|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:A365
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 60/2012)
13 Σεπτεμβρίου, 2019
[ΠΑΝΑΓΗ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στές]
LOIS BUILDERS LIMITED,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
ν.
1. RAQUEL LIMITED,
2. xxx ΤΟΡΝΑΡΙΤΗ,
3. C.T. TOBACCO LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
________________________
Χρίστος Φρακάλας, για Ιωαννίδης Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε., για την Εφεσείουσα.
Χρίστος Ιωαννίδης, για τους Εφεσίβλητους.
________________________
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση έχει μόνο ένα λόγο, υποστηριζόμενο από σχετική αιτιολογία. Με αυτόν, προσβάλλεται η ορθότητα της απόφασης Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή 6605/2004, σε σχέση με τους εναγομένους 2 και 3, εφεσίβλητους 2 και 3. Συγκεκριμένα, η εφεσείουσα εταιρεία, ενάγουσα στην πιο πάνω αγωγή, υποστηρίζει πως το Δικαστήριο έσφαλε ως προς την εκτίμησή του ότι, όπως, ακριβώς, καταγράφεται στον υπό αναφορά λόγο, «η ημερομηνία υπογραφής της εγγύησης ήταν διαφορετική από την ημερομηνία υπογραφής του γραμματίου».
Είναι η θέση της εφεσείουσας ότι η αγωγή της βασιζόταν σε απαίτηση για χρέος δυνάμει γραμματίου συνήθους τύπου, (το γραμμάτιο συνήθους τύπου), και στρεφόταν εναντίον της εναγομένης 1 εταιρείας, (η εναγομένη εταιρεία). Είναι, επίσης, η θέση της ότι η αγωγή αφορούσε και απαίτηση δυνάμει γραπτής συμφωνίας εγγύησης, (η συμφωνία εγγύησης). Αυτή στρεφόταν κατά του εναγομένου 2 και της εναγομένης 3 εταιρείας, εφεσιβλήτων 2 και 3 αντίστοιχα, (οι εφεσίβλητοι).
Σημειώνεται, ευθύς εξ αρχής, ότι ο ευπαίδευτος Πρόεδρος απέρριψε την αγωγή και για ένα δεύτερο λόγο. Συγκεκριμένα, όπως έκρινε, «το έγγραφο επί του οποίου στηρίζεται η δικογραφημένη θέση της ενάγουσας δεν υποστηρίζει τέτοια εγγύηση των εναγομένων 2 και 3». Αναφερόταν στη συμφωνία εγγύησης. Δεν υπάρχει λόγος έφεσης σε σχέση με την πιο πάνω κρίση, γεγονός το οποίο οδηγεί σε αποτυχία την έφεση, ακριβώς για το λόγο αυτό, όπως εξηγείται στη συνέχεια. Συνεπώς, δεν παρίσταται ανάγκη εξέτασης του προαναφερθέντος μοναδικού λόγου έφεσης, αφού υπό τις περιστάσεις, αυτό θα ήταν μάταιο.
Σε συντομία, το ιστορικό της υπόθεσης είναι το ακόλουθο: Η εναγομένη εταιρεία, στις 25.1.2001, δυνάμει γραπτής συμφωνίας, ανέθεσε στην εφεσείουσα το σχεδιασμό και την κατασκευή, στην επαρχία Λάρνακας, ενός εργοστασίου και αποθηκευτικών χώρων, έναντι του ποσού των ΛΚ400.000,00, ή αναλόγως της εφαρμογής των υπολοίπων συμβατικών όρων. Στην πορεία και αφού ολοκληρώθηκε το έργο, προέκυψαν προβλήματα μεταξύ των προαναφερθέντων δύο συμβαλλομένων μερών, αναφορικά με τον τρόπο πληρωμής του τιμήματος για το εν λόγω έργο. Εν τέλει, στις 21.12.2001, τα συμβαλλόμενα μέρη κατέληξαν σε συμφωνία για την έκδοση, από την εναγομένη εταιρεία προς όφελος της εφεσείουσας, του γραμματίου συνήθους τύπου, για το ποσό των ΛΚ400.000,00 πλέον 7.5% τόκο ετησίως. Αυτό καταρτίστηκε και υπογράφτηκε δεόντως, φέρει δε ημερομηνία 13.2.2002. Η εναγομένη εταιρεία πλήρωσε έναντι του εν λόγω χρέους της κάποια ποσά και παρέμεινε υπόλοιπο ΛΚ300.000,00. Στο πλαίσιο της αγωγής, εκδόθηκε απόφαση εναντίον της εναγομένης εταιρείας για το πιο πάνω ποσό, πλέον τόκους, ως η σχετική πρόνοια επί του γραμματίου συνήθους τύπου. Δεν εγείρεται οποιοδήποτε θέμα σε σχέση με το μέρος αυτό της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου, εξ ου και η εναγομένη εταιρεία δεν έλαβε μέρος στην υπό εξέταση έφεση.
Στο πλαίσιο της διευθέτησης της προαναφερθείσας διαφοράς, έγινε και μία δεύτερη συμφωνία, προς διασφάλιση της εφαρμογής των όρων του γραμματίου συνήθους τύπου. Συγκεκριμένα, οι εφεσίβλητοι, στις 20.2.2002, δυνάμει της συμφωνίας εγγύησης, παραχώρησαν προς όφελος της εφεσείουσας εγγύηση, η οποία προέβλεπε τα εξής:-
«Οι κ.κ. xxx ΤΟΡΝΑΡΙΤΗΣ από τη Λευκωσία και η C.T. TOBACCO LTD από τη Λευκωσία (ΟΙ 'ΕΓΓΥΗΤΕΣ') αλληλέγγυα και κεχωρισμένα επιθυμούν να εγγυηθούν την πιστή εξόφληση ή/και τήρηση των όρων του γραμματίου συνήθους τύπου ημερ. 20η/2/02 εκ μέρους της εταιρείας RAQUEL TRADING LTD από τη Λευκωσία (Ο «ΠΡΩΤΟΦΕΙΛΕΤΗΣ»), το οποίο έχει εκδώσει η εν λόγω εταιρεία προς όφελος της εταιρείας LOIS BUILDERS LTD εκ Λευκωσίας (οι «ΠΙΣΤΩΤΕΣ»).
Περαιτέρω, οι ΕΓΓΥΗΤΕΣ αναλαμβάνουν να πληρώσουν τους ΠΙΣΤΩΤΕΣ οποιοδήποτε ποσό καταστεί πληρωτέο από τον ΠΡΩΤΟΦΕΙΛΕΤΗ προς τον ΠΙΣΤΩΤΗ βάσει του εν λόγω γραμματίου, συμπεριλαμβανομένων τόκων και δικηγορικών εξόδων, μόλις αυτά ζητηθούν από τον ΠΙΣΤΩΤΗ.»
Από το κείμενο, ανωτέρω, της συμφωνίας εγγύησης, προκύπτει, με σαφήνεια, ότι αυτή δόθηκε από τους εφεσίβλητους προς το σκοπό εξασφάλισης των υποχρεώσεων της εναγομένης εταιρείας έναντι της εφεσείουσας, δυνάμει του γραμματίου συνήθους τύπου. Είναι, επίσης, γεγονός ότι η συμφωνία εγγύησης αναφέρεται σε γραμμάτιο συνήθους τύπου, ημερομηνίας 20.2.2002, ενώ αυτό φέρει ημερομηνία 13.2.2002. Υπάρχει αναφορά στη μαρτυρία, η οποία φαίνεται να έγινε δεκτή από το Δικαστήριο, πως το γραμμάτιο συνήθους τύπου, φέρον ημερομηνία 13.2.2002, στην πραγματικότητα, υπογράφτηκε στις 20.2.2002. Είναι στην πιο πάνω μαρτυρία που βασίζεται ο μοναδικός λόγος έφεσης. Ωστόσο, όπως έχει ήδη αναφερθεί, δεν παρίσταται ανάγκη να εξεταστεί η πτυχή αυτή της υπόθεσης.
Η εφεσείουσα, στην έκθεση απαίτησής της, δικογράφησε την αξίωσή της εναντίον των εφεσιβλήτων, εγγυητών έναντί της, ως εξής:-
«Οι Εναγόμενοι 2 και 3 κατά ή περί την 20/2/02 προσήλθαν σε έγγραφη συμφωνία εγγυήσεως με τους Ενάγοντες με την οποία εγγυήθηκαν όλες τις υποχρεώσεις των Εναγομένων 1 προς τους Ενάγοντες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών στην παρούσα αγωγή, με απεριόριστη ευθύνη.»
Ο Πρόεδρος που εκδίκασε την αγωγή, σε ό,τι αφορά τον πιο πάνω ισχυρισμό, έκρινε, όπως έχει ήδη αναφερθεί, ότι «το έγγραφο επί του οποίου στηρίζεται η δικογραφημένη θέση της ενάγουσας δεν υποστηρίζει τέτοια εγγύηση των εναγομένων 2 και 3», εννοώντας την προβλεπόμενη στη συμφωνία εγγύησης, ημερομηνίας 20.2.2002. Είναι δε γεγονός ότι τέτοιος ισχυρισμός δεν υπάρχει στην πιο πάνω δικογραφημένη θέση και, γενικότερα, στην έκθεση απαίτησης της εφεσείουσας, ο οποίος να αναφέρεται σε γραπτή συμφωνία εγγύησης, ημερομηνίας 20.2.2002, η οποία να έχει δοθεί σε σχέση με το γραμμάτιο συνήθους τύπου.
Είναι πρόδηλο πως ό,τι δικογραφείται δεν ταυτίζεται με τη συμφωνία εγγύησης, αλλά αφορά κάποια συμφωνία, δυνάμει της οποίας οι εφεσίβλητοι φέρεται να «εγγυήθηκαν όλες τις υποχρεώσεις» της εναγομένης εταιρείας, μάλιστα, «με απεριόριστη ευθύνη». Η αναφορά δε ότι στις υποχρεώσεις αυτές περιλαμβάνονταν και υποχρεώσεις που εγείρονταν στην αγωγή ουδόλως περιορίζει το πεδίο εφαρμογής της, ως άνω, ισχυριζομένης εγγύησης στο γραμμάτιο συνήθους τύπου. Αντίθετα, αυτή φέρεται να καλύπτει και τη διαζευκτική απαίτηση της εφεσείουσας εναντίον όλων των εναγομένων στην αγωγή, για ποσό ΛΚ385.000,00, εδραζομένης σε διάφορες άλλες, διαζευκτικές μεταξύ τους, αιτίες. Επομένως, η διαπίστωση, σχετικά, του ευπαιδεύτου Προέδρου είναι, οπωσδήποτε, ορθή και, εν πάση περιπτώσει, δεν έχει προσβληθεί με σχετικό λόγο έφεσης.
Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον της εφεσείουσας, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €3.000,00, συν Φ.Π.Α.
Π. Παναγή, Δ.
Δ. Μιχαηλίδου, Δ.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.