public Σταματίου, Κατερίνα Ν. Χαραλαμπίδου (κα), για την Αιτήτρια. Α. Δημητρίου, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2022-03-03 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ KAUR v. ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , Πολιτική Αίτηση Αρ. 4/2022, 3/3/2022 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2022:D86

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 4/2022)

(i-justice)

 

3 Μαρτίου, 2022                                                                                                                                                                                                                                                   

 

[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 13 ΚΑΙ 14 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 105

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 15 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2008/115/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 16^ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 18ΠΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 105 ΩΣ ΕΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ 153(Ι)/2011, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 1, 2, 4, 5(3), 10, 11, 14 ΚΑΙ 15 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018 (5/2018), ΤΑ ΑΡΘΡΑ 2, 4, 8 ΚΑΙ 9ΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟΥ Ν.6(Ι)/2000 ΩΣ ΕΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 2, 19, 29 ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ 1960 (Ν.14/60), ΣΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Δ.25, Θ1, 5, Δ.39, Δ.48 Θ1 - 4, 9, Δ.57 ΚΑΙ Δ.64.2 ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΕΙΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΥΜΦΥΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ.

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ xxx KAUR ΥΠΗΚΟΟΥ ΙΝΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ (ΧΩΚΑΜ) ΜΕΝΟΓΕΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS

 

KAI

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ:

 

1.   ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

2.   ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ

3.   ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

4.   ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

5.   ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

 

ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ, ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ (ΧΩΚΑΜ) ΜΕΝΟΓΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ xxx KAUR, ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 18ΠΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 105 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 15 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 115/2008 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.

____________________

 

Ν. Χαραλαμπίδου (κα), για την Αιτήτρια.

Α. Δημητρίου, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της

 Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

 

____________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η 

 

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση η αιτήτρια αξιώνει την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus Ad Subjiciendum, με το οποίο να διαταχθεί η αποφυλάκισή της.

 

Τα γεγονότα της υπόθεσης, σε όση έκταση είναι ουσιώδη για την παρούσα διαδικασία,  όπως προκύπτουν από την αίτηση και την ένσταση της Δημοκρατίας, συνοψίζονται ως ακολούθως:

 

Η αιτήτρια, η οποία κατάγεται από την Ινδία, γεννήθηκε το 1983 και αφίχθηκε στη Δημοκρατία στις 6.10.2016, με άδεια διαμονής ως οικιακή βοηθός. Στις 8.8.2018 της δόθηκε αποδεσμευτική επιστολή από τον εργοδότη της ώστε να εξεύρει νέο εργοδότη, κάτι που δεν έπραξε και στις 27.8.2018 τα στοιχεία της μπήκαν στο stop list.

 

Στις 12.7.2019 τέλεσε γάμο με Κύπριο πολίτη και στις 14.2.2020 της παραχωρήθηκε άδεια διαμονής ως σύζυγος Κύπριου πολίτη μέχρι τις 8.8.2022. Στις 16.5.2020 το Τμήμα Αλλοδαπών και Μετανάστευσης, με επιστολή του, ενημέρωσε ότι η άδεια διαμονής της ακυρώνεται, καθώς ο σύζυγός της απεβίωσε στις 12.9.2019 και στις 20.7.2020 τα στοιχεία της μπήκαν στο stop list.

 

Στις 24.9.2020, η αιτήτρια συνελήφθη στο αεροδρόμιο Λάρνακας για παράνομη παραμονή και εκδόθηκαν εναντίον της διατάγματα κράτησης και απέλασης δυνάμει του Άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου.

 

Στις 20.4.2021 εγκρίθηκε η συνοδεία τριών μελών της ΥΑΜ προς απέλασή της. Καταχώρησε στις 13.7.2021 αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus, το οποίο απέσυρε στις 22.7.2021. Στις 14.7.2021 εγκρίθηκε η συνέχιση της κράτησής της και στις 23.7.2021 εκδόθηκε αεροπορικό εισιτήριο, όμως αυτή αρνήθηκε να συνεργαστεί για τον επαναπατρισμό της.

 

Στις 9.8.2021 υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία, η οποία απορρίφθηκε στις 17.9.2021 και στις 23.9.2021 καταχώρησε την προσφυγή 6209/2021 ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας (ΔΔΔΠ), η οποία είναι ορισμένη για διευκρινίσεις στις 14.3.2022.

 

Στις 26.8.2021 εκδόθηκε εναντίον της νέο διάταγμα κράτησης, δυνάμει του Άρθρου 9ΣΤ(2)(δ) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, το οποίο προσβλήθηκε με προσφυγή στο ΔΔΔΠ και απορρίφθηκε στις 22.10.2021. Στις 6.10.2021 και 6.12.2021 αποφασίστηκε η συνέχιση της κράτησής της.

 

 Αποτελεί θέση της αιτήτριας ότι η κράτησή της για συνολική περίοδο 17 μηνών είναι παρατεταμένη και έχει καταστεί παράνομη. Οι καθ΄ων η αίτηση, ενώ κρατούσαν από την αρχή το διαβατήριό της, δεν προώθησαν την απέλασή της ενόσω κρατείτο για σκοπούς απέλασης, ούτε υπήρξε αυτεπάγγελτη εξέταση της κράτησης ανά δίμηνο, ως προνοείται από τη νομοθεσία. Όταν δε η ίδια υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία, στις 9.8.2021, ουδεμία ενέργεια υπήρξε προς τον σκοπό της απέλασής της. Προβάλλει παραβίαση των Άρθρων 18ΠΣΤ(1), (6), (7) και (8) του Κεφ. 105 και  του Άρθρου 9ΣΤ(7)(α)(ι) και (ιι) του Νόμου 6(Ι)/2000. Περαιτέρω, επικαλείται ότι η παρατεταμένη κράτησή της αντίκειται στις πρόνοιες των Άρθρων 11.2 και 35 του Συντάγματος, του Άρθρου 5(1) της ΕΣΔΑ, των Άρθρων 15(4) και (5) της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ και ότι αυτή έχει καταστεί παράνομη. Όπως διευκρίνισε η συνήγορός της, είναι το σύνολο της περιόδου κράτησής της από τις 24.9.2020 μέχρι σήμερα που την καθιστά παράνομη από πλευράς διάρκειας και δεν μπορεί να διαχωριστεί η αρχική περίοδος κράτησης που στόχευε στην απέλασή της από αυτήν που ακολούθησε, όταν υπέβαλε αίτημα για διεθνή προστασία.

 

Η Δημοκρατία, από την άλλη, υπεραμύνθηκε της νομιμότητας της διάρκειας της κράτησης, θεωρώντας την αίτηση πρόωρη. Στην ένσταση προβάλλεται ως πρώτος λόγος ότι η αιτήτρια προσβάλλει ανεπίτρεπτα τη νομιμότητα του διατάγματος κράτησης που εκδόθηκε δυνάμει του Άρθρου 14 του Κεφ. 105, το οποίο ουδέποτε προσβλήθηκε ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου και τη νομιμότητα του διατάγματος κράτησης που εκδόθηκε δυνάμει του Άρθρου 9ΣΤ(2)(δ), η νομιμότητα του οποίου κρίθηκε νόμιμη από το ΔΔΔΠ στις 22.10.2021. Παρά το γεγονός ότι το ζήτημα αυτό δεν αναπτύχθηκε στην γραπτή αγόρευση της Δημοκρατίας, εν τούτοις, επειδή είναι θεμελιακό, θα το εξετάσω.

 

Στην Al Lakoud v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Πολ. Έφ. 77/2020, ημερομηνίας 8.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:A231, αναφέρθηκαν τα εξής, ως προς τη σημασία του Habeas Corpus:

 

«Όπως είναι καλά γνωστό, το προνομιακό ένταλμα της φύσεως Habeas Corpus ad subjiciendum διασφαλίζει την ελευθερία του ατόμου. Όπως αναφέρθηκε στη Δημητράκης Χ" Σάββας (1993) 1 Α.Α.Δ. 102, «Το Habeas Corpus ad subjiciendum είναι προνομιακή διαδικασία για τη διασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη. Παρέχει αποτελεσματικό μέσο άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε στη φυλακή, είτε σε ιδιωτικό χώρο, από Αρχή ή ιδιώτη». Απαραίτητη προϋπόθεση δι' έκδοση του εντάλματος συνιστά η απόδειξη, εκ μέρους του αιτούντος, του παράνομου της κράτησης ή φυλάκισης (Καλφοπούλου (1998) 1 Α.Α.Δ. 55). Με τη διαδικασία του εντάλματος Habeas Corpus, ό,τι επιδιώκεται είναι η διασφάλιση του δικαιώματος της ελευθερίας διά της άμεσης απελευθέρωσης του αιτητή ο οποίος, κατ' ισχυρισμό, τελεί υπό παράνομη κράτηση. Οποτεδήποτε, στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας, διαπιστώνεται κάτι τέτοιο, το σχετικό διάταγμα εκδίδεται δικαιωματικά και όχι ως θέμα άσκησης διακριτικής εξουσίας, οπότε, ο αιτητής αφήνεται ευθύς ελεύθερος (Green v. Home Secretary [1941] 3 All E.R. 388, σελίδα 400).»

 

 

Το Ανώτατο Δικαστήριο στα πλαίσια εξέτασης αιτήσεων για προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus ελέγχει τη διάρκεια της κράτησης και όχι τη νομιμότητα του διατάγματος (Guo Shuying v. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2012) 1 ΑΑΔ 2725 και Fasel v. Δημοκρατίας, Πολιτική Έφεση Αρ. 236/2015, ημερομηνίας 31.3.2016).

 

Από το περιεχόμενο της αίτησης και της ένορκης δήλωσης που την υποστηρίζει καθίσταται σαφές ότι αυτό που προσβάλλεται είναι η νομιμότητα της διάρκειας της κράτησης,  την οποία η αιτήτρια θεωρεί παρατεταμένη, γεγονός που, κατά την εισήγηση, υποδηλώνει εγκατάλειψη του σκοπού για τον οποίον αυτή διενεργήθηκε και απολήγει να είναι παράνομη.

 

Η αιτήτρια έχει τεθεί υπό κράτηση από τις 24.9.2020, δυνάμει διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, που εκδόθηκαν βάση του Άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105. Αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus που καταχωρίστηκε όταν τα εν λόγω διατάγματα βρίσκονταν σε ισχύ αποσύρθηκε. Από τις 26.8.2021 η κράτησή της διατάχθηκε δυνάμει του Άρθρου 9ΣΤ(2)(δ) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000[1]. Ως εκ τούτου, δεν απαιτείται η αυτεπάγγελτη εξέταση από τον Υπουργό Εσωτερικών ανά δύο μήνες που ισχύει στις περιπτώσεις διατάγματος κράτησης δυνάμει του Άρθρου 18ΠΣΤ(4)(α) του Κεφ. 105 (Αναφορικά με τον Sheikh, Πολ. Αίτηση Αρ. 85/2021, ημερομηνίας 28.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:D283). Παρά ταύτα, υπήρξε εξέταση της κράτησης στις 9.10.2021 και 6.12.2021.

 

Η νομιμότητα του διατάγματος κράτησης έχει ελεγχθεί από το ΔΔΔΠ με απόφασή του ημερομηνίας 22.10.2021. Αυτό που ελέγχεται στα πλαίσια της παρούσας είναι κατά πόσο η κράτηση κατέστη εκ των υστέρων παράνομη, λόγω αδικαιολόγητης, υπό τις περιστάσεις, παράτασής της.

Η προνομιακή δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus για έλεγχο της νομιμότητας της κράτησης από την άποψη της διάρκειας, που αφορά η υπό κρίση περίπτωση, παρέχεται στο Άρθρο 9ΣΤ(7)(α)(i) του περί Προσφύγων Νόμου 6(Ι)/2000.[2] Σύμφωνα δε με το Άρθρο 9ΣΤ(4)(α) «Η κράτηση αιτητή έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και διαρκεί μόνο για όσο διάστημα ισχύει λόγος κράτησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2)», ενώ το Άρθρο 9ΣΤ(4)(β) προβλέπει ότι «Οι διοικητικές διαδικασίες που συνδέονται με λόγο κράτησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2) εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις. Καθυστερήσεις των διοικητικών διαδικασιών που δεν μπορούν να αποδοθούν στον αιτητή δεν δικαιολογούν την συνέχιση της κράτησης.». Το ερμηνευτικό Άρθρο 2 του ιδίου Νόμου καθορίζει ότι ««αιτητής» σημαίνει υπήκοο τρίτης χώρας ή ανιθαγενή, ο οποίος έχει υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας και η ιδιότητα αυτή ισχύει για την περίοδο από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης μέχρι τη λήψη τελικής απόφασης σε σχέση με την αίτηση αυτή».

 

Στην παρούσα περίπτωση, η αρχική περίοδος κράτησης αποσκοπούσε στην απέλασή της, και, σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν, όταν έγιναν οι δέουσες ενέργειες και εκδόθηκε εισιτήριο για την αναχώρησή της, αυτή δεν συνεργάστηκε. Συνεπώς, το γεγονός ότι οι Αρχές κατέχουν το διαβατήριό της δεν σημαίνει ότι μπορούσε να επιτευχθεί και η απέλασή της. Ακολούθησε η καταχώρηση αίτησης για διεθνή προστασία και, ακολούθως, όταν αυτή απορρίφθηκε η καταχώρηση προσφυγής στο ΔΔΔΠ, με αποτέλεσμα να ανασταλεί η διαδικασία απέλασης. Ως εκ τούτου, το γεγονός ότι δεν έχει απελαθεί μέχρι σήμερα, δεν οφείλεται σε οποιεσδήποτε ενέργειες των διοικητικών αρχών. Η προσφυγή είναι ορισμένη ενώπιον του ΔΔΔΠ για διευκρινίσεις στις 14.3.2021, χωρίς να έχει καταδειχθεί οποιαδήποτε καθυστέρηση, είτε στην εξέταση της αίτησής της από την Υπηρεσία Ασύλου, είτε από το Δικαστήριο. Άλλωστε, τέτοιος ισχυρισμός δεν προβάλλεται με την αίτηση. Υπάρχει μόνο ένας γενικός και αόριστος ισχυρισμός στην αγόρευση της κας Χαραλαμπίδου για καθυστέρηση στη δικαστική διαδικασία, χωρίς όμως τεκμηρίωση.

 

Το ότι η αιτήτρια κρατείται για 17 μήνες είναι μια πραγματικότητα. Όμως, ο χρόνος κράτησης από μόνος του δεν είναι αρκετός για να καταστήσει την κράτηση παράνομη από πλευράς διάρκειας. Αποτελεί αρχή της νομολογίας ότι η διάρκεια της κράτησης δεν εξετάζεται in abstracto, αλλά στη βάση των συγκεκριμένων γεγονότων της υπόθεσης (βλ. Essa Morad Khlaief v. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.ά. (2003) 1 ΑΑΔ 1402 και Habibi Pour Ali Fasel v. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.ά., Πολ. Εφ. 236/15, ημερομηνίας 31.3.2016).

 

Εφόσον η αιτήτρια αιτήθηκε διεθνούς προστασίας και έχει αμφισβητήσει την απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου με προσφυγή, η απέλασή της έχει ως προς τούτο ανασταλεί, χωρίς όμως να έχει εγκαταλειφθεί ο σκοπός της απέλασης, ούτε παρατηρείται παραβίαση των όποιων δικαιωμάτων της αιτήτριας. Το υφιστάμενο διάταγμα κράτησης εκδόθηκε δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου, η νομιμότητα έκδοσής του έχει ελεγχθεί από το ΔΔΔΠ και το χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει κινείται εντός των εύλογων χρονικών ορίων υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης. Συνεπώς, η κράτηση δεν έχει καταστεί εκ των υστέρων παράνομη λόγω αδικαιολόγητης υπό τις περιστάσεις παράτασής της.

 

Για τους πιο πάνω λόγους ότι η αίτηση απορρίπτεται.

 

 

Κ. Σταματίου,

                                                                                                                Δ.

 

 

/ΧΤΘ