|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:A181
(2015) 1 ΑΑΔ 563
17 Μαρτίου, 2015
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΝΑ ΑΙΤΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ MANDAMUS,
Εφεσείοντα - Αιτητή,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Ε.Δ. Γ.Κ. ΒΛΑΜΗ ΛΕΜΕΣΟΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29/11/2013 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 380/2007
Μεταξυ:
1. ΣΠΥΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
2. ΜΑΡΙΟΥ ΧΑΡΤΖΙΩΤΗ,
(ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ
ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΑ ΣΩΤΗΡΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ),
Εναγόντων,
ΚΑΙ
INTERREX DEVELOPMENTS LTD.,
Εναγομένης,
ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 21/05/08
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΣΠΥΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
2. ΜΑΡΙΟΥ ΧΑΡΤΖΙΩΤΗ,
(ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ
ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΑ ΣΩΤΗΡΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ),
Εναγόντων,
ΚΑΙ
1. INTERREX DEVELOPMENTS LTD.,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ INTERREX DEVELOPMENTS LTD.,
Εναγομένων,
ΚΑΙ
ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/05/08
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΣΠΥΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
2. ΜΑΡΙΟΥ ΧΑΡΤΖΙΩΤΗ,
(ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ
ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΑ ΣΩΤΗΡΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ),
Εναγόντων,
ΚΑΙ
1. INTERREX DEVELOPMENTS LTD.,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ INTERREX DEVELOPMENTS LTD.,
Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 20/2014)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και Mandamus ― Έφεση εναντίον απορριπτικής απόφασης σε αίτηση παραχώρησης άδειας καταχώρησης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari, προς ακύρωση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου σε αγωγή, με την οποία εκρίθη ότι δεν επηρεάζονταν τα δικαιώματα του αιτητή από την έκδοση διατάγματος για ειδική εκτέλεση σύμβασης σε ακίνητο στο οποίο ο αιτητής διατηρούσε εμπράγματο βάρος προς όφελος του ― Επικύρωση πρωτοδίκης κρίσης περί απουσίας παραγόντων που θα ενεργοποιούσαν την εξαιρετική διαδικασία των προνομιακών ενταλμάτων και περί καθυστέρησης στην προώθηση αίτησης για άδεια.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Άδεια για καταχώρηση αίτησης ― Χορηγείται κατά διακριτική ευχέρεια ― Πότε δικαιολογείται επέμβαση του Εφετείου σε απορριπτική απόφαση παραχώρησης άδειας.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου δεν στερεί από μόνη της τη δυνατότητα σ' ένα διάδικο να προωθήσει επιτυχώς, αίτηση για χορήγηση αδείας για καταχώριση Certiorari ― Απαιτείται όμως η στοιχειοθέτηση εξαιρετικών περιστάσεων.
Η έφεση στράφηκε εναντίον απορριπτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία εκδόθηκε σε πρώτο βαθμό σε αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρησης αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari. Θα επιδιωκόταν η ακύρωση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου σε αγωγή, -στην έκταση που αποφασίστηκε σε βάρος του Αιτητή, ο οποίος δεν ήταν διάδικος - με την οποία εκρίθη ότι δεν επηρεάζονταν τα δικαιώματα του από την έκδοση δικαστικού διατάγματος για ειδική εκτέλεση της σύμβασης μεταξύ των εκεί εναγόντων και εναγομένης εταιρείας, παρόλο που ο αιτητής είχε από το 1993 εμπράγματο βάρος επί του κτήματος αυτού (memo) προς όφελος του.
Με βάση τα εκτεθέντα γεγονότα στην αίτηση για άδεια, ο αιτητής δεν ήταν διάδικος στην εν λόγω αγωγή αλλά κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης. Στις 29.11.2013, ενώ το Δικαστήριο γνώριζε για την ύπαρξη του εμπράγματου βάρους προς όφελος του, εξέδωσε το ζητούμενο με την αγωγή διάταγμα, διατάσσοντας τους εναγομένους όπως προβούν στη μεταβίβαση του ακινήτου εντός δύο μηνών από την ημερομηνία της απόφασης.
Ο εφεσείων καταχώρισε αίτηση, για χορήγηση αδείας προς καταχώριση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, στις 13 Ιανουαρίου 2014. Προβλήθηκε από τον εφεσείοντα, τότε αιτητή, ότι, η έκδοση του διατάγματος για ειδική εκτέλεση, στο πλαίσιο της πρωτόδικης διαδικασίας, έγινε κατά παράβαση του συνταγματικού του δικαιώματος για δίκαιη δίκη. Στερήθηκε της δυνατότητας να παρίσταται ως διάδικος σε μια διαδικασία η οποία επηρέασε τα δικαιώματα του που πηγάζουν από το ήδη καταχωρηθέν, και υφιστάμενο, προς όφελος του, εμπράγματο βάρος.
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση, στηριζόμενο στο γεγονός ότι δεν επηρεάστηκαν τα δικαιώματα του εφεσείοντα καθότι, το υπάρχον προς όφελος του εμπράγματο βάρος (memo), δεν είναι προσωποπαγές αλλά δικαίωμα in rem, συνυπάρχον με το ακίνητο. Παράλληλα, διαπιστώθηκε η ύπαρξη καθυστέρησης έξι εβδομάδων, στην υποβολή της αίτησης, και είχε ταυτοχρόνως επισημανθεί το γεγονός ότι, ο εφεσείων ήταν ο κατ' εξοχήν διαχειριστής της περιουσίας της εταιρείας από το 1989 και ότι, το συγκεκριμένο ακίνητο βαρυνόταν με τη σύμβαση που είχε υπογραφεί με τον αποβιώσαντα. Αυτός γνώριζε την ύπαρξη της δικαστικής διαδικασίας τουλάχιστον από το 2007 και απέφυγε να προχωρήσει σε ενέργειες ώστε να καταστεί ο ίδιος διάδικος, αν επιθυμούσε.
Η έφεση στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:
α) Ο εφεσείων αποστερήθηκε του δικαιώματος του να έχει δικηγόρο της εκλογής του και να προσαγάγει μαρτυρία για υπεράσπιση των δικαιωμάτων του. Τα δικαιώματα του, αναφορικά με το προς όφελος του εμπράγματο βάρος (memo) αποφασίστηκαν χωρίς ο ίδιος να είναι διάδικος αλλά μόνο ως μάρτυρας.
β) Το χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει μεταξύ της έκδοσης της πρωτόδικης απόφασης, που ήταν στις 29 Νοεμβρίου 2013 και της καταχώρισης της αίτησης για άδεια που ήταν η 13 Ιανουαρίου 2014, με κανένα τρόπο, δεν δικαιολογούσε το εύρημα του Δικαστηρίου ότι υπήρξε, από πλευράς του εφεσείοντα, αδικαιολόγητη καθυστέρηση.
γ) Η κατάληξη ότι ο εφεσείων είχε προς όφελος του όλο το χρονικό διάστημα από το 1993 που κατατέθηκε προς όφελος του το memo και από το 2007 που κινήθηκε η δικαστική διαδικασία να ενεργήσει έτσι ώστε να καταστεί διάδικος, ήταν λανθασμένη.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το θέμα του χρόνου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την άσκηση της, ιδιαίτερα εξαιρετικής και δραστικής, δικαιοδοσίας του προνομιακού εντάλματος.
2. Βλέποντας, εκ πρώτης όψεως, τη χρονική διάρκεια, θα είχε έρεισμα η εισήγηση ότι δεν υπήρξε καθυστέρηση δεδομένου του εν λόγω χρονικού διαστήματος που παρήλθε, αλλά, όμως, η κάθε υπόθεση κρίνεται με τα δικά της δεδομένα. Στην υπό κρίση υπόθεση ο παράγοντας χρόνος είχε ιδιαίτερη και καθοριστική σημασία.
3. Το Επαρχιακό Δικαστήριο με την απόφαση του ημερ. 29 Νοεμβρίου 2013, προκαθόρισε, ως χρόνο υλοποίησης του διατάγματος της μεταβίβασης του διαμερίσματος στους διαχειριστές - ενάγοντες, τους δύο μήνες.
4. Ο εφεσείων άφησε ουσιαστικώς το χρόνο να διαρρεύσει για ένα θέμα που επηρέαζε άμεσα τα δικαιώματα του. Με αυτά τα δεδομένα το παράπονο του εφεσείοντα ήταν ανεδαφικό. Ορθώς κρίθηκε ότι υπήρξε καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης για χορήγηση αδείας.
5. Ο παράγων χρόνος έχει στην υπό κρίση υπόθεση και μια άλλη διάσταση που άπτεται των ενεργειών του εφεσείοντα και καλυπτόταν από τον τρίτο λόγο έφεσης. Η παρατηρηθείσα πολύχρονη αδράνεια ορθώς, κρίθηκε ως παράγοντας για απόρριψη της αιτήσεως του.
6. Η συνύπαρξη του εμπράγματου βάρους της δικαστικής απόφασης (memo) με το ακίνητο αναλύθηκε και στην υπόθεση Μελανθίου ν. Μελανθίου (2011) 1 Α.Α.Δ. 2342, στην οποία στηρίχθηκε και η εκκαλούμενη απόφαση.
7. Ανεξαρτήτως τούτου, το Άρθρο 8(4) του περί Πωλήσεως Ακινήτων (Ειδική Εκτέλεση) Νόμου του 2011 (Ν. 8(Ι)/2011) που επικαλείτο ο εφεσείων, εφαρμόζεται στην περίπτωση που προϋπήρξε, της εγγραφής, υποθήκη. Κάτι που δεν συμβαίνει στην προκείμενη περίπτωση.
8. Έχοντας ιδιαιτέρως υπόψη τα περιστατικά της υπόθεσης, δεν προέκυπτε ότι επηρεάστηκαν με οποιοδήποτε τρόπο τα δικαιώματα του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Aνθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41,
Μαρκιτανής ν. Μουτζούρη (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 923,
Siberia Airlines (2003) 1(A) A.A.Δ. 422,
Βase Metal Trading Ltd v. Fastact Developments κ.ά. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535,
Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέα Ευριπίδη Διογένους Λτδ ν. Φιλίππου (2008) 1 Α.Α.Δ. 720,
Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1(Α) Α.Α.Δ. 878,
Μελανθίου ν. Μελανθίου (2011) 1 Α.Α.Δ. 2342.
Έφεση.
Έφεση από τον Αιτητή εναντίον της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Παναγή, Δ.), (Αίτηση Αρ. 1/2007), ημερομηνίας 17/1/2014.
Λ. Λουκαΐδης, για τον Εφεσείοντα.
Cur. adv. vult.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κ. Παμπαλλής.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Οι διαχειριστές του αποβιώσαντος Σωτήρη Σωτηρίου, στη βάση παραβίασης γραπτής συμφωνίας πώλησης ενός διαμερίσματος, από την εταιρεία InterRex Developments Ltd. προχώρησαν, δικαστικώς, στο πλαίσιο της αγωγής υπ' αρ. 380/2007 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, διεκδικώντας, μεταξύ άλλων, την έκδοση διατάγματος για μεταβίβαση του διαμερίσματος αντικείμενο της συμφωνίας ημερ. 25 Ιουλίου 1987 στο πλαίσιο της διαδικασίας για ειδική εκτέλεση. Το Επαρχιακό Δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 29 Νοεμβρίου 2013 ικανοποίησε την απαίτηση και εξέδωσε απόφαση όπου, μεταξύ άλλων, είχε διαταχθεί η πιο πάνω εταιρεία να μεταβιβάσει το συγκεκριμένο διαμέρισμα εντός δύο μηνών, από της εκδόσεως της απόφασης.
Στο σημείο αυτό θεωρούμε αναγκαίο να επισημάνουμε ότι, στο πλαίσιο της πρωτόδικης δικαστικής διαδικασίας για την εναγόμενη εταιρεία, που τελούσε υπό εκκαθάριση, κατέθεσε ο Στέλιος Στυλιανίδης, Διευθυντής της εν λόγω εταιρείας από το 1989 και ο μοναδικός μάρτυρας που κατέθεσε προς όφελος της εν λόγω εταιρείας. Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η συμφωνία για την αγορά του διαμερίσματος από τον αποβιώσαντα ημερ. 25 Ιουλίου 1987, είχε κατατεθεί, για σκοπούς ειδικής εκτέλεσης, με βάση τις πρόνοιες του περί Πώλησης Ακινήτων (Ειδική Εκτέλεση) Νόμου του 2011 (Ν. 81(Ι)/2011). Ταυτοχρόνως, αποτελούσε αντικείμενο ευρήματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ότι υπήρχε κατατεθημένο προς όφελος του εν λόγω Στυλιανίδη (εφεσείοντα), το εμπράγματο βάρος (memo) υπ' αρ. 770/96 και σε βάρος του διαμερίσματος, αντικείμενο της συμφωνίας αγοραπωλησίας μεταξύ Σωτηρίου και InterRex Developments Ltd. Το εν λόγω memo κατατέθηκε από τον εφεσείοντα, υπό την προσωπική του ιδιότητα. Είχε δημιουργηθεί με την κατάθεση δικαστικής απόφασης που εκδόθηκε υπέρ του και εναντίον της εναγόμενης εταιρείας στην αγωγή υπ' αρ. 4271/93 για το ποσό των Λ.Κ.182.879,00.
Ο εφεσείων καταχώρισε αίτηση, για χορήγηση αδείας για την καταχώριση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, στις 13 Ιανουαρίου 2014. Προβλήθηκε από τον εφεσείοντα, τότε αιτητή, ότι, η έκδοση του διατάγματος για ειδική εκτέλεση, στο πλαίσιο της πρωτόδικης διαδικασίας, έγινε κατά παράβαση του συνταγματικού του δικαιώματος για δίκαιη δίκη. Στερήθηκε της δυνατότητας να παρίσταται ως διάδικος σε μια διαδικασία η οποία επηρέασε τα δικαιώματα του που πηγάζουν από το ήδη καταχωρηθέν, και υφιστάμενο, προς όφελος του, εμπράγματο βάρος.
Η αδελφή Δικαστής η οποία είχε επιληφθεί της αίτησης, την απέρριψε, στηριζόμενη στο γεγονός ότι δεν επηρεάστηκαν τα δικαιώματα του εφεσείοντα καθότι, το υπάρχον προς όφελος του εμπράγματο βάρος (memo), δεν είναι προσωποπαγές αλλά δικαίωμα in rem, συνυπάρχον με το ακίνητο. Παράλληλα, διαπιστώθηκε η ύπαρξη καθυστέρησης έξι εβδομάδων, στην υποβολή της αίτησης, και είχε ταυτοχρόνως επισημανθεί το γεγονός ότι, ο εφεσείων ήταν ο κατ' εξοχήν διαχειριστής της περιουσίας της εταιρείας από το 1989 και ότι, το συγκεκριμένο ακίνητο βαρυνόταν με τη σύμβαση που είχε υπογραφεί με τον αποβιώσαντα. Αυτός γνώριζε την ύπαρξη της δικαστικής διαδικασίας τουλάχιστον από το 2007 και απέφυγε να προχωρήσει σε ενέργειες ώστε να καταστεί ο ίδιος διάδικος, αν επιθυμούσε.
Με την παρούσα έφεση υποστηρίχθηκε ότι, το δικαίωμα του εφεσείοντα να έχει δικηγόρο της εκλογής του και να προσαγάγει μαρτυρία για υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, όπως προβλέπει το Άρθρο 30 του Συντάγματος και το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του έχει στερηθεί. Τα δικαιώματα του, υποστήριξε ο ευπαίδευτος συνήγορος, αναφορικά με το προς όφελος του εμπράγματο βάρος (memo) αποφασίστηκαν χωρίς ο ίδιος να είναι διάδικος αλλά μόνο ως μάρτυρας.
Το χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει μεταξύ της έκδοσης της πρωτόδικης απόφασης, που ήταν στις 29 Νοεμβρίου 2013 και της καταχώρισης της αίτησης για άδεια που ήταν η 13 Ιανουαρίου 2014, με κανένα τρόπο, υποστήριξε ο κ. Λουκαΐδης δεν δικαιολογεί το εύρημα του Δικαστηρίου ότι υπήρξε, από πλευράς του εφεσείοντα, αδικαιολόγητη καθυστέρηση.
Με τον τρίτο λόγο έφεσης ο ευπαίδευτος συνήγορος εισηγήθηκε ότι η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο εφεσείων είχε προς όφελος του όλο το χρονικό διάστημα από το 1993 που κατατέθηκε προς όφελος του το memo και από το 2007 που κινήθηκε η δικαστική διαδικασία να ενεργήσει έτσι ώστε να καταστεί διάδικος, ήταν λανθασμένη.
Oι αρχές σύμφωνα με τις οποίες χορηγείται άδεια για καταχώριση προνομιακού εντάλματος Certiorari επιβεβαιώθηκαν στην υπόθεση Aνθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, όπου στη σελίδα 46 αναφέρεται:
"Για την υποβολή αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος είναι αναγκαία η άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ο λόγος είναι προφανής: Η δικαιοδοσία αυτή είναι το κατάλοιπο της εξουσίας του Δικαστηρίου και ασκείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, για καθορισμένους λόγους που έχουν αναφερθεί πιο πάνω.
Για την χορήγηση άδειας ο αιτητής πρέπει να ικανοποιήσει το Ανώτατο Δικαστήριο ότι έχει «εκ πρώτης όψεως» υπόθεση και/ή ότι υπάρχει «συζητήσιμο ζήτημα», στην έννοια που δόθηκε στις φράσεις αυτές στις Αγγλικές υποθέσεις Sidnell v. Wilson [1966] 1 All E.R. 681 και Land Securities v. Metropolitan Police [1983] 2 All E.R. 254, 258 οι οποίες υιοθετήθηκαν στην υπόθεση In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250. Η πλάνη περί το νόμο πρέπει να είναι έκδηλη στο πρακτικό.
Το πρακτικό είναι ελεγχόμενη απόφαση και το πρακτικό του Δικαστηρίου χωρίς προσθήκες ή ενόρκους ομολογίες - (Rex v. Nat Bell Liquors Ltd [1922] 2 A.C. 128, στη σελ. 159 Baldwin & Francis v. Patent Appeal Tribunal [1959] 2 All E.R. 433, In re Argyrides (1987) 1 C.L.R. 23). Πλάνη νόμου, (error of law), όπως ειπώθηκε στην υπόθεση R v. Preston Appeal Tribunal [1975] 2 All E.R. 807, στη σελ. 810 από το Λόρδο Denning Mr., περιλαμβάνει εσφαλμένη ερμηνεία νόμου, ή εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου στα γεγονότα της υπόθεσης."
Η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου δεν στερεί από μόνη της τη δυνατότητα σ' ένα διάδικο να προωθήσει επιτυχώς αίτηση για χορήγηση αδείας για καταχώριση Certiorari, όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Μαρκιτανής ν. Μουτζούρη (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 923. Απαιτείται όμως η στοιχειοθέτηση εξαιρετικών περιστάσεων (βλ. Siberia Airlines (2003) 1(A) A.A.Δ.422). Ως προς την αναγκαιότητα απόδειξης ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων σχετικές είναι επίσης οι υποθέσεις Βase Metal Trading Ltd v. Fastact Developments κ.ά. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535, Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέα Ευριπίδη Διογένους Λτδ ν. Φιλίππου (2008) 1 Α.Α.Δ. 720 και Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1(Α) Α.Α.Δ. 878 (απόφαση πλειοψηφίας).
Στο πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Μαρκιτανής ν. Μουτζούρη (ανωτέρω) προσδιορίζεται η δυνατότητα επέμβασης του Εφετείου. Στη σελίδα 936 αναφέρεται:
"H άδεια για καταχώρηση αίτησης χορηγείται κατά διακριτική ευχέρεια (βλ. και The Supreme Court Practice 1999, σελ. 908). Εφόσο πρόκειται για απόφαση που απορρέει από άσκηση διακριτικής ευχέρειας επέμβαση του Εφετείου δικαιολογείται:
(α) Όπου διαπιστώνεται ότι η διακριτική ευχέρεια ασκήθηκε έξω από το πλαίσιο που παρέχεται από το Νόμο, όπως όταν διαπιστώνεται ότι υπεισήλθαν στην άσκηση της εξωγενείς παράγοντες.
(β) Όπου η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας οδηγεί σε πασιφανή αδικία, όπως είναι η περίπτωση στην οποία δε θα μπορούσε να προέλθει κανένα δικαστήριο (Αρέστη ν. Ηλία (1991) 1 Α.Α.Δ. 984, 988, 989, Σιακόλας ν. Federal Bank of Lebanon (1992) 1 A.A.Δ. 710).
(γ) Όπου υπάρχει πλάνη ως προς τα γεγονότα, σφάλμα νόμου, εφαρμογή λανθασμένων αρχών δικαίου, λήψη υπόψη άσχετων στοιχείων, μη λήψη υπόψη σχετικών στοιχείων (Νεάρχου ν. Χαραλάμπους (1991) 1 Α.Α.Δ. 954, Donald Campbell & Co. Ltd ν. Pollak [1927] A.C. 732, Evans v. Bartlam [1937] A.C. 473, Young v. Thomas [1892] 2 Ch. 234 και Egerton v. Jones [1939] 3 All E.R. 892)."
Το θέμα του χρόνου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την άσκηση της, ιδιαίτερα εξαιρετικής και δραστικής, δικαιοδοσίας του προνομιακού εντάλματος.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος παραπονείται ότι ο διαρρεύσας χρόνος μεταξύ 29 Νοεμβρίου 2013, που εκδόθηκε η πρωτόδικη απόφαση, και 13 Ιανουαρίου 2014, που καταχωρήθηκε η αίτηση για χορήγηση αδείας δεν είναι μεγάλος, ούτε θα μπορούσε ν' αποτελέσει παράγοντα για απόρριψη της αίτησης.
Βλέποντας, εκ πρώτης όψεως, τη χρονική διάρκεια, θα είχε έρεισμα η εισήγηση, αλλά, όμως, η κάθε υπόθεση κρίνεται με τα δικά της δεδομένα. Στην υπό κρίση υπόθεση ο παράγοντας χρόνος είχε ιδιαίτερη και καθοριστική σημασία. Το Επαρχιακό Δικαστήριο με την απόφαση του ημερ. 29 Νοεμβρίου 2013, προκαθόρισε, ως χρόνο υλοποίησης του διατάγματος της μεταβίβασης του διαμερίσματος στους διαχειριστές - ενάγοντες, τους δύο μήνες. Ο εφεσείων άφησε ουσιαστικώς το χρόνο να διαρρεύσει για ένα θέμα που επηρέαζε άμεσα τα δικαιώματα του. Με αυτά τα δεδομένα θεωρούμε το παράπονο του εφεσείοντα ανεδαφικό και απορρίπτεται. Ορθώς κρίθηκε ότι υπήρξε καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης για χορήγηση αδείας.
Ο παράγων χρόνος έχει στην υπό κρίση υπόθεση και μια άλλη διάσταση που άπτεται των ενεργειών του εφεσείοντα και καλύπτεται από τον τρίτο λόγο έφεσης.
Ο εφεσείων ήταν ο κατ' εξοχήν διαχειριστής της εταιρείας InterRex από το 1989. Γνώριζε την αγοραπωλησία που έγινε το 1987. Επίσης είχε υπόψη του ότι ο ίδιος κατέθεσε την υπέρ του απόφαση σε βάρος του διαμερίσματος από το 1993. Πέραν τούτου, από το 2007 που κατατέθηκε η αγωγή 380/2007, που στόχευε στην εφαρμογή της συμφωνίας αγοράς και έλαβε μέρος ως μάρτυρας της InterRex, ως την έκδοση απόφασης στις 29 Νοεμβρίου 2013, δεν έδρασε ούτε έκαμε οποιαδήποτε ενέργεια για προστασία των δικαιωμάτων του.
Η παρατηρηθείσα πολύχρονη αδράνεια ορθώς, κατά τη γνώμη μας, κρίθηκε πρωτοδίκως ως παράγοντας για απόρριψη της αιτήσεως του.
Η εγγραφή δικαστικής απόφασης επί ακίνητης ιδιοκτησίας στο Κτηματολόγιο, λειτουργεί προς όφελος του εκ δικαστικής αποφάσεως πιστωτή, ως εγγύηση για την πληρωμή του χρέους. (Άρθρο 53 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6).
Αναφορικά με τα αποτελέσματα της τοιαύτης εγγραφής κατά τη διάρκεια της ισχύος της, η επιβαρυμένη περιουσία διατηρείται ως τέτοια ανεξαρτήτως οιασδήποτε μεταβίβασης ή υποθήκευσης που έγινε μετά την εγγραφή της εν λόγω δικαστικής απόφασης. (Άρθρο 57 του Κεφ. 6).
Η συνύπαρξη του εμπράγματου βάρους της δικαστικής απόφασης (memo) με το ακίνητο αναλύθηκε και στην υπόθεση Μελανθίου ν. Μελανθίου (2011) 1 Α.Α.Δ. 2342, στην οποία στηρίχθηκε και η εκκαλούμενη απόφαση.
Ανεξαρτήτως τούτου, το Άρθρο 8(4) του περί Πωλήσεως Ακινήτων (Ειδική Εκτέλεση) Νόμου του 2011 (Ν. 8(Ι)/2011) που επικαλείται ο εφεσείων, εφαρμόζεται στην περίπτωση που προϋπήρξε, της εγγραφής, υποθήκη. Κάτι που δεν συμβαίνει στην προκείμενη περίπτωση.
Έχοντας ιδιαιτέρως υπόψη τα περιστατικά της υπόθεσης, όπως τα έχουμε αναλύσει πιο πάνω, δεν έχουμε πεισθεί ότι επηρεάστηκαν με οποιοδήποτε τρόπο τα δικαιώματα του εφεσείοντα, όπως αυτά αναλύονται στη συμπληρωματική του αγόρευση.
Με γνώμονα τα πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.