|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:A454
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Εφεση Αρ. 212/2017)
23 Οκτωβρίου, 2018
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
ΛΙΑΤΣΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΚΑΤ΄ ΕΦΕΣΗ ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ ΑΥΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΜΕ ΑΡ. 142/2016
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ XXXXX HUSEYIN ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ (ΔΙΚ. Μ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ) ΗΜΕΡ. 1.11.16.
_ _ _ _ _ _
Α. Δημητρίου και Χρ. Χριστοφή (κα), για τον Εφεσείοντα.
Ζ.Λ. Συμεού για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
_ _ _ _ _ _
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Λιάτσο, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Την 1.11.2016, Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, εξέδωσε ένταλμα έρευνας προς το σκοπό διεξαγωγής έρευνας σε υποστατικό που βρίσκεται στην XXXXX Λεωφόρο, αρ. 58-60, στο χωριό Πύλα, το οποίο λειτουργούσε υπό την ονομασία «Lion Internet Cafe».
Ο εκδώσας το ένταλμα Δικαστής ικανοποιήθηκε, όπως το έθεσε στο σώμα του εντάλματος, ότι υπήρχε «. εύλογη αιτία να πιστεύεται ότι στο υποστατικό που λειτουργεί με την επιγραφή LION INTERNET CAFÉ, που βρίσκεται στην XXXXX Λεωφόρο αριθμοί 58-60 στο χωριό Πύλα της επαρχίας Λάρνακας αποκρύπτονται τεκμήρια όπως .». Τα αντικείμενα που έπρεπε να αναζητηθούν κατά τη διεξαγωγή της εξουσιοδοτηθείσας προς τούτο έρευνας αφορούσαν σε ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές συσκευές, καθώς, επίσης, έπιπλα και άλλα αντικείμενα σχετιζόμενα με τη διάπραξη αδικημάτων παράνομης συμμετοχής σε κυβεία, παροχής υπηρεσιών τυχερών παιγνιδιών καζίνο και άλλα συναφή. Το αίτημα για έκδοση του προαναφερθέντος εντάλματος έρευνας εδραζόταν σε γεγονότα τα οποία εμφαίνονταν σε ένορκη δήλωση Υπαστυνόμου του ΤΑΕ Λάρνακος. Σύμφωνα με αυτά, μετά από συστηματική παρακολούθηση του επίδικου υποστατικού, καθώς και άλλων πέντε παρόμοιων υποστατικών, στο ίδιο χωριό, προέκυψε μαρτυρία που παρείχε εύλογη βάση για υποψία διάπραξης των πιο πάνω αδικημάτων.
Μέσω διαδικασίας προνομιακού εντάλματος, certiorari εν προκειμένω, επιχειρήθηκε η ακύρωση του προαναφερθέντος εντάλματος έρευνας. Ως αποτέλεσμα παροχής άδειας - για λόγους οι οποίοι βασικά αφορούσαν στο ότι το εκδώσαν το εν λόγω ένταλμα Δικαστήριο ενήργησε χωρίς εξουσία ή καθ΄ υπέρβασή της - ακολούθησε σχετική αίτηση προς έκδοση εντάλματος Certiorari. Παρεμβάλλουμε ότι ο Εφεσείων - αιτητής είναι τουρκοκύπριος και διαμένει στο χωριό Πέργαμος, από όπου και η καταγωγή του. Προώθησε, ως βασική του θέση, ότι, δυνάμει συμφωνίας ενοικίασης, κατείχε το υποστατικό, το οποίο βρίσκεται στην XXXXX Λεωφόρο, αρ. 62, στο χωριό Πύλα, το οποίο χρησιμοποιούσε αποκλειστικά και μόνο ως οικία. Ισχυριζόταν περαιτέρω, ότι με βάση το επίδικο ένταλμα έρευνας, ερευνήθηκε το εν λόγω υποστατικό.
Ο αδελφός πρωτόδικος Δικαστής, μετά από εξέταση της αίτησης έκδοσης εντάλματος Certiorari εξέδωσε, στις 23.6.2017, την προσβαλλόμενη με την ενώπιόν μας έφεση απόφαση. Εκρινε ότι ο Εφεσείων δεν κατέδειξε ότι είχε locus standi στην καταχώρηση και προώθηση της ενώπιόν του αίτησης, αφού το σχετικό ένταλμα έρευνας αφορούσε στα υποστατικά αρ. 58-60 και όχι στο υποστατικό αρ. 62 που ενοικίαζε ο Εφεσείων. Προεκτείνοντας, έκρινε ότι τυχόν διενεργηθείσα έρευνα στο υποστατικό που κατείχε ο Εφεσείων έγινε κατά παράβαση του εκδοθέντος εντάλματος έρευνας, γεγονός που ουδόλως αφορούσε στη δικαστική πράξη έκδοσής του. Επί της ουσίας των θεμάτων που ηγέρθησαν πρωτοδίκως και με αναφορά στα αναγραφόμενα στο σώμα του υπό κρίση εντάλματος έρευνας, ο αδελφός πρωτόδικος Δικαστής διαπίστωσε ότι ο εκδώσας το ένταλμα Δικαστής δικαιολόγησε δεόντως την απόφασή του, ασκώντας, έτσι, την εξουσία του, κατά τα διαλαμβανόμενα στα άρθρα 27 και 28 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.
Η πρωτόδικη κατάληξη προσβάλλεται, τελικά, με τέσσερις λόγους έφεσης. Οι δύο πρώτοι αφορούν στο ζήτημα του locus standi. Μέσω τους προωθείται η εισήγηση ότι ο πρωτόδικος Δικαστής αφενός εσφαλμένα ασχολήθηκε με το θέμα αυτό, αφού δεν καλυπτόταν από το σώμα της αίτησης για παροχή άδειας και αφετέρου λανθασμένα προέβηκε σε εύρημα ότι ο αιτητής δεν νομιμοποιείτο στην καταχώρηση της αίτησης, δεδομένου ότι είναι κάτοχος του υποστατικού αρ. 62, το οποίο και ερευνήθηκε. Με τον τρίτο λόγο έφεσης, τέταρτο στο εφετήριο, προωθείται η θέση ότι το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς το ότι ο εκδώσας το ένταλμα Δικαστής δικαιολόγησε δεόντως την απόφασή του με δική του εκπεφρασμένη κρίση είναι τρωτό. Τέλος, με τον τέταρτο λόγο έφεσης, πέμπτο στο εφετήριο, προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αγνόησε και δεν σχολίασε την εισήγηση του Εφεσείοντα - αιτητή, σύμφωνα με την οποία, το επίδικο ένταλμα έρευνας ήταν προϊόν απόκρυψης ουσιωδών στοιχείων και, συνακόλουθης, παραπλάνησης του Δικαστηρίου.
Ως θέμα λογικής προτεραιότητας, θα εξετασθεί το ζήτημα το οποίο καλύπτεται από τους δύο πρώτους λόγους έφεσης, της νομιμοποίησης (locus standi) δηλαδή του Εφεσείοντα - αιτητή.
Κατ΄ αρχάς, προέβαλε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα ότι, το υπό κρίση ζήτημα, ενώ καλυπτόταν αρχικά από τον πρώτο νομικό λόγο επί του οποίου στηριζόταν το αίτημα για παροχή άδειας προς καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, απεσύρθη στη συνέχεια και προτού παρασχεθεί η σχετική άδεια, με αποτέλεσμα να μη συνιστούσε, ως εισηγείται, επίδικο ζήτημα και ως εκ τούτου εσφαλμένα εξετάσθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο στα πλαίσια της προσβαλλόμενης απόφασης.
Είναι γεγονός ότι, στην εκδίκαση της μονομερούς αίτησης για παροχή άδειας, ο πρώτος νομικός λόγος επί του οποίου εδραζόταν το αίτημα για θεραπεία, κάλυπτε τα γεγονότα που αφορούσαν την έκδοση του επίδικου εντάλματος έρευνας σε σχέση με τα υποστατικά της XXXXX Λεωφόρου υπ΄ αριθμό 58-60. Προβάλλετο η εισήγηση ότι το εν λόγω ένταλμα έρευνας αφορούσε σε άλλα υποστατικά από το υποστατικό υπ΄ αριθμό 62, όπου και εκτελέστηκε την 2.11.2016. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης για παροχή άδειας, ο πρωτόδικος Δικαστής εξέφρασε την άποψη ότι «Μάλλον ο λόγος υπ΄ αρ. 1, όπως αυτός καταγράφεται και αναπτύσσεται στην ΄Εκθεση, δεν αποκαλύπτει συζητήσιμη υπόθεση, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πέντε λόγους.». Μετά την υπόδειξη αυτή, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα συμφώνησε στην απόσυρση του πιο πάνω λόγου. Στη συνέχεια, ο πρωτόδικος Δικαστής, μετά από μελέτη του ενώπιόν του υλικού, διαπίστωσε ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης σε σχέση με τους υπόλοιπους λόγους, στη βάση έλλειψης ή υπέρβασης δικαιοδοσίας από το εκδώσαν το ένταλμα έρευνας Δικαστήριο και/ή πλάνη περί το νόμο και/ή με δόλο ή ψευδορκία. Κατ΄ ακολουθίαν, ικανοποίησε το αίτημα για παροχή άδειας προς καταχώρηση διά κλήσεως αίτησης προς το σκοπό έκδοσης εντάλματος Certiorari.
Όπως είναι νομολογημένο, πρόσωπο νομιμοποιείται να ζητήσει την έκδοση εντάλματος Certiorari, εάν έχει επαρκές συμφέρον στο θέμα στο οποίο η προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρεται (Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2) (1992) 1 ΑΑΔ 761). Η νομιμοποίηση προσφεύγοντος στο Δικαστήριο για αναζήτηση θεραπείας συνιστά το πρωταρχικό ζητούμενο προκειμένου να υπεισέλθει το Δικαστήριο στην περαιτέρω, επί της ουσίας, εξέταση του προνομιακού διαβήματος. Το γεγονός ότι απεσύρθη ο συγκεκριμένος λόγος, υπό τις συνθήκες που προαναφέραμε, δεν συνιστούσε κώλυμα εξέτασης του υπό αναφορά ζητήματος της νομιμοποίησης σε οποιοδήποτε μεταγενέστερο στάδιο της όλης διαδικασίας, δεδομένου ότι ενώπιον του Δικαστηρίου είχε ήδη τεθεί το υπόβαθρο των γεγονότων, τα οποία παραμένουν ουσιαστικά αδιαμφισβήτητα. Υπό το πρίσμα αυτό, ως θέμα δημοσίου συμφέροντος, το Δικαστήριο αυτεπάγγελτα μπορούσε να εξετάσει, όπως και έπραξε, κατά πόσο ο Εφεσείοντας νομιμοποιείτο στην αναζήτηση θεραπείας προνομιακού εντάλματος.
Μετά την πιο πάνω παρεμβολή επανερχόμαστε στην ουσία του υπό κρίση ζητήματος του locus standi.
Προβάλλει, κατά τρόπο αναντίλεκτο, ότι το υπό κρίση ένταλμα έρευνας, εκδόθηκε την 1.11.2016 και αφορούσε, μεταξύ άλλων υποστατικών και στο υποστατικό που περιγράφεται ως «LION INTERNET CAFE: Διεύθυνση: XXXXX Λεωφόρος αριθμός 58-60 Πύλα». Η μαρτυρία που τέθηκε προς αιτιολόγηση της έκδοσής του αφορούσε σε διαπίστωση, μετά από παρακολούθηση της Αστυνομίας, λειτουργίας του επίδικου υποστατικού ως παράνομου καζίνο και χώρου όπου διεξαγόταν κυβεία και, γενικά, παράνομα τυχερά παιχνίδια και στοιχήματα. Το υποστατικό του Εφεσείοντα αρ. 62 ενοικιάσθηκε ως οικία και σε κανένα σημείο του μαρτυρικού υλικού, ήτοι των ενόρκων δηλώσεων που βρίσκονται στον φάκελο της υπόθεσης, δεν συνδέεται με την περιγραφή «Lion Internet Café», ούτως ώστε και να μπορούσε να εκληφθεί ότι το ένταλμα έρευνας έφερε τυπικά μεν λανθασμένη διατύπωση ως προς τον αριθμό της διεύθυνσης των υποστατικών, αλλά ουσιαστικά αφορούσε και κάλυπτε, με βάση την περιγραφή του χώρου και το συγκεκριμένο υποστατικό που κατείχε ο Εφεσείοντας.
Υπό το φως των πιο πάνω, βρισκόμαστε ενώπιον περίπτωσης κατά την οποία εκδόθηκε ένταλμα έρευνας για συγκεκριμένα υποστατικά, ερευνήθηκε όμως, όπως προβάλλει και ο ίδιος ο Εφεσείοντας, διαφορετικό υποστατικό από αυτό που περιέγραφε το υπό αναφορά ένταλμα έρευνας. Με αυτά ως δεδομένα, ήταν ορθή η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η διενεργηθείσα έρευνα έλαβε χώραν κατά παράβαση του επίδικου εντάλματος, γεγονός όμως που ουδόλως ανάγεται στη δικαστική πράξη έκδοσής του. Συνεπώς, δεν ετίθετο και ζήτημα ελέγχου της νομιμότητας έκδοσής του στο πλαίσιο διαδικασίας προνομιακής φύσεως. Οι συνέπειες μιας τέτοιας έρευνας δυνατό να αφορούν ζητήματα που εμπίπτουν στα πλαίσια άλλων διαδικασιών, αν και εφόσον βεβαίως εγερθούν.
Προς ολοκλήρωση, παραπέμπουμε στην υπόθεση Norster κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2013) 2 ΑΑΔ 797, όπου εξετάστηκε ζήτημα λανθασμένης περιγραφής σε εκδοθέν ένταλμα έρευνας του μέρους στο οποίο ανευρέθηκαν ναρκωτικά, της ανάγκης σαφούς προσδιορισμού του χώρου στο λεκτικό του εντάλματος και των συνεπειών επί μαρτυρίας που λήφθηκε στη βάση τέτοιου εντάλματος. Το Ανώτατο Δικαστήριο, υιοθετώντας τον δικαστικό λόγο της απόφασης R. v. Atkinson (1976) Crim.L.R. 307, σημείωσε ότι το ενώπιόν του ένταλμα έρευνας δεν αφορούσε λανθασμένη ή κακή περιγραφή αλλά κάλυπτε και περιέγραφε άλλο χώρο. Τονίστηκε επίσης η ανάγκη για περιοριστική προσέγγιση, με αναφορά στη δραστικότητα της εξουσίας που δίδεται με το ένταλμα έρευνας.
Με δεδομένο λοιπόν ότι το υπό κρίση ένταλμα εξουσιοδοτούσε έρευνα σε συγκεκριμένα υποστατικά, τα οποία σαφώς περιέγραφε και όχι στο υποστατικό του Εφεσείοντα, ο τελευταίος στερείτο νομιμοποίησης προσφυγής στο Δικαστήριο προς αναζήτηση προνομιακού εντάλματος Certiorari και συνεπώς παρέλκει η εξέταση των υπολοίπων λόγων έφεσης που αφορούν στην άσκηση των εξουσιών του εκδώσαντος το ένταλμα Δικαστηρίου, κατά τα προβλεπόμενα στα άρθρα 27 και 28 του Κεφαλαίου 155.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του Εφεσείοντα, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Τ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
ΣΦ.