|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:A46
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. Ε168/2016
25 Ιανουαρίου, 2018
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΜΕΤΑΞΥ:
DIMI LABELS WORLDWIDE LTD
Εφεσείουσας/Ενάγουσας
Και
GULF AIR G.S.C.
Εφεσίβλητης/Εναγόμενης
-----------------
Αίτηση ημερ. 24.10.17 για Ασφάλεια Εξόδων
Στ. Πολυβίου (κα) για Χρυσαφίνης και Πολυβίου ΔΕΠΕ,
Για Εφεσίβλητη/Αιτήτρια
Ε. Ασσιώτου (κα) για Κ. Μελάς & Συνεργάτες ΔΕΠΕ,
για Εφεσείουσα/Καθ΄ ης η αίτηση
.......
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Η εφεσείουσα ήταν ενάγουσα στην αγωγή 161/11 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, η οποία απορρίφθηκε μετά από ακροαματική διαδικασία με έξοδα εναντίον της.
H εφεσείουσα αντέδρασε στην απόρριψη της αγωγής με την υπό των ως άνω αριθμό και τίτλο έφεση, στο πλαίσιο της οποίας η εφεσίβλητη (στο εξής η αιτήτρια) καταχώρισε την υπό κρίση αίτηση για ασφάλεια εξόδων βάσει του άρθρου 382 του περί Εταιρειών Νόμου (ΚΕΦ. 113) και των Δ.35 θ.2 και Δ.60 θ.4, 5 και 6 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών.
Η αίτηση προσέκρουσε σε ένσταση της εφεσείουσας (στο εξής η καθ΄ης η αίτηση), πλην όμως κατά την επ΄ ακροατηρίω διαδικασία συγκατατέθηκε σε έκδοση του αιτούμενου διατάγματος σ΄ ό,τι αφορά μόνο τα έξοδα που θα προκληθούν λόγω της έφεσης. Η αιτήτρια όμως διαφωνεί και, επικαλούμενη την F.K & S (Varosia) Properties Ltd, Πολ. Εφ. 354/10 ημερ. 14.2.2014, προβάλλει πως το διάταγμα θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα πρωτόδικα έξοδα ύψους €8.045,40 τα οποία, παρόλο που λήφθηκαν μέτρα είσπραξης τους, παραμένουν απλήρωτα.
Όπως γίνεται αντιληπτό από το πιο πάνω (σύντομο) ιστορικό, το μόνο θέμα που εγείρεται προς εξέταση είναι η εμβέλεια διατάγματος ασφάλειας εξόδων δυνάμει του άρθρου 382 του Κεφ. 113 και της Δ.35 θ.2. Δηλαδή, κατά πόσο παρέχεται δυνατότητα συμπερίληψης και των εξόδων που έχουν δημιουργηθεί και δεν πληρώθηκαν στην πρωτόδικη διαδικασία.
Το άρθρο 382[1] αναγνωρίζει στο Δικαστήριο διακριτική ευχέρεια να διατάξει την παροχή ασφάλειας εξόδων στην περίπτωση που «. εταιρεία είναι ενάγουσα σε οποιαδήποτε αγωγή ή άλλη νομική διαδικασία.», υπό την προϋπόθεση - που εδώ είναι κοινώς αποδεκτή - ότι είναι αφερέγγυα. Σ΄ ό,τι δε αφορά έφεση, η διακριτική ευχέρεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου διέπεται από τη Δ.35 θ.2, η οποία προβλέπει ότι «Such deposit or other security for the costs to be occasioned by an appeal shall be made or given as may be directed under special circumstances by the Court of Appeal».
Όπως με κάθε σαφήνεια προκύπτει από το λεκτικό της Δ.35 θ.2, η ασφάλεια εξόδων που διατάσσεται σε περίπτωση έφεσης αφορά τα έξοδα που θα προκληθούν λόγω έφεσης (for the costs to be occasioned by an appeal) και όλες οι αποφάσεις που έχουμε υπόψη μας επί του ζητήματος μόνο γι΄ αυτά τα έξοδα χορηγούσαν ασφάλεια (βλ. ενδεικτικά Alahmari v. Alia The Royal Jordanian Airline (1990) 1 A.A.Δ. 434, Λεωνίδας Κίμωνος ως εκκαθαριστής της Βlue Seal Shoes Ltd v. Xρ. Ιωάννου & Υιοί (Υποδήματα) Λτδ, Πολ. Εφ. 66/13 ημερ. 30.1.15, ECLI:CY:AD:2015:A47 και Φάρμα Ρένος Χατζηϊωάννου Δημόσια Εταιρεία κ.α. ν. Κ. Χατζηϊωάννου, Πολ. Εφ. 229/15 ημερ. 13.2.17, ECLI:CY:AD:2017:A42). Ωστόσο στην F.K. & S (Varosia) Properties Ltd (ανωτέρω), την οποία επικαλέστηκε η κα Πολυβίου, το Εφετείο περιέλαβε στο διάταγμα του και τα έξοδα (α) της αγωγής (€13.998,19), (β) της αποτυχούσας αίτησης για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης (€4.731,55) και (γ) της αίτησης στα πλαίσια της οποίας εξεδόθη το Διάταγμα εκκαθάρισης (€8.236,36).
Έχουμε μελετήσει με προσοχή την αυθεντία που επικαλέστηκε η κα Πολυβίου και να επισημάνουμε ότι στην υπόθεση αυτή οι καθ΄ ων η αίτηση αναγνώρισαν την υποχρέωση τους να παράσχουν ασφάλεια εξόδων, χωρίς ταυτόχρονα να θέσουν θέμα ότι το διάταγμα δεν θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει και τα πρωτοδίκως προκληθέντα έξοδα ως ήταν το αίτημα των αιτητών. Υπ΄ αυτά τα δεδομένα το Εφετείο δεν εξέτασε την εμβέλεια του διατάγματος βάσει των προνοιών της Δ.35 θ.2 εφόσον «. οι Εφεσείοντες δεν απάντησαν στους ισχυρισμούς των Εφεσιβλήτων και επέλεξαν τη σιωπή στα πλείστα θέματα που εγείρονται.» ο δε «. ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων αναγνώρισε την υποχρέωση των πελατών του, υπό τις περιστάσεις, να παραχωρήσουν ασφάλεια για τα έξοδα, αλλά εξήγησε ότι η οικονομική δυνατότητα τους δεν ξεπερνά τις €5.000». Κατά συνέπεια, με την υπό αναφορά αυθεντία, δεν διαμορφώθηκε νομική αρχή ότι βάσει της Δ.35 θ.2 παρέχεται δυνατότητα συμπερίληψης στο διάταγμα και των εξόδων που προκλήθηκαν πρωτοδίκως, τη στιγμή που το λεκτικό της Δ.35 θ.2 περιορίζει την παροχή τέτοιας ασφάλειας στα έξοδα που θα προκληθούν από οποιανδήποτε έφεση (for the costs to be occasioned by an appeal). Σχετική με το θέμα είναι και η Αlahmari (ανωτέρω) όπου λέχθηκε πως «. η διαταγή μπορεί να περιλαμβάνει, όπως υποστηρίζει η αγγλική πρακτική, όλα τα έξοδα της πρωτοβάθμιας ή της δευτεροβάθμιας διαδικασίας, ως ήθελε να είναι η περίπτωση, και όχι μόνο εκείνα τα οποία κατά λογική πρόβλεψη θα υποστεί ο εναγόμενος (εφεσίβλητος) μετά την έκδοση της διαταγής για παροχή ασφάλειας για τα έξοδα (βλ. Supreme Court Practice 1970, p.365)». Και εδώ η περίπτωση αφορά τη δευτεροβάθμια διαδικασία και επομένως μόνο για τα έξοδα που κατά λογική πρόβλεψη θα υποστεί η αιτήτρια (εφεσίβλητη) δικαιούται δυνάμει τόσο της Δ.35 θ.2 όσο και του άρθρου 382 του Κεφ. 113 σε ασφάλεια. Επί του προκειμένου να προσθέσουμε ότι μετά την επιφύλαξη της παρούσας απόφασης (στις 17.1.18) εκδόθηκε απόφαση στην Κ.Κ. Νew Extra Ltd v. ΡΙΚ, Πολ. Εφ. 218/16 ημερ. 19.1.18, όπου τονίστηκε «. προς άρση οποιασδήποτε αμφιβολίας ή σύγχυσης .», που θα μπορούσε να δημιουργήσει η F.K. & S (Varosia) Properties (ανωτέρω) ότι: «. το λεκτικό του άρθρου 382 του Κεφ. 113 δεν επιτρέπει διαφορετική ερμηνεία απ΄ εκείνη που μεταδίδει το ίδιο το κείμενο.». Δηλαδή, στη βάση του δεν υπάρχει δυνατότητα το διάταγμα να περιλαμβάνει και έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας, αλλά θα πρέπει να περιορίζεται στα έξοδα της έφεσης.
Kατ΄ ακολουθία των πιο πάνω η αιτήτρια δικαιούται σε έκδοση διατάγματος ασφάλειας εξόδων τα οποία, κατά λογική πρόβλεψη, θα υποστεί στο πλαίσιο της έφεσης. Επί τούτου, έχοντας εξετάσει και τον κατάλογο προϋπολογισμού των εξόδων (τεκμ.4), κρίνουμε πως ένα ποσό της τάξεως των €4.000 θα ήταν ικανοποιητικό υπό τις περιστάσεις.
Για όλα τα πιο πάνω, υιοθετώντας κοινή δήλωση των διαδίκων, εκδίδεται διάταγμα όπως η εφεσείουσα, εντός 60 ημερών από σήμερα, καταθέσει υπό μορφή τραπεζικής εγγύησης που θα ικανοποιεί τον Πρωτοκολλητή ασφάλεια εξόδων στο ποσό των €4.000. Μέχρι την κατάθεση της εν λόγω εγγύησης, η διαδικασία της έφεσης αναστέλλεται. Σε περίπτωση δε που η εφεσείουσα παραλείψει να παράσχει την ορισθείσα ασφάλεια μέσα στην ταχθείσα προθεσμία, η έφεση θα θεωρείται ως εγκαταληφθείσα και απορριφθείσα με έξοδα εναντίον της.
Τα έξοδα της αίτησης, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, είναι εναντίον της εφεσείουσας και θα είναι πληρωτέα στο τέλος της δίκης.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
/κβπ
[1] 382. Όταν εταιρεία είναι ενάγουσα σε οποιαδήποτε αγωγή ή άλλη νομική διαδικασία, κάθε δικαστής που έχει δικαιοδοσία στο θέμα δύναται, αν φαίνεται με αξιόπιστη μαρτυρία ότι υπάρχει λόγος να πιστεύει ότι η εταιρεία είναι ανίκανη να πληρώσει τα έξοδα του εναγομένου αν αυτός επιτύχει στην υπεράσπιση του, να ζητήσει να δοθεί ικανοποιητική εγγύηση για τα έξοδα εκείνα, και δύναται να αναστείλει όλες τις διαδικασίες μέχρι να δοθεί η εγγύηση.