|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:D248
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 68/2022)
26 Μαΐου, 2022
[ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ Μ. Δ. ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29/12/2022, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ 208/2018 ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟΠΟΙΟΥΝΤΟ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΕΚ ΣΥΦΩΝΟΥ ΕΚΔΟΘΕΝΤΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΊΑΣ 09/05/2022 ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΚΑΤΕΣΤΗ ΑΠΟΛΥΤΟ
.......
Α. Χαραλάμπους, για τον Αιτητή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Με την ενώπιον μου μονομερή αίτηση ημερομηνίας 16.5.22 («η Αίτηση») ο Αιτητής - επικαλούμενος τον Κανονισμό 3 του Περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού 5/2018 («ο Διαδικαστικός Κανονισμός 5/18») - ζητεί άδεια για καταχώριση διά κλήσεως αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari «. που να ακυρώνει την απόφαση και/η διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 09/05/2022 δυνάμει της οποίας κατέστη απόλυτο το Προσωρινό διάταγμα του ιδίου Δικαστηρίου ημερομηνίας 29/12/2021 σύμφωνα με το οποίο με μονομερή αίτηση της Αιτήτριας στην αίτηση Γονικής Μέριμνας 208/2018 τροποποιήθηκε το προηγούμενο εκ συμφώνου διάταγμα ημερομηνίας 19/02/2019.», καθώς και διάταγμα αναστολής ισχύος της «. προαναφερθείσας απόφασης και/η διατάγματος Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 09/05/2022 .» (η περικοπή είναι αυτούσια ως και όσες ακολουθούν).
Τα γεγονότα που συνοδεύουν την Αίτηση, αποτυπώνονται σε Έκθεση Γεγονότων και ένορκη δήλωση του Αιτητή.
Τα συνοψίζω.
Την 28.6.18 εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού («το Κατώτερο Δικαστήριο») εκ συμφώνου διάταγμα σύμφωνα με το οποίο η γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου του Αιτητή ασκείτο από κοινού με τη σύζυγο του, ενώ η φύλαξη και φροντίδα του τέκνου ανατίθετο στον πατέρα (Αιτητή). Στο ίδιο διάταγμα, καθοριζόταν και το δικαίωμα επικοινωνίας της μητέρας με το ανήλικο τέκνο. Ως ισχυρίζεται ο Αιτητής, υπήρχε ικανοποιητική τήρηση του διατάγματος μετά που αυτό τροποποιήθηκε (εκ συμφώνου) την 19.2.19. Ωστόσο, την 29.12.21 με μονομερή αίτηση, η πρώην σύζυγος του Αιτητή, επικαλούμενη τροποποίηση των συνθηκών υπό τις οποίες εκδόθηκε το διάταγμα ημερομηνίας 19.2.19, πέτυχε μερική τροποποίηση του διατάγματος αυτού, με το υπόλοιπο μέρος του (εκείνο δηλαδή που δεν τροποποιήθηκε), να συνεχίζει να ισχύει ως και προηγουμένως. Το μονομερές διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο για την 18.1.22 και επιδόθηκε στον Αιτητή την 3.1.22. Ο Αιτητής εναντιώθηκε στην οριστικοποίηση του διατάγματος και διεξήχθη ακροαματική διαδικασία, με αποτέλεσμα το Κατώτερο Δικαστήριο να εκδώσει απόφαση την 9.5.22 καθιστώντας απόλυτο το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 29.12.21. Έτσι ο Αιτητής, ο οποίος κατά παραδοχήν του επέλεξε να μην καταχωρίσει (ακόμη) έφεση στην απόφαση ημερομηνίας 9.5.22, αποτείνεται τώρα στο Ανώτατο Δικαστήριο, κατά τα ανωτέρω.
Ως λόγοι που στηρίζουν τις επιζητούμενες θεραπείες προτάσσονται η έκδηλη παρανομία «. στην απόφαση ή στην διαδικασία που ακολουθήθηκε ή υπέρβαση ή έλλειψη εξουσίας .», η παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης «. πριν την έκδοση του διατάγματος και να εκφέρει τους λόγους για τους οποίους . δεν έπρεπε να είχε εκδοθεί το διάταγμα ημερομηνίας 29/012/2021 .», η ύπαρξη νομικών σφαλμάτων, παραλείψεων και αντικανονικότητας της διαδικασίας που ακολουθήθηκε ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου «. λόγω μη τήρησης του προβλεπόμενου από τον νόμο και κανονισμούς τύπο της Αίτησης (τύπος 1 και/η αίτηση δια κλήσεως) και διαδικασίας για τροποποίηση εκ συμφώνου διατάγματος που έγινε απόλυτο και σφάλματα και παραλείψεις επί της θεσμοθετημένης διαδικασίας που εμφαίνονται από ανάγνωση και έρευνα των αναφερομένων εις το Δικαστηριακό Φάκελο της Αίτησης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας με αρ. 208/2018.», η υπέρβαση εξουσίας, η αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εκδίκαση του προσωρινού διατάγματος και της αίτησης γονικής μέριμνας, η ένδεια προσήκουσας αιτιολογίας και η έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 19.2.19 κατά τρόπο συγκρουόμενο προς το διάταγμα ημερομηνίας 28.6.18, και κατ' ακολουθίαν δημιουργούντα αμφιβολίες ως προς την εφαρμογή αμφοτέρων, με όλα τα παρεπόμενα.
Όσα θα πω πρέπει να ενταχθούν στο πλαίσιο των αρχών που διέπουν την τρέχουσα διαδικασία, καίριο μέρος των οποίων καθορίζει πως, σε αυτό το στάδιο, το Δικαστήριο περιορίζεται αυστηρώς στη διαπίστωση συζητήσιμης υπόθεσης προς χορήγηση της συναφούς άδειας, χωρίς να αποφαίνεται επί της επίμαχης ουσίας των πραγμάτων. Κατά τα άλλα, άδεια ως η επιζητούμενη, παρέχεται εκεί όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομικό σφάλμα εμφανές στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης, σε περίπτωση δε όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, τότε η άδεια δεν δίδεται, εκτός αν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα (Αναφορικά με την Αίτηση της Siyu, Π.Ε. 49/21, ημ. 12.10.21, Αναφορικά με την Αίτηση του Σιακόλα και Άλλων, Π.Ε 7/20, ημ. 7.6.21, ECLI:CY:AD:2021:A239, Αναφορικά με την Αίτηση της Πετρίδου, Π.Ε. 133/19, ημ. 12.2.20, ECLI:CY:AD:2020:A56).
Η Αίτηση χρήζει απόρριψης.
Εξηγώ.
Ο Αιτητής διόλου δεν κατέδειξε ότι εγείρεται συζητήσιμο ζήτημα επί οποιασδήποτε πτυχής προτάσσει στην Αίτηση. Δεν κατέδειξε κατάδηλου λάθους στο σώμα της αφορώσας απόφασης, παρανομία, παραβίαση κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, ουσιώδεις δικονομικές παραλείψεις, υπέρβαση εξουσίας, αδικαιολόγητη καθυστέρηση ή κατάχρηση διαδικασίας ή άλλη κατάσταση που θα μπορούσε να δικαιολογήσει διάφορη απόληξη.
Δεν χρειάζεται να πω πολλά για τούτο.
Αυτό, αναφύεται από απλή επισκόπηση όσων επικουρούν την Αίτηση.
Μολαταύτα - και για σκοπούς πληρότητας - θα ασχοληθώ και με τα περί εξαιρετικών συνθηκών ή περιστάσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν (ή όχι), στη χορήγηση της επιδιωκόμενης άδειας, ακόμη και αν ήθελεν θεωρηθεί ότι υπάρχει συζητήσιμο ζήτημα στο τωρινό στάδιο, και αυτό ένεκα αντίστοιχων θέσεων που προέταξε ο Αιτητής. Επομένως, όσα έπονται πρέπει να ιδωθούν υπό αυτό το πρίσμα.
Κατ' αρχάς, το διάταγμα ημερομηνίας 29.12.21 (περί του εσφαλμένου τού οποίου ανάλωσε αρκετό λόγο ο Αιτητής), δεν μπορεί να εξεταστεί εδώ, εξ απόψεως νομιμότητας, αφού ο προβλεπόμενος χρόνος για κάτι τέτοιο δυνάμει του Κανονισμού 5(1) του Διαδικαστικού Κανονισμού 2018 έχει εκπνεύσει εδώ και καιρό χωρίς να έχει επιμηκυνθεί (Αναφορικά με την Αίτηση του Τσικουρή και Άλλου, Πολ. Αίτ. 203/20, ημ. 26.11.20, ECLI:CY:AD:2020:D399).
Εκτός τούτου, όσα έτερα αφορούν στο διάταγμα ημερομηνίας 29.12.21 (και απάρτισαν αφετηρία παραπόνων του Αιτητή στην προκειμένη), εξετάστηκαν και έτυχαν δικαστικής απόφανσης την 9.5.22 από το Κατώτερο Δικαστήριο σε (ακροαματική) διαδικασία, όπου τούτος είχε την ευκαιρία να αναπτύξει όσα κατ' ουσίαν συζήτησε και εδώ.
Η απόφαση ημερομηνίας 9.5.22 είναι, κατ' αρχήν, εφέσιμη.
Συνεπώς, υπάρχει εναλλακτικό και δυνητικώς αποτελεσματικό ένδικο μέσο.
Έγινε λόγος αρκετός από τον Αιτητή για εξαιρετικές περιστάσεις που εντάσσουν την παρούσα περίπτωση - αν γίνονταν ασφαλώς δεκτές οι αιτιάσεις του και καταδεικνυόταν συζητήσιμη υπόθεση - σε εκείνες που θα μπορούσαν να συνθέσουν αντικείμενο προνομιακού εντάλματος Certiorari, καίτοι παρέχεται εναλλακτικό ένδικο μέσο (Αναφορικά με την Αίτηση των Κατηγορουμένων 1, 2 και 3, Π.Ε. 440/17, ημ. 8.11.18, ECLI:CY:AD:2018:A489).
Δεν καταδείχθηκαν τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις.
Διευκρινίζω.
Η επί τούτω συζήτηση περιεστράφη γύρω από δύο θεματικές.
Η πρώτη θεματική, αφορά στην άποψη του Αιτητή πως τυχόν επιλογή του να καταχωρίσει έφεση στην απόφαση ημερομηνίας 9.5.22, δεν θα οδηγούσε καιρίως και ταχέως σε επίτευξη του προσδοκώμενου διότι, ως υποστήριξε ο ευπαίδευτος συνήγορος του, η εκδίκαση της έφεσης θα αποπερατωνόταν (κατά την εκτίμηση του) ένα περίπου έτος μετά την καταχώριση της και εν πάση περιπτώσει πολύ αργά πλέον για ό,τι είναι που θέλει να επιτύχει με την Αίτηση. Τούτο όμως (και χωρίς να υιοθετώ την περί ης ο λόγος εκτίμηση), στην απουσία άλλων στοιχείων συσχετιζόμενων προς τις ανάγκες της ανά χείρας περίπτωσης (Philippos Nikiforou Buysell Enteprises Ltd και Άλλων (2008) 1(Α) Α.Α.Δ. 890), δεν μπορεί να καταστήσει αποδεκτή την Αίτηση καθότι η παρεχόμενη δικαιολογία εκ πλευράς Αιτητή παραπέμπει σαφώς (και απαραδέκτως) σε συγκεκαλυμένη έφεση (Αναφορικά με την Αίτηση του Πολυδώρου (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 886, 890).
Εξάλλου - και δίχως εννοείται να παροτρύνω προς τέτοια κατεύθυνση - με την καταχώριση έφεσης, ο Αιτητής θα μπορούσε να αιτηθεί επίσπευση εκδίκασης της (Αναφορικά με την Αίτηση της Amsteco Electronic (2015) 1(Β) Α.Α.Δ. 1705, ECLI:CY:AD:2015:A510, 1712-1713, Αναφορικά με την Αίτηση της Χαρίλαος Αποστολίδης και Σία Λτδ και Άλλων (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2302, 2307, Αναφορικά με την Αίτηση των Lucan Invest Ltd και Άλλων (2011) 1(Γ) ΑΑΔ 1904, 1909, Αναφορικά με την Αίτηση της Εταιρείας Τ. & Μ. Οικονόμου και Υιός Λτδ (2011) 1(Α) Α.Α.Δ. 140, 149-150, Aναφορικά με την Αίτηση της Global Consolidator Public Ltd (2006) 1(A) Α.Α.Δ. 464, 470).
Η δεύτερη θεματική, καταπιάνεται με τις ανησυχίες και φόβους του Αιτητή, πως, επειδή η πρώην σύζυγος του μεταβαίνει, ως διατείνεται ο ίδιος, στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, ενδέχεται να απαγάγει το παιδί τους.
Λέγει εν προκειμένω ο Αιτητής (στην παράγραφο 33 της ένορκης δήλωσης) - έχοντας πρώτα περιγράψει μερικές άλλες φερόμενες συμπεριφορές της συζύγου του στις παραγράφους 31 και 32 - τα εξής:
«.....................................
33 Γνωρίζω πολύ καλά άτι η Αιτήτρια, μεταβαίνει στην κατεχόμενη Κύπρο και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πάρει τον ανήλικο μαζί της και να διαφύγουν σε οποιαδήποτε χώρα. Ακόμη και η χώρα καταγωγής της Λευκωρωσία, δεν είναι συνεργάσιμη και δεν τηρεί τις συνθήκες που υπάρχουν μεταξύ των κρατών. Το γεγονός ότι έχουν κατά τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας αλλάξει προς το καλύτερο οι προσωπικές και οικονομικές της συνθήκες, αυτά δεν αποτελεί λόγο για τροποποίηση ενός διατάγματος και μάλιστα μονομερώς, αλλά ούτε και αποδεικνύει αλλαγή στον χαρακτήρα της ίδιας της Αιτήτριας αφού πολλές φορές όπως και πιο πάνω ανάφερα είχαν εκδοθεί διατάγματα με τα οποία είχε επικοινωνία με τον ανήλικο υιό μας, μόνη της με το παιδί, αλλά ένεκα της συμπεριφοράς και των πράξεων της που μόνο εναντίον του συμφέροντος του ανηλίκου απέβαιναν, με ανάγκασαν να προχωρήσω με καταχώρηση αιτήσεως για έκδοση επιβλεπόμενου προσωρινού διατάγματος.
..................................».
Από τα πιο πάνω (και όσα άλλα προτάχθηκαν από τον Αιτητή) - πέραν από το ότι υπογραμμίζουν ξανά πως ο πυρήνας του παραπόνου του εξακολουθεί να σύγκειται, με εφετειακή υφή, στο ότι δεν συνέτρεχαν λόγοι για τροποποίηση του διατάγματος ημερομηνίας 19.2.19 «. και μάλιστα μονομερώς .» - δεν προκύπτει με την απαιτούμενη (ελάχιστη) πληρότητα και καθαρότητα (στην έκταση που απαιτείται στο στάδιο αυτό) οτιδήποτε που να κατατάσσει τα όσα τούτος αντιτάσσει (γενικώς και αορίστως) ως επαρκές υπόβαθρο από το οποίο θα μπορούσαν να εξαχθούν για ό,τι κειμένως ενδιαφέρει εξαιρετικές περιστάσεις.
Εν κατακλείδι.
Τίποτα από τα όσα παρουσίασε ο Αιτητής - αποτιμώμενα μεμονομένως ή συνολικώς - δεν θα μπορούσε να επιφέρει το διά της Αίτησης προσδοκώμενο για αυτόν αποτέλεσμα.
Επεξήγησα γιατί.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/κβπ