ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ECLI:CY:AD:2021:D54
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ Αρ. 177/20
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.]
24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν.33/64)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx AL MALOUL ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60, ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 1964 ΜΕΧΡΙ 1991, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε. ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ:
1. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΝ xxx AL MALOUL ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 11 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟΥ 5(1) ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9ΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 8 ΚΑΙ 9 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Ν. Χαραλαμπίδου (κα) για τον Αιτητή
Π. Χαραλάμπους (κα) με Αθ. Αχιλλέως (κα) για τον Καθ' ου η Αίτηση Γ.Ε.
---------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Αιτία για καταχώρηση της παρούσας Αίτησης είναι η συνεχής κράτηση του Αιτητή από 8.5.2019.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Αιτητή, αυτός κατάγεται από την Συρία. Γεννήθηκε την 1.3.1993 και το 2007 παράνομα αφίχθηκε στην Κύπρο όπου παρέμεινε παράνομα μέχρι το 2014 όταν επέστρεψε στην χώρα του. Περί τον Μάιο 2019 παράνομα και πάλι ήλθε μέσω θαλάσσης στην Κύπρο μαζί με έξι άλλα άτομα. Συνελήφθη από την Αστυνομία και μεταφέρθηκε στην Κοφίνου. Ανακρίθηκε από Λειτουργούς του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης κατά πόσο είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε. Εν συνεχεία μεταφέρθηκε στον Αστυνομικό Σταθμό Λακατάμειας όπου έμεινε για 18 ημέρες κατά τις οποίες τελούσε υπό ανάκριση και τέλος μεταφέρθηκε στα κρατητήρια της Μενόγειας όπου ευρίσκεται μέχρι σήμερα. Στη Μενόγεια έτυχε περαιτέρω ανακρίσεων. Έκτοτε ο Αιτητής προχώρησε στις ακόλουθες δικαστικές διαδικασίες.
1. Στις 10.6.2019 καταχώρησε μέσω δικηγόρου την υπ' αρ. 96/2019 Αίτηση για Habeas Corpus η οποία απεσύρθηκε στις 3.7.2019.
2. Στις 3.7.2019 κατεχώρησε την προσφυγή ΔΔΠ 18/2019 στο Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας (Δ.Δ.Π.) η οποία απορρίφθηκε από το Δικαστήριο στις 31.7.2019.
3. Στις 2.9.2019 κατεχώρησε εκ νέου την υπ' αρ. 159/2019 Αίτηση για Habeas Corpus η οποία απορρίφθηκε από το Δικαστήριο στις 23.9.2019.
4. Στις 7.5.2020 καταχώρησε νέα αίτηση για Habeas Corpus με αρ. 48/2020 η οποία απορρίφθηκε στις 16.6.2020.
5. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε η Έφεση αρ. 189/2020 η οποία και αποσύρθηκε.
6. Στις 20.5.2020 αναγνωρίστηκε από την Υπηρεσία Ασύλου ως δικαιούχος συμπληρωματικής προστασίας, αλλά αποκλείστηκε από το καθεστώς αυτό συμφώνως του Άρθρου 5(2)(δ) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000 με την αιτιολογία ότι συνιστά κίνδυνο για την κυπριακή κοινωνία ή την ασφάλεια της Δημοκρατίας.
7. Ως αποτέλεσμα εναντίον της άνω απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου καταχώρησε την υπ' αρ. 711/2020 προσφυγή ενώπιο του Δ.Δ.Π. η οποία εκκρεμεί.
Να σημειωθεί ότι σ' όλες τις πιο πάνω διαδικασίες ο Αιτητής χρησιμοποίησε τις υπηρεσίες δικηγόρου αφού τυγχάνει νομικής αρωγής.
Σύμφωνα με τον Αιτητή, οι Αρχές τον θεωρούν ως επικίνδυνο για την εθνική ασφάλεια διότι ο αδελφός του ο οποίος ζει στην Κύπρο ανέφερε ότι το 2014 ο Αιτητής κατετάγη στο Daesh τεκμηριώνοντας την κατηγορία αυτή δεικνύοντας φωτογραφία που ήταν αναρτημένη στο facebook και ότι ο ίδιος ο Αιτητής ανέφερε σε συνέντευξη του στην Υπηρεσία Ασύλου ότι ήταν μέλος της οργάνωσης Ahnar Al Sham, η οποία μάχεται εναντίον του καθεστώτος Άσσαντ και η οποία θεωρείται ότι διέπραξε εγκλήματα πολέμου. Ο Αιτητής, βεβαίως αρνείται τα πάντα και ότι ο αδελφός του προέβη σε ένορκη δήλωση που αρνείται ότι κατέθεσε τέτοιες πληροφορίες.
Είναι ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι η παρατεταμένη κράτηση του παραβιάζει τόσο τον ημεδαπό Νόμο όσο και την Οδηγία 2013/33/ΕΕ και το Άρθρο 5 της Ε.Σ.Δ.Α.
Οι Καθ' ων η Αίτηση καταχώρησαν ένσταση και προβάλλουν 10 λόγους για απόρριψη της Αίτησης.
Στην Ένορκη Δήλωση επί της οποίας στηρίζεται η ένσταση, αφού αναφέρεται το ιστορικό σύλληψης, κράτησης και νομικών/Δικαστικών διαδικασιών που καταχώρησε ο Αιτητής σημειώνεται ότι η ποινική διερεύνηση της υπόθεσης του Αιτητή, περατώθηκε στις 3.2.2020. Επίσης περατώθηκαν και οι διοικητικές διαδικασίες που αφορούν τον Αιτητή ο οποίος έχει την ιδιότητα του Αιτητή Διεθνούς Προστασίας μέχρι την έκδοση της απόφασης στην προσφυγή τον υπ' αρ. 711/2020 ενώπιον του Δ.Δ.Π.
Είναι περαιτέρω ισχυρισμός των Καθ' ων η Αίτηση ότι η χρονική διάρκεια της κράτησης του Αιτητή δεν παραβιάζει το Νόμο, τα δικαιώματα του Αιτητή ή το Άρθρο 5 της ΕΣΔΑ. Η συνέχιση της κράτησης του Αιτητή είναι αναγκαία για λόγους Εθνικής Ασφάλειας οι οποίοι εξακολουθούν να υφίστανται κατά το χρόνο που προωθείται η παρούσα διαδικασία.
Θα πρέπει, εξ αρχής, να τονιστεί ότι η παρούσα διαδικασία αφορά αίτημα του Αιτητή για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus ad subjiciendum με το οποίο να κηρύσσεται ως παράνομη η κράτηση του από άποψης διάρκειας και να διατάσσεται ως αποτέλεσμα η απελευθέρωση του και/ή επιβολή εναλλακτικών μέτρων κράτησης του, όπως θα έκρινε το Δικαστήριο.
Τονίζεται επίσης ότι η νομική βάση του αιτήματος είναι οι σχετικές διατάξεις του Άρθρου 9ΣΤ του Περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν.6(Ι)/2000, "ο Νόμος".
Είναι παραδεκτό στην παρούσα υπόθεση ότι ο Αιτητής τελεί υπό κράτηση για λόγους Εθνικής Ασφάλειας με Διάταγμα που εξεδόθηκε προς τούτο στις 8.5.2019 δυνάμει του Άρθρου 9ΣΤ(2)(ε) του Νόμου,
έκτοτε παραμένει υπό κράτηση. Επίσης είναι παραδεκτό ότι ο Αιτητής έχει την ιδιότητα Αιτητή Διεθνούς Προστασίας. Η διάρκεια της κράτησης του συνιστά το αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας σύμφωνα με το Άρθρο 9ΣΤ(7)(α)(ι) του Νόμου. Η νομιμότητα της κράτησης του κρίθηκε στην απόφαση ημερ. 31.7.2019 του Δ.Δ.Π. στην προσφυγή αρ. 18/2019.
Συμφώνως των εισηγήσεων της ευπαιδεύτου συνηγόρου του Αιτητή ο χρόνος κράτησης θα πρέπει να συναρτάται με τον λόγο κράτησης και εδώ ο Αιτητής κρατείται για 21 μήνες χωρίς να φαίνεται η αναγκαιότητα για περαιτέρω κράτηση του εφόσον δεν διενεργείται, εκ μέρους των Αρχών, οποιαδήποτε ενέργεια. Ουδέποτε, δε, εξετάστηκε από τις Αρχές η επιβολή υπαλλακτικών μέτρων για εξασφάλιση της παρουσίας του Αιτητή, παρόλο που έγινε εισήγηση προς τούτο από Λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. (Σχετικό είναι το Τεκμ. 10 στην Ένορκη Δήλωση ενστάσεως 1.)
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των Καθ' ων η Αίτηση εισηγήθηκαν ότι η κράτηση του Αιτητή είναι καθόλα νόμιμη και η περίοδος κράτησης είναι δικαιολογημένη σύμφωνα με το Νόμο. Όσον αφορά τις εναλλακτικές επιλογές αντί της κράτησης του Αιτητή παρέπεμψαν στην απόφαση ημερ. 31.7.2019 στην Προσφυγή Δ.Δ.Π. αρ. 18/2019 όπου για τον Αιτητή στην παρούσα διαδικασία κρίθηκε:
"Οι εναλλακτικές επιλογές λιγότερο περιοριστικές αντί της κρατήσεως του Αιτητή, ως αυτές καθορίζονται στο άρθρο 9ΣΤ (3) του Νόμου (ανωτέρω), οι οποίες είναι, όντως, λιγότερο επεμβατικές και λιγότερο επαχθείς για τα δικαιώματα του (βλ. και άρθρο 53(3) του Ν. 158 (Ι)/1999), κρίνω, ότι δεν θα μπορούσαν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, να εξυπηρετήσουν αποτελεσματικά τον σκοπό της προστασίας της εθνικής ασφάλειας και για αυτό τον λόγο ορθώς δεν επιλέγηκαν από τους Καθ' ων η αίτηση, κατά τη χρονική στιγμή της έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης.(Βλ.Υπόθεση Αρ.211/2019 ημερ. 19 Απριλίου, 2018-. ELBASYOUN -Και- Κυπριακής Δημοκρατίας Μέσω Υπουργείου Εσωτερικών και Υπόθεση Αρ. 422/2019 K. A. M και Κυπριακή Δημοκρατία, Μέσω 1. Υπουργού Εσωτερικών 2. Αν. Διευθυντή Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού Και Μετανάστευσης ημερ. 22 Απριλίου 2019)"
Η άνω απόφαση, ενόψει του ότι δεν καταχωρήθηκε Έφεση εναντίον της, αποτελεί δεσμευτικό προηγούμενο.
Τόσο η απόφαση στην C18/16 που παρέθεσε η ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή όσο και η απόφαση στις υποθέσεις C-924/19 PPU και C925/19 PPU του ΕΔΑΔ που τέθηκε από τις ευπαίδευτες συνηγόρους των Καθ'΄ ων η Αίτηση ξεκάθαρα καθόρισαν ότι:
".... η κράτηση αιτούντος διεθνή προστασία έχει την μικρότερη δυνατή διάρκεια και εφαρμόζεται μόνο για όσο διάστημα ισχύουν οι λόγοι κράτησης, οι δε διοικητικές διαδικασίες που συνδέονται με τους λόγους κράτησης εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις, ενώ οι καθυστερήσεις των διοικητικών διαδικασιών που δεν μπορούν να αποδοθούν στον Αιτούντα δεν δικαιολογούν την κράτηση."
Το θέμα όμως δεν εξαντλείται μέχρι εδώ. Στην J.N. v. Staatssecretaris Van Veiligheld en Justitute, υπόθεση C-601/15 PPUημερ. 15.2.2016 αποφασίστηκαν τα ακόλουθα:
"Επιπλέον, η αυστηρή οριοθέτηση της αναγνωριζόμενης στις εθνικές αρχές εξουσίας να θέτουν αιτούντα υπό κράτηση βάσει του άρθρου 8, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, στοιχείο εʹ, της οδηγίας 2013/33 διασφαλίζεται επίσης από την ερμηνεία στη νομολογία του Δικαστηρίου των εννοιών «δημόσια ασφάλεια» και «δημόσια τάξη» σε άλλες οδηγίες, η οποία ισχύει επίσης και για την οδηγία 2013/33. |
Το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι η έννοια «δημόσια τάξη» προϋποθέτει, σε κάθε περίπτωση, εκτός της διασαλεύσεως της κοινωνικής τάξεως την οποία συνιστά κάθε παράβαση του νόμου, την ύπαρξη πραγματικής, ενεστώσας και αρκούντως σοβαρής απειλής κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας [αποφάσεις Zh. και O., C‑554/13, EU:C:2015:377, σκέψη 60 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, ως προς το άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/115, καθώς και T., C‑373/13, EU:C:2015:413, σκέψη 79 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, ως προς τα άρθρα 27 και 28 της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ (ΕΕ L 158, σ. 77, και διορθωτικά ΕΕ 2004, L 229, σ. 35, και ΕΕ 2005, L 197, σ. 34)]. |
Όσον αφορά την έννοια «δημόσια ασφάλεια», από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι αυτή καλύπτει τόσο την εσωτερική ασφάλεια του κράτους μέλους όσο και την εξωτερική ασφάλειά του και ότι, κατά συνέπεια, μπορεί να επηρεάζεται από την παρακώλυση της λειτουργίας των κρατικών θεσμών και των βασικών δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και από τον κίνδυνο για την επιβίωση του πληθυσμού ή σοβαρής διαταραχής των εξωτερικών σχέσεων ή της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών ή από την προσβολή των στρατιωτικών συμφερόντων (βλ., επ' αυτού, απόφαση Τσακουρίδης, C‑145/09, EU:C:2010:708, σκέψεις 43 και 44). |
Επομένως, όσον αφορά τον αναγκαίο χαρακτήρα του μέτρου, η προσβολή της εθνικής ασφάλειας ή της δημοσίας τάξεως μπορεί να δικαιολογεί τη θέση του αιτούντος υπό κράτηση ή τη διατήρηση της κρατήσεώς του, βάσει του άρθρου 8, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, στοιχείο εʹ, της οδηγίας 2013/33, μόνον εφόσον από την ατομική του συμπεριφορά προκύπτει πραγματική, ενεστώσα και αρκούντως σοβαρή απειλή κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας ή κατά της εσωτερικής ή εξωτερικής ασφάλειας του οικείου κράτους μέλους (βλ., επ' αυτού, απόφαση T., C‑373/13, EU:C:2015:413, σκέψεις 78 και 79). |
Το άρθρο 8, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, στοιχείο εʹ, της εν λόγω οδηγίας δεν παρίσταται δυσανάλογο ούτε σε σχέση με τους επιδιωκόμενους σκοπούς. Ως προς το σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι στη διάταξη αυτή γίνεται ισόρροπη στάθμιση μεταξύ, αφενός, του επιδιωκόμενου σκοπού γενικού συμφέροντος, ήτοι της προστασίας της δημόσιας ασφάλειας και της δημόσιας τάξεως, και, αφετέρου, της επεμβάσεως στο δικαίωμα στην ελευθερία την οποία συνιστά μέτρο κρατήσεως (βλ., κατ' αναλογίαν, απόφαση Volker und Markus Schecke και Eifert, C‑92/09 και C‑93/09, EU:C:2010:662, σκέψεις 72 και 77). |
Πράγματι, μέτρα κρατήσεως μπορούν να θεμελιωθούν στη διάταξη αυτή μόνο εφόσον οι αρμόδιες αρχές διαπιστώνουν, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, ότι ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύουν τα επίμαχα πρόσωπα για την εθνική ασφάλεια ή για τη δημόσια τάξη αντιστοιχεί τουλάχιστον στη βαρύτητα της επεμβάσεως που συνιστούν τα μέτρα αυτά στο δικαίωμα των προσώπων αυτών στην ελευθερία. |
Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω σκέψεων, συνάγεται ότι ο νομοθέτης της Ένωσης θέσπισε το άρθρο 8, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, στοιχείο εʹ, της οδηγίας 2013/33, τηρώντας δίκαιη ισορροπία μεταξύ, αφενός, του δικαιώματος του αιτούντος στην ελευθερία και, αφετέρου, των απαιτήσεων προστασίας της εθνικής ασφάλειας ή της δημόσιας τάξεως."
(η υπογράμμιση είναι του Δικαστηρίου) |
Στην A and Others v. The United Kingdom, Application no. 3455/05 ημερ. 19.2.2009 σκέψη 164 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"164. Article 5 § 1(f) does not demand that detention be reasonably considered necessary, for example to prevent the individual from committing an offence or fleeing. Any deprivation of liberty under the second limb of Article 5 § 1(f) will be justified, however, only for as long as deportation or extradition proceedings are in progress. If such proceedings are not prosecuted with due diligence, the detention will cease to be permissible under Article 5 § 1(f) (Chahal, cited above, § 113). The deprivation of liberty must also be "lawful". Where the "lawfulness" of detention is in issue, including the question whether "a procedure prescribed by law" has been followed, the Convention refers essentially to national law and lays down the obligation to conform to the substantive and procedural rules of national law. Compliance with national law is not, however, sufficient: Article 5 § 1 requires in addition that any deprivation of liberty should be in keeping with the purpose of protecting the individual from arbitrariness. It is a fundamental principle that no detention which is arbitrary can be compatible with Article 5 § 1 and the notion of "arbitrariness" in Article 5 § 1 extends beyond lack of conformity with national law, so that a deprivation of liberty may be lawful in terms of domestic law but still arbitrary and thus contrary to the Convention (Saadi v. the United Kingdom, cited above, § 67). To avoid being branded as arbitrary, detention under Article 5 § 1(f) must be carried out in good faith; it must be closely connected to the ground of detention relied on by the Government; the place and conditions of detention should be appropriate; and the length of the detention should not exceed that reasonably required for the purpose pursued (see, mutatis mutandis, Saadi v. the United Kingdom, cited above, § 74)."
(η υπογράμμιση είναι του Δικαστηρίου)
Είναι παραδεκτό από τους Καθ' ων η Αίτηση ότι δεν υπάρχει δυνατότητα απέλασης του Αιτητή.
Η εξέταση των χρονικών πλαισίων της κράτησης δεν γίνεται in abstracto, αλλά σε συνάρτηση με τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης και το κρίσιμο ερώτημα που χρήζει απάντησης είναι, κατά πόσο η κράτηση του Αιτητή από 8.5.2019 είναι αντίθετη και/ή καταστρατηγεί τις πρόνοιες του Άρθρου 9ΣΤ(4)(α) του Νόμου. Σύμφωνα με αυτό, η κράτηση του Αιτητή θα πρέπει να έχει την μικρότερη δυνατή διάρκεια και να διαρκεί μόνο για όσο διάστημα είναι αναγκαίο σε συνάρτηση με τον λόγο κράτησης του, τηρώντας δίκαια ισορροπία μεταξύ του δικαιώματος του αιτούντος στην ελευθερία και των απαιτήσεων προστασίας της εθνικής ασφάλειας. Παρατηρώ, συναφώς, από την μια ότι ο Αιτητής κρατείται από 8.5.2019 για λόγους εθνικής ασφάλειας και από την άλλη, σύμφωνα με το υλικό που τέθηκε ενώπιον μου ότι ο Αιτητής από τις 8.5.2019 που συνελήφθη και τελεί υπό κράτηση, συνεργάζεται με τις Αρχές οι οποίες όπως φαίνεται από την Έκθεση της Υπηρεσίας Ασύλου ημερ. 19.5.2020 (Τεκμ. 10) έχουν καταλήξει για όλα τα θέματα που αφορούν τον Αιτητή σχετικά με την συμμετοχή του σε ισλαμική οργάνωση στη Συρία και επικινδυνότητα του συμφώνως των εκτιμήσεων της Αστυνομίας. Έκτοτε έχουν γίνει επανεξετάσεις αναφορικά με την κράτηση του Αιτητή στις 20.5.2020 και 13.7.2020 χωρίς οιονδήποτε νέο στοιχείο όπου τυπικά επαναλαμβάνονται όλα τα προηγούμενα. Η ποινική έρευνα της υπόθεσης του Αιτητή ολοκληρώθηκε στις 3.2.2020 χωρίς να ληφθεί απόφαση για ποινική δίωξη του. Επίσης οι διοικητικές διαδικασίες έχουν ολοκληρωθεί περί τον Μάιο 2020 και ο Αιτητής έχει την ιδιότητα του Αιτητή διεθνούς προστασίας μέχρι την έκδοση της απόφασης του Δ.Δ.Π. στην προσφυγή του αρ. 711/2020 με την οποία προσβάλλει τον αποκλεισμό του από το καθεστώς δικαιούχου συμπληρωματικής προστασίας κατ΄ επίκληση του Άρθρου 5(2)(στ) του Περί Προσφύγων Νόμου 2000, Ν.6(Ι)/2000, που λήφθηκε στις 20.5.2020. Η όποια αξιολόγηση του κινδύνου στο πρόσωπο του Αιτητή έγινε προ αρκετού καιρού και δεν μεσολάβησε έκτοτε οτιδήποτε προκειμένου να δικαιολογείται η περαιτέρω κράτηση του, μάλιστα η αρμόδια Λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου εισηγήθηκε από 19.5.2020 στην Έκθεση της, όπως ο Αιτητής "παρόλο που έχει αποκλειστεί από το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στη Συρία, εισηγούμαι όπως αποταθεί στο ΤΑΠΜ για έκδοση εναλλακτικής άδειας παραμονής". (βλ. Τεκμ. 10 ενστάσεως)
Έχοντας υπόψιν όλα τα πιο πάνω, κρίνω ότι υπό τις περιστάσεις και γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση η επιτυχία της αίτησης είναι αναπόφευκτη. Για τους πιο πάνω λόγους η Αίτηση επιτυγχάνει ως το Αιτητικό υπό (Α).
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
/γκ