|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:A169
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 93/14
22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗ Δ/ΣΤΕΣ
xxx xxx ΠΑΡΑΣΧΟΥ
Εφεσείοντα/Καθ' ου η Αίτηση Αρ. 1
ΚΑΙ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΛΤΔ
Εφεσίβλητης/Αιτήτριας
--------------------
Δ. Νικολετόπουλος, για Ευστάθιο Κ. Ευσταθίου ΔΕΠΕ, για τον Εφεσείοντα
Στ. Σταυρινίδης για Π. Παπαγεωργίου & Σία, για την Εφεσίβλητη
-------------------------------------
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Ο Εφεσείων/Καθ' ου η Αίτηση αρ. 1 προσβάλλει ως εσφαλμένη, με δύο λόγους έφεσης, την πρωτόδικη απόφαση ημερ. 20.3.2014 με την οποία εγκρίθηκε αίτηση της Εφεσίβλητης για εγγραφή της Διαιτητικής απόφασης ημερ. 29.5.2013. Προβάλλει ο Εφεσείων ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο προχώρησε σε εγγραφή της Διαιτητικής απόφασης ενώ αυτή "εμπεριείχε κενά και ασάφειες κατά τρόπον ώστε αυτή να καθίστατο αόριστη και ασαφής" (πρώτος λόγος). Επίσης ότι η σαφής Διαιτητική απόφαση είναι απαραίτητο προαπαιτούμενο για την εγγραφή και εκτέλεση της ως προκύπτει και από το Άρθρο 30(2) του Συντάγματος, Άρθρο 6 της Ε.Σ.Δ.Α. και αποτελεί έκφανση του δικαιώματος για ακριβοδίκαιη δίκη (δεύτερος λόγος). Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα προώθησε αμφότερους τους λόγους έφεσης λόγω της συνάφειας τους.
Είναι η βασική του εισήγηση ότι η Διαιτητική απόφαση είναι αόριστη, γενική και ατελής κατά τέτοιο τρόπο που δεν έφερε τα απαραίτητα χαρακτηριστικά έγκυρης Διαιτητικής απόφασης. Το Δικαστήριο δεν ακολούθησε τις εφαρμοστέες αρχές σχετικά με το Άρθρο 12 του ΚΕΦ. 4 για την ανάγκη ύπαρξης σαφούς δικαστικής έκφανσης. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα ενώ διεπίστωσε πολλαπλότητα και ασάφεια στο κείμενο της Διαιτητικής απόφασης περιορίστηκε σε νουθεσίες ή προτροπές προς του Διαιτητές ως προς τον τρόπο συγγραφής Διαιτητικών αποφάσεων. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα χαρακτήρισε την πολλαπλότητα και ασάφεια που διαπίστωσε ως "παρατυπίες" και εσφαλμένα αναζήτησε την δικαστική εντολή μέσω της "πρόθεσης τους Διαιτητή".
Αντίθετη είναι η θέση του ευπαίδευτου συνήγορου του Εφεσίβλητου ο οποίος υποστήριξε την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή.
Θα πρέπει εξ αρχής να λεχθεί ότι δεν ισχύει εδώ ο Περί Διαιτησίας Νόμος ΚΕΦ.4, ως ισχυρίζεται ο Εφεσείοντας, δεδομένου ότι η παραπομπή σε Διαιτησία δεν έγινε στα πλαίσια του ΚΕΦ.4 εφόσον δεν υπήρχε συνυποσχετικό δυνάμει του Νόμου. Η Διαιτησία έγινε συμφώνως του Άρθρου 52(2) του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου, Ν.22/85 και Θεσμών 78 και 79 των περί Συνεργατικών Εταιρειών Θεσμών Κ.Δ.Π. 142/87.
Είναι παραδεκτό ότι η Διαιτητική απόφαση ημερ. 29.5.13 δεν εφεσιβλήθη και συνεπώς κατέστη τελεσίδικη συμφώνως της ρητής διάταξης του Άρθρου 52(5). Στην Παπαγεωργίου ν. Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Κοκκινοτριμιθιάς Π.Ε. 192/13, ημερ. 19.7.2019, ECLI:CY:AD:2019:A327, επιβεβαιώθηκε η Ανδρέας Χατζηγεωργίου Νικολάου ν. Νέας ΣΠΕ Αγλαντζιάς (2012) 1 Α.Α.Δ. 707 όπου λέχθηκε ότι βασική προϋπόθεση εγγραφής Διαιτητικής απόφασης είναι η διαπίστωση ότι η εν λόγω απόφαση φέρει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά στοιχεία έγκυρης Διαιτητικής απόφασης και ότι γνωστοποιήθηκε στο πρόσωπο εναντίον του οποίου στρέφεται. Αμφότερα, εις την παρούσα υπόθεση, δεν αμφισβητούνται. Αμφισβητείται η σαφήνεια των προνοιών της Διαιτητικής απόφασης. Το ζήτημα αυτό όμως θα μπορούσε να εγερθεί με την υπό του Άρθρου 52(4) του Νόμου προβλεπόμενη έφεση. Εφόσον η απόφαση δεν προσβλήθηκε με το προσφερόμενο έννομο μέσο, κατέστη τελεσίδικη και δεν μπορεί να εγερθεί στο στάδιο εγγραφής της απόφασης συμφώνως της Δ.47.θ.1.
Η Έφεση απορρίπτεται με €1.500 έξοδα εις βάρος του Εφεσείοντα.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/γκ