|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 722
25 Μαΐου, 2010
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΕΡΒΟΥ,
2. ΘΕΟΔΩΡΑ ΖΕΡΒΟΥ,
3. ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΕΡΒΟΥ,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
v.
ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ.,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 192/2009)
Έφεση ― Αίτηση για επαναφορά απορριφθείσας έφεσης λόγω μη εμφάνισης του δικηγόρου των εφεσειόντων κατά την προδικασία ― Παρέχεται στο Εφετείο δικαιοδοσία επαναφοράς της έφεσης όταν αποδειχθεί ότι η παράλειψη οφείλετο σε λόγο πέραν των δυνάμεων των εφεσειόντων, με αποτέλεσμα η μη επαναφορά της έφεσης να ισοδυναμεί με αποστέρηση του δικαιώματός τους να ακουστούν.
Η έφεση ορίστηκε για πρώτη φορά για προδικασία στις 9.2.2010, όμως δεν εμφανίστηκε οποιοσδήποτε από το δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπούσε τους εφεσείοντες. Το Εφετείο, αποδέχθηκε αίτημα του δικηγόρου των εφεσιβλήτων για απόρριψη της έφεσης λόγω μη προώθησής της.
Στις 12.2.2010 οι εφεσείοντες καταχώρησαν αίτηση για επαναφορά της απορριφθείσας έφεσης. Στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση αναφερόταν ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο, η ημερομηνία της έφεσης δεν καταχωρήθηκε στο λογισμικό σύστημα και ούτε ενημερώθηκε το ημερολόγιο του δικηγόρου ο οποίος χειριζόταν την υπόθεση. Παρά τις εκτεταμένες έρευνες στο δικηγορικό γραφείο, η ειδοποίηση έφεσης δεν εντοπίστηκε πουθενά. Περαιτέρω αναφερόταν ότι δεν υπάρχει κακοπιστία, ούτε προσπάθεια για καθυστέρηση της έφεσης, αλλά η μη εμφάνιση του δικηγόρου των εφεσειόντων, οφειλόταν σε ένα ατυχές αλλά και ταυτόχρονα ανεξήγητο γεγονός.
Οι εφεσίβλητοι καθ' ων η αίτηση, έφεραν ένσταση στην επαναφορά της έφεσης προβάλλοντας δύο βασικά λόγους, ότι:- (1) η αίτηση δεν πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζουν οι Κανονισμοί και η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και (2) οι αιτητές δεν αποκαλύπτουν ουσιαστικούς λόγους που να δικαιολογούν την επαναφορά της υπόθεσης. Όπως εξηγείται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, οι λόγοι που επικαλούνται οι αιτητές δεν μπορούν να θεωρηθούν ως λόγοι «πέραν των δυνάμεων τους». Η παράλειψη επίδειξης δέουσας επιμέλειας του δικηγόρου ή του υπαλλήλου του δικηγόρου των εφεσειόντων, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την επαναφορά της έφεσης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο υιοθέτησε τις αρχές που διατυπώθηκαν στην πρόσφατη απόφασή του στην υπόθεση Τράπεζα Κύπρου Λτδ v. Μάγιας Δημητρίου Στεφάνου κ.ά. (2010) 1 A.A.Δ. 710, σε σχέση με την επαναφορά απορριφθείσας έφεσης. Διαφοροποίησε όμως την παρούσα υπόθεση από την υπόθεση εκείνη στην οποία, σε αντίθεση με την παρούσα υπόθεση, οι ενέργειες των εφεσειόντων ήσαν εντελώς αδικαιολόγητες και έδειχναν ασέβεια στους θεσμούς, με αποτέλεσμα την απόρριψη της αίτησης επαναφοράς. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η παρούσα υπόθεση μπορεί να αντικριστεί με λιγότερη αυστηρότητα, ώστε για τις 2 μέρες από την απόρριψη μέχρι την καταχώρηση της αίτησης για επαναφορά της έφεσης, να μη στερηθούν οι αιτητές του συνταγματικού τους δικαιώματος να ακουστούν.
Η αίτηση επαναφοράς της έφεσης έγινε δεκτή. Δεν εκδόθηκε διαταγή για τα έξοδα της αίτησης.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Τράπεζα Κύπρου Λτδ. v. Στεφάνου κ.ά. (2010) 1 A.A.Δ. 710.
Aίτηση.
Aίτηση από τους εφεσείοντες για επαναφορά της έφεσης.
Α. Παπαντωνίου, για τους Εφεσείοντες.
Π. Χατζηπαναγή, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Ερωτοκρίτου.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Οι Εφεσείοντες με την υπό εκδίκαση αίτηση, ζητούν όπως επαναφερθεί η έφεσή τους, η οποία απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Όπως προκύπτει από το φάκελο του Δικαστηρίου, η έφεση ήταν ορισμένη για πρώτη φορά για προδικασία στις 9.2.2010, όμως δεν εμφανίστηκε οποιοσδήποτε από το δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τους Εφεσείοντες. Παρών όμως ήταν ο δικηγόρος των Εφεσιβλήτων, ο οποίος ζήτησε όπως η έφεση απορριφθεί, λόγω έλλειψης προώθησης. Το Δικαστήριο, επιλαμβανόμενο ξανά της Έφεσης αργότερα την ίδια μέρα, αφού διαπίστωσε ότι, παρά το χρόνο που δόθηκε, δεν υπήρχε εμφάνιση εκ μέρους των Εφεσειόντων, αποδέχθηκε το αίτημα και απέρριψε την έφεση, με έξοδα εις βάρος των Εφεσειόντων.
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση επαναφοράς, η Ειδοποίηση του Πρωτοκολλητείου του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι η έφεση ορίστηκε στις 9.2.2010, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τα αρχεία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, φαίνεται να επιδόθηκε στη γραμματέα του δικηγόρου των Εφεσειόντων, στις 3.12.2009. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, η ημερομηνία της έφεσης δεν καταχωρήθηκε στο λογισμικό σύστημα και ούτε ενημερώθηκε το ημερολόγιο του κ. Παπαντωνίου ο οποίος χειριζόταν την υπόθεση. Παρά τις εκτεταμένες έρευνες στο δικηγορικό γραφείο, η ειδοποίηση έφεσης δεν εντοπίστηκε πουθενά. Ο κ. Παπαντωνίου, πληροφορήθηκε την επόμενη μέρα, 10.2.2010, από τη δικηγόρο κα Εύη Χατζηπαπά, του δικηγορικού γραφείου Χρύσης Δημητριάδης & Σία, το οποίο εκπροσωπεί τους Εφεσίβλητους, για την απόρριψη της έφεσης. Δύο μέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 12.2.2010, καταχώρησε αίτηση για επαναφορά της έφεσης. Όπως περαιτέρω αναφέρεται στην ένορκη δήλωση, δεν υπάρχει κακοπιστία, ούτε προσπάθεια για καθυστέρηση της έφεσης, αλλά η μη εμφάνιση του δικηγόρου των Εφεσειόντων, οφειλόταν σε ένα ατυχές αλλά και ταυτόχρονα ανεξήγητο γεγονός.
Οι Εφεσίβλητοι-Καθ'ων η αίτηση, έφεραν ένσταση στην επαναφορά της έφεσης, προβάλλοντας δύο βασικά λόγους, ότι:- (1) η αίτηση δεν πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζουν οι Κανονισμοί και η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και (2) οι Αιτητές δεν αποκαλύπτουν ουσιαστικούς λόγους που να δικαιολογούν την επαναφορά της υπόθεσης. Όπως εξηγείται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, οι λόγοι που επικαλούνται οι Αιτητές δεν μπορούν να θεωρηθούν ως λόγοι «πέραν των δυνάμεων τους». Η παράλειψη επίδειξης δέουσας επιμέλειας του δικηγόρου ή του υπαλλήλου του δικηγόρου των Εφεσειόντων, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την επαναφορά της έφεσης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους Αιτητές, υποστηρίζοντας την αίτηση, ανέφερε ότι ως αποτέλεσμα ενός ατυχούς γεγονότος θα ήταν άδικο για τους Εφεσείοντες να απωλέσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα να τύχουν εκδίκασης της έφεσης τους, ιδιαίτερα όταν δεν επέδειξαν ούτε αδιαφορία, ούτε ολιγωρία, ούτε ασέβεια προς το Δικαστήριο, αλλά αντίθετα προώθησαν την υπόθεση τους, τόσο πρωτοδίκως όσο και κατ' έφεση με κάθε επιμέλεια και σεβασμό προς τους Θεσμούς. Όπως επανέλαβε ο κ. Παπαντωνίου, η επίδοση της ειδοποίησης ορισμού δεν εντοπίστηκε πουθενά, γι' αυτό και όλα τα σενάρια είναι πιθανά ακόμη και εκείνο, ο επιδότης φεύγοντας να πήρε την ειδοποίηση μαζί του, αναμιγνύοντας την εκ παραδρομής μαζί με άλλα έγγραφα που είχε στην κατοχή του. Τελειώνοντας, ανέφερε ότι τυχόν απόρριψη της αίτησης, θα επηρεάσει ανεπανόρθωτα τα δικαιώματα των Εφεσειόντων και ιδιαίτερα το δικαίωμα τους για δίκαιη δίκη, ενώ αντίθετα, οι Εφεσίβλητοι ουδόλως θα επηρεαστούν, πέραν της μικρής καθυστέρησης που αναπόφευκτα προκλήθηκε εξαιτίας της εκδίκασης της αίτησης.
Από την άλλη, ο δικηγόρος των Καθ'ων η αίτηση, αναφέρθηκε στον Κανονισμό 11(α) και (β) των περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Κανονισμών του 1996 και στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, για να εισηγηθεί ότι το λάθος ή η αβλεψία ή η παράλειψη της υπαλλήλου των δικηγόρων των Εφεσειόντων, δεν δικαιολογεί την επαναφορά της έφεσης.
Οι αρχές που αφορούν στην επαναφορά έφεσης, έχουν συνοψιστεί στην πρόσφατη απόφαση μας στην υπόθεση Τράπεζα Κύπρου Λτδ. v. Μάγιας Δημητρίου Στεφάνου κ.ά. (2010) 1 A.A.Δ. 710 και τις υιοθετούμε, χωρίς να χρειάζεται να τις επαναλάβουμε. Σ' εκείνη την υπόθεση, δεν εγκρίναμε το αίτημα για επαναφορά, θεωρώντας ότι η μη καταχώρηση αίτησης για τροποποίηση του τίτλου της έφεσης μέσα στην προθεσμία που έθεσε το Εφετείο σε συνδυασμό με την μη εμφάνιση του δικηγόρου των Εφεσειόντων, ήταν ενέργειες εντελώς αδικαιολόγητες και έδειχναν ασέβεια στους θεσμούς, με αποτέλεσμα να κρίνουμε ότι δεν ήταν πρέπον να επαναφερθεί η έφεση. Όμως η παρούσα περίπτωση, κατά την άποψή μας διαφέρει. Οι Αιτητές-Εφεσείοντες ήταν απόλυτα συνεπείς καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένης και της πρωτόδικης, χωρίς να είναι ένοχοι οποιασδήποτε αδιαφορίας ή καθυστέρησης. Ενδεικτικό της επιμέλειας τους είναι και η χωρίς χρονοτριβή καταχώρηση της αίτησης για επαναφορά. Ως αποτέλεσμα, θεωρούμε ότι πρόκειται για περίπτωση που μπορεί να αντικριστεί με λιγότερη αυστηρότητα, ώστε για τις 2 μέρες από της απόρριψης μέχρι της καταχώρησης της αίτησης για επαναφορά της έφεσης, να μη στερηθούν οι Αιτητές του συνταγματικού τους δικαιώματος να ακουστούν. Στην προκειμένη περίπτωση, που ακόμη δεν δόθηκαν οδηγίες για περιγράμματα αγορεύσεων, αυτό κατά την άποψή μας επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης.
Η αίτηση για επαναφορά εγκρίνεται. Υπό τις περιστάσεις δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα της αίτησης.
H αίτηση γίνεται δεκτή. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα της αίτησης.