|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 1500
18 Ιουλίου, 2011
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤOY
MOHAMMAD TAHMASBI REZA (ARC: 5487756),
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ
ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΠΑΦΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΝΟΜΟ, ΚΕΦ. 105,
ΑΡΘΡΑ 13 ΚΑΙ 14 ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ
ΠΕΡΙ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
ΝΟΜΟ (Ν. 158(Ι)/99), ΑΡΘΡΑ 4, 5 ΚΑΙ 6,
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ:
1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΠΑΦΟΥ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 85/2011)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Διατάγματα κράτησης και απέλασης ― Δεν μπορούσε ο αιτητής να αμφισβητήσει την νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης με την αίτηση για Habeas Corpus ― Τα διατάγματα κράτησης και απέλασης συνιστούσαν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις των οποίων η νομιμότητα μπορούσε μόνο να ελεγχθεί με βάση την αποκλειστική αρμοδιότητα του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος.
Με την αίτηση ζητείτο η έκδοση εντάλματος Habeas Corpus με το οποίο να διατάσσονταν ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, ο Αστυνομικός Διευθυντής Πάφου και ο Διευθυντής του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης να προσάγουν τον αιτητή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να διαταχθεί η άμεση απελευθέρωσή του.
Σύμφωνα με τα όσα ετέθησαν στην αίτηση, ο αιτητής συνελήφθη χωρίς να του έχει εξηγηθεί ο λόγος της σύλληψής του, και κατακρατείτο παράνομα σε αστυνομικά κρατητήρια. Υποστηρίχθηκε ακόμα ότι κατά τη στιγμή της σύλληψης του αιτητή δεν είχαν εκδοθεί εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης αλλά και αν ακόμα είχαν εκδοθεί τέτοια διατάγματα, ουδέποτε του κοινοποιήθηκαν.
Οι καθ' ων η αίτηση στην ένστασή τους ανέφεραν ότι η κράτηση του αιτητή ήταν νόμιμη και αποτέλεσμα διαταγμάτων κράτησης και απέλασης. Η δε ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένσταση, συμπεριελάμβανε πληροφόρηση για την έκδοση των σχετικών διαταγμάτων. Προέβαλαν δε, ότι το ζήτημα δεν εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου αλλά στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Τα διατάγματα κράτησης και απέλασης συνιστούν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις των οποίων η νομιμότητα μπορεί να ελεγχθεί μόνο με βάση την αποκλειστική αρμοδιότητα του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος.
2. Η έκδοση διατάγματος για απέλαση και κράτηση του αιτητή, μέχρι την απέλαση, είχε κοινοποιηθεί τον αιτητή παρά το ότι αυτός αρνήθηκε να παραλάβει το σχετικό έντυπο. Η ενόρκως δηλούσα στην ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση, δεν αντεξετάστηκε για τον ισχυρισμό αυτό, ενώ ο ίδιος ο αιτητής, στη δική του ένορκη δήλωση, έδινε έμφαση στο ότι, όταν αρχικά συνελήφθηκε, δεν υπήρχε εναντίον του ένταλμα σύλληψης.
3. Το γεγονός ότι η κοινοποίηση έγινε στην αγγλική γλώσσα δεν καθιστούσε το ένταλμα παράνομο ή άκυρο. Από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία φαινόταν ότι η αλληλογραφία των αρμοδίων Αρχών με τον αιτητή γινόταν στα αγγλικά και ο αιτητής ανταποκρινόταν με τα ορθά διαδικαστικά διαβήματα.
4. Τα διατάγματα κράτησης και απέλασης του αιτητή εξωτερικεύθηκαν σ' αυτόν και συνιστούσαν αυτοτελείς τελειοποιημένες διοικητικές πράξεις. Κατ' επέκταση, ο αιτητής, δεν μπορούσε να αμφισβητήσει νόμιμα την κράτησή του με την αίτηση για Habeas Corpus.
Η αίτηση απορρίφθηκε, χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Bondar (Αρ. 2) (2004) 1 Α.Α.Δ. 2075.
Aίτηση.
Σ. Σαββίδης με Χρ. Φιλίππου (κα.) για Μ. Κυπριανού & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την αίτηση του ο αιτητής ζητά την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus με το οποίο να διατάσσονται ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, ο Αστυνομικός Διευθυντής Πάφου και ο Διευθυντής του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης να προσαγάγουν τον αιτητή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να διαταχθεί η άμεση απελευθέρωσή του.
Σύμφωνα με την αίτηση ο αιτητής συνελήφθη στις 12.6.2011 χωρίς να του εξηγηθεί ο λόγος της σύλληψης του, και μέχρι σήμερα κατακρατείται παράνομα στα Κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πάφου. Κατά τη στιγμή της σύλληψης του αιτητή δεν είχαν εκδοθεί εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης αλλά και αν ακόμα είχαν εκδοθεί τέτοια διατάγματα, ο αιτητής ισχυρίζεται ότι αυτά ουδέποτε κοινοποιήθηκαν και/ή επιδόθηκαν και/ή ήλθαν εις γνώση του ιδίου.
Οι καθ' ων η αίτηση στην ένσταση τους αναφέρουν ότι η κράτηση του αιτητή είναι νόμιμη και αποτέλεσμα διαταγμάτων κράτησης και απέλασης. Κατά τους καθ' ων η αίτηση το ζήτημα που εγείρεται, της κράτησης δηλαδή του αιτητή για σκοπούς απέλασης, δεν εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου αλλά στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου και επομένως η θεραπεία που μπορεί να έχει ο αιτητής μπορεί να βασίζεται μόνο στο Άρθρο 146 του Συντάγματος με βάση το οποίο αυτός μπορεί να προσβάλει τη νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του. Δεν μπορεί όμως ο αιτητής, υπό τις παρούσες περιστάσεις, να επιτύχει την έκδοση του ζητούμενου εντάλματος Habeas Corpus.
Την ένσταση υποστηρίζει ένορκη δήλωση της κας Αλεξίας Παντζιαρά, ημερ. 15.7.2011. Η κα. Παντζιαρά αναφέρει ότι είναι Λειτουργός στον Κλάδο Ασύλου του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και ότι γνωρίζει πολύ καλά τα γεγονότα της επίδικης υπόθεσης και είναι εξουσιοδοτημένη να προβεί στην ένορκη δήλωσή της. Διαφωνεί με το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης του αιτητή και αφού αναφέρει το ιστορικό της υπόθεσης περιγράφει τα γεγονότα που έχουν σχέση με την παρούσα αίτηση. Σύμφωνα λοιπόν με τα γεγονότα αυτά στις 12.6.2011 ο αιτητής συνελήφθη από αστυνομικούς της Τροχαίας Πάφου αφού, μετά από έλεγχο, διαπιστώθηκε ότι αυτός διέπραξε παραπτώματα αλλά και επειδή η παραμονή του στην Κύπρο ήταν παράνομη. Αφού συνελήφθη ο αιτητής για παράνομη παραμονή στις 13.6.2011 οι αρμόδιες Αρχές εξέτασαν την περίπτωση του και αποφάσισαν την απέλασή του. Στις 14.6.2011 εκδόθηκαν εναντίον του αιτητή διατάγματα κράτησης και απέλασης. Η έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, σύμφωνα με την κα. Παντζιαρά, γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 14.6.2011 η οποία του επιδόθηκε από τον Αστυνομικό 1292 της ΥΑΜ Πάφου κ. Σπύρο Χρυσοστόμου, αλλά ο αιτητής αρνήθηκε να την παραλάβει και να την υπογράψει. Έτσι ο προαναφερόμενος αστυνομικός σημείωσε επί της επιστολής ότι την 14.6.2011 και ώρα 08.05 αφού τη διάβασε (ο αιτητής) αρνήθηκε να την υπογράψει. Στη συνέχεια ο αστυνομικός έθεσε την υπογραφή του. Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση της κας Παντζιαρά ο Αστυνομικός 1292 βρίσκεται στο εξωτερικό και αναμένεται να επιστρέψει σήμερα 18.7.2011.
Η αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus καταχωρίστηκε στις 30.6.2011.
Κατά την ακροαματική διαδικασία οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των δύο πλευρών περιορίστηκαν μόνο σε αγορεύσεις. Δεν ζητήθηκε δηλαδή η αντεξέταση είτε του αιτητή είτε της κας Παντζιαρά.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιόν μου στοιχεία και παρατηρώ ότι οι βασικοί ισχυρισμοί του αιτητή είναι ότι κατά τη στιγμή της σύλληψής του, δηλαδή στις 12.6.2011, δεν είχαν εκδοθεί εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Εν πάση περιπτώσει αυτός ισχυρίζεται ότι και αν είχαν εκδοθεί τέτοια διατάγματα ουδέποτε του επιδόθηκαν ή περιήλθαν εις γνώση του. Στην ένορκη δήλωση της κας Παντζιαρά, όμως, γίνεται ρητή αναφορά στην έκδοση διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του αιτητή, στις 14.6.2011 και γίνεται επίσης ρητή αναφορά στη γνωστοποίηση των διαταγμάτων αυτών στον αιτητή, την ίδια μέρα, από τον κ. Σπύρο Χρυσοστόμου, Αστυνομικό της ΥΑΜ Πάφου με αριθμό 1292. Επιπρόσθετα δίδεται η εξήγηση ότι ο κ. Χρυσοστόμου βρισκόταν εκτός Κύπρου κατά το χρόνο που ετοιμάστηκε και καταχωρήθηκε η ένσταση των καθ' ων η αίτηση (στις 15.7.2011).
Τα σχετικά διατάγματα κράτησης και απέλασης αλλά και η σημείωση του προαναφερόμενου αστυνομικού επισυνάπτονται στην ένορκη δήλωση της κας Παντζιαρά. Συγκεκριμένα το Παράρτημα 15 είναι η κοινοποίηση του διατάγματος κράτησης και απέλασης του αιτητή, ημερ. 14.6.2011, στην αγγλική γλώσσα, με την προαναφερόμενη σημείωση του Αστυνομικού και την υπογραφή του (προφανώς), στα ελληνικά.
Θεωρώ ότι το ζήτημα που αναφύεται στην παρούσα υπόθεση καλύπτεται από την απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Bondar (Αρ. 2) (2004) 1 Α.Α.Δ. 2075. Στην υπόθεση εκείνη τονίστηκε ότι τα διατάγματα κράτησης και απέλασης συνιστούν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις των οποίων η νομιμότητα μπορεί μόνο να ελεγχθεί με βάση την αποκλειστική αρμοδιότητα του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος και επομένως δεν μπορεί να ελεγχθεί σε διαδικασία αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος.
Είναι γεγονός ότι τα εντάλματα κράτησης και απέλασης πρέπει να κοινοποιηθούν ή να εξωτερικευθούν στον επηρεαζόμενο για να θεωρηθούν ως τελειοποιηθείσες και έγκυρες διοικητικές πράξεις. Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή αν δεν κοινοποιηθούν ή εξωτερικευθούν, παραμένουν εσωτερικό μέτρο της Διοίκησης και δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα.
Στην παρούσα υπόθεση, φαίνεται ότι, στις 14.6.2011 κοινοποιήθηκε στον αιτητή η έκδοση του εναντίον του διατάγματος απέλασης και κράτησης, μέχρι την απέλαση, παρά το ότι αυτός αρνήθηκε να παραλάβει το σχετικό έντυπο, σύμφωνα με τη σημείωση του προαναφερόμενου αστυνομικού.
Δεν αντεξετάστηκε η κα. Παντζιαρά για τον ισχυρισμό αυτό, ενώ ο ίδιος ο αιτητής, στη δική του ένορκη δήλωση, δίνει έμφαση στο ότι, στις 12.6.2011, όταν αρχικά συνελήφθηκε, δεν υπήρχε εναντίον του ένταλμα σύλληψης.
Το γεγονός ότι η κοινοποίηση έγινε στην αγγλική γλώσσα δεν θεωρώ ότι καθιστά το προαναφερόμενο ένταλμα παράνομο ή άκυρο. Από τα ενώπιόν μου στοιχεία φαίνεται ότι η αλληλογραφία των αρμοδίων Αρχών με τον αιτητή γινόταν στα αγγλικά και ο αιτητής ανταποκρινόταν με τα ορθά διαδικαστικά διαβήματα χωρίς οποιοδήποτε παράπονο. Συναφώς παρατηρώ ότι ο αιτητής καταχώρησε και ιεραρχική προσφυγή και προσφυγή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με τις απορριπτικές αποφάσεις τις Διοίκησης. Επίσης παρατηρώ ότι στην αίτηση του ίδιου του αιτητή για ανανέωση προσωρινής άδειας παραμονής του στις 27.7.2004 ο αιτητής συμπλήρωσε την αίτηση του μερικώς στα αγγλικά.
Με βάση τα προαναφερόμενα θεωρώ ότι τα διατάγματα κράτησης και απέλασης του αιτητή εξωτερικεύθηκαν σ' αυτόν στις 14.6.2011, συνιστούσαν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις που ήταν τελειοποιημένες και επομένως έγκυρες. Κατ' επέκταση, ο αιτητής, δεν μπορούσε να αμφισβητήσει νόμιμα την κράτησή του με την αίτηση για Habeas Corpus που καταχώρησε στις 30.6.2011. Εν πάση περιπτώσει ο αιτητής πρόσβαλε τη νομιμότητα της εναντίον του απορριπτικής απόφασης, με την υπ' αρ. 612/11 προσφυγή, η οποία εκκρεμεί.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η αίτηση απορρίπτεται, χωρίς διαταγή για έξοδα.
Τα έξοδα της μεταφράστριας να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
Η αίτηση απορρίπτεται, χωρίς διαταγή για έξοδα.