|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 58/2012)
14 Iουνίου 2013
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΔΔ.]
KAYAT TRADING LIMITED
Εφεσείοντες
ν.
GENZYME CORPORATION
Εφεσίβλητοι
_________________
Γ. Γεωργιάδης με Ντ. Βαρωσιώτου (κα) και Δ. Λαδά (κα), για τους Εφεσείοντες.
Π. Πολυβίου με Στ. Πολυβίου (κα) και Γ. Μίτλετον, για τους Εφεσίβλητους.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Διϊστάμενη)
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ: Την 4.3.2013 το Εφετείο εξέδωσε απόφαση στην πολιτική έφεση 58/2012 με την οποία ανετράπη απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου να μην επιτρέψει, σε προχωρημένο στάδιο της ακρόασης, αίτηση τροποποίησης της έκθεσης απαίτησης των Εφεσειόντων. Η απόφαση είχε επιφυλαχθεί την 25.2.2013, ημερομηνία κατά την οποία η έφεση είχε ορισθεί και ακουσθεί, αφού μετακινήθηκε στην εν λόγω ημερομηνία ενώ ήταν ορισμένη σε μετέπειτα ημερομηνία. Η μετακίνηση συναρτάτο προς τα κατωτέρω.
Με επιστολή ημερομηνίας 6.3.2013, δύο μέρες δηλαδή μετά από την έκδοση της απόφασης του Εφετείου, η οποία απευθύνετο προς τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο δικηγόρος των Εφεσιβλήτων κ. Πολυβίου ανέφερε ότι, μετά από την έκδοση της απόφασης, πληροφορήθηκε ότι οι Εφεσείοντες και οι δικηγόροι τους είχαν αποστείλει επιστολές προς το Ανώτατο Δικαστήριο σε σχέση με την εν λόγω έφεση, χωρίς αυτές να αποσταλούν στους ιδίους. Εζητήθη τότε από το Δικαστή Πασχαλίδη, ο οποίος είχε εκφωνήσει την απόφαση, να δώσει οδηγίες στον Πρωτοκολλητή όπως δοθούν στον κ. Πολυβίου οποιεσδήποτε επιστολές και έγγραφα είχαν έτσι σταλεί. Ο Δικαστής Πασχαλίδης έδωσε αμέσως τις σχετικές οδηγίες και την ίδια μέρα δόθησαν στον κ. Πολυβίου επιστολές, μεταξύ των οποίων και οι ακόλουθες:
1. Επιστολή ημερομηνίας 25.2.2013 από τους δικηγόρους των Εφεσειόντων προς τον Αρχιπρωτοκολλητή με κοινοποίηση στους τρεις Δικαστές του Εφετείου, με την παράκληση η απόφαση να δοθεί πριν από τις 28.2.2013 που ήταν ορισμένη η πρωτόδικη υπόθεση για συνέχιση της ακρόασης. Η επιστολή αυτή παρέπεμπε και σε άλλη επιστολή των ιδίων των Εφεσειόντων ημερομηνίας 21.1.2013, αντίγραφο της οποίας επισυνάπτετο, με περαιτέρω αναφορά στη μετάθεση της ημερομηνίας της ακρόασης της έφεσης από τις 25.4.2013 στις 25.2.2013 ως αποτέλεσμα της εν λόγω επιστολής της 21.1.2013.
2. Η προαναφερθείσα επιστολή των Εφεσειόντων ημερομηνίας 21.1.2013 η οποία απευθύνετο στον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και στην οποία ο ιδιοκτήτης των Εφεσειόντων ανέφερε ότι είναι Ρώσος ευρισκόμενος στην Κύπρο από το 1987 διεξάγοντας εδώ επιχειρήσεις μέσω της εν λόγω εταιρείας η οποία είχε συνάψει συμφωνία με αμερικανική εταιρεία που αναμένετο να αποφέρει μεγάλα κέρδη της τάξης των $15.000.000 κατ΄έτος. Ότι η εν λόγω αμερικανική εταιρεία παρέβη τη συμφωνία προς ζημία των Εφεσειόντων, οπότε και εκινήθη η μεταξύ των μερών αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο η οποία διήρκεσε πάρα πολύ χρόνο και ότι, στα πλαίσια της επιδίωξης των Εφεσειόντων να δικαιωθούν, αναμένετο να δοθεί η ευκαιρία να γίνει η τροποποίηση που επιδιώχθηκε στο πρωτόδικο Δικαστήριο και να επισπευθεί η ακρόαση της έφεσης ώστε να μην καθυστερήσει άλλο η πρωτόδικη διαδικασία.
3. Επιστολή των δικηγόρων των Εφεσειόντων προς τον Αρχιπρωτοκολλητή ημερομηνίας 27.2.2013 με την οποία εζητείτο και πάλι η άμεση έκδοση της απόφασης του Εφετείου εν όψει του πιεστικού της συνέχισης της ακρόασης στο Επαρχιακό Δικαστήριο.
Επισημαίνοντας ότι οι εν λόγω επιστολές δεν είχαν περιέλθει στην κατοχή των Εφεσιβλήτων προηγουμένως, ο κ. Πολυβίου εισηγήθηκε ότι η αποστολή αυτών των επιστολών συνιστούσε παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης και της δίκαιης δίκης καθ΄όσον ετέθησαν ενώπιον του Εφετείου, και μάλιστα μετά την επιφύλαξη της απόφασής του, παρατηρήσεις και απόψεις των Εφεσειόντων χωρίς κοινοποίηση στους Εφεσίβλητους, με ιδιαίτερη αναφορά στα περιεχόμενα στην επιστολή της 21.1.2013, την οποία μόνο κατά γενικό τρόπο γνώριζαν οι Εφεσίβλητοι όταν έγινε αναφορά σε αυτήν ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Η επιστολή αυτή, τόνισε ο κ. Πολυβίου, σαφώς πρέπει να ετέθη ενώπιον του Εφετείου, πράγμα ανεπίτρεπτο. Σχετική παραπομπή έκανε ο κ. Πολυβίου στην επιστολή της 25.2.2013 η οποία καταδεικνύει, με την αναφορά στην κοινοποίηση προς τους Δικαστές του Εφετείου, ότι και η επιστολή της 21.1.2013 που επισυνάπτετο σαφώς πρέπει να είχε τεθεί ενώπιον του Εφετείου. Ως αποτέλεσμα, ο κ. Πολυβίου ζήτησε όπως το όλο θέμα τεθεί κατεπειγόντως ενώπιον της Ολομέλειας με σκοπό την ακύρωση της απόφασης του Εφετείου ως εκδοθείσας κατά παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, και τούτο βεβαίως στη βάση όχι υποκειμενικού επηρεασμού αλλά των αρχών που διέπουν την εμφάνιση της αντικειμενικότητας του Δικαστηρίου.
Το θέμα ετέθη ακολούθως ενώπιον της Ολομέλειας και ακούσθησαν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι επ΄αυτού. Ο κ. Πολυβίου έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις υποθέσεις Δημοκρατία ν. Πουλλή (2001) 3Β ΑΑΔ 1060, Pinochet (2000) 1 A.C. 119 και Παντελίδου ν. Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας Λτδ, Πολ. Εφ. 2/2009, 18.7.2011.
Από την άλλη, ο ευπαίδευτος συνήγορος των Εφεσειόντων εισηγήθηκε ότι οι ενέργειες του ιδίου και των πελατών του ήσαν καθ΄όλα νομότυπες εφ΄όσον επιδίωξή τους ήταν η διερεύνηση της δυνατότητας επίσπευσης της απόφασης του Εφετείου σε συνάρτηση με το επείγον της συνέχισης της ακρόασης στο Επαρχιακό Δικαστήριο.
Απεριφράστως πρέπει να πω ότι η αποστολή της επιστολής της 25.2.2013 προς τον Αρχιπρωτοκολλητή με κοινοποίηση προς τους Δικαστές του Εφετείου, στην οποία επισυνάπτετο η επιστολή του ιδιοκτήτη των Εφεσειόντων της 21.1.2013, ήταν λανθασμένη, αντιδεοντολογική και ανεπίτρεπτη ενέργεια αφού με αυτή, και δη τα αναφερόμενα στην επιστολή της 21.1.2013, οι Εφεσείοντες, υπό το πρόσχημα της επιδίωξης ενωρίτερης ημερομηνίας ακρόασης, ουσιαστικά έθεσαν μονομερώς ενώπιον του Εφετείου θέσεις και απόψεις που αντανακλούσαν και στην ουσία της όλης υπόθεσης ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου και κατ΄επέκταση μπορούσαν να αντανακλούσαν στα αφορώντα την έφεση. Με εκπλήττει μάλιστα το γεγονός ότι ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους Εφεσείοντες όχι μόνο δεν απέτρεψε και δεν αποδοκίμασε την αποστολή της επιστολής της 21.1.2013 από τους πελάτες του αλλά και την υιοθέτησε και επεσύναψε στην ίδια την δική του επιστολή της 25.2.2013. Δεν αναμένεται τέτοια στάση και αντίληψη στα πλαίσια τα οποία το νομικό μας σύστημα έχει για δεκαετίες καθιερώσει.
Ως προς το ενώπιον μας θέμα βεβαίως, το πρώτο που διαπιστώνεται είναι ότι όντως οι εν λόγω επιστολές ετέθησαν ενώπιον του Εφετείου ώστε, αν δεν υπήρχε οτιδήποτε άλλο, τούτο να συνιστούσε καλό λόγο για επίκληση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου από τον κ. Πολυβίου. Σαφώς δεν είναι επιτρεπτό, από την άποψη της αντικειμενικής πτυχής των πραγμάτων πάντοτε, και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ως προς την υποκειμενική αμεροληψία, να τίθενται με αυτό τον τρόπο μονομερώς από διάδικο δεδομένα και απόψεις ενώπιον του Δικαστηρίου και μάλιστα μετά από την επιφύλαξη απόφασης.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση στο θέμα. Έχοντας ανατρέξει στα πρακτικά του Επαρχιακού Δικαστηρίου, και δη της 4.2.2013, διαπιστώνω ότι ο κ. Γεωργιάδης για τους Εφεσείοντες είχε αναφερθεί στην επιστολή της 21.1.2013 και ο κ. Πολυβίου δήλωσε ότι του εδόθη η εν λόγω επιστολή εκείνη την ώρα, σχολιάζοντας μάλιστα ότι τούτο ήταν παράτυπο και περαιτέρω σχολιάζοντας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου το περιεχόμενο της επιστολής. Ήταν λοιπόν σε γνώση του κ. Πολυβίου η αποστολή της επιστολής αυτής και θα αναμένετο το θέμα που συναρτάτο προς το ανεπίτρεπτο της μονομερούς παρέμβασης προς το Εφετείο να είχε εγερθεί πάραυτα ή εν πάση περιπτώσει την 25.2.2013 που η έφεση ήταν ορισμένη για ακρόαση, εφ΄όσον μάλιστα η ακρόαση είχε επισπευθεί κατά δύο μήνες. Θα μπορούσε βεβαίως να λεχθεί ότι από την επιστολή της 21.1.2013 προέκυπτε ότι αυτή εστάλη μόνο στον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και όχι στο Εφετείο, και ότι ήταν μόνο μέσω της επιστολής της 25.2.2013 που κοινοποιήθηκε στο Εφετείο. Δεν μπορώ όμως να θεωρήσω ότι αυτή θα ήταν η λογική εξέλιξη των πραγμάτων, αφού επιδίωξη της επιστολής της 21.1.2013 ήταν η επίσπευση της ακρόασης της έφεσης και αυτή έγινε σε γνώση των Εφεσιβλήτων. Μπορεί λοιπόν ευλόγως να θεωρηθεί ότι οι Εφεσίβλητοι θα έπρεπε να είχαν θεωρήσει ότι η επιστολή της 21.1.2013 είχε τεθεί ενώπιον του Εφετείου, ή εν πάση περιπτώσει ότι τούτο ήταν μία εξέλιξη που θα μπορούσε να είχε διερευνηθεί περαιτέρω από τότε.
Υπό το φως των πιο πάνω, θεωρώ ότι αυτή δεν θα ήταν πρέπουσα περίπτωση στην οποία να ασκήσω τη δικαιοδοσία της οποίας έχει γίνει επίκληση.
Δ. ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.
/ΚΧ¨Π