|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:A165
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 273/2017)
4 Απριλίου, 2018
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ,
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33 ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ FOTIOU BROS SHIPPING LTD, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 10 - 21 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ 40 Δ.15 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60 ΑΡΘΡΟ 32
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 170 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ ΤΗΝ 28.2.2017 ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΙΝΗΤΩΝ ΗΜΕΡ. ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 2779/2008 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝ 133/2016 ΚΑΙ 134/2016 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ
_ _ _ _ _ _
Αδ. Πετρίδης, για τον Εφεσείοντα.
Χρ. Φωτίου για Αλ. Αλεξάνδρου, για την Εφεσίβλητη.
_ _ _ _ _ _
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από την Πούγιουρου, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στις 28.2.17 έδωσε οδηγίες για εκτέλεση εντάλματος πώλησης κινητών στα πλαίσια της Αγωγής Αρ. 2779/08 Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου. Ακολούθησε στις 5.4.17 εκ μέρους της εφεσίβλητης η καταχώρηση της Πολιτικής Αίτησης με αρ. 52/17 στο Ανώτατο Δικαστήριο για την έκδοση εντάλματος Certiorari προσβάλλοντας τη νομιμότητα των οδηγιών. Το πρωτόδικο Δικαστήριο με την απόφασή του ημερ. 10.8.17, κατόπιν ακρόασης, εξέδωσε ένταλμα Certiorari με το οποίο ακύρωσε την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ημερ. 28.2.17.
Με την υπό κρίση έφεση επιδιώκεται η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης ημερ. 10.8.17 με εννιά (9) λόγους έφεσης που πολύ συνοπτικά είναι οι εξής:
1. Υπήρξε παραβίαση της αρχής του δεδικασμένου.
2. Το Δικαστήριο παρέλειψε να εξετάσει το λόγο ένστασης 5 περί κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας.
3. Η απόφαση εκδόθηκε επί ματαίω.
4. Η απόφαση ήταν λανθασμένη.
5. Υπήρξε παρερμηνεία του άρθρου 170 της Ποινικής Δικονομίας.
6. Λανθασμένα κρίθηκε ότι θα έπρεπε να κληθεί και η εφεσίβλητη εταιρεία στην αίτηση για οδηγίες ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
7. Το πρωτόδικο Δικαστήριο παραγνώρισε τον λόγο ένστασης 12 που αφορούσε σε ισχυρισμό ότι η εφεσίβλητη δεν είχε κανένα δικαίωμα επί των επίδικων αντικειμένων.
8. Το Δικαστήριο παραγνώρισε τον λόγο ένστασης που αφορούσε στο ότι η αίτηση για Certiorari ήταν παράτυπη, αβάσιμη, κακόπιστη και καταχρηστική.
9. Δεν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις.
Η ακρόαση της έφεσης δεν έμελλε να προχωρήσει απρόσκοπτα εφόσον ηγέρθη θέμα από πλευράς εφεσίβλητης ότι δεν της είχε επιδοθεί δεόντως η έφεση, εξ ου και δεν διόρισε δικηγόρο να την αντιπροσωπεύσει στη διαδικασία. Το Εφετείο με την ενδιάμεση απόφαση της πλειοψηφίας ημερ. 18.1.18 διέταξε όπως η έφεση επιδοθεί στην εφεσίβλητη εταιρεία η οποία να καταχωρήσει σημείωμα εμφάνισης. Κατά την ημερομηνία ακρόασης της έφεσης εμφανίστηκε ο κ. Χάρης Φωτίου, διευθυντής της εφεσίβλητης εταιρείας και δικηγόρος στο επάγγελμα, εκ μέρους του κ. Αλέξανδρου Αλεξάνδρου, προτιθέμενου δικηγόρου της εφεσίβλητης ο οποίος ζήτησε περαιτέρω χρόνο για να καταχωρήσει σημείωμα εμφάνισης. Το Εφετείο δεν έκαμε δεκτό το αίτημά του και κάλεσε το δικηγόρο του εφεσείοντα να αγορεύσει προς υποστήριξη της έφεσης.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα στο περίγραμμα αγόρευσής του περιορίστηκε στην ανάπτυξη των δύο πρώτων λόγων έφεσης που αφορούν στην παραβίαση της αρχής του δεδικασμένου και της κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας, σύμφωνα με τις οδηγίες του Εφετείου.
Οι λόγοι έφεσης 1 και 2 είναι συναφείς γι΄ αυτό και θα εξετασθούν μαζί. Στο περίγραμμα αγόρευσής του ο δικηγόρος του εφεσείοντα αναφέρεται αρχικά στο ιστορικό της υπόθεσης ότι δηλαδή προηγήθηκε της καταχώρησης της Αίτησης Αρ. 52/17 η αίτηση της εφεσίβλητης αρ. 37/17 για χορήγηση άδειας καταχώρησης αίτησης διά κλήσεως για certiorari, η οποία απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο με την απόφασή του ημερ. 15.3.17. H αίτηση 37/17 ήταν πανομοιότυπη με την 52/17 γεγονός που, κατά την εισήγηση του δικηγόρου, προσκρούει στον κανόνα του δεδικασμένου και συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας. Μάλιστα η απόφαση στην Αίτηση 37/17 δεν εφεσιβλήθηκε. Η Αίτηση Αρ. 52/17 για παραχώρηση προνομιακού εντάλματος Certiorari καταχωρήθηκε, κατόπιν σχετικής άδειας, στις 5.4.17 και προωθήθηκε ενώπιον άλλου Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου για ακριβώς πανομοιότυπες θεραπείες με εκείνες της 37/17. Ως εκ τούτου, είναι εισήγησή του ότι η απορριπτική απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 15.3.17 δέσμευε, υπό μορφή δεδικασμένου, το Ανώτατο Δικαστήριο όταν καλείτο να αποφασίσει την αίτηση για Certiorari με αριθμό 52/17. Αντίθετα, όχι μόνο δεν λήφθηκε καθόλου υπόψη από το πρωτόδικο Δικαστήριο αλλ΄ ούτε και δόθηκε οποιαδήποτε δικαιολογία για την παράλειψη εξέτασης του θέματος εκ μέρους του, παρά το ότι συνιστούσε λόγο ένστασης.
Είναι νομολογιακά γνωστό ότι η έγερση ή προώθηση περισσότερων της μιας διαδικασίας για επίτευξη του ίδιου στόχου συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Τζενάρο Περέλλα (1995) 1 ΑΑΔ 217). Στην υπόθεση Level Tachexcavs Ltd (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 1105 αναφέρθηκαν τα εξής από το Εφετείο ως προς την εφαρμογή των αρχών του δεδικασμένου κατά την άσκηση της πρωτοβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στις σελίδες 1111 και 1112:
«Ως προς τα προνομιακά εντάλματα είναι χαρακτηριστικές οι σελίδες 246,247 και 541 στο σύγγραμμα του Wade όπως και οι υποθέσεις Re Hastings (No. 2) [1959] 1 Q.B. 358 και Reg. v. Governor Pentonville Ex. P. Tarling [1979] 1 W.L.R. 1417, στις οποίες παραπέμπουν. Αναφέρονται στην εξουσία για άρνηση εκ νέου εξέτασης θεμάτων που εκδικάστηκαν ή που θα μπορούσαν να είχαν εκδικαστεί σε προγενέστερη διαδικασία εφόσον η επανέγερσή τους θα συνιστούσε κατάχρηση της διαδικασίας και, ακόμα, στην ανατροπή της αντίληψης πως στην περίπτωση των προνομιακών ενταλμάτων δεν εκδίδονται "αποφάσεις" ώστε να τίθεται ζήτημα δεδικασμένου, [βλ. επίσης Spencer - Bower and Turner, The Doctrine of Res Judicata, 2η έκδοση, σελ. 54 και 215].
........................................................................
Το θέμα του κωλύματος σε σχέση με επίδικο θέμα αναλύεται στον Spencer - Bower and Turner (ανωτέρω) σελ. 149 κ.επ. (βλ. επίσης Παναγιώτης Παμπορίδης ν. Κτηματικής Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1995) 1 Α.Α.Δ. 670). Αποτελεί κλασσική περίπτωση ύπαρξης τέτοιου κωλύματος όταν ήδη εκδόθηκε απόφαση η οποία εμπεριέχει ως στοιχείο της αιτιολογικής της βάσης δικαστική κρίση αναφορικά με όσα επιχειρείται να επανασυζητηθούν σε νέα διαδικασία μεταξύ των ίδιων διαδίκων. Στην Αγγλία έχει αναγνωριστεί πως δικαιολογείται η επανασυζήτηση τέτοιου θέματος μόνο όπου εξαιρετικές περιστάσεις δείχνουν ότι η άκαμπτη εφαρμογή του κανόνα θα οδηγούσε σε αδικία ενώ, αντιστρόφως, η παράκαμψή του δεν θα απέληγε σε κατάχρηση της διαδικασίας, [βλ. Arnold ν. Natwest Bank PLC [1991] 2 AC. 93 και The "Indian Grace" [1994] 2 Lloyd's Rep. 331].»
Η πιο πάνω απόφαση υιοθετήθηκε στις πρόσφατες υποθέσεις Στέλιος Καλλή, Πολιτική Αίτηση 166/05, ημερ. 18.12.15 και Θεοφάνης Λώλου, Πολιτική Αίτηση 157/17, ημερ. 8.11.17, ECLI:CY:AD:2017:D394.
Σχετική επίσης είναι και η υπόθεση Carter (Αρ. 3) (1996) 1(Α) ΑΑΔ 401 στην οποία το Εφετείο αφού προέβη σε μια ιστορική αναδρομή στην αγγλική νομολογία ως προς τη δυνατότητα καταχώρησης διαδοχικών αιτήσεων για έκδοση προνομιακού εντάλματος, αποφάσισε ότι η άσκηση της δικαιοδοσίας για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων κατά το ΄Αρθρο 155.4 του Συντάγματος από ένα ή ενδεχομένως και περισσότερους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου εξαντλεί την πρωτοβάθμια δικαιοδοσία του. Δεν παρέχεται η δυνατότητα ανάληψης δικαιοδοσίας από άλλους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου πάνω στο ίδιο θέμα επί των ιδίων γεγονότων.
Στην προκείμενη περίπτωση από αναδρομή μας στο φάκελο της πρωτόδικης διαδικασίας διαφάνηκαν τα εξής: Ο εφεσείων με την αίτησή του Αρ. 37/17 επιζητούσε τις εξής θεραπείες:
«(Α) Άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση Διατάγματος και/ή Εντάλματος της φύσης CERTIORARI δια της οποίας θα ζητείται η ακύρωση της απόφασης - οδηγιών εκτέλεσης του εντάλματος πώλησης κινητής περιουσίας ημερ. 21.3.16 που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου την 28.2.2017 στην αγωγή 2779/2008 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
(Β) Διάταγμα διά του οποίου να διατάσσεται ο Πρωτοκολλητής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου να παραπέμψει στο Ανώτατο Δικαστήριο τον φάκελο της αγωγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου υπ' αρ. 2779/2008.
(Γ) Διάταγμα διά του οποίου να διατάσσεται ο Πρωτοκολλητής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου να παραπέμψει στο Ανώτατο Δικαστήριο τους φακέλους των αιτήσεων κατακράτησης τεκμηρίων 133/2016 και 134/2016 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
(Δ) Προσωρινό Διάταγμα δια του οποίου να αναστέλλεται η εκτέλεση της απόφασης-οδηγιών εκτέλεσης του εντάλματος πώλησης κινητής περιουσίας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου την 28.2.2017 στην αγωγή 2779/2008.»
Οι θεραπείες (Α) και (Δ) είναι ακριβώς οι ίδιες με τις θεραπείες (Α) και (Β) της αίτησης 52/17 και αφορούν στην έκδοση εντάλματος της φύσεως Certiorari διά του οποίου να ακυρώνεται η απόφαση - οδηγίες του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου εκτέλεσης του εντάλματος πώλησης κινητής περιουσίας ημερ. 21.3.16, που εκδόθηκε στις 28.2.17 στην Αγωγή Αρ. 2779/08 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου. Και οι δύο Αιτήσεις βασίζοντο στα ίδια γεγονότα και ο λόγος για τον οποίο ζητείτο η έκδοση Certiorari ήταν ακριβώς ο ίδιος και στις δύο Αιτήσεις δηλαδή:
«1. Η απόφαση - οδηγίες που δόθηκαν την 28.2.17 έχουν εκδοθεί χωρίς δικαιοδοσία και κατά παράβαση του άρθρου 30 παράγραφος 2του Συντάγματος. Για τα επίδικα αντικείμενα βρίσκεται σε ισχύ Διάταγμα Ποινικού Δικαστηρίου για κατακράτηση τους, Δικαιοδοσία για απόδοση περιουσίας που κρατείται για σκοπούς διερεύνησης αδικήματος έχει μόνο Ποινικό Δικαστήριο κατ' εφαρμογή της Ποινικής Δικονομίας και έχει παραβιαστεί το Δικαίωμα της Αιτήτριας να ακουστεί ενώπιον του Δικαστηρίου και να προστατέψει τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της.»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο με την απόφασή του ημερομηνίας 15.3.17 στην Αίτηση 37/17 απέρριψε την αίτηση για παροχή άδειας για Certiorari για το λόγο ότι δεν είχαν επισυναφθεί έγγραφα που έκρινε αναγκαία προς το σκοπό άσκησης της διακριτικής του ευχέρειας, όπως η αίτηση στη βάση της οποίας δόθηκαν οι οδηγίες από το Επαρχιακό Δικαστήριο και τα διατάγματα που εξασφάλισε η Αστυνομία κατακράτησης των τεκμηρίων. Σημειώνεται και πάλι ότι η απόφαση αυτή στην αίτηση 37/17 δεν εφεσιβλήθηκε από πλευράς εφεσίβλητης.
Το στοιχείο της καταχώρησης της Αίτησης 37/17 και το αποτέλεσμα της είχε αποκαλυφθεί από την εφεσίβλητη με την ΄Ενορκη Δήλωση του Χάρη Φωτίου, που συνοδεύει την Αίτηση 52/17 και συγκεκριμένα στην παράγραφο 25. Όπως αναφέρει, τα έγγραφα αυτά εξασφάλισε εκ των υστέρων και επισύναψε στην Ενορκη του Δήλωση ως τεκμήρια 10 και 11.
Είναι ξεκάθαρο ότι με τη νέα αίτηση για Certiorari επιζητείτο η έγερση εκ νέου της ίδιας θεραπείας στη βάση των ίδιων γεγονότων και για τους ίδιους λόγους που ηγέρθησαν στην Αίτηση 37/17. Το Δικαστήριο στην Αίτηση 37/17 δεν αποφάσισε επί της ουσίας και ούτε εξέφρασε δικαστική κρίση σε οποιοδήποτε θέμα, ενόψει απουσίας στοιχείων αναγκαίων για την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας. Η αρχή του δεδικασμένου, πλην της περίπτωσης που προσάγεται νέα μαρτυρία ή όπου υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, εφαρμόζεται όχι μόνο σε σχέση με όσα προβλήθηκαν στην πρώτη διαδικασία αλλά και σε σχέση με εκείνα που θα μπορούσαν να προβληθούν αλλά δεν προβλήθηκαν (βλ. υπόθεση Kdough (2008) 1(A) ΑΑΔ 253). Στην αγγλική υπόθεση Re Tarling (1979) 1 All E.R. 981 που αφορούσε σε αίτηση για προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus και τέθηκε θέμα δεδικασμένου, επεξηγήθηκε η έννοια της φράσης «νέα μαρτυρία» ότι συνιστά όχι απλώς μαρτυρία επιπρόσθετη προς ή διαφορετική από τη μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την πρώτη περίπτωση, αλλά μαρτυρία την οποία ο αιτητής δεν μπορούσε να προσάξει κατά την πρώτη αίτηση ή την οποία δεν μπορούσε ευλόγως να αναμένεται ότι θα προσήγαγε.
Στην προκείμενη περίπτωση η εφεσίβλητη με την πρώτη της αίτηση 37/17 είχε κάθε ευκαιρία να παρουσιάσει την αίτηση, στα πλαίσια της οποίας δόθηκαν οδηγίες από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου για εκτέλεση του εντάλματος και τα διατάγματα που είχε εξασφαλίσει η Αστυνομία και δεν το έπραξε. Δεν δόθηκε καμιά δικαιολογία εκ μέρους της εφεσίβλητης γιατί τα στοιχεία αυτά δεν είχαν παρουσιαστεί στην πρώτη αίτηση. Χωρίς να εφεσιβάλει την απόφαση στην αίτηση 37/17 επανέρχεται με την αίτηση 52/17 και παρουσιάζει τα στοιχεία αυτά, δίνοντας έντονα την πεποίθηση ότι επιδίωξή της είναι να της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Η δυνατότητα αυτή υπάρχει μόνο στην περίπτωση που καταδεικνύεται η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων που δεν τέθηκε τέτοιο θέμα κατά την πρωτόδικη διαδικασία. Στη βάση των πιο πάνω είναι κατάληξή μας ότι η εφεσείουσα κωλυόταν να καταχωρήσει τη νέα αίτηση για Certiorari λόγω δεδικασμένου και κατάχρησης της διαδικασίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αν και δύο από τους λόγους ένστασης, δηλαδή οι 4 και 5, αφορούσαν στην παραβίαση της αρχής του δεδικασμένου και κατάχρησης της διαδικασίας αντίστοιχα, παρέλειψε να τους εξετάσει παρά μόνο έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι η αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για οδηγίες δεν είχε επιδοθεί στην εφεσίβλητη εταιρεία με αποτέλεσμα να μη λάβει μέρος στη διαδικασία και να ακουστεί ως άμεσα επηρεαζόμενο μέρος. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο έκαμε δεκτή την αίτηση και εξέδωσε ένταλμα Certiorari, με το οποίο ακυρώθηκε η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ημερ. 28.2.17. Δεν συμφωνούμε με τον τρόπο προσέγγισης του θέματος από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Ενόψει της σπουδαιότητας των λόγων ένστασης 4 και 5, θα έπρεπε να εξετασθούν κατά προτεραιότητα εφόσον απόφαση επ΄ αυτών θα έκρινε και την τύχη της Αίτησης 52/17 χωρίς να χρειαστεί το Δικαστήριο να υπεισέλθει στην εξέταση της ουσίας.
΄Εχουμε εξετάσει το θέμα κατά πόσο υφίστανται στην παρούσα περίπτωση εξαιρετικές περιστάσεις για επανασυζήτηση του θέματος, αλλά δεν εντοπίσαμε ο,τιδήποτε που να καθιστά την περίπτωση εξαιρετική.
Ενόψει των πιο πάνω, οι λόγοι έφεσης 1 και 2 επιτυγχάνουν. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Τα έξοδα της έφεσης και της πρωτόδικης διαδικασίας επιδικάζονται υπέρ του εφεσείοντα, όπως υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
ΣΦ.