|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 937
4 Mαΐου, 2004
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΦΑΝΙΕΡΟΥ,
Εφεσείων,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΦΥΛΑΚΩΝ,
Εφεσίβλητο.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11918)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Δεν εκδίδεται για πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί και εκτίουν την ποινή τους.
Αποκατάσταση καταδικασθέντων ― Ο περί Αποκαταστάσεως Καταδικασθέντων Νόμος του 1981 (Ν. 70/81) Άρθρο 5(3) ― Εφαρμοστέες αρχές.
Ο εφεσείων, ο οποίος εκτίει ποινή πενταετούς φυλάκισης και αποφυλακίζεται κανονικά στις 8.1.2005, καταχώρησε αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus αξιώνοντας την άμεση αποφυλάκισή του. Εναντίον της απόρριψης της αίτησής του πρωτοδίκως ασκήθηκε η παρούσα έφεση.
Ο εφεσείων προβάλλει δύο λόγους:
α) Θα έπρεπε να τύχει μείωση της ποινής του για καλή διαγωγή, σύμφωνα με τον περί Φυλακών Νόμο του 1996, Ν. 62(Ι)/96, Παράρτημα Α.
β) Ο όρος πως θα έπρεπε να εκτίσει ως ποινή την περίοδο κατά την οποία βρισκόταν στο εξωτερικό για λόγους υγείας, λόγω αναστολής που είχε εξασφαλίσει στις 27.9.2001, συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων του δικαιωμάτων αφού, αν νοσηλευόταν στην Κύπρο οι μέρες της νοσηλείας του, έστω και εκτός φυλακής, θα υπολογιζόταν ως εκτιθείσα ποινή.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο αιτητής είχε καταδικαστεί και στις 25.3.1986 και δεν υπέβαλε αίτηση για αποκατάσταση το έτος 1998, όπως θα μπορούσε να πράξει σύμφωνα με το Άρθρο 5(3) του περί Αποκαταστάσεως Καταδικασθέντων Νόμου του 1981, Ν. 70/81. Μετά τη νέα του καταδίκη στις 12.1.2001 δεν μπορεί να υπάρξει αποκατάσταση του ποινικού του μητρώου.
2. Το ένταλμα Habeas Corpus δεν εκδίδεται για πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί και εκτίουν την ποινή τους. Πιθανόν η μόνη περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο μπορεί να εκδώσει ένα τέτοιο ένταλμα να είναι, αν ικανοποιηθεί ότι ο φυλακισμένος κρατείται πέραν του χρόνου της ποινής που του έχει επιβληθεί ή κρατείται ενώ το χρονικό διάστημα της επιβληθείσας ποινής έχει παρέλθει.
3. Το ένταλμα Habeas Corpus μπορεί να εξεταστεί μόνο αν σε περίπτωση επιτυχίας του ο αιτητής θα απελευθερωθεί αμέσως. Αυτό δεν θα συμβεί στην παρούσα περίπτωση, έστω και να αφαιρεθεί η περίοδος απουσίας του στο εξωτερικό. Συνεπώς η αίτησή του ως προς αυτό το σκέλος κρίνεται πρόωρη και γι' αυτό πρέπει να απορριφθεί.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ex parte Lees [1858] E. B & E. 828,
Re Featherstone [1953] 37 Cr. App. Rep. 146, D.C.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή κατά της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου που δόθηκε στις 11/12/03 (Αρ. Αίτησης 114/03) με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του για έκδοση διατάγματος Habeas Corpus για άμεση αποφυλάκισή του από τις Κεντρικές Φυλακές όπου κρατείται για έκτιση της ποινής φυλάκισης 5 ετών στην οποία καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας στις 12/1/01.
Π. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Δ. Κούσιου-Χρυσανδρέα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας στις 12.1.2001 σε ποινή φυλάκισης 5 ετών, η έκτιση της οποίας άρχισε να λογίζεται από τις 23.12.2000. Στις 27.9.2001 έτυχε αναστολής της ποινής του από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και μετέβη στο εξωτερικό για εγχείρηση, γιατί λόγω προϋπάρχοντος τραύματός του στο λαιμό από πυροβόλο όπλο, παρουσίαζε πάρεση του δεξιού ημιμορίου του λάρυγγα, με καθήλωση της δεξιάς φωνητικής χορδής. Σύμφωνα με όρο που του τέθηκε μετά την επιστροφή του στις φυλακές, θα εξέτιε και τη χρονική περίοδο της ανασταλείσας ποινής.
Ο εφεσείων επέστρεψε στην Κύπρο στις 24.5.2002. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης της υγείας του μεταφέρθηκε στο Μακάριο Νοσοκομείο, όπου κρατείται μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τη διεύθυνση των φυλακών κανονικά αποφυλακίζεται στις 8.1.2005.
Ο εφεσείων καταχώρησε αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus αξιώνοντας την άμεση αποφυλάκισή του. Εναντίον της απόρριψης της αίτησής του πρωτοδίκως ασκήθηκε η παρούσα έφεση.
Προβάλλει δύο λόγους. Υποστηρίζει ότι δεν έχει υπολογιστεί σωστά η μείωση της ποινής, στην οποία δικαιούται ως άτομο λευκού ποινικού μητρώου. Ισχυρίζεται ότι θα έπρεπε να τύχει μείωσης της ποινής του για καλή διαγωγή, σύμφωνα με τον περί Φυλακών Νόμο του 1996, Ν.62(Ι)/96, Παράρτημα Α.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 12(1) του Νόμου, κρατούμενος ο οποίος εκτίει ποινή φυλάκισης εξασφαλίζει μείωση της ποινής του, αν επιδείξει καλή διαγωγή και εργατικότητα. Η μείωση υπολογίζεται σύμφωνα με τον Πίνακα που εκτίθεται στο Παράρτημα Α, ανάλογα με τον αριθμό των προηγούμενων περιόδων ποινής φυλάκισης με τις οποίες αυτός βαρύνεται.
Ο εφεσείων είχε καταδικαστεί ξανά στο παρελθόν. Την τελευταία φορά είχε καταδικαστεί στις 25.3.1986 σε φυλάκιση πέντε ετών, η οποία μετατράπηκε κατ' έφεση σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών. Αποφυλακίστηκε στις 12.5.1988 και σύμφωνα με το άρθρο 5(3) του περί Αποκαταστάσεως Καταδικασθέντων Νόμου του 1981, Ν.70/81, μετά παρέλευση δώδεκα ετών από της καταδίκης του θα μπορούσε να υποβάλει αίτηση στο αρμόδιο δικαστήριο για την αποκατάσταση του ποινικού του μητρώου. Θα μπορούσε δηλαδή να υποβάλει αίτηση για αποκατάσταση το έτος 1998, πράγμα το οποίο όμως ο εφεσείων παρέλειψε να πράξει.
Στις 12.1.2001 ο αιτητής καταδικάστηκε εκ νέου από το Κακουργιοδικείο στην ποινή την οποία εκτίει τώρα. Σε κάποιο στάδιο, στις 28.2.2003, προσέφυγε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας αξιώνοντας την αποκατάστασή του, αλλά το Δικαστήριο εφαρμόζοντας τη νομοθετική διάταξη ότι δεν μπορεί να υπάρξει αποκατάσταση του ποινικού του μητρώου μετά από νέα καταδίκη του, απέρριψε την αίτηση.
Υπό τις περιστάσεις και εν όψει ακριβώς της δικαστικής απόφασης, οι διάφοροι λόγοι που ο εφεσείων προτάσσει για την παράλειψή του να αποταθεί για αποκατάσταση του ποινικού του μητρώου, καθίστανται άνευ σημασίας. Όπως σημειώνει και το Επαρχιακό Δικαστήριο στη σχετική απόφασή του, το άρθρο 3(1)(β) του Νόμου προβλέπει ότι ενώ κάποιος βρίσκεται σε περίοδο που μπορεί να υποβάλει αίτηση αποκατάστασης, διαπράξει νέο αδίκημα, δεν δικαιούται σε αποκατάσταση του ποινικού του μητρώου. Η αποκατάσταση γίνεται πάντα με διάταγμα από το αρμόδιο δικαστήριο. Αφού ένα τέτοιο διάταγμα δεν έχει εκδοθεί, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ο εφεσείων έχει αποκατασταθεί.
Ο εφεσείων υποστηρίζει ακόμα ότι ο όρος πως θα έπρεπε να εκτίσει ως ποινή την περίοδο κατά την οποία, λόγω της αναστολής που είχε εξασφαλίσει βρισκόταν στο εξωτερικό, συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων του δικαιωμάτων αφού, όπως ισχυρίζεται, αν νοσηλευόταν στην Κύπρο οι μέρες της νοσηλείας του, έστω κι΄ αν δεν βρισκόταν στη φυλακή, θα υπολογίζονταν ως εκτιθείσα ποινή.
Το ένταλμα Habeas Corpus δεν εκδίδεται για πρόσωπα τα οποία έχουν καταδικαστεί και εκτίουν την ποινή τους (Ex parte Lees [1858] E. B & E. 828. Βλέπε ακόμα Halsbury's Laws of England, 3η έκδοση, τόμος 11, παραγρ. 62). Πιθανόν η μόνη περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο μπορεί να εκδώσει ένα τέτοιο ένταλμα να είναι, αν ικανοποιηθεί ότι ο φυλακισμένος κρατείται πέραν του χρόνου της ποινής που του έχει επιβληθεί ή κρατείται ενώ το χρονικό διάστημα της επιβληθείσας ποινής έχει παρέλθει (Κατά το Λόρδο Goddard, C.J. στην υπόθεση Re Featherstone [1953] 37 Cr. App. Rep. 146, D.C.).
Το ένταλμα Habeas Corpus μπορεί να εξεταστεί μόνο αν σε περίπτωση επιτυχίας του ο αιτητής θα απελευθερωθεί αμέσως. Στην παρούσα υπόθεση ο εφεσείων αποφυλακίζεται κανονικά το Γενάρη του 2005. Ακόμα κι' αν αφαιρεθούν οι 7 μήνες και 21 μέρες που παραδεκτά έμεινε στο εξωτερικό, ο εφεσείων δεν θα απολυόταν σήμερα. Συνεπώς η αίτησή του, ως προς αυτό το σκέλος, κρίνεται ως πρόωρη και γι' αυτό θα πρέπει να απορριφθεί.
Υπό τις περιστάσεις δεν χρειάζεται να εξετάσουμε κατά πόσο το κενό που υφίσταται στη νομοθεσία μας ως προς τη ρύθμιση της ποινής φυλακισμένου ο οποίος νοσηλεύεται στο εξωτερικό, υποθάλπει την παραβίαση του βασικού δικαιώματος της ζωής. Θεωρούμε ότι το θέμα παραμένει ανοικτό. Σημειώνουμε ότι ο εφεσείων, παρ' όλον ότι χρειάζεται ιατρική φροντίδα στο εξωτερικό, μια και το μόσχευμα το οποίο του τοποθετήθηκε υποχώρησε, αρνείται να μεταβεί στο εξωτερικό με όρους παρόμοιους με την προηγούμενη φορά.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.