|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 1308
18 Ιουνίου 2013
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 4 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΛΤΔ ΔΙ' ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ
PROHIBITION,
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΘΕΣΜΟΥΣ Δ.5 Θ7, Δ.34 Θ5, Δ.41, Δ.43Α, Δ.48 Θ13 ΚΑΙ
ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 30(2)-(3) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΗΣ
ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 2249/2012 ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 20/3/2013 ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ,
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΛΤΔ ― ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ/ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 105/2013)
Προνομιακά εντάλματα ― Απορρίφθηκε αίτηση για παροχή άδειας για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση των διαταγμάτων Certiorari και Prohibition με στόχο την ακύρωση διατάγματος που εκδόθηκε από Επαρχιακό Δικαστήριο για έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής ― Απουσία εξαιρετικών περιστάσεων, λανθασμένος τύπος και καθυστέρηση στην προώθηση αιτήματος για άδεια.
Προνομιακά εντάλματα ― Τύπος αίτησης ― Ένα αίτημα προνομιακού εντάλματος πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένο τύπο στη βάση και της διαδικασίας που εξακολουθεί να εφαρμόζεται στην Κύπρο, εφόσον δεν έχουν εκδοθεί σχετικοί Κανονισμοί, των προνοιών του Order 53, r.r. 1-14, των παλαιών Αγγλικών Θεσμών.
Προνομιακά εντάλματα ― Τύπος αίτησης ― Ελλειμματικός τύπος οδηγεί στην απόρριψη της αίτησης.
Προνομιακά εντάλματα ― Η καθυστέρηση πάντοτε λαμβάνεται υπόψη εφόσον η χορήγηση άδειας για καταχώρηση αιτήματος για έκδοση προνομιακού εντάλματος, υπόκειται στο γενικότερο κανόνα ότι η θεραπεία αυτή εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου.
Πρακτικά Δικαστηρίου ― Το πρακτικό του Δικαστηρίου δεν είναι μόνο το συνταγμένο διάταγμα, αλλά και η πλήρης απόφαση περιλαμβανομένου και του σκεπτικού της, όπου υπάρχει ― Ο όρος «πρακτικό» σημαίνει κατά κανόνα το κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης και οτιδήποτε ενσωματώνεται σ' αυτό.
Με την αίτηση επιδιώχθηκε η λήψη σχετικής άδειας για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση των διαταγμάτων Certiorari και Prohibition με στόχο την ακύρωση διατάγματος που εκδόθηκε από Επαρχιακό Δικαστήριο για έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής ως αποτέλεσμα μονομερούς αίτησης που καταχωρήθηκε την ίδια ημερομηνία από την πλευρά του ενάγοντα.
Η αίτηση για άδεια στηρίχθηκε κυρίως στους εξής λόγους:
α) Το Επαρχιακό Δικαστήριο ενήργησε καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας ή υπό καθεστώς νομικής πλάνης διότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις της νομολογίας και οι σχετικοί κανονισμοί για την έκδοση του αναφερομένου εντάλματος ανάκτησης κατοχής.
β) Δεν έγινε προσωπική επίδοση στους αιτητές, αλλά σε αναρμόδιο πρόσωπο και όχι στο εγγεγραμμένο γραφείο τους και δεν δόθηκε η απαιτούμενη ειδοποίηση.
γ) Η ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για ανάκτηση κατοχής δεν ήταν σύμφωνη με το σχετικό Τύπο 39Γ των Θεσμών και δεν συνέτρεχε οτιδήποτε το κατεπείγον.
δ) Δεν προσδιοριζόταν ρητά ο χρόνος μέσα στον οποίο η εντελλόμενη πράξη έπρεπε να τελεστεί, ενώ κατά τον χρόνο επίδοσης του διατάγματος, αυτό τελούσε υπό αναστολή.
ε) Τα προαναφερθέντα αποτελούσαν εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούσαν την έκδοση διατάγματος certiorari, ενώ από τη στιγμή που δικαιολογείται η έκδοση και εντάλματος prohibition, αυτοδικαίως δεν τίθεται θέμα ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η αίτηση δεν μπορούσε να επιτύχει. Παρουσιαζόταν πρόβλημα κατά τύπο, εφόσον δεν είχε προσκομιστεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου της οποίας επιδιωκόταν η ακύρωση, προσκόμιση, που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αναθεώρηση της.
2. Περαιτέρω το διάταγμα/απόφαση του οποίου επιδιωκόταν ο έλεγχος με προνομιακό ένταλμα, δεν αποτελούσε ούτε μέρος της έκθεσης γεγονότων, ή της ένορκης δήλωσης ή των τεκμηρίων που είχαν εκεί επισυναφθεί.
3. Αυτή η παράλειψη ήταν θεμελιώδης και οδηγούσε την αίτηση σε απόρριψη, έχοντας υπόψη ότι η προνομιακή δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου που, όπως είναι φανερό από τη φράση, κατά προνόμιο και μόνο γίνεται επίκληση της, πρέπει να είναι και κατά τύπον και κατ' ουσίαν ορθή.
4. Αλλά και επί της ουσίας, η αίτηση δεν θα μπορούσε να εγκριθεί εφόσον η προνομιακή δικαιοδοσία δεν χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο άλλου ένδικου μέσου ή ως υπό συγκάλυψη έφεση, ενώ ακόμη και αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση.
5. Αναμφιβόλως, προσφερόταν άλλο ένδικο μέσο προς αναθεώρηση του εκδοθέντος διατάγματος, με αίτηση στο ίδιο το εκδώσαν το διάταγμα Δικαστήριο, είτε με το μηχανισμό της Δ.48 θ.8(4), είτε με άλλη σχετική αίτηση.
6. Τα όσα τέθηκαν με την αίτηση αφορούσαν κατ' εξοχή ζητήματα αμφισβήτησης γεγονότων και όχι μόνο νομικών θεμάτων, η επίλυση των οποίων μπορούσε να γίνει επιτυχώς στο Επαρχιακό Δικαστήριο.
7. Υπήρχε επιπλέον αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην επιδίωξη λήψης άδειας για προνομιακό ένταλμα.
8. Δεν διαπιστωνόταν η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, ώστε να δικαιολογείτο παρέκκλιση από τον κανόνα ότι δεν χορηγείται προνομιακή θεραπεία όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Νικολαΐδου ν. Αττίπα κ.ά. (1999) 1 Α.Α.Δ. 1620,
Κυριάκου (Αρ. 2) (2005) 1 Α.Α.Δ. 1071,
Μάρτη (2007) 1 Α.Α.Δ. 92,
Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού ν. Chr. P. Michaelides (Estates) Limited (2002) 1 Α.Α.Δ. 43,
In re Aeroporos a.ο. (1988) 1 Α.Α.Δ. 302,
Γιάγκου (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1265,
Χαραλάμπους (2006) 1 Α.Α.Δ. 1286,
Ευαγγέλου (Αρ. 1) (2008) 1 Α.Α.Δ. 648,
Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 Α.Α.Δ. 464,
Perella (1995) 1 Α.Α.Δ. 692,
Μιχαήλ (2013) 1 Α.Α.Δ. 260,
R. v. Herrod [1976] 1 All E.R. 273,
Γενικός Εισαγγελέας (2012) 1 Α.Α.Δ. 2499.
Αίτηση.
Κρ. Παπαλοΐζου με Φρ. Χατζηχάννα, για τους Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας εξέδωσε στις 20.3.2013 διάταγμα για έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής ως αποτέλεσμα μονομερούς αίτησης που καταχωρήθηκε την ίδια ημερομηνία από την πλευρά του ενάγοντα Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, στην υπ' αρ. αγωγή 2249/12. Η αίτηση είχε βάση τη Δ.43Α θ.1 και τη Δ.48 θ.2 και υποστηριζόταν από ένορκη δήλωση διοικητικής λειτουργού στη Διεύθυνση Αγορών και Προμηθειών του Υπουργείου Υγείας.
Το διάταγμα ανάκτησης κατοχής αφορούσε την καφετέρια του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, η οποία είχε ενοικιασθεί από τους εναγομένους στην πιο πάνω αγωγή και νυν αιτητές εναντίον των οποίων είχε εξασφαλισθεί δικαστική απόφαση στην εν λόγω αγωγή στις 5.2.2013, στην παρουσία δικηγόρου εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα και δικηγόρων εκ μέρους των παρόντων αιτητών. Παρών επίσης ήταν και ο Ανδρέας Ελευθερίου, διευθυντής των εναγομένων και νυν αιτητών. Η εν λόγω δικαστική απόφαση είχε εκδοθεί εκ συμφώνου και διέτασσε τους αιτητές να παύσουν να επεμβαίνουν, να χρησιμοποιούν, να κατέχουν, να εκμεταλλεύονται και να διαχειρίζονται την καφετέρια του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Διατάσσονταν επίσης όπως παραδώσουν ελεύθερη και κενή κατοχή της εν λόγω καφετέριας. Ταυτόχρονα, οι αιτητές διατάχθηκαν να καταβάλλουν ποσό ύψους €21.389,88 μηνιαίως από 30.10.2011, μέχρι την παράδοση της καφετέριας στον Γενικό Εισαγγελέα, ως ενάγοντα στην αγωγή, με νόμιμο τόκο από 3.4.2012 μέχρι εξόφλησης, πλέον έξοδα, όπως θα υπολογίζονταν από τον Πρωτοκολλητή και εγκρίνονταν από το Δικαστήριο. Εκ συμφώνου επίσης αποφασίσθηκε η αναστολή εκτέλεσης της απόφασης για περίοδο 40 ημερών από 5.2.2013.
Η εν λόγω εκ συμφώνου απόφαση συντάχθηκε την ίδια ημερομηνία που εκδόθηκε, δηλαδή, στις 5.2.2013 και έφερε τη συνήθη οπισθογράφηση ότι εάν οι εναγόμενοι, υπηρέτες, αντιπρόσωποι και υπάλληλοι αυτών παραλείψουν να συμμορφωθούν ΑΜΕΣΩΣ μετά την πάροδο 40 ημερών από την 5.2.2013 στο διάταγμα, η περιουσία τους θα υπόκειτο σε κατάσχεση, οι δε κατά νόμο υπεύθυνοι, σε σύλληψη.
Η παρούσα αίτηση για προνομιακά εντάλματα certiorari και prohibition επιδιώκει την λήψη σχετικής άδειας για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση των διαταγμάτων αυτών, στη βάση του ότι το Δικαστήριο ενήργησε καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας ή υπό καθεστώς νομικής πλάνης διότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις της νομολογίας και οι σχετικοί κανονισμοί για την έκδοση του αναφερομένου εντάλματος ανάκτησης κατοχής. Δεν έγινε προσωπική επίδοση στους αιτητές, αλλά σε αναρμόδιο πρόσωπο και όχι στο εγγεγραμμένο γραφείο τους, δεν δόθηκε η απαιτούμενη ειδοποίηση για την πρόθεση έναρξης και προώθησης διαδικασίας ανάκτησης της κατοχής, η ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για ανάκτηση κατοχής δεν ήταν σύμφωνη με το σχετικό Τύπο 39Γ των Θεσμών και δεν συνέτρεχε οτιδήποτε το κατεπείγον για να τεθεί αυθημερόν ενώπιον του Δικαστηρίου και να εκδοθεί το διάταγμα. Περαιτέρω, δεν προσδιόριζε ρητά τον χρόνο μέσα στον οποίο η εντελλόμενη πράξη έπρεπε να τελεστεί, ενώ κατά τον χρόνο επίδοσης του διατάγματος, αυτό τελούσε υπό αναστολή και οι αιτητές δεν όφειλαν να είχαν συμμορφωθεί με οτιδήποτε και ούτε η αίτηση για ανάκτηση κατοχής αναφερόταν στη σχετική Δ.41.
Εισηγούνται επίσης οι αιτητές ότι ο Γενικός Εισαγγελέας με τον τρόπο που εξέθεσε τα δεδομένα στην υπό ημερ. 20.3.2013 αίτηση του, παραπλάνησε το Δικαστήριο αποκρύπτοντας στοιχεία, μη προσερχόμενος ενώπιον του Δικαστηρίου με καθαρά χέρια. Ο Γενικός Εισαγγελέας με τη συμπεριφορά του ασκεί αφόρητη πίεση στους αιτητές, οι συνέπειες της μη συμμόρφωσης των αιτητών θα τους αφήσουν εκτεθειμένους σε ανυπακοή δικαστικού διατάγματος, ενώ όλα τα θέματα που θα μπορούσαν να εγερθούν στο Επαρχιακό Δικαστήριο με αιτήσεις παραμερισμού της επίδοσης, παραμερισμού του διατάγματος ημερ. 20.3.2013 και ακύρωση τυχόν πλειστηριασμού, θα μπορούν να απλοποιηθούν εφόσον όλα αυτά τα επιχειρήματα θα τεθούν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου στα πλαίσια μιας και μοναδικής αίτησης. Τα προαναφερθέντα αποτελούν εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την έκδοση διατάγματος certiorari, ενώ από τη στιγμή που δικαιολογείται η έκδοση και εντάλματος prohibition, αυτοδικαίως δεν τίθεται θέμα ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου.
Τα ως άνω υποστηρίζονται και από την ένορκη δήλωση του Ανδρέα Ελευθερίου, ο οποίος προχωρά να συμπληρώσει και γεγονότα που αφορούν την προσπάθεια επίδοσης του εντάλματος ανάκτησης κατοχής του υποστατικού από δικαστικούς επιδότες και της καταγραφής των αντικειμένων σ' αυτό, ούτως ώστε να πωληθούν σε δημόσιο πλειστηριασμό στις 6.6.2013. Γίνεται αναφορά σε κατ' ισχυρισμόν επίδοση στις 6.3.2013 του διατάγματος στον Σωκράτη Ιωάννου, ο οποίος και αρνήθηκε να υπογράψει, και ο οποίος όμως δεν βρισκόταν καν την ημέρα εκείνη στο χώρο εργασίας της καφετέριας, λόγω ασθένειας. Έπεται ότι η μεταγενέστερη θέση της διοικητικής λειτουργού στην υποστηρικτική της ένορκη δήλωση ότι το διάταγμα επιδόθηκε στις 6.3.2013 και οι αιτητές δεν υπάκουσαν, είναι αναληθής. Σημειώνεται επίσης ότι στις 6.6.2013 όντως έγινε δημόσιος πλειστηριασμός διαφόρων αντικειμένων ιδιοκτησίας των αιτητών έναντι του ποσού των €6.000, με την παράδοση της κατοχής να ήταν ορισμένη για το πρωϊνό στις 10.6.2013.
Οι συνήγοροι υποστήριξαν κατά την ακρόαση το εφικτό της λήψης άδειας σ' αυτό το στάδιο στη βάση των δεδομένων της υπόθεσης, αλλά και της νομολογίας στην οποία παρέπεμψαν αναφορικά με την άσκηση ελέγχου με προνομιακό ένταλμα της έκδοσης εντάλματος ανάληψης κατοχής και της διαδικασίας που οδηγεί σ΄ αυτό, καθώς και της αυστηρής αναγκαιότητας να εμφαίνεται επί του διατάγματος ανάκτησης κατοχής συγκεκριμένος χρόνος για συμμόρφωση, (σχετικές είναι οι αποφάσεις Νικολαΐδου ν. Αττίπα κ.ά. (1999) 1 Α.Α.Δ. 1620, Κυριάκου (Αρ. 2) (2005) 1 Α.Α.Δ. 1071, Μάρτη (2007) 1 Α.Α.Δ. 92, Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού ν. Chr. P. Michaelides (Estates) Limited (2002) 1 Α.Α.Δ. 43 κ.ά.).
Η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει. Κατ' αρχάς παρουσιάζεται πρόβλημα κατά τύπο εφόσον δεν έχει προσκομιστεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου της οποίας επιδιώκεται η ακύρωση, προσκόμιση που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αναθεώρηση της, (In re Aeroporos a.o. (1988) 1 Α.Α.Δ. 302). Ένα αίτημα προνομιακού εντάλματος πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένο τύπο στη βάση και της διαδικασίας που εξακολουθεί να εφαρμόζεται στην Κύπρο, εφόσον δεν έχουν εκδοθεί σχετικοί Κανονισμοί, των προνοιών του Order 53, r.r. 1-14, των παλαιών Αγγλικών Θεσμών, (δέστε Πέτρου Αρτέμη: «Προνομιακά Εντάλματα» σελ. 267-269 και την υπόθεση Γιάγκου (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1265). Σύμφωνα με το σύγγραμμα του Πέτρου Αρτέμη: «Προνομιακά Εντάλματα» σελ. 213, το πρακτικό του Δικαστηρίου δεν είναι μόνο το συνταγμένο διάταγμα, αλλά και η πλήρης απόφαση περιλαμβανομένου και του σκεπτικού της, όπου υπάρχει. Περαιτέρω, με βάση τα αναφερόμενα στις σελ. 128-129, ο όρος «πρακτικό» σημαίνει κατά κανόνα το κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης και οτιδήποτε ενσωματώνεται σ' αυτό.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, το διάταγμα/απόφαση ημερ. 20.3.2013, του οποίου επιδιώκεται ο έλεγχος με προνομιακό ένταλμα, δεν παρουσιάζεται να έχει προσκομιστεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ούτε και αποτελεί μέρος της έκθεσης γεγονότων, ή της ένορκης δήλωσης του Ανδρέα Ελευθερίου ή των τεκμηρίων που έχουν εκεί επισυναφθεί. Αυτή η παράλειψη είναι θεμελιώδης και οδηγεί την αίτηση σε απόρριψη, έχοντας υπόψη ότι η προνομιακή δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου που, όπως είναι φανερό από τη φράση, κατά προνόμιο και μόνο γίνεται επίκληση της, πρέπει να είναι και κατά τύπον και κατ' ουσίαν ορθή. Ελλειμματικός τύπος οδηγεί στην απόρριψη της αίτησης, (δέστε Χαραλάμπους (2006) 1 Α.Α.Δ. 1286 και Ευαγγέλου (Αρ. 1) (2008) 1 Α.Α.Δ. 648).
Αλλά και επί της ουσίας, η αίτηση δεν θα μπορούσε να εγκριθεί εφόσον η προνομιακή δικαιοδοσία δεν χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο άλλου ένδικου μέσου ή ως υπό συγκάλυψη έφεση, ενώ ακόμη και αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση με αναφορά στη διαπίστωση έλλειψης ή υπέρβασης δικαιοδοσίας, έκδηλης πλάνης περί το νόμο, προκατάληψης ή συμφέροντος, δόλου ή ψευδορκίας στη λήψη της απόφασης ή παραβίασης των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης, δεν παραχωρείται άδεια όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία εκτός και αν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα, (δέστε Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 Α.Α.Δ. 464, Perella (1995) 1 Α.Α.Δ. 692 και Μιχαήλ (2013) 1 A.A.Δ. 260).
Δεν είναι ανάγκη να υπεισέλθει το παρόν Δικαστήριο σε επισταμένη εξέταση των λόγων που καταγράφονται για τη λήψη της άδειας διότι αναμφιβόλως, όπως και οι ίδιοι οι συνήγοροι αναγνωρίζουν, προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο προς αναθεώρηση του εκδοθέντος διατάγματος ανάληψης κατοχής της καφετέριας με αίτηση στο ίδιο το εκδώσαν το διάταγμα Δικαστήριο είτε με το μηχανισμό της Δ.48 θ.8(4), είτε με άλλη σχετική αίτηση. Η θέση που καταγράφεται στην παρ. 3Δ των αιτουμένων θεραπειών ότι τα επίδικα θέματα και διαδικασίες θα απλοποιηθούν διότι όλα τα επιχειρήματα θα συμπτυχθούν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου στα πλαίσια της αίτησης για προνομιακό ένταλμα, «... ενώ διαφορετικά θα καταχωρηθούν διάφορες αιτήσεις ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου όπως λ.χ. παραμερισμού της επίδοσης, παραμερισμού του διατάγματος ημερ. 20.3.2013 και ακύρωσης του τυχόν πλειστηριασμού», επιβεβαιώνει ακριβώς την ύπαρξη άλλων κατάλληλων ένδικων μέσων ενώπιον του ίδιου του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Ιδιαιτέρως να λεχθεί ότι τα όσα τίθενται με την παρούσα αίτηση και με τα οποία αμφισβητείται το ορθό και νομότυπο της επίδοσης, αφενός του εκ συμφώνου διατάγματος ανάκτησης κατοχής, αλλά και αφετέρου τα όσα ακολουθούν αναφορικά με την ίδια τη μονομερή διαδικασία και τα αναφερθέντα εκεί στην ένορκη δήλωση της διοικητικής λειτουργού προς έκδοση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής, αφορούν κατ' εξοχή ζητήματα αμφισβήτησης γεγονότων και όχι μόνο νομικών θεμάτων, η επίλυση των οποίων δύναται να γίνει επιτυχώς στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Πρέπει δε να παρατηρηθεί ότι η υπόθεση Νικολαΐδου ν. Αττίπα - ανωτέρω - στην οποία ιδιαιτέρως βασίσθηκαν οι αιτητές, όχι μόνο δεν τους βοηθά, αλλά αντιθέτως επιβεβαιώνει ότι προσφέρεται η ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου διά του μηχανισμού της Δ.48 θ(8)(4), στην περίπτωση όπου δεν προσδιορίζεται χρόνος στο διάταγμα εντός του οποίου να επιτευχθεί η ανάκτηση κατοχής υποστατικού. Τέτοιο μέτρο θεωρήθηκε στην εν λόγω απόφαση, (η οποία ας σημειωθεί είναι απόφαση Εφετείου σε Πολιτική Έφεση), όχι ως μέτρο αναθεώρησης διατάγματος από ομοβάθμιο Δικαστήριο, αλλά ως διαπίστωση ατέλειας μη θεραπεύσιμης.
Συναφώς, περαιτέρω να παρατηρηθεί ότι η μονομερής αίτηση που οδήγησε στην έκδοση του εντάλματος ανάληψης κατοχής καταχωρήθηκε στις 20.3.2013 και, επομένως, μετά την παρέλευση των 40 ημερών προθεσμίας αναστολής της εξ συμφώνου απόφασης για παράδοση της κατοχής της καφετέριας με δεδομένο ότι η απόφαση αυτή εκδόθηκε στις 5.2.2013.
Υπάρχει ακόμη μια διάσταση στο όλο θέμα που συντείνει στην κατάληξη απόρριψης της αίτησης. Και αυτή είναι η κατ' ομολογία των ιδίων των αιτητών ήδη γενόμενος στις 6.6.2013 πλειστηριασμός, με προγραμματισμένη την ανάκτηση της κατοχής της καφετέριας, την προηγηθείσα Δευτέρα 10.6.2013. Τα δεδομένα αυτά δείχνουν, πρώτον, ότι η εκ συμφώνου απόφαση/διάταγμα έχει ουσιαστικά ήδη υλοποιηθεί (δεν λέχθηκε οτιδήποτε από τους συνηγόρους των αιτητών ως προς την εξέλιξη των δεδομένων στις 10.6.2013) και, δεύτερο, ότι οι αιτητές άφησαν τα πράγματα να εξελιχθούν παρά το ότι στις 6.3.2013 στη βάση της ένορκης δήλωσης ημερ. 7.3.2013, Ανώτερου Δικαστικού Επιδότη, το διάταγμα επιδόθηκε στους αιτητές στο γραμματέα Σωκράτη Ιωάννου (σύμφωνα με τα πιστοποιητικά του Εφόρου Εταιρειών), έστω και αν αμφισβητείται εκ των υστέρων το νομότυπο της επίδοσης. Εν πάση δε περιπτώσει οι αιτητές αναφέρουν στην ένορκη τους δήλωση παρ. 7, ότι από τις 17.5.2013, γνώριζαν ότι οι δικαστικοί επιδότες είχαν επισκεφθεί εκ νέου το υποστατικό προς καταγραφή των αντικειμένων με σκοπό να προχωρήσουν σε δημόσιο πλειστηριασμό στις 6.6.2013. Παρά τη γνώση αυτή, ουδέν έγινε, η δε παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε μόλις στις 6.6.2013, γεγονός που επιπρόσθετα δείχνει αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην επιδίωξη λήψης άδειας για προνομιακό ένταλμα.
Η καθυστέρηση πάντοτε λαμβάνεται υπόψη εφόσον η χορήγηση άδειας για καταχώρηση αιτήματος για έκδοση προνομιακού εντάλματος, υπόκειται στο γενικότερο κανόνα ότι η θεραπεία αυτή εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, (Πέτρου Αρτέμη: «Προνομιακά Εντάλματα», σελ. 68-70, παρ. 2.40-2.42, R. v. Herrod [1976] 1 All E.R. 273 και Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 1) (2012) 1 Α.Α.Δ. 2499).
Υπό το φως όλων των ανωτέρω, δεν διαπιστώνεται η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, ώστε να δικαιολογείται παρέκκλιση από τον κανόνα ότι δεν χορηγείται προνομιακή θεραπεία όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.