ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ECLI:CY:AD:2020:D389
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΙΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 6/20)
17 Νοεμβρίου, 2020
[Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟ (ΚΕΦ. 155), ΑΡΘΡΟ 43(2)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΟ ARAMEAT LTD
Αιτήτρια
-------------------
Γ. Πολυχρόνης με Γ. Εφφέ, για την αιτήτρια.
----------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Οι αιτητές με την παρούσα ζητούν από Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου την έκδοση διατάγματος που να διατάσσει την καταχώριση του κατηγορητηρίου, μετά που Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου (Ε.Δ.) αρνήθηκε τέτοια καταχώριση (άρθρο 43 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου). Με το κατηγορητήριο αυτό σκοπείται η έναρξη ιδιωτικής ποινικής δίωξης για επιταγές χωρίς αντίκρισμα και απόσπαση χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις επί γεγονότων που ανατρέχουν στο Φεβρουάριο 2013 (16 από τις 18 κατηγορίες). Δύο κατηγορίες αναφέρονται στο Δεκέμβριο του 2019 και Ιανουάριο του 2020 (16η κατηγορία και 18η κατηγορία).
Η άρνηση του Ε.Δ. είχε ως λόγο την καθυστέρηση των επτά και πλέον ετών. Το δικαστήριο είχε προηγουμένως καλέσει τους δικηγόρους της παραπονούμενης, νυν αιτήτριας, ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να αναφερθούν στους λόγους καθυστέρησης για να ληφθούν υπόψιν από το δικαστήριο. Οι δικηγόροι της αιτήτριας προέβαλαν τον ισχυρισμό, ο οποίος κρίθηκε γενικόλογος, ότι «το αδίκημα εσκεμμένα αποκρύφθηκε από τους κατηγορούμενους 4 και 5. Πρόσφατα περιήλθε στην αντίληψη της παραπονούμενης η διάπραξη των αδικημάτων και γι΄ αυτό η υπόθεση προωθείται σε τόσο καθυστερημένο στάδιο».
Ακολούθησε η παρούσα αίτηση με την οποία προβάλλεται και πάλι ότι η καταχώριση της υπόθεσης ήταν αδύνατον να γινόταν ενωρίτερα, αφού η αιτήτρια δεν μπορούσε να γνωρίζει την ύπαρξη των εν λόγω επιταγών ενωρίτερα, «εφόσον ο κατηγορούμενος 4 βρισκόταν σε τέτοια θέση που θα μπορούσε να αποκρύψει την ύπαρξη των επιταγών ή και τη διάπραξη αδικημάτων από την αιτήτρια».
Το Ανώτατο Δικαστήριο στα πλαίσια της αίτησης αυτής «κρίνει πρωτογενώς και εξ ιδίων του την υπόθεση», ασκώντας τη δική του διακριτική ευχέρεια και δεν προβαίνει σε αναθεώρηση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου (L.C.A. Domiki Ltd, Ποιν. Αιτ. Αρ. 14/2018, ημερ. 2.10.2018, ECLI:CY:AD:2018:D424, Αγγελίδης, Ποιν. Αιτ. Αρ. 17/2018, ημερ. 6.12.2018).
Όπως υποδείχθηκε στην L.C.A. Domiki ο έλεγχος του κατηγορητηρίου για σκοπούς καταχώρισης του δεν περιορίζεται στους κανόνες ορθής διατύπωσης και στο νομότυπο του, αλλά
«.πρέπει και να συνάδει με τους σκοπούς της ποινικής δίωξης ευρύτερα. Μεταξύ των παραγόντων που το Δικαστήριο μπορεί να λάβει υπόψη είναι και η πάροδος του χρόνου, η φύση των αδικημάτων, η δυνατότητα εναλλακτικής ή πρόσθετης θεραπείας και βεβαίως η ενόχληση που μπορεί να προκύψει στο όλο σύστημα απονομής της δικαιοσύνης λόγω μακράς καθυστέρησης ή κατάχρησης δικαστικής διαδικασίας».
Δεν είχε παραβλέψει το δικαστήριο στην L.C.A Domiki το περιορισμένο της προβλεπόμενης ποινικής παραγραφής στην Κύπρο σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 88, Κεφ. 155.[1] Υπέδειξε όμως ότι τούτο «δεν εξισούται με ελευθερία άσκησης δίωξης όποτε το κρίνει πρόσφορο ο παραπονούμενος».
Στην ίδια υπόθεση υποδείχθηκε ότι η ποινική φύση της δίωξης την διαφοροποιεί από την αστική ευθύνη. Σε τούτο προσθέτω ως χαρακτηριστικό ότι ακόμα και από πλευράς αστικής ευθύνης ο νομοθέτης έθεσε ως όριο παραγραφής τη συμπλήρωση των έξι ετών (άρθρο 8 του περί Παραγραφής Αγωγίμων Δικαιωμάτων Νόμου του 2012, Ν. 66(Ι)/2012). Θα πρέπει να προβληματίσει το νομοθέτη το γεγονός της παραγραφής αστικής ευθύνης με παράλληλη διατήρηση δυνατότητας για ποινική δίωξη χωρίς χρονικούς περιορισμούς. Ενώ είναι η ποινική παραγραφή που θα έπρεπε, ως εκ της φύσεως της ποινικής ευθύνης, να προέχει.
Εν προκειμένω, αφενός είναι το αντικειμενικό γεγονός της μακράς καθυστέρησης για 7½ και πλέον χρόνια και αφετέρου οι γενικόλογοι ισχυρισμοί που δεν θα μπορούσαν να είναι ικανοποιητικοί και πειστικοί ώστε να δικαιολογηθεί η ποινική δίωξη για αδικήματα συνοπτικής εκδίκασης με τέτοια καθυστέρηση. Στην L.C.A. Domiki κρίθηκε ότι η παρέλευση πενταετίας καθιστούσε πλέον την ιδιωτική ποινική δίωξη σε συνδυασμό με τη συνοπτική φύση της διαδικασίας πορεία που θα έπρεπε να αναχαιτιστεί. Οι αιτητές μπορούν να καταφύγουν στην εναλλακτική θεραπεία της αστικής αξίωσης (βλ. L.C.A. Domiki) ως πιο πρόσφορη μετά από τόσα χρόνια, νοουμένου ότι θα μπορούσε να υπερπηδηθεί ο σκόπελος της παραγραφής επί τη βάσει των ισχυρισμών για μεταγενέστερη γνώση.
Περιπλέον, οι κατηγορίες 1 - 14 και 15 και 17 αναφέρονται τόσο στο Φεβρουάριο του 2013 όσο και «σε προγενέστερο άγνωστο χρόνο». Επίσης οι κατηγορίες 16 και 18 αναφέρονται στο Δεκέμβριο του 2019 και Ιανουάριο του 2020 αλλά ταυτόχρονα γίνεται διαζευκτική ή επιπρόσθετη αναφορά σε άγνωστο χρόνο («ή και προγενέστερα σε χρόνο άγνωστο»). Το αποτέλεσμα είναι να μην καθορίζεται ο χρόνος ως προς τον οποίο θα εκαλείτο ο κατηγορούμενος να απαντήσει. Τέτοια διατύπωση κατηγορητηρίου το καθιστά καταπιεστικό και στερούμενο ερείσματος (Γ.Μ. Πική, Ποινική Δικονομία στην Κύπρου, σελ. 102). Δεύτερον, οι κατηγορίες 16 και 18 στερούνται πλήρως κάθε λεπτομέρειας. Αναφέρεται μόνο ότι «οι κατηγορούμενοι κατά ή περί τον Δεκέμβρη του 2019 και Ιανουάριο του 2020 ή και προγενέστερα σε χρόνο άγνωστο για την κατηγορούσα αρχή εξαπάτησαν τον παραπονούμενο με δόλιο τέχνασμα ή και επινόημα αποσπώντας από αυτόν αγαθά αξίας €16.983» (16η κατηγορία) και ότι «οι κατηγορούμενοι κατά ή περί τον Δεκέμβρη του 2019 και Ιανουάριο του 2020 ή και προγενέστερα σε χρόνο άγνωστο για την κατηγορούσα αρχή, συνωμότησαν με απάτη ή και με άλλο δόλιο μέσο με σκοπό να καταδολιεύσουν τον παραπονούμενο και να του αποσπάσουν αγαθά αξίας €16.983» (18η κατηγορία).
Με τον ίδιο γενικό τρόπο είχε συνταχθεί το κατηγορητήριο στην Cantabs Trading Ltd κ.ά. ν. xxx Χαμπάκη κ.ά., Ποιν. Έφ. Αρ. 40/2019, ημερ. 21.10.2020, ECLI:CY:AD:2020:B362, με αποτέλεσμα να κριθεί ότι δεν αποκαλυπτόταν στις λεπτομέρειες κανένα δόλιο τέχνασμα ή επινόημα εν τη εννοία του άρθρου 300 του Ποινικού Κώδικα και ότι απουσίαζαν οι λεπτομέρειες των κατηγοριών που αφορούσαν στη συνωμοσία. Εκεί το κατηγορητήριο έγινε μεν δεκτό προς καταχώριση, πλην όμως σε μεταγενέστερο στάδιο έγινε δεκτή ένσταση περί της έλλειψης λεπτομερειών ως αφορώσα σε ατέλεια που ανάγεται στο θεμέλιο της κατηγορίας. Εν προκειμένω, οι κατηγορίες 16 και 18 είναι διατυπωμένες με τρόπο που παραβιάζει τις αρχές που διέπουν τη διατύπωση κατηγοριών και αποκαλύπτουν καταφανές σφάλμα που ανάγεται στο θεμέλιο της κατηγορίας.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
/φκ
[1] 88. Τηρουμένων των διατάξεων οποιουδήποτε άλλου νόμου με τις οποίες καθορίζεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα εντός του οποίου δύναται να προσαφθεί κατηγορία για ποινικό αδίκημα, καμιά κατηγορία δε δύναται να προσαφθεί εναντίον οποιουδήποτε προσώπου για ποινικό αδίκημα για το οποίο δύναται να επιβληθεί -
(α) Ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τους τρεις (3) μήνες ή χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τα οκτακόσια πενήντα τέσσερα ευρώ (€854) ή/και οι δύο αυτές ποινές μετά την πάροδο έξι (6) μηνών από την ημέρα της διάπραξης του ποινικού αδικήματος,
(β) ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα (12) μήνες ή χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τα χίλια επτακόσια οκτώ ευρώ (€1.708) ή/και οι δύο αυτές ποινές μετά την πάροδο δώδεκα (12) μηνών από την ημέρα της διάπραξης του ποινικού αδικήματος.