|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 649
14 Μαρτίου, 2013
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΡΩΓΗΣ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 2002 (Ν. 165(Ι)/2002)
Αίτηση από
MOHSEN GHARAHASANLOO (ΑΡ. 1).
(Αíτηση Νομικής Αρωγής Αρ. 13/2013)
Νομική αρωγή ― Αίτηση για νομική αρωγή αναφορικά με διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus ― Απορρίφθηκε αίτηση για χορήγηση νομικής αρωγής προς το σκοπό καταχώρησης αίτησης Habeas Corpus, για αμφισβήτηση νομιμότητας κράτησης - Η συνδυασμένη εφαρμογή των προνοιών των Άρθρων 2 και 5 του Νόμου και του Μέρους (α) του Πίνακα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η περίπτωση βρισκόταν εκτός της εμβέλειας του Νόμου, εφόσον δεν αφορούσε περίπτωση αγωγής για αποζημιώσεις στη βάση παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Νομική αρωγή ― Ο περί Νομικής Αρωγής Νόμος 165(Ι)/2002, ως έχει τροποποιηθεί ― Οι πρόνοιες του Άρθρου 5 του Νόμου καλύπτουν πολιτικές διαδικασίες που εγείρονται εναντίον της Δημοκρατίας για ζημιές που ο αιτητής υπέστη, συνεπεία καθορισμένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων ― Η αίτηση Habeas Corpus ουδόλως συνιστά τέτοιας φύσης πολιτική διαδικασία.
Λέξεις και Φράσεις ― «καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στο Άρθρο 2 του Νόμου του περί Νομικής Αρωγής Νόμου 165(Ι)/2002, ως έχει τροποποιηθεί.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της].
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Hermida (2012) 1 Α.Α.Δ. 1553,
Καυκαρής (Αρ. 1) (2004) 1(Α) Α.Α.Δ 315,
Mansour (2011) 1 Α.Α.Δ. 2040.
Νομική Αρωγή.
Χρ. Χριστοδουλίδης, για τον Αιτητή.
Μ. Λοΐζου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
Cur. Adv. vult.
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας είναι αίτηση με την οποία ο αιτητής, ο οποίος τελεί υπό κράτηση, ζητά όπως του χορηγηθεί νομική αρωγή για να καταχωρίσει αίτηση Habeas Corpus, με την οποία προτίθεται να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της κράτησης του.
Στα αρχικά στάδια της παρούσας διαδικασίας εμφανίστηκε εκ μέρους του αιτητή δικηγόρος, ο οποίος και επιχειρηματολόγησε υπέρ του αιτήματος του αιτητή. Δεν προτίθεμαι, αν και σ' αυτό το στάδιο λόγω της φύσης της αίτησης δεν αναμενόταν ο αιτητής να εκπροσωπείται από δικηγόρο, να εκλάβω την εμφάνιση συνηγόρου ως παράγοντα που στερεί από τον αιτητή το δικαίωμα του να προωθήσει το αίτημά του. Θεωρώ ότι η εκπροσώπηση του αιτητή στην παρούσα διαδικασία δια δικηγόρου, κρινόμενη υπό τις περιστάσεις, δεν επηρεάζει το δικαίωμα του όπως το αίτημα του τύχει εξέτασης.
Η αίτηση του αιτητή αντιμετώπισε την ένσταση της Δημοκρατίας, η ευπαίδευτη εκπρόσωπος της οποίας παραπέμποντας στις πρόνοιες του Νόμου 165(Ι)/2002, όπως αυτός τροποποιήθηκε με το Νόμο 8(Ι)/2012 και συγκεκριμένα στις πρόνοιες του Άρθρου 5 του εν λόγω Νόμου, υποστήριξε ότι η περίπτωση του αιτητή δεν καλύπτεται από τις εν λόγω πρόνοιες. Στο βαθμό και την έκταση που οι εν λόγω πρόνοιες μας ενδιαφέρουν, έχουν ως εξής:
"5.-(1) Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού, «διαδικασίες για καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων» σημαίνει οποιαδήποτε -
(α) Πολιτική διαδικασία ενώπιον Δικαστηρίου σε οποιοδήποτε στάδιο, που εγείρεται εναντίον της Δημοκρατίας για ζημιά που υπέστη πρόσωπο συνεπεία καθορισμένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή
(β) ποινική διαδικασία η οποία εγείρεται από οποιοδήποτε πρόσωπο, σε περιπτώσεις όπου το υπό εκδίκαση αδίκημα αφορά καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
(2) Παρέχεται δωρεάν νομική αρωγή δυνάμει του παρόντος Νόμου σε διαδικασίες για καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων."
Είχα την ευκαιρία σχετικά πρόσφατα να ασχοληθώ με πανομοιότυπο ζήτημα στα πλαίσια της υπόθεσης Hermida (2012) 1 Α.Α.Δ. 1553, από την οποία και παραθέτω το σχετικό απόσπασμα, το οποίο υιοθετώ και για σκοπούς της παρούσας αίτησης:
"Με δοσμένο το γεγονός ότι η διαδικασία Habeas Corpus δεν είναι ποινική διαδικασία, αλλά πολιτική, το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο στην παρούσα περίπτωση τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες του εδαφίου (α) του Άρθρου 5 του Νόμου.
Σύμφωνα με το Άρθρο 2 του Νόμου ««καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων» σημαίνει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα οποία εκτίθενται στον Πίνακα».
Σύμφωνα με τον Πίνακα,
"«Τα ανθρώπινα δικαιώματα για τις παραβιάσεις των οποίων ο παρών Νόμος έχει εφαρμογή, είναι αυτά που διασφαλίζονται από - (α) Το Μέρος ΙΙ του Συντάγματος."
Έχω την άποψη ότι η συνδυασμένη εφαρμογή των προνοιών των Άρθρων 2 και 5 του Νόμου και του Μέρους (α) του Πίνακα, οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα που εισηγείται η κα Χατζηχάννα, δηλαδή ότι η περίπτωση της αιτήτριας βρίσκεται εκτός της εμβέλειας του Νόμου, εφόσον η περίπτωση της δεν αφορά περίπτωση αγωγής για αποζημιώσεις στη βάση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της. Οι πρόνοιες του Άρθρου 5 του Νόμου καλύπτουν πολιτικές διαδικασίες που εγείρονται εναντίον της Δημοκρατίας για ζημιές που το πρόσωπο υπέστη συνεπεία καθορισμένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αίτηση Habeas Corpus, την οποία η αιτήτρια προτίθεται να καταχωρίσει, ουδόλως συνιστά τέτοιας φύσης πολιτική διαδικασία."
Δεν έχει διαφύγει της προσοχής μου ότι η πλευρά του αιτητή προς τεκμηρίωση του αιτήματος της παρέπεμψε στην Καυκαρής (Αρ. 1) (2004) 1(Α) Α.Α.Δ. 315 (Καλλής, Δ.), όπως και στη Mansour (2011) 1 Α.Α.Δ. 2040 (Νικολάτος, Δ). Και στις δύο εν λόγω περιπτώσεις το αίτημα του αιτητή να τύχει νομικής αρωγής με σκοπό την καταχώριση αίτησης Habeas Corpus, εγκρίθηκε.
Στην Καυκαρής (2004) 1(Α) Α.Α.Δ. 315, το ερώτημα που εγειρόταν, ερώτημα που ουδόλως εγείρεται στην παρούσα περίπτωση, ήταν «κατά πόσο η εξέταση της νομιμότητας της κράτησης αποτελεί θέμα ή σημείο που εγείρεται σε ποινική διαδικασία». Σε εκείνη την υπόθεση το αίτημα εξετάστηκε υπό το φως της φύσεως της πρωτόδικης διαδικασίας στα πλαίσια της οποίας εξετάστηκε η αιτία για την οποία ο αιτητής κρατείτο. Και σ' εκείνη την περίπτωση η κατάληξη του δικαστηρίου ήταν πως «ο αιτητής κρατείται δυνάμει απόφασης αρμοδίου δικαστηρίου ύστερα από την καταδίκη του για διάπραξη ποινικού αδικήματος» και συνεπώς «κρατείται δυνάμει διαδικασίας για ποινική αιτία (under process for criminal cause)». Στην παρούσα αίτηση, η εξέταση της νομιμότητας της κράτησης του αιτητή δεν συνιστά θέμα ή σημείο που εγείρεται σε ποινική διαδικασία, εφόσον ο αιτητής δεν κρατείται συνεπεία καταδίκης του για διάπραξη ποινικού αδικήματος. Επομένως, η παρούσα περίπτωση διαφοροποιείται ριζικά από την Καυκαρής (ανωτέρω).
Στη Mansour (2011) 1 Α.Α.Δ. 2040, η αίτηση για εξασφάλιση νομικής αρωγής καταχωρήθηκε μετά την καταχώριση της αίτησης για Habeas Corpus. Διεξήλθα την απόφαση και δη το σκεπτικό της απόφασης του αδελφού Δικαστή στην εν λόγω αίτηση. Με όλο το σέβας προς τον αδελφό Δικαστή, διαφωνώ με την κατάληξη του. Διατηρώ την άποψη ότι οι πρόνοιες του Άρθρου 5 του Νόμου καλύπτουν πολιτικές διαδικασίες που εγείρονται εναντίον της Δημοκρατίας για ζημιές που ο αιτητής υπέστη, συνεπεία καθορισμένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όπως έχω ήδη αναφέρει πιο πάνω, η αίτηση Habeas Corpus ουδόλως συνιστά τέτοιας φύσης πολιτική διαδικασία.
Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, η αίτηση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.