|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D303
AΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 90/2020)
14 Σεπτεμβρίου, 2020
[Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ ΟΜΗΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΛΤΔ, xxx Χ. ΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ xxx ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (ΕΝΤΙΜΟΣ Κ. Λ. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Ε.Δ.) ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΚΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΡ. 148/2018 - ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ ΟΜΗΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΛΤΔ (ΗΕ) 8549
--------------------
Μονομερής Αίτηση των Αρτοποιεία Όμηρος Αριστείδου ΛΤΔ, xxx Χ. Αργυρού και xxx Αριστείδου, Αιτητές
Δ. Παπαπολυβίου για Δρa Κ. Χρυσοστομίδη & Σία ΔΕΠΕ, για τους αιτητές.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Στις 29.10.2016 είχε λάβει χώρα έκτακτη γενική συνέλευση της αναφερόμενης στον τίτλο εταιρείας κατά την οποία οι μέτοχοι αποφάσισαν όπως αυτή τεθεί υπό εκούσια εκκαθάριση με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 261(1)(β) του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 και ορίστηκαν ως εκκαθαριστές της ο κ. Χ.Ν. και η κα Κ.Μ.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας («ο πρώτος δικαστής») στις 30.3.2018 απέρριψε αίτηση ενός εκ των εν λόγω προσώπων υπό την ιδιότητα του ως εκκαθαριστής της εταιρείας, με την οποία ζητούσε διάφορα διατάγματα προς αποτροπή, όπως τέθηκε, τετελεσμένων και επιπλοκών στη διαδικασία της εκούσιας εκκαθάρισης. Ο λόγος ήταν ότι δεν είχε τηρηθεί η πρόνοια του άρθρου 266 περί θέσμιας δήλωσης φερεγγυότητας εκ μέρους των συμβούλων της εταιρείας σε περίπτωση πρότασης για εκούσια εκκαθάριση. Ανέφερε σχετικά το δικαστήριο:
«Συνεπώς κρίνω ότι το ψήφισμα ημερ. 29.10.2016 για εκκαθάριση της υπό αναφορά εταιρείας δεν εγκρίθηκε νομότυπα καθότι αυτού του ψηφίσματος δεν προηγήθηκε χρονικά η Θέσμια Δήλωση Φερεγγυότητας από τους συμβούλους της εταιρείας και συνεπώς δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Για τον ίδιο λόγο κρίνω ότι ούτε το ψήφισμα για διορισμό του κ. Χ.Ν. και της κας Κ.Μ. εγκρίθηκε νομότυπα.»
Σχετική είναι η απόφαση της Ολομέλειας στην Πολιτική Έφεση Αρ. 370/18, Αναφορικά με την Αίτηση Νεοφύτου, 24.10.2019, στην οποία αποφασίστηκε ότι δεν χωρούσε εναντίον της απόφασης αυτής προνομιακό ένταλμα certiorari, εφόσον κρίθηκε ότι ακόμα και αν θα επρόκειτο για λανθασμένη απόφαση θα μπορούσε να διορθωθεί με έφεση.
Ακολούθησε αίτηση του Χ.Ν. η οποία είχε ως αποτέλεσμα το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας υπό άλλη σύνθεση («ο δεύτερος δικαστής») να παρατείνει τον χρόνο για καταχώριση έφεσης εναντίον της απόφασης ημερ. 30.3.2018. Η έφεση καταχωρίστηκε από τον Χ.Ν. στις 14.1.2020. (Στο αντίγραφο που επισυνάφθηκε στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την παρούσα αίτηση δεν αναγράφεται ο αριθμός της έφεσης. Από το πρωτοκολλητείο φαίνεται ότι πρόκειται για την έφεση αρ. Ε 20/2020).
Την επομένη, 15.1.2020, ο Χ.Ν. καταχώρισε αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης ημερ. 30.3.2018 μέχρι την εκδίκαση της εν λόγω έφεσης του και για απαγόρευση σύγκλησης οποιασδήποτε Γενικής Συνέλευσης της Εταιρείας που αποσκοπεί στη διενέργεια οποιασδήποτε πράξης, περιλαμβανομένης και της «ενεργοποίησης» της εταιρείας, της παύσης διευθυντών, το διορισμό λογιστών και της διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας.
Ο δεύτερος δικαστής απέρριψε την αίτηση με απόφαση του ημερ. 27.3.2020, στην Αίτηση Εταιρείας αρ. 148/18.
Παρά την απόρριψη της αίτησης εναντίον τους, οι καθ΄ ων η αίτηση στην Αίτηση εκείνη ζητούν τώρα άδεια για να καταχωρίσουν αίτηση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari με σκοπό την ακύρωση της απόφασης αυτής ημερ. 27.3.2020 διότι στο σκεπτικό της απόφασης, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της, ο δεύτερος δικαστής είχε προβεί σε αναφορές οι οποίες αναιρούσαν, καθ΄ υπέρβαση και/ή έλλειψη δικαιοδοσίας την προηγούμενη απόφαση του πρώτου δικαστή, ήτοι απόφαση του ιδίου δικαστηρίου με διαφορετική σύνθεση. Ζητείται επίσης διάταγμα αναστολής της απόφασης και κάθε διαδικασίας αναφορικά με την εταιρική αίτηση αρ. 148/18.
Προβάλλουν οι αιτητές ότι ο πρώτος δικαστής είχε αποφασίσει ξεκάθαρα ότι «το ψήφισμα ημερ. 29.10.2016 για εκούσια εκκαθάριση της υπό αναφορά εταιρείας δεν εγκρίθηκε νομότυπα καθότι αυτού του ψηφίσματος δεν προηγήθηκε χρονικά η Θέσμια Δήλωση Φερεγγυότητας από τους συμβούλους της εταιρείας και συνεπώς δεν παράγει έννομα αποτελέσματα.» Από την άλλη παραθέτουν αποσπάσματα από την απόφαση του δεύτερου δικαστή ως λ.χ. αναφορά του ότι «Στην ουσία δηλαδή, με την απόφαση της 30.3.2018 δεν προκύπτει να ακυρώθηκε το καθεστώς της εκούσιας εκκαθάρισης στο οποίο παραδεκτά τέθηκε η ΟΜΗΡΟΣ μετά το ομόφωνο ψήφισμα της 29.10.2016 αλλά απλά [sic] ότι κρίθηκε ότι η εταιρεία δεν συνέχιζε πλέον υπό καθεστώς εκούσιας εκκαθάρισης από τα μέλη της αλλά υπό καθεστώς εκούσιας εκκαθάρισης από τους πιστωτές της.». Έκρινε ο δεύτερος δικαστής ότι δεν προκύπτει από την απόφαση του πρώτου δικαστή πως ακυρώθηκε ουσιαστικά το καθεστώς εκκαθάρισης της εταιρείας, αλλά η ορθή ερμηνεία της απόφασης ημερ. 30.3.2018 είναι ότι η εταιρεία «παρέμεινε μεν υπό καθεστώς εκούσιας εκκαθάρισης αλλά πλέον υπό καθεστώς εκούσιας εκκαθάρισης από τους πιστωτές της και το ψήφισμα της 29.10.2016 έπαυσε να ισχύει μόνο στο βαθμό που έθετε την ΟΜΗΡΟΣ υπό εκούσια εκκαθάριση από τα μέλη της και που έδινε στα εν λόγω μέλη τις εξουσίες των αρ. 267-274 Κεφ. 113».
Όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα Προνομιακά Εντάλματα, Π. Αρτέμης, σελ. 41-42, ο αιτητής σε προνομιακά εντάλματα θα πρέπει κατ΄ αρχάς να είναι «πρόσωπο θιγόμενο από δικαστική απόφαση», υπό την έννοια του ότι υπάρχουν ορατές επιπτώσεις πάνω στα δικά του συμφέροντα ώστε να είναι παραπονούμενο ή ζημιωθέν πρόσωπο (person aggrieved).
Κατά την ακρόαση της αίτησης έθεσα ως πρόκριμα το ερώτημα κατά πόσο οι αιτητές νομιμοποιούνται να ζητούν ακύρωση μιας ευνοϊκής για τους ίδιους απόφασης και κατά πόσο υπάρχει τέτοια νομολογία. Δεν παραπέμφθηκα σε νομολογία. Ήταν η θέση του ευπαιδεύτου δικηγόρου των αιτητών ότι η απόφαση δεν ήταν ευνοϊκή εφόσον προκλήθηκε ένας κυκεώνας αντιφατικών αποφάσεων. Εισηγήθηκε επίσης ότι εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις και η υπέρβαση της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου είναι δεδομένη, λόγω της ύπαρξης αντιφατικών αποφάσεων, το δικαίωμα προσβολής της απόφασης είναι απόλυτο είτε αφορά επιτυχόντα διάδικο είτε όχι. Ό,τι έχει σημασία σε μια κλασική περίπτωση υπέρβασης δικαιοδοσίας, όπως εν προκειμένω που υπάρχουν αντιφατικές αποφάσεις και το Επαρχιακό Δικαστήριο ενήργησε ως Εφετείο για προηγούμενη απόφαση του, υπό άλλη σύνθεση, είναι ακριβώς η ανάγκη για αποκατάσταση της νομιμότητας και της ορθής διάστασης του δικαίου, έτσι ώστε το γεγονός ότι η απόφαση ήταν απορριπτική να καθίσταται ήσσονος σημασίας.
Δεν είναι ανάγκη να υπεισέλθω, υπό τις περιστάσεις, στην ουσία εφόσον δεν θεωρώ ότι οι αιτητές νομιμοποιούνται να προσβάλουν με προνομιακό ένταλμα, για λόγους που αφορούν το σκεπτικό του δικαστηρίου, απόφαση με την οποία απορρίφθηκε η εναντίον τους αίτηση. Δεν μπορούν να θεωρηθούν ως παραπονούμενα ή ζημιωθέντα ή θιγόμενα πρόσωπα εφόσον το αποτέλεσμα της διαδικασίας ήταν να απορριφθεί η εναντίον τους αίτηση. Η αιτιολογία του δικαστηρίου δεν αποτελεί μέρος του διατακτικού και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι επηρεάζει τα δικαιώματα των αιτητών.
Ούτε εν πάση περιπτώσει, πρόκειται για αντιφατικό διάταγμα, τουλάχιστον ως προς το αποτέλεσμα του, ώστε να στοιχειοθετείται υπέρβαση εξουσίας εν τη εννοία της Κυριάκος Αντρέα ν. Takis D. Chamboulides Ltd (1993) 1 ΑΑΔ 6 (βλ. επίσης Κοσμά (2014) 1 ΑΑΔ 698, ECLI:CY:AD:2014:D218, Αίτηση Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Κύπρου), Πολ. Αιτ. Αρ. 156/18, ημερ. 20.3.2019).
Άλλωστε εάν, όπως επιδιώκουν τώρα οι αιτητές, οδηγούνταν εν τέλει τα πράγματα σε ακύρωση της απόφασης του δεύτερου δικαστή τούτο θα δημιουργούσε κενό και αδιέξοδο εφόσον θα άφηνε την αίτηση ημερ. 15.1.2020 να αιωρείται χωρίς να υπάρχει δικαστική κρίση. Το Ανώτατο Δικαστήριο στα πλαίσια της προνομιακής του ακυρωτικής δικαιοδοσίας δεν έχει τις εξουσίες που παρέχονται στο Εφετείο (άρθρο 25(3)) του περί Δικαστηρίων Νόμου) ώστε να μπορούσε να διατάξει επανεκδίκαση της αίτησης μετά την ακύρωση της απόφασης (Αίτηση Α. & Π. Φωκάς Λτδ, Πολ. Έφ. Αρ. 314/17, ημερ. 1.11.2018, ECLI:CY:AD:2018:A474, Αίτηση Λώλου, Πολ. Αιτ. Αρ. 125/18, ημερ. 8.11.2018), ECLI:CY:AD:2018:D484. Ούτε η ακύρωση της απόφασης θα συμπαρέσυρε και την αίτηση, όπως θα συνέβαινε αντιστρόφως στην περίπτωση που η απόφαση θα ήταν θετική για τον αιτητή, οπότε ακριβώς σε τέτοια περίπτωση αποκτά και πρακτική, δικονομική σημασία η έννοια της νομιμοποίησης του θιγόμενου προσώπου να επιδιώκει ακύρωση μιας αρνητικής για το ίδιο απόφασης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
/φκ