|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 697
7 Ιουνίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, KΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
CHR. MORFOU TRADING LTD,
Εφεσείoντες,
ν.
MR WATERPROOF LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 329/2005)
Πολιτική Δικονομία — Αίτηση για επαναφορά απορριφθείσας αγωγής — Δ.33 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών ? Κατά πόσο το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε ορθά την διακριτική του ευχέρεια απορρίπτοντας την αίτηση ? Κατά πόσο ετύγχανε εφαρμογής στην προκείμενη περίπτωση η Δ.26, θ.14 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών.
Εκδίκαση δικαστικών υποθέσεων ? Αντεξέταση ? Διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο για την εξακρίβωση των γεγονότων της υπόθεσης ? Ποίες οι επιπτώσεις στέρησης διαδίκου του δικαιώματός του για αντεξέταση.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων λόγω απουσίας τόσο των ιδίων όσο και των δικηγόρων τους κατά την ημέρα που ορίσθηκε η υπόθεση για περαιτέρω ακρόαση. Συνάμα απορρίφθηκε και η ανταπαίτηση των εφεσιβλήτων.
Οι εφεσείοντες εννιά μέρες αργότερα καταχώρησαν αίτηση για επαναφορά της υπόθεσης, η οποία εδραζόταν στη Δ.26, θ.14, Δ.33, θ.1, 4 και 5 και Δ.48, θ.1-4 των ΘεσμÒÓ ¶ÔÏÈÙÈ΋˜ ¢ÈÎÔÓÔÌ›·˜.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση υποστηρίζοντας ότι:
(α) Το Δικαστήριο υπερέβη το δικαιοδοτικό πλαίσιο που του παρέχει η Διαταγή 33 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, αφού ήδη είχε ακούσει μαρτυρία, η οποία ήταν ενώπιόν του και με την οποία οι ενάγοντες-εφεσείοντες είχαν ολοκληρώσει τη μαρτυρία τους.
(β) Το Δικαστήριο εσφαλμένα αποφάσισε πως η Διαταγή 26, θ.14 δεν τυγχάνει εφαρμογής.
(γ) Το Δικαστήριο εσφαλμένα άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια, απορρίπτοντας την αίτηση για επαναφορά.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο λόγος έφεσης υπό α) ανωτέρω, δεν ευσταθεί. Η μαρτυρία για την πλευρά των εφεσειόντων δεν είχε συμπληρωθεί, αφού εκκρεμούσε η συμπλήρωση της αντεξέτασης του μόνου μάρτυρα που κάλεσαν. Η στέρηση δικαιώματος αντεξέτασης διαδίκου θα αποτελούσε ουσιαστική παραβίαση των θεσμών και σοβαρή δικαστική πλάνη.
2. Σωστά το Δικαστήριο έκρινε πως η εμπλοκή στην προκείμενη περίπτωση της Διαταγής 26, θ.14, δεν είναι ορθή. Ο ενάγων παρέλειψε να εμφανιστεί για συνέχιση της ακρόασης και συνεπώς τυγχάνει εφαρμογής η Διαταγή 33.
3. Η συμπεριφορά των εφεσειόντων και των δικηγόρων τους άγγιζε τα όρια της περιφρόνησης. Ορθά λοιπόν το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια απορρίπτοντας την αίτηση για επαναφορά της αγωγής.
Η έφεση απορρίφθηκε με £850 έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Blaise v. Blaise [1969] 2 All E.R. 1032,
Ann-Clair Developments Ltd v. Στέλιου Κυριακίδη (1999) 1 Α.Α.Δ. 537.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Υπόθ. Αρ. 4033/02), ημερομ. 10.10.05.
Ευαγ. Πουλλά Μακαρούνα, για τους Εφεσείοντες.
Μ. Βασιλειάδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστήριου απαγγέλλεται από τον Δικαστή Νικολαΐδη.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, με το οποίο απορρίφθηκε αίτηση των εφεσειόντων για επαναφορά αγωγής.
Η ακρόαση της αγωγής άρχισε, όπως είχε οριστεί, στις 30.9.2004, στις 10.30 το πρωί, με την κατάθεση του διευθυντή των εφεσειόντων. Παρ' όλον ότι η ακροαματική διαδικασία συνεχίστηκε και τις απογευματινές ώρες, η αντεξέταση του μάρτυρα δεν ολοκληρώθηκε στις 6 το απόγευμα. Το δικαστήριο εξεδήλωσε την πρόθεσή του να συνεχίσει την ακρόαση της υπόθεσης την αμέσως επόμενη εργάσιμη, τέσσερις μέρες αργότερα. Ο μάρτυρας εξανέστη και δήλωσε ότι ήταν αδύνατον να παραμείνει στην Κύπρο μέχρι τότε γιατί θα έπρεπε να αναχωρήσει για τη Νότιο Αφρική, όπου είχε δουλειές πολύ πιο σημαντικές από την υπό εκδίκαση υπόθεση. Ύστερα από τη δήλωση της δικηγόρου των εφεσειόντων ότι ο μάρτυρας δεν είχε πρόθεση να προσέλθει στο δικαστήριο για ολοκλήρωση της αντεξέτασής του και ως εκ τούτου δεν συνέτρεχε ιδιαίτερος λόγος να συνεχιστεί η ακρόαση σε σύντομο χρονικό διάστημα, η υπόθεση ορίστηκε ύστερα από 18 περίπου μέρες.
Κατά τη νέα ημερομηνία ούτε ο μάρτυρας, αλλά ούτε και η δικηγόρος των εφεσειόντων, ήταν παρόντες. Το δικαστήριο αφού διέκοψε τη διαδικασία αναμένοντας τη συνήγορο για 40 λεπτά, επανέλαβε τη συνεδρία, οπότε και ο δικηγόρος των εφεσιβλήτων ζήτησε απόρριψη της αγωγής, με έξοδα. Το αίτημα εγκρίθηκε και η αγωγή απορρίφθηκε με έξοδα. Συνάμα απορρίφθηκε και η ανταπαίτηση των εφεσιβλήτων.
Οι εφεσείοντες εννιά μέρες αργότερα καταχώρησαν αίτηση για επαναφορά της υπόθεσης, η οποία εδραζόταν στη Δ.26, θ.14, Δ.33, θ. 1, 4 και 5 και Δ.48, θ.1-4 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Στην ένορκο δήλωση που συνοδεύει την αίτηση προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η δικηγόρος των εφεσειόντων βρισκόταν στο χώρο του δικαστηρίου από νωρίς, αλλά όταν κλήθηκε η υπόθεσή της ήταν απασχολημένη ενώπιον άλλου δικαστηρίου. Η αίτηση για επαναφορά τελικά απορρίφθηκε. Η απόφαση αυτή προσβάλλεται με την παρούσα έφεση.
Οι εφεσείοντες υποστηρίζουν ότι το πρωτόδικο δικαστήριο υπερέβη το δικαιοδοτικό πλαίσιο που του παρέχει η Διαταγή 33 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, αφού ήδη είχε ακούσει μαρτυρία, η οποία ήταν ενώπιόν του και με την οποία, σύμφωνα με την ένορκη δήλωση στην αίτηση, οι ενάγοντες-εφεσείοντες είχαν ολοκληρώσει τη μαρτυρία τους.
Το επιχείρημα δεν ευσταθεί. Οι εφεσείοντες-ενάγοντες παρέλειψαν να εμφανιστούν την ημερομηνία που η υπόθεσή τους ήταν ορισμένη για περαιτέρω ακρόαση. Η μαρτυρία για την πλευρά τους δεν είχε συμπληρωθεί, αφού εκκρεμούσε η συμπλήρωση της αντεξέτασης του μόνου μάρτυρα που κάλεσαν. Συνεπώς δεν είναι ορθή η θέση τους ότι η μαρτυρία τους είχε ολοκληρωθεί και το δικαστήριο μπορούσε να προχωρήσει.
Η αντεξέταση αναγνωρίζεται ως ένας από τους πλέον σπουδαίους μηχανισμούς για την εξακρίβωση των γεγονότων μιας υπόθεσης. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας και το μηχανισμό που χρησιμοποιείται στη δίκη για αμφισβήτηση των λεγομένων του μάρτυρα. Διάδικος δεν μπορεί να στερηθεί του δικαιώματος αντεξέτασης. Μια τέτοια στέρηση θα αποτελούσε ουσιαστική παραβίαση των θεσμών και σοβαρή δικαστική πλάνη (Blaise v. Blaise [1969] 2 All E.R. 1032, 1036).
Οι εφεσείοντες υποστηρίζουν περαιτέρω ότι το δικαστήριο εσφαλμένα αποφάσισε πως η Διαταγή 26, θ.14 δεν τυγχάνει εφαρμογής, αφού παρέχει εξουσία παραμερισμού απόφασης που εκδίδεται ερήμην.
Όπως σωστά επισημαίνει και το πρωτόδικο δικαστήριο, η εμπλοκή της Διαταγής 26, θ.14 στην περίπτωση, δεν είναι ορθή (βλέπε Ann-Clair Developments Ltd v. Στέλιου Κυριακίδη (1999) 1 Α.Α.Δ. 537). Στην παρούσα υπόθεση ο ενάγων παρέλειψε να εμφανιστεί για συνέχιση της ακρόασης και συνεπώς εφαρμογής τυγχάνει η Διαταγή 33.
Τέλος οι εφεσείοντες υποστηρίζουν ότι το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια απορρίπτοντας την αίτηση για επαναφορά, παρ' όλον ότι συνέτρεχαν όλες οι προϋποθέσεις.
Δεν θα συμφωνήσουμε με την πιο πάνω αντιμετώπιση. Θα λέγαμε μάλιστα, σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο, ότι η συμπεριφορά των εφεσειόντων και των δικηγόρων τους άγγιζε τα όρια της περιφρόνησης. Ο μάρτυράς τους δήλωσε, χωρίς περιστροφές, ότι δεν είχε σκοπό να παρουσιαστεί για να αντεξεταστεί, ενώ την ημέρα που η υπόθεση ορίστηκε για συνέχιση της ακρόασης, ούτε καν η δικηγόρος του εμφανίστηκε. Οι εξηγήσεις που δόθηκαν δεν είναι πειστικές.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε την προφανή σημασία της ακριβούς εμφάνισης ενώπιον δικαστηρίου. Η απροθυμία της πλευράς των εφεσειόντων φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν ζήτησαν τουλάχιστον τη συνέχιση της ακρόασης σε ημερομηνία βολετή σ' αυτούς, αν η ημερομηνία που τους δόθηκε δεν ήταν κατάλληλη. Απλώς εκδήλωσαν, μέσω του διευθυντή τους, την απόφασή τους να μην παρουσιαστούν στη νέα δικάσιμο, απόφαση που υλοποίησαν με τρόπο που δεν άφηνε αμφιβολίες για το σκόπιμο της συμπεριφοράς.
Από την άλλη ο ισχυρισμός της συνηγόρου των εφεσειόντων ότι το δικαστήριο κατά την ακρόαση της αίτησης για επαναφορά, επικαλούμενο έλλειψη χρόνου, κάλυψε ουσιαστικά την απουσία του δικηγόρου των εφεσιβλήτων, παραλείποντας να αφιερώσει λίγα λεπτά για να ακούσει τη σύντομη, κατά τους υπολογισμούς της, αγόρευση της δικής της πλευράς, δεν αντέχει σε σχολιασμό.
Κρίνουμε ότι το δικαστήριο άσκησε ορθά τη διακριτική του ευχέρεια και απέρριψε την αίτηση για επαναφορά και συνεπώς η παρούσα έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Θα θέλαμε όμως να επισημάνουμε ότι παρά το γεγονός πως συμφωνούμε, εν γένει, με τον τρόπο χειρισμού της υπόθεσης, εν τούτοις, θα αναμέναμε από τον πρωτόδικο δικαστή να διέθετε τα επιπλέον 30 λεπτά που χρειάζονταν για να ολοκληρωθεί η αντεξέταση, ούτως ώστε να αποφευχθεί τυχόν ταλαιπωρία των διαδίκων, ιδιαίτερα εν όψει του επικείμενου ταξιδιού του μάρτυρα σ' ένα τόσο μακρινό προορισμό.
Η έφεση απορρίπτεται, με £850 έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Η έφεση απορρίπτεται με £850 έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.