίσης κλώτσησε τον αστυφύλακα. Κατηγορήθηκε και παραδέχτηκε τις κατηγορίες.
Σε έρευνα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του βρέθηκαν τρία ραδιοκασεττόφωνα και ένα walkman τα οποία ο κατηγορούμενος είχε κλέψει από το ίδιο κατάστημα.
Ο κατηγορούμενος ζήτησε να ληφθούν υπόψη και δύο άλλες υποθέσεις που αναφέρονταν σε τρεις διαρρήξεις. Οι υποθέσεις αυτές αφορούσαν διάρρηξη των γραφείων της εταιρείας 'Τσίρκον" στη Λεμεσό, του καταστήματος της Τράπεζας Κύπρου στη λεωφόρο Γρίβα Διγενή και του κεντρικού καταστήματος της Τράπεζας Barclays στην οδό Σπύρου Αραούζου. Ο κατηγορούμενος δεν παραδέχτηκε τη διάρρηξη των γραφείων της 'Τσίρκον" αλλά παραδέχτηκε τις διαρρήξεις των Τραπεζών. Τα αδικήματα που αναφέρονται στις δύο υποθέσεις διαπράχθηκαν κατά τον χρόνο που ο εφεσείοντας αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση. Τα λεφτά που εκλάπηκαν εξοδεύθηκαν από τον κατηγορούμενο.
Σε έφεση εναντίον της ποινής για τον λόγο ότι οι προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα, το λευκό ποινικό του μητρώο και οι οικογενειακές του υποχρεώσεις εδικαιολογούσαν επιεικέστερη μεταχείριση, το Ανώτατο Δικαστήριο κατάληξε στο συμπέρασμα ότι τα περιστατικά της υπόθεσης δεν δικαιολογούν την παρέμβαση του σαν Εφετείου στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή. Ο τρόπος που ενήργησε ο κατηγορούμενος καταχρώμενος τη φιλοξενία που του πρόσφερε η χώρα μας με τις διαρρήξεις τραπεζών, γραφείου και καταστήματος μόνο και μόνο γιατί είχε ανάγκη χρημάτων, δείχνει έλλειψη σεβασμού προς τη ξένη περιουσία. Η επιβληθείσα ποινή που είναι ταυτόχρονα τιμωρητική για τον κατηγορούμενο και αποτρεπτική για τη διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων είναι ορθή.
Η έφεση απορρίπτεται.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Σωκράτους ν. Δημοκρατίας (1970) 2 C.L.R. 181;
Edwards ν. Αστυνομίας (1971) 2 C.L.R. 239;
Κανάρης και άλλοι ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 18;
Ψύλλος ν. Δημοκρατίας (1984) 2 C.L.R. 420;
Νικολάου ν. Δημοκρατίας (1985) 2 C.L.R. 52;
Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1986) 2 C.L.R. 207;
Αντωνιάδης ν. Αστυνομίας (1986) 2 C.L.R. 21;
Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 313;
Δημοκρατία ν. Γεωργίου (1989) 2 Α.Α.Δ. 31;
Azzeh v. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 14;
Ahmet & Another v. Δημοκρατίας (1987) 2 C.L.R. 215;
Αλουπός ν. Δημοκρατίας, 1961 C.L.R. 246;
Σάββα ν. Δημοκρατίας (1968) 2 C.L.R. 218;
R v. Nuttal [1909] J.P. 30 C.C.A.;
R v. Morton [1908] 1 Cr. App. R. 255;
R v. Dobson [1930] 22 Cr. App. R. 141.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τον James Patric Rock ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 19 Νοεμβρίου, 1990 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ( Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 28969/90) στην κατηγορία διάρρηξης καταστήματος κατά παράβαση του άρθρου 294 (α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, στην κατηγορία επίθεσης κατά οργάνου τηρήσεως της τάξης κατά παράβαση των άρθρων 244 (β) και 20 του Ποινικού Κώδικα και στην κατηγορία μεταφοράς μάχαιρας αποληγούσας σε αιχμηρό άκρο εκτός της οικίας του κατά παράβαση των άρθρων 82 (2) και 85 του Ποινικού Κώδικα και καταδικάστηκε από τον Μιχαηλίδη, Πρ. Α.Ε.Δ. σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2 χρόνων στη πρώτη κατηγορία και ενός μηνός φυλάκιση στη κάθε μια από τις κατηγορίες 2 και 3.
Π. Κλεοβούλου, για τον εφεσείοντα.
Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την εφεσίβλητη.
Α. ΛΟΙΖΟΥ, ΠΡ. ανέγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Ο εφεσείων βρέθηκε ένοχος με τη δική του παραδοχή σε τρεις κατηγορίες.
Η πρώτη κατηγορία αφορά διάρρηξη καταστήματος και κλοπή κατά παράβαση του Άρθρου 294 (α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Οι λεπτομέρειες του αδικήματος αυτού είναι ότι ο κατηγορούμενος στις 30 Αυγούστου, 1990, στη Λεμεσό, διάρρηξε και εισήλθε στο κατάστημα ηλεκτρικών ειδών του Γεώργιου Δημήτρη Δημητριάδη από τη Λεμεσό, και διάπραξε κακούργημα μέσα σ' αυτό, δηλαδή, έκλεψε από αυτό ένα φορητό ραδιοκασεττόφωνο TURBO BASS PHILIPS αξίας £110.-, ένα φορητό ραδιοκασεττόφωνο JVC αξίας £175.-, ένα φορητό ραδιοκασεττόφωνο WALKMAN SONY αξίας £55.-, ένα φορητό ραδιοκασεττόφωνο ROADSTAR αξίας £115.-, ένα φορητό ραδιοκασεττόφωνο PHILIPS ατομικό αξίας £28.-, ένα ραδιοκασεττόφωνο φορητό PHILIPS ατομικό αξίας £20.- και μια φορητή τηλεόραση με ράδιο TELE αξίας £60.- συνολικής αξίας £563.-, περιουσία του πιο πάνω προσώπου.
Η δεύτερη κατηγορία αφορά επίθεση εναντίον οργάνου τήρησης της τάξης στη δέουσα εκτέλεση του καθήκοντος του, κατά παράβαση των Άρθρων 244 (β) του Κώδικα. Οι λεπτομέρειες ήταν ότι την ίδια μέρα, στη Λεμεσό, επιτέθηκε εναντίον του αστυνομικού 4549 Α. Γεωργίου, κατά τη δέουσα εκτέλεση του καθήκοντος του.
Η τρίτη κατηγορία αφορά μεταφορά μάχαιρας απολήγουσα σε αιχμηρό άκρο εκτός της οικίας του, κατά παράβαση των Άρθρων 82 (2) και 85 του Κώδικα. Οι λεπτομέρειες του αδικήματος αυτού ήταν ότι ο εφεσείων μετέφερε τη μάχαιρα αυτή εκτός της οικίας του ή του περίβολου της.
Η ανώτατη ποινή που προβλέπεται για το πρώτο αδίκημα είναι επτά χρόνια φυλάκιση.
Με τη συγκατάθεση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας που δόθηκε κάτω από το Άρθρο 24 (2) του Περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Νόμος Αριθ. 14 του 1960) όπως τροποποιήθηκε, η υπόθεση αυτή παρουσιάστηκε προς εκδίκαση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου αντί να παραπεμφθεί για εκδίκαση από Κακουργιοδικείο που κανονικά έχει αρμοδιότητα να εκδικάζει τέτοιες υποθέσεις και έτσι σύμφωνα με την επιφύλαξη του εδάφιου αυτού η ανώτατη ποινή που θα μπορούσε να επιβάλει το μέλος του Επαρχιακού Δικαστηρίου που θα εκδίκαζε την υπόθεση, δεν μπορούσε να υπερβαίνει την τιμωρία ή την αποζημίωση την οποία τέτοιος Δικαστής έχει εξουσία να επιβάλει ή επιδικάσει δυνάμει του εδάφιου 1 του ίδιου άρθρου, δηλαδή τρία χρόνια φυλάκιση. Με τη συγκατάθεση αυτή ο εφεσείοντας ετύγχανε αμέσως μιας επιεικούς μεταχείρισης με τη βεβαιότητα ότι η οποιαδήποτε ποινή που θα επιβαλλόταν σ' αυτόν δε θα υπερέβαινε τα τρία χρόνια φυλάκισης.
Ο εφεσείοντας καταδικάστηκε στην πρώτη κατηγορία σε δυο χρόνια φυλάκιση από 16 Νοεμβρίου, 1990, ημερομηνία κράτησης του, και στις δυο άλλες κατηγορίες σε ένα μήνα φυλάκιση στην κάθε μια από την ίδια ημερομηνία, όλες οι ποινές να συντρέχουν.
Τα γεγονότα της υπόθεσης εκτίθενται με σαφήνεια και ακρίβεια στην πολύ επιμελημένη απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστή και είναι σε συντομία τα ακόλουθα.
Ο κατηγορούμενος αφίχθηκε στην Κύπρο με πλοίο στις 27 Ιουλίου, 1990, και του δόθηκε άδεια παραμονής για τρεις μήνες. Στις 29 Αυγούστου, 1990, γύρω στις 1 μ.μ. ο Γεώργιος Δημητριάδης, καταστηματάρχης από τη Λεμεσό, έκλεισε το κατάστημα του και έφυγε. Την επομένη, γύρω στις 1.15 βρισκόταν στην αίθουσα υποδοχής του ξενοδοχείου "METROPOL" στη Λεμεσό το οποίο απέχει, όπως αναφέρθηκε, γύρω στα 50 μέτρα από το κατάστημα του προαναφερθέντα Δημητριάδη, ο Ghassan Shehada από τη Λεμεσό, ο οποίος ειδοποιήθηκε από μια ξένη καλλιτέχνιδα ότι ένας άνδρας με μακρυά γένεια έσπασε τη βιτρίνα του καταστήματος του παραπονούμενου. Αμέσως αυτός πήγε να δει τι συνέβηκε και πρόσεξε ότι το τζάμι του καταστήματος ήταν σπασμένο και τα φώτα αναμμένα. Επέστρεψε αμέσως στο ξενοδοχείο και ειδοποίησε την αστυνομία και η καλλιτέχνιδα που είχε δει τη σκηνή πρόσθεσε ότι ο δράστης βρισκόταν ακόμα εντός του καταστήματος. Ο Ghassan Shehada μετέβη εκ νέου στο κατάστημα και είδε πράγματι εκεί ένα άνδρα με μακρυά μαλλιά και γένεια να στέκει έξω από το κατάστημα και να κοιτάζει προς το δρόμο. Πρόσεξε στη συνέχεια ότι ο άνδρας αυτός μπήκε στο κατάστημα και εξήλθε κρατώντας ένα ραδιοκασετόφωνο και διάφορα άλλα αντικείμενα. Τον ακολούθησε προς την οδό Αγίου Ανδρέου και σε κάποιο στάδιο ο γενειοφόρος σταμάτησε. Το πρόσωπο αυτό ήταν ο κατηγορούμενος που κατευθύνθηκε προς την κατεύθυνση που περπατούσε ο μάρτυς σαν να μη συνέβαινε τίποτε. Ο μάρτυς στην προσπάθεια του να τον ανακόψει του είπε "σταμάτα αστυνομία". Ο κατηγορούμενος αντί να σταματήσει κτύπησε το μάρτυρα με τα κλοπιμαία αντικείμενα που κρατούσε στο πρόσωπο και μετά κατευθύνθηκε προς δυτική κατεύθυνση. Ο μάρτυς τον καταδίωξε και πάλι, τον πρόλαβε και τον άρπαξε, οπότε ο κατηγορούμενος άφησε χάμω τα κλοπιμαία. Ο μάρτυς στην προσπάθεια του να συγκρατήσει τον κατηγορούμενο τον κτύπησε με τα χέρια του και με αλυσίδα αλλά ο ίδιος έπεσε κάτω και έτσι ο κατηγορούμενος έφυγε.
Εκείνη τη στιγμή βρισκόντουσαν στη διασταύρωση των οδών Ιφιγενείας και Αγίου Ανδρέου αστυνομικοί που είχαν στο μεταξύ ειδοποιηθεί και έλθει για να συλλάβουν τον κατηγορούμενο. Κατέφθασαν επίσης και άλλα περιπολικά της αστυνομίας που τον αναζητούσαν. Ο αστυφύλακας 2015 Θεοδοσίου βρήκε στην οδό Αγίου Ανδρέου τα ραδιοκασεττόφωνα που αναφέρονται στην πρώτη κατηγορία και μια μικρή τηλεόραση.
Γύρω στις 01.30 ο κατηγορούμενος ανευρέθηκε από περιπολικό της αστυνομίας και συλλήφθηκε. Όταν ερευνήθηκε βρέθηκε στην κατοχή του μαχαίρι που απέληγε σε αιχμηρό άκρο μήκους 31/2 ιντζών. Στη συνέχεια κλώτσησε τον αστυφύλακα 4549 Α. Γεωργίου ο οποίος εξετάστηκε και από γιατρό. Ο κατηγορούμενος πρόβαλε αντίσταση στη σύλληψη του και μεταφέρθηκε βίαια στην αστυνομία. Οταν συλλήφθηκε και κατηγορήθηκε απάντησε "ΟΚ".
Γύρω στις 03.40 ερευνήθηκε το δωμάτιο του κατηγορούμενου στο ξενοδοχείο που έμενε με τη συγκατάθεση του και βρέθηκαν εκεί τρία ραδιοκασεττόφωνα και ένα Walkman. Ο κατηγορούμενος απάντησε πως τα είχε κλέψει από το ίδιο κατάστημα.
Ο κατηγορούμενος ζήτησε να ληφθούν υπόψη και δυο άλλες υποθέσεις που αναφέρονται σε τρεις διαρρρήξεις. Τα γεγονότα των υποθέσεων αυτών είναι τα πιο κάτω.
Στην υπόθεση 32934/90 ο κατηγορούμενος μεταξύ της 15ης και της 17ης Σεπτεμβρίου, 1990, διέρρηξε τα γραφεία της εταιρείας 'Τσίρκον" στη Λεμεσό στην οδό Πυθαγόρα αριθ. 4 τα οποία εκείνη την εποχή επιδιορθώνοντο και ως εκ τούτου ο τοίχος ήτο υπό ανέγερση και το παραπέτασμα που τοποθετήθηκε για προστασία μπορούσε ευκολότερα να μετακινηθεί.
Τις 16 Νοεμβρίου, 1990, διαπιστώθηκε από μάρτυρα, εκπρόσωπο της εταιρείας, ότι το σύρμα του περιφράγματος είχε μετακινηθεί και επίσης στη συνέχεια διαπιστώθηκε ότι το συρτάρι της υπαλλήλου της εταιρείας είχε διαρρηχθεί και το μεταλλικό χρηματοκιβώτιο που ήταν μέσα έλειπε. Καταγγέλθηκε η υπόθεση στην αστυνομία και από τις έρευνες που έγιναν ο κατηγορούμενος θεωρήθηκε ως ύποπτος και συλλήφθηκε. Δεν παραδέχθηκε τίποτε.
Τα γεγονότα της υπόθεσης 37158/90 είναι ότι ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε ότι διάρρηξε το κατάστημα της Τράπεζας Κύπρου που βρίσκεται στη λεωφόρο Γρίβα Διγενή αφού έσπασε το γυαλί της εισόδου χρησιμοποιώντας μια πέτρα την οποία τύλιξε μέσα σε κουβέρτα. Στη συνέχεια, πήρε δυο γυάλινες μπουκάλες που περιείχαν το ποσό των £47.- σε μετρητά, περιουσία της τράπεζας. Τα χρήματα που περιείχαν οι μπουκάλες τα ξόδευσε, τις δε μπουκάλες τις πέταξε στη θάλασσα.
Επίσης ο κατηγορούμενος μεταξύ 31 Οκτωβρίου, 1990, και 1 Νοεμβρίου, 1990, διάρρηξε και εισήλθε στο κεντρικό κατάστημα της Τράπεζας Barclays στην οδό Σπ. Αραούζου στη Λεμεσό και έκλεψε από αυτή δυο ξύλινα κιβώτια που περιείχαν το χρηματικό ποσό των £52.- σε κυπριακά χρήματα μετρητά και ένα χαρτονόμισμα των 250 λιρών Λιβάνου, περιουσία της εν λόγω τράπεζας. Ηγέρθηκαν υπόνοιες εναντίον του κατηγορούμενου, συλλήφθηκε και παραδέχθηκε ενοχή. Ο κατηγορούμενος οδήγησε τον αστυφύλακα 3430 Ελισσαίου σε οικία στην οδό Ανδρέα Μενάρδου στη Λεμεσό όπου υπέδειξε και παρέδωσε τα δυο ξύλινα κιβώτια που έκλεψε από την τράπεζα και τα οποία ήταν μισοσπασμένα. Ο ίδιος εξήγησε ότι τα λεφτά που έκλεψε τα ξόδευσε και επίσης ενοικίασε μια μοτοσυκλέττα. Ο ιδιοκτήτης της μοτοσυκλέττας επέστρεψε στην αστυνομία το ποσό των £22.- που επλήρωσε ο κατηγορούμενος.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ το γεγονός ότι τα αδικήματα που αναφέρονται στις δύο αυτές υποθέσεις διαπράχθηκαν κατά το χρόνο που ο εφεσείοντας είχε αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση. Ένα γεγονός που δημιούργησε στη σκέψη μας σοβαρές ανησυχίες μια και αυτός σαν αλλοδαπός δε φαινόταν να είχε επαρκή μέσα προς συντήρηση του.
Είναι η θέση του ευπαίδευτου δικηγόρου του εφεσείοντα ότι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ο εφεσείοντας διάπραξε τα αδικήματα, όπως επίσης και οι προσωπικές του συνθήκες που δε φέρεται να έχει οποιοδήποτε ποινικό μητρώο, όπως και οι οικογενειακές του υποχρεώσεις εδικαιολογούσαν επιεικέστερη μεταχείριση.
Ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής αναφέρθηκε σε σειρά αποφάσεων του Δικαστηρίου τούτου στις οποίες τονίζεται η σοβαρότητα του αδικήματος της διάρρηξης οικείων και καταστημάτων, και ότι οι ποινές που επιβάλλουν τα Δικαστήρια πρέπει να είναι αποτρεπτικές, όπως επίσης ότι το καθήκον της εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να εξουδετερώνει την αποτελεσματικότητα του νόμου, και ότι σκοπός της ποινής είναι η προστασία όχι μόνο του κατηγορούμενου αλλά και των συμφερόντων της κοινωνίας από παρανομούντες, και η προστασία των νομοταγών πολιτών από αυτούς που δε σέβονται το νόμο. (Βλέπε Στυλιανός Σωκράτους ν. Δημοκρατίας (1970) 2 C.L.R. 181, Gary James Edwards ν. Αστυνομίας (1971) 2 C.L.R. 239, Δημήτρης Κανάρης και δυο άλλοι ν. Δημοκρατίας, (1990) 2 Α.Α.Δ. 18 , Ψύλλας ν. Δημοκρατίας (1984) 2 C.L.R. 420, Νικολάου ν. Δημοκρατίας (1985) 2 C.L.R. 52, Ανδρέας Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1986) 2 C.L.R. 207, Γιάννος Ρένου Αντωνιάδης ν. Αστυνομίας (1986) 2 C.L.R. 21 στη σελίδα 23, Μιχαήλ Θεοκλείτου Ιωσηφίδη ν. Δημοκρατίας, (1989) 2 Α.Α.Δ. 313, Republic v. Paris Georghiou, (1989) 2 Α.Α.Δ. 31, Amin Ahmet Abdel Rahman Azzeh v. Δημοκρατίας, (1989) 2 Α.Α.Δ. 14, Bilal Ahmet & Another v. Δημοκρατίας (1987) 2 C.L.R. 215, Αλουπός ν. Δημοκρατίας 1961 C.L.R. 246 και Αντώνης Σάββα ν. Δημοκρατίας (1968) 2 C.L.R. 218). Αφού δε έλαβε υπόψη τα προσωπικά περιστατικά του εφεσείοντα και έδωσε τη δέουσα σημασία στο γεγονός ότι υπήρχε ισχυρισμός ότι κατά τη διάπραξη του πρώτου αδικήματος ο κατηγορούμενος ήταν μεθυσμένος, και ότι η μέθη δεν αποδείχθηκε ενώπιον του έκρινε ότι έπρεπε να δώσει στον ισχυρισμό αυτό τη δέουσα σημασία για μετριασμό της. ποινής, (βλέπε R. v. Nuttall (1909) J.P. 30 C.C.A., R. v. Morton [1908] 1 Cr. App. R. 255 και R v. Dobson [1930] 22 Cr. App. R. 141), κατάληξε στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να επιβάλει τις ποινές τις οποίες έχουμε αναφέρει.
Εχοντας κατά νουν τα περιστατικά της υπόθεσης έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει τίποτε που να δικαιολογεί την παρέμβαση του Δικαστηρίου τούτου σαν Εφετείου στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή. Ο τρόπος με τον οποίο ο κατηγορούμενος ενήργησε καταχρώμενος τη φιλοξενία που η χώρα μας του πρόσφερε, με τη διάπραξη διαρρήξεων τραπεζών, γραφείου και καταστήματος μόνο και μόνο γιατί είχε ανάγκη χρημάτων, δείχνει έλλειψη σεβασμού προς τη ξένη περιουσία. Ο πρωτόδικος Δικαστής μέσα στα πλαίσια της ανωτάτης ποινής που προβλέπεται από το νόμο, και έχοντας κατά νουν τα γεγονότα των υποθέσεων ορθά επέβαλε ποινή η οποία όχι μόνο θα τιμωρούσε τον κατηγορούμενο αλλά θα ήταν ταυτόχρονα και αποτρεπτική για διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων.
Αναμφίβολα αι ιδιοκτήτες γραφείων και καταστημάτων πρέπει να έχουν ένα αίσθημα ασφάλειας των περιουσιών τους, και να πηγαίνουν την επόμενη στις εργασίες τους και να διαπιστώνουν ότι τα εμπορεύματα τους και τα χρήματα τους είναι άθικτα.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται.
Έφεση απορρίπτεται.