|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 1247
11 Ιουνίου, 2012
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ,
Εφεσείων-Εναγόμενος Αρ. 2.,
v.
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 6/2009)
Τραπεζικό Δίκαιο ― Σύμβαση δανείου ― Επικύρωση πρωτόδικης απόφασης με την οποία εξεδόθη απόφαση εναντίον εγγυητή σε αγωγή για οφειλόμενο υπόλοιπο δυνάμει σύμβασης δανείου ― Η πρωτόδικη απόφαση εφεσιβλήθηκε για λόγους άλλους από την γραμμή υπεράσπισης που προβλήθηκε πρωτοδίκως.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε πρωτόδικη απόφαση που εξεδόθη εναντίον του σε αγωγή που ηγέρθη εναντίον πρωτοφειλέτη δανείου, του Εφεσείοντα, ως επίσης και ενός άλλου προσώπου , ως εγγυητή.
Οι λόγοι έφεσης που προέβαλε και οι οποίοι ήταν άλλοι από τη γραμμή υπεράσπισης του, άπτονταν του θέματος της επάρκειας της απόδειξης της αξίωσης.
Αφορούσαν μεταξύ άλλων και σε ισχυρισμούς σχετικά με συμπερίληψη παράνομων τόκων και ότι δεν είχε δεόντως αποδειχθεί το αξιούμενο υπόλοιπο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Με δεδομένη την περιορισμένη υπεράσπιση του στο δικόγραφο, ήταν αντιληπτό ότι τα θέματα που εγείρονταν στους λόγους έφεσης αντιμετωπίζονταν αναλόγως, ιδιαιτέρως μάλιστα αν δεν ανεδείχθησαν ως επίδικα κατά την ακρόαση.
2. Κατά την ακρόαση το πρωτόδικο Δικαστήριο, καταλήγοντας στο επιδικασθέν ποσό, περιορίσθηκε στο κεφάλαιο και δεν περιέλαβε τόκους ή άλλες χρεώσεις, ούτε καν στη βάση του συμφωνηθέντος τόκου 8%. Αν κάποιος θα μπορούσε να παραπονείτο δεν θα ήταν ο Εφεσείων αλλά η Εφεσίβλητη.
3. Προφανώς διέλαθε του πρωτόδικου Δικαστηρίου το ποσό από το προϊόν της αξίας της εξαγοράς της ακυρωθείσας ασφάλειας ζωής του πρωτοφειλέτη που εκείνος είχε παραχωρήσει στην Εφεσίβλητη προς εξασφάλιση του δανείου και ότι κατετέθη έναντι του χρέους του δανείου. Προς τούτο εξεδόθη από το Εφετείο σχετική διαταγή διαφοροποίησης της πρωτόδικης απόφασης όσον αφορούσε το συγκεκριμένο αυτό ποσό που θα έπρεπε να αφαιρεθεί.
4. Αναφορικά με τον ισχυρισμό περί μη ύπαρξης τερματισμού της επίδικης συμφωνίας, πέραν από το ότι τέτοιο θέμα δεν ηγέρθη στο δικόγραφο του Εφεσείοντα, ορθώς ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής παρατηρεί ότι με την αποστολή σχετικών επιστολών στον πρωτοφειλέτη και τον Εφεσείοντα το υπόλοιπο του δανείου κατέστη απαιτητό.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Κίτσιος, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 7308/04), ημερομηνίας 30/10/08.
Α. Δημητριάδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Χατζηχαραλάμπους (κα) για Α. Σοφοκλέους, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Εφεσίβλητη Τράπεζα ήγειρε αγωγή εναντίον πρωτοφειλέτη δανείου και του Εφεσείοντα, όπως επίσης και ενός άλλου, ως εγγυητών. Το δάνειο ήταν για ποσό £25.000 και το απαιτηθέν χρεωστικό υπόλοιπο ήταν £29.169,28. Εναντίον του πρωτοφειλέτη και του άλλου εγγυητή εξεδόθη απόφαση πριν η αγωγή οδηγηθεί σε ακρόαση. Ο Εφεσείων δεν δέχθηκε μέχρι τέλους την απαίτηση, εγείροντας στο δικόγραφο του την υπεράσπιση ότι, ναι μεν υπέγραψε ως εγγυητής αλλά έχοντας παραπλανηθεί από την Εφεσίβλητη αφού, κληθείς να υπογράψει έγγραφα που, όπως πίστευε, αφορούσαν άλλη συναλλαγή για χρηματοδότηση επιχείρησης αυτοκινήτων του πρωτοφειλέτη, σε αυτά περιλαμβάνετο και το έγγραφο εγγύησης του δανείου. Με υπόβαθρο την εν λόγω υπεράσπιση του, αρνήθηκε λοιπόν την αξίωση της Εφεσίβλητης.
Το Δικαστήριο απεδέχθη τη μαρτυρία της Εφεσίβλητης και απέρριψε την εκδοχή του Εφεσείοντα ως αναξιόπιστη. Έκρινε δε ότι, επί της προσκομισθείσης μαρτυρίας, απεδείχθη τόσο η σύναψη του δανείου και η εγγύηση του από τον Εφεσείοντα όσο και το ότι το υπόλοιπο του δανείου κατέστη απαιτητό, εφ' όσον δεν εξυπηρετείτο δεόντως, ώστε η Εφεσίβλητη νομίμως να είχε απαιτήσει πληρωμή του. Εν τούτοις, και παρά το ότι από την κατάσταση λογαριασμού προέκυπτε το αξιούμενο υπόλοιπο, επεδίκασε στην Εφεσίβλητη μόνο το υπόλοιπο του κεφαλαίου, δηλαδή £21.354,09 που προέκυπτε αφαιρουμένων από το αρχικό κεφάλαιο των £25.000 των πληρωμών £3.645,91, κρίνοντας ότι δεν απεδείχθη το δικαίωμα στον απαιτούμενο τόκο πέραν του συμφωνηθέντος 8% και δεν μπορούσε να υπολογίσει τον τόκο στη βάση του 8%.
Ο Εφεσείων δεν εφεσιβάλλει την απόρριψη της εκδοχής του, που συνιστούσε και τη βάση της υπεράσπισης του. Οι λόγοι έφεσης αφορούν ουσιαστικά το θέμα της επάρκειας της απόδειξης της αξίωσης. Με δεδομένη την περιορισμένη υπεράσπιση του στο δικόγραφο, είναι αντιληπτό ότι τα θέματα που εγείρει στους λόγους έφεσης αντιμετωπίζονται αναλόγως, ιδιαιτέρως μάλιστα αν δεν ανεδείχθησαν ως επίδικα κατά την ακρόαση.
Πλήττοντας με τον πρώτο λόγο έφεσης την κατάσταση λογαριασμού που παρουσιάσθηκε προς απόδειξη του υπολοίπου, ο Εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα του λέγοντας ότι σε αυτήν περιλαμβάνονται παρανόμως τόκοι και άλλες χρεώσεις και ότι η κατάσταση λογαριασμού δεν συνιστά δέουσα αναλυτική κατάσταση σε συνάρτηση με αυτά τα στοιχεία, με αποτέλεσμα να μην έχει δεόντως αποδειχθεί το αξιούμενο υπόλοιπο. Πέραν του ότι ο Εφεσείων δεν προσδιορίζει επαρκώς τις εισηγήσεις του, περιοριζόμενος μάλλον σε γενικές αναφορές, όπως υποδείξαμε κατά την ακρόαση το Δικαστήριο, καταλήγοντας στο επιδικασθέν ποσό, περιορίσθηκε στο κεφάλαιο και δεν περιέλαβε τόκους ή άλλες χρεώσεις, ούτε καν στη βάση του συμφωνηθέντος τόκου 8%. Αν κάποιος θα μπορούσε να παραπονείτο δεν θα ήταν ο Εφεσείων αλλά η Εφεσίβλητη.
Άλλο παράπονο του Εφεσείοντα είναι ότι δεν αφαιρέθησαν δύο ποσά που είχαν καταβληθεί, £6.000 και £442,73. Για τις £6.000 τα πράγματα είναι καθαρά. Το ποσό αυτό συνιστούσε κατάθεση του πατέρα του πρωτοφειλέτη για σκοπούς εξασφάλισης των τραπεζικών διευκολύνσεων προς τον πρωτοφειλέτη και κατετέθη όχι στο λογαριασμό δανείου αλλά στον τρεχούμενο λογαριασμό του, ώστε να μην συνιστούσε πληρωμή έναντι του δανείου. Ο Εφεσείων όμως έχει δίκαιο ως προς το άλλο ποσό των £442,73. Η Εφεσίβλητη στο δικόγραφό της αναφέρει ότι το ποσό αυτό ήταν το προϊόν της αξίας της εξαγοράς της ακυρωθείσας ασφάλειας ζωής του πρωτοφειλέτη που εκείνος είχε παραχωρήσει στην Εφεσίβλητη προς εξασφάλιση του δανείου και ότι κατετέθη έναντι του χρέους του δανείου. Προφανώς διέλαθε της προσοχής του ευπαίδευτου πρωτόδικου Δικαστή η ανάγκη αφαίρεσης και του ποσού αυτού.
Ο τρίτος λόγος έφεσης είναι εντελώς αβάσιμος. Λέγει ο Εφεσείων ότι ουδέποτε ετερματίσθη η συμφωνία δανείου ώστε το υπόλοιπο να καθίστατο απαιτητό. Εκτός του ότι τέτοιο θέμα δεν ηγέρθη στο δικόγραφο του Εφεσείοντα, ορθώς ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής παρατηρεί ότι με την αποστολή σχετικών επιστολών στον πρωτοφειλέτη και τον Εφεσείοντα το υπόλοιπο του δανείου κατέστη απαιτητό.
Η έφεση λοιπόν αποτυγχάνει πλην μερικώς ώστε το επιδικασθέν ποσό να μειώνεται από £21.354,09 σε £20.911,36. Επιδικάζονται, μειωμένα αναλόγως, €1.500 έξοδα της Έφεσης πλέον ΦΠΑ υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον του Εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.