|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 557
24 Φεβρουαρίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στές]
ΙΝΤΕRPARTEMENTAL CONCERN "URALMETROM",
Εφεσείοντες-Ενάγοντες,
ν.
BESUNO LTD,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11524)
Αποφάσεις και διατάγματα ― Προσωρινό διάταγμα που εκδόθηκε μετά από μονομερή αίτηση στην οποία η ένορκη δήλωση δεν αποκάλυπτε την ύπαρξη όρου για παραπομπή σε διαιτησία ― Ακυρώθηκε κατόπιν ένστασης των εναγομένων για μη αποκάλυψη ουσιώδους γεγονότος ― Το γεγονός ότι η παράλειψη τέτοιας αποκάλυψης δεν ήταν κακόπιστη είναι άνευ σημασίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ακύρωσε προσωρινό διάταγμα το οποίο είχε εκδοθεί μετά από μονομερή αίτηση των εφεσειόντων-εναγόντων αφού αποδέχθηκε την εισήγηση των εφεσιβλήτων-εναγομένων ότι οι εφεσείοντες παρέλειψαν να αποκαλύψουν την ύπαρξη όρου σε γραπτή συμφωνία εγγύησης για παραπομπή της όποιας διαφοράς προκύψει από αυτή σε διαιτησία στο Δικαστήριο Διεθνούς Εμπορικής Διαιτησίας του Εμπορικού Επιμελητηρίου και Βιομηχανίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση. Ο δικηγόρος τους υποστήριξε πως δεν απέκρυψε αυτό το στοιχείο από το Δικαστήριο. Στην ένορκη δήλωση, είπε, υιοθετείται η έκθεση απαίτησης των εφεσειόντων, στην οποία γίνεται ρητή αναφορά στον όρο για παραπομπή σε διατησία, ενώ επισυνάπτεται και η επίδικη σύμβαση η οποία περιέχει τον επίδικο όρο. Ο δικηγόρος υποστήριξε επίσης πως η συμπληρωματική ένορκη δήλωση που κατατέθηκε εκ μέρους των εφεσειόντων όπου γίνεται πλήρης αναφορά στον όρο για διαιτησία, δεν λήφθηκε υπόψη από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Αποφασίστηκε ότι:
Οι εφεσείοντες είχαν καθήκον να αναφερθούν ρητά στην ένορκη δήλωση στην ύπαρξη του όρου για διαιτησία ή να παραπέμψουν ειδικά στον όρο στην επισυνημμένη στην ένορκη δήλωση σύμβαση και μάλιστα να επεξηγήσουν γιατί δεν έγιναν διαβήματα για την υλοποίηση της διαιτησίας. Το γεγονός ότι η απόκρυψη δεν ήταν κακόπιστη δεν βοηθά τους εφεσείοντες. Η συμπληρωματκή ένορκη δήλωση κατατέθηκε μετά την έκδοση του πιο πάνω διατάγματος στην μονομερή αίτηση των εφεσειόντων, και είναι αυτή η απόφαση που αποτέλεσε το αντικείμενο της συζήτησης, μετά την ένσταση των εφεσιβλήτων, που ορθά έγινε αποδεκτή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Demstar v. Zim Israel Navigation (1996) 1 C.L.R. 597,
Νίνος Μιχαηλίδης Λτδ ν. Δρουσιώτη κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 877,
Caspi Shipping Ltd κ.ά. ν. Του Πλοίου Saphire Seas (1996) 1(B) Α.Α.Δ. 868,
Pan Ocean Shipping Co. Ltd v. Του Πλοίου Blue Sky (2000) 1 Α.Α.Δ. 139.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 20/11/02 (Αρ. Αγωγής 3447/02) με την οποία αποδέκτηκε την ένσταση των εναγομένων και ακύρωσε το ενδιάμεσο διάταγμα το οποίο εξασφάλισαν οι ενάγοντες στις 12/4/02 μετά από μονομερή αίτησή τους και με το οποίο οι εναγόμενοι εμποδίζονταν να αποξενώσουν ή επιβαρύνουν 200 μετοχές σε εταιρεία, που είναι εγγεγραμμένες στο όνομα τους. Το ενδιάμεσο διάταγμα εκδόθηκε σε αγωγή των εφεσειόντων εναντίον των εναγομένων για ποσό ΔΟΛ.ΗΠΑ1.194.376,03 οφειλόμενο, κατά τους ισχυρισμούς των εφεσειόντων, δυνάμει γραπτής συμφωνίας εγγύησης ημερομηνίας 6.12.98.
Ν. Κανιάς, για τους Εφεσείοντες.
Σ. Πίττας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Oι εφεσείοντες/ενάγοντες, εταιρεία εδρεύουσα στη Ρωσία, εξασφάλισε στις 12.4.02 από Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, μετά από μονομερή αίτηση, ενδιάμεσο διάταγμα απευθυνόμενο στους εφεσίβλητους/εναγόμενους με το οποίο εμποδίζονταν να αποξενώσουν ή επιβαρύνουν 200 μετοχές σε εταιρεία, που είναι εγγεγραμμένες στο όνομα τους. Το ενδιάμεσο διάταγμα εκδόθηκε σε αγωγή των εφεσειόντων εναντίον των εναγομένων για ποσό ΔΟΛ.ΗΠΑ1.194.376,03 οφειλόμενο, κατά τους ισχυρισμούς των εφεσειόντων, δυνάμει γραπτής συμφωνίας εγγύησης ημερομηνίας 6.12.98.
Οι εφεσίβλητοι έφεραν ένσταση στη συνέχιση της ισχύος του διατάγματος και ζήτησαν από το Δικαστήριο να το ακυρώσει για διάφορους λόγους, που δεν χρειάζεται να μας απασχολήσουν όλοι. Μεταξύ όμως αυτών οι εφεσίβλητοι εισηγήθηκαν πως οι εφεσείοντες παρέλειψαν να θέσουν ενώπιον του Δικαστηρίου, κατά τη διαδικασία εξέτασης της μονομερούς τους αίτησης, ουσιώδες στοιχείο που, αν αποκαλυπτόταν, ενδεχομένως θα επηρέαζε την απόφαση του Δικαστηρίου. Τούτο αφορά στην ύπαρξη όρου στην επίμαχη σύμβαση για παραπομπή της όποιας διαφοράς προκύψει απ΄αυτή σε διαιτησία στο Δικαστήριο Διεθνούς Εμπορικής Διαιτησίας του Εμπορικού Επιμελητηρίου και Βιομηχανίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Η πιο πάνω ένσταση είχε ως βάση τη νομολογία μας, όπως αυτή έχει καθιεωρωθεί σε αριθμό αποφάσεων, ενδεικτικά παραπέμπουμε στις: Demstar v. Zim Israel Navigation (1996) 1 C.L.R. 597 και Νίνος Μιχαηλίδης Λτδ ν. Κυριάκου Δρουσιώτη κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 877. Οι ίδιες αρχές της νομολογίας επαναλαμβάνονται και στις Caspi Shipping Ltd κ.ά. ν. Του Πλοίου Saphire Seas (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 868 και Pan Ocean Shipping Co. Ltd v. Tου Πλοίου Blue Sky (2000) 1 Α.Α.Δ. 139. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εφαρμόζοντας τη νομολογία αποδέκτηκε την ένσταση των εφεσιβλήτων και ακύρωσε το προσωρινό διάταγμα που εξέδωσε.
Οι εφεσείοντες επιδιώκουν την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης. Ο δικηγόρος τους δέχεται την αρχή της νομολογίας, ότι δηλαδή η ύπαρξη όρου σε σύμβαση για παραπομπή σε διαιτησία των διαφορών που προκύπτουν από αυτή, είναι ουσιαστικό στοιχείο το οποίο πρέπει να αναφέρεται σε αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος, γιατί η ύπαρξη αυτού του όρου ενδεχομένως να επηρεάσει το Δικαστήριο στην απόφαση του, εφόσον θα προκύψει στην υπόθεση θέμα κατά πόσο το Δικαστήριο, εφαρμόζοντας τον όρο, θα αναστείλει την ενώπιον του διαδικασία επί της ουσίας της αγωγής. Εισηγείται όμως πως δεν απέκρυψε το στοιχείο τούτο από το Δικαστήριο. Στην ένορκη δήλωση, είπε, υιοθετείται η έκθεση απαίτησης των εφεσειόντων, στην οποία γίνεται ρητή αναφορά στον όρο για παραπομπή σε διαιτησία, ενώ επισυνάπτεται και η επίδικη σύμβαση στην οποία φαίνεται ο επίδικος όρος. Ο δικηγόρος των εφεσειόντων εισηγήθηκε επίσης πως το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του τη συμπληρωματική ένορκη δήλωση που κατατέθηκε εκ μέρους των εφεσειόντων και στην οποία γίνεται πλήρης αναφορά στον όρο για διαιτησία για τον οποίο και εκφράζονται οι απόψεις τους.
Κρίνουμε πως η πρωτόδικη απόφαση, επί του σημείου που ηγέρθη, είναι απόλυτα ορθή ως συνάδουσα με τη νομολογία, όπως εκφράστηκε στις αποφάσεις που παραθέτουμε πιο πάνω. Στην υπόθεση Μιχαηλίδης, στην οποία όπως είπαμε ήδη επαναλαμβάνονται οι αρχές της νομολογίας, επισημάνθηκε πως η υιοθέτηση ενόρκως του περιεχομένου της αίτησης ή δικογραφήματος δεν τα καθιστά μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου. Η δε εισήγηση του δικηγόρου των εφεσειόντων πως δεν υπήρξε κακοπιστία εκ μέρους τους δεν βοηθά. Το καθήκον τους ήταν να αναφερθούν ρητά στην ένορκη δήλωση στην ύπαρξη του όρου για διαιτησία ή να παραπέμψουν ειδικά στον όρο στην επισυνημμένη στην ένορκη δήλωση σύμβαση. Και μάλιστα να εξηγήσουν γιατί δεν έγιναν διαβήματα για την υλοποίηση της διαιτησίας, στοιχείο που οπωσδήποτε θα λαμβανόταν υπόψη στην κρίση του Δικαστηρίου κατά πόσο θα εξέδιδε το ενδιάμεσο διάταγμα. Η συμπληρωματική ένορκη δήλωση κατατέθηκε μετά την έκδοση του πιο πάνω διατάγματος στην μονομερή αίτηση των εφεσειόντων, και είναι αυτή η απόφαση που αποτέλεσε το αντικείμενο της συζήτησης, μετά την ένσταση των εφεσιβλήτων, που ορθά έγινε αποδεκτή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.