|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:D450
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 172/2019)
31 Οκτωβρίου 2019
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx MANUEL , ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΤΟΙΚΟΥ ΚΟΛΟΜΒΙΑΣ ΓΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx MANUEL xxx ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 20/08/2018 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙ
ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 18 ΚΑΙ 44 ΤΟΥ ΚΕΦ. 155
---------------------------------------------
Δ. Λοχίας για Ευάγγελο Πουργουρίδη ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
-----------------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Με την αίτηση του ο αιτητής συνδυάζει αιτητικό για παράταση ή επέκταση του χρόνου και της προθεσμίας των 45 ημερών που προβλέπεται από τον Κανονισμό 5(1) του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2018, με άδεια για την καταχώρηση αίτησης με κλήση με σκοπό την ακύρωση εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε εναντίον του στις 20.8.2018 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας.
Ο αιτητής λέγει ότι κατοικεί τώρα στην Κολομβία βρισκόμενος εκεί ως αιτητής πολιτικού ασύλου. Παρουσιάζει εαυτόν ως καταγόμενο από τη Γερμανία. Διά της ενόρκου δηλώσεως που έγινε εκ μέρους του από δικηγορική υπάλληλο, διατείνεται ότι έμαθε περί της έκδοσης εντάλματος σύλληψης εναντίον του γύρω στις 24.8.2018. Το ένταλμα είχε εκδοθεί στις 20.8.2018 στη βάση όρκου ότι ενέχετο στη διάπραξη διαφόρων αδικημάτων όπως παράνομη κατοχή και μεταφορά πυροβόλου όπλου, γραπτές απειλές για φόνο, απειλή βιαιοπραγίας, απειλές εμπρησμού, απόπειρα εμπρησμού κατοικίας, εμπρησμού κτιρίου και συνομωσία για διάπραξη κακουργήματος. Εναντίον του είχαν διατυπωθεί συγκεκριμένες καταγγελίες από παραπονούμενο πρόσωπο με το οποίο ο αιτητής είχε οικονομικές διαφορές.
Η θέση που προβάλλει για το πρώτο αιτητικό είναι ότι βρισκόμενος στην Κολομβία και ενημερωθείς για την έκδοση του εντάλματος σύλληψης, αποτάθηκε το πρώτο σε δικηγορικό γραφείο το οποίο αφού δεν μπόρεσε ανεπίσημα να πληροφορηθεί οτιδήποτε το συγκεκριμένο, υπέβαλε επίσημη αίτηση για να λάβει τα σχετικά δεδομένα. Αφού επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης, το εν λόγω δικηγορικό γραφείο συμβούλεψε τον αιτητή ότι οι επιλογές του ήταν εξαιρετικά περιορισμένες. Αυτό σήμαινε ότι είτε μπορούσε να αναμένει να συλληφθεί στην Κολομβία, είτε να παραδοθεί στην τοπική αστυνομία, είτε να προβεί σε κάποια συνεννόηση με την Κυπριακή αστυνομία. Δεν του λέχθηκε οτιδήποτε άλλο, ούτε ότι θα μπορούσε να λάβει αντίγραφο του όρκου και του εκδοθέντος εντάλματος. Παρέμεινε λοιπόν στην Κολομβία και μόνο κατά τον Ιούλιο του 2019 έτυχε συμβουλής από Ολλανδό δικηγόρο ότι πιθανώς να δικαιούτο να προσβάλει τόσο το εθνικό, όσο και το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης.
Επικοινώνησε στη συνέχεια με τους νυν δικηγόρους του, οι οποίοι αφού προέβησαν στις αναγκαίες ενέργειες και εξασφάλισαν τα όλα δεδομένα, καταχώρησαν την παρούσα αίτηση. Ο όρκος και το ένταλμα δόθηκαν στους δικηγόρους στις 30.8.2019 από το Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας. Στη συνέχεια στις 3.10.2019 καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση. Επί της ουσίας ο αιτητής διατείνεται ότι ο ανακριτής της υπόθεσης δεν διερεύνησε επαρκώς την καταγγελία και έτσι δεν τέθηκαν ουσιώδη γεγονότα ενώπιον του Δικαστηρίου που εξέδωσε το ένταλμα. Προστίθεται ο ισχυρισμός ότι ο αιτητής είχε νομίμως φύγει από τη Δημοκρατία κατά τις χρονικές περιόδους που αναφέρονται στο παράπονο. Καταγράφονται και άλλοι διάφοροι ισχυρισμοί, αλλά δεν είναι αναγκαίο να τύχουν μνείας, εφόσον είναι σαφές, και αυτό τέθηκε κατά την ακρόαση της αίτησης, ότι ο αιτητής πρέπει αρχικά να υπερπηδήσει το σκόπελο του χρονικού περιορισμού των 45 ημερών.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος υποστήριξε την αίτηση επικεντρωνόμενος στο χρόνο, όπως του ζητήθηκε από το Δικαστήριο. Αναφέρθηκε στα δεδομένα της αίτησης και σε σχετική νομολογία για να ζητήσει παράταση του χρόνου.
Η επέκταση του χρόνου δεν μπορεί να δοθεί. Δεν είναι δικαιολογημένη. Αντικειμενικά παρήλθε υπέρμετρος χρόνος καταχώρησης της αίτησης αυτής. Για την ακρίβεια ένα έτος και σχεδόν δύο μήνες. Η αιτιολογία είναι η λανθασμένη ή ελλιπής νομική συμβουλή που έτυχε από τον προηγούμενο συνήγορο στον οποίο αποτάθηκε ο αιτητής. Ο χρόνος όμως είναι δεδομένος και παραπέμπει σε μια περίοδο 45 ημερών από την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης. Χωρίς αμφιβολία η τήρηση των χρονικών περιορισμών δεν αποτελεί μόνο ζήτημα δικονομικής πειθαρχίας. Η ουσία της αντίδρασης ενός αιτητή σε πράξη που επιθυμεί να προσβάλει με δικαστικό διάβημα, έγκειται στην τελεσιδικία. Ιδιαίτερα η έκδοση ενταλμάτων έρευνας, σύλληψης και άρσης τηλεπικοινωνιακών δεδομένων δεν είναι μεμονωμένες πράξεις. Είναι στην πλειονότητα τους προκαταρκτικές πράξεις που επιφέρουν στη συνέχεια, και στις πλείστες των περιπτώσεων, αλυσιδωτές συνέπειες. Επομένως πρέπει να εμπεδωθεί ο κανόνας ότι, όπως και για την προθεσμία των 75 ημερών για προσβολή διοικητικής πράξης κατά το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος, η οριζόμενη στον Κανονισμό 5(1) προθεσμία των 45 ημερών είναι κατά βάση ανατρεπτική.
Είναι κατ΄ εξαίρεση και μόνο επιτρεπτή η επέκταση χρόνου κατά τα οριζόμενα στον Κανονισμό 5(2). Οι «εξαιρετικές περιστάσεις» πρέπει όχι μόνο να υφίστανται, αλλά πρέπει και να υποστηρίζουν την «παρεμπόδιση» του αιτητή από του να καταχωρήσει την αίτηση του εντός της προθεσμίας. Άλλωστε, δεν πρέπει να λησμονείται ότι η τασσόμενη προθεσμία αφορά η ίδια σε μια εξαιρετική διαδικασία, που αφορά σε προνόμιο και μόνο.
Ο όλος Διαδικαστικός Κανονισμός θεσπίσθηκε για να εκσυγχρονίσει και να θέσει σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο τη διαδικασία, χάριν ενοποίησης και ομοιομορφίας. Η τήρηση του είναι αναγκαία και η προθεσμία τέθηκε ακριβώς έχοντας υπόψη και τις συνθήκες στη Δημοκρατία. Όπως έχει αποφασιστεί και στις υποθέσεις LGS Handling Ltd, Ποινική Αίτηση υπ΄ αρ. 22/18, ημερ. 2.4.2019 και Swissport Cyprus Ltd, Ποινική Αίτηση υπ΄ αρ. 21/18, ημερ. 2.4.2019. «η τήρηση των προθεσμιών γενικώς, αλλά και ιδιαιτέρως της προθεσμίας που τάσσεται για την υποβολή έφεσης, δεν είναι θέμα τύπου, αλλά ουσίας (The Attorney-General of the Republic v. Petros Demetriou HjiConstanti (1968) 2 C.L.R. 113 και Αδελφοί Λαμπριανίδη κ.α. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (1989) 2 Α.Α.Δ. 374).» Στην Αγγλία απ΄ όπου έχει αντληθεί η δικαιοδοσία για προνομιακά εντάλματα, η αίτηση καταχωρείτο αρχικά εντός έξι μηνών και αργότερα εντός τριών μηνών, με τις προθεσμίες αυτές να ήταν και οι ανώτατες επιτρεπόμενες (Αίτηση της εταιρείας Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέας Ευριπίδου Διογένους Λτδ, Πολιτική Αίτηση αρ. 83/2016, ημερ. 8.8.2016), ECLI:CY:AD:2016:D401.
Η υπόθεση στην οποία παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή, Karam και Kayat, Πολιτική Αίτηση αρ. 82/2019, ημερ. 27.6.2018, με την οποία χορηγήθηκε παράταση χρόνου δεν σχετίζεται με την παρούσα και εν πάση περιπτώσει αποφασίστηκε από το Δικαστήριο στη βάση της θεώρησης του ότι οι αιτητές βρίσκονταν κατά την έκδοση των ενταλμάτων σύλληψης στις 3.5.2018 και 21.11.2018, στο Λίβανο, πληροφορηθέντες αργότερα και μόλις στις 11.4.2019, την έκδοση τους. Παρά την ύπαρξη έντασης από πλευράς της αστυνομίας ότι οι αιτητές είχαν σχετικά ενημερωθεί στις 14.3.2019 μέσω κόκκινης ειδοποίησης που εκδόθηκε από την Interpol, το Δικαστήριο έκρινε ότι η απουσία τους στο εξωτερικό δικαιολογούσε την παροχή άδειας συνιστώσα από μόνη της «εξαιρετικές περιστάσεις» χωρίς μάλιστα να χρειαζόταν να αξιολογηθούν οι εκατέρωθεν διϊστάμενοι ισχυρισμοί.
Όπως ήδη αναλύθηκε προηγουμένως, χρειάζεται κάτι το «εξαιρετικό» για να ενταχθεί μια περίπτωση στις περιστάσεις εκείνες που θα ενεργοποιούσαν την ιδιαίτερη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να επεκτείνει το χρόνο. Η επίκληση της απουσίας στο εξωτερικό χρήζει από μόνη της περαιτέρω εξέτασης κα διερεύνησης. Το Δικαστήριο έχει υπόψη του και την απόφαση στην Π.Δ.Π., Πολιτική Αίτηση αρ. 54/2018, ημερ. 24.5.2018, ECLI:CY:AD:2018:D249, όπου το εκεί Δικαστήριο απέρριψε αίτηση για παράταση χρόνου εισαχθείσα δύο έτη από απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου σε Γονική Αίτηση και τρεις και πλέον μήνες από την έκδοση διατάγματος αναστολής, χωρίς να δοθεί καμιά εξήγηση για το άπρακτο του διαρρεύσαντος στο μεταξύ χρόνου. Το Δικαστήριο παρέθεσε ως σχετική, περικοπή από τη Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438, αναφορικά με το σημαντικό της τήρησης του χρόνου για την υποβολή αιτημάτων για Certiorari. Και αυτό πριν τη θέσπιση του Διαδικαστικού Κανονισμού που περιορίζει το χρόνο στις 45 ημέρες.
Οι ενέργειες του προηγούμενου δικηγόρου, ελλιπείς έως και λανθασμένες, ως η εισήγηση, δεν συγχωρούν το καθυστερημένο της υποβολής της αίτησης με δεδομένο μάλιστα ότι ο αιτητής πληροφορήθηκε για την ύπαρξη του εντάλματος σύλληψης έγκαιρα. Έχει, κατ΄ αναλογία, νομολογηθεί ότι η αδυναμία δικηγόρου να ασκήσει τα καθήκοντα του είτε λόγω ασθενείας, είτε λόγω σφάλματος, δυνατόν να αποτελεί βάσιμο λόγο για παράταση στης χρονικής προθεσμίας για υποβολή έφεσης, (Eurohouse Finance Ltd κ.ά. ν. Αστυνομικού Διευθυντή Επαρχίας Λεμεσού (2000) 2 Α.Α.Δ. 52 και Ηλιάδη ν. Δήμου Λάρνακας (1996) 2 Α.Α.Δ. 236). Στην πρώτη υπόθεση, η αίτηση για παράταση απορρίφθηκε δείχνοντας την αυστηρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται αιτήματα του είδους αυτού. Στη δεύτερη έγινε αναφορά ότι η παράταση μπορεί να δοθεί χαλαρώνοντας την αυστηρότητα του κανόνα, εφόσον «το επιβάλλουν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης». Στην Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 98, η μη ανταπόκριση δικηγόρου να επισκεφθεί έγκαιρα τον εφεσείοντα στις φυλακές δεν θεωρήθηκε καλός ή βάσιμος λόγος για έγκριση αιτήσεως για παράταση του χρόνου.
Το συμφέρον της δικαιοσύνης δεν επιβάλλει εδώ την παράκαμψη της προθεσμίας. Διαφορετικά θα συγχωρούνταν με ευκολία λάθη ή παραλείψεις στην έγκαιρη εισαγωγή του δικονομικού μέτρου σε μια κατ΄ εξοχήν προνομιακή δικαιοδοσία.
Η αίτηση για παράταση χρόνου απορρίπτεται. Με αποτέλεσμα να καθίσταται αχρείαστη η απόφαση ως προς αιτητικό για λήψη άδειας.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ