|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1001
8 Ιουλίου, 2003
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
(Αρ. Αγωγής 5222/97)
ΣΙΜΟΣ ΑΓΓΕΛΗ,
Εφεσείων -Εναγόμενος 2,
ν.
ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας,
ΣΩΖΟΥ ΠΑΠΑΣΩΖΟΜΕΝΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου 1,
(Αρ. Αγωγής 5223/97)
ΣΙΜΟΣ ΑΓΓΕΛΗ,
Εφεσείων-Εναγόμενος 2,
ν.
AMOR LOMPOT,
Eφεσίβλητης-Ενάγουσας,
ΣΩΖΟΥ ΠΑΠΑΣΩΖΟΜΕΝΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου 1.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11238)
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Επιμερισμός ευθύνης — Εκτροπή πορείας — Απώλεια ελέγχου οχήματος του εφεσείοντος σε λεωφόρο, λόγω υπερβολικής ταχύτητας και σύγκρουσή του με εξ αντιθέτου επερχόμενο όχημα — Πριν τη σύγκρουση είχε εισέλθει στη λεωφόρο από αριστερή πάροδο άλλο όχημα — Εφεσείων κρίθηκε αποκλειστικά υπεύθυνος για την πρόκληση του ατυχήματος.
Σε αγωγές που κινήθηκαν από τις εφεσίβλητες-ενάγουσες οι οποίες συνεκδικάστηκαν, το πρωτόδικο Δικαστήριο επέρριψε αποκλειστική ευθύνη για το επίδικο δυστύχημα στον εφεσείοντα-εναγόμενο 2 αφού σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου, τα οποία βασίστηκαν κυρίως στη μαρτυρία ενός ανεξάρτητου αυτόπτη μάρτυρα, ο εφεσίβλητος-εναγόμενος 1 εισήλθε με το αυτοκίνητο υπ' αρ. εγγραφής ΕΑ919 στην Λεωφόρο Αμαθούντος στην Λεμεσό από πάροδο τη στιγμή που το αυτοκίνητο υπ' αρ. εγγραφής UW990 που οδηγούσε ο εφεσείων-εναγόμενος 2, το οποίο εκινείτο στη Λεωφόρο Αμαθούντος, δεν ήταν ορατό. Ακολούθως το UW990 το οποίο εκινείτο με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην ίδια λωρίδα με το ΕΑ919, το οποίο είχε ήδη ευθυγραμμιστεί μέσα στη λεωφόρο, προσπέρασε από αριστερά το ΕΑ919 βγαίνοντας στο κράσπεδο του δρόμου και επανήλθε διαγώνια στην άσφαλτο και επέπεσε επί του υπ' αρ. εγγραφής XJ602 το οποίο οδηγείτο στην αντίθετη κατεύθυνση από τη μια εφεσίβλητη-ενάγουσα και είχε επιβάτιδα την άλλη εφεσίβλητη-ενάγουσα.
Κατ' έφεση αμφισβητήθηκε η ορθότητα της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου όσον αφορά την ευθύνη.
Αποφασίστηκε ότι:
Η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως την αποκλειστική ευθύνη για το ατύχημα την έφερε ο εφεσείων ήταν ορθή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που δόθηκε στις 24/10/01 (Αρ. Αγωγών 5222/97 & 5223/97) με την οποία κρίθηκε ότι την αποκλειστική ευθύνη για το τροχαίο ατύχημα στη λεωφόρο Αμαθούντος στη Γερμασόγεια έφερε ο ίδιος.
Χρ. Ερωτοκρίτου, για τον Εφεσείοντα.
Μ. Χαρτσιώτης, για τον Εφεσίβλητο 1.
Μ. Ηλία για Π. Αναστασιάδη, για την Εφεσίβλητη 2.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Το αυτοκίνητο με αρ. εγγραφής UW 990 που οδηγούσε ο εφεσείων στη λεωφόρο Αμαθούντας στην περιοχή Γερμασόγειας, παρεξέκλινε αριστερά, κάλυψε κάποια απόσταση στο κράσπεδο όπου άφησε ίχνη πλάγιας ολίσθησης, επανήλθε διαγώνια στην άσφαλτο και επέπεσε πρώτα στο αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής ΧJ 602 και, στη συνέχεια, στο αυτοκίνητο ΖDAM 620 που βρίσκονταν στην απέναντι πλευρά. Η οδηγός του ΧJ 602 και η επιβάτις της, με ξεχωριστές αγωγές που συνεκδικάστηκαν, αξίωσαν αποζημιώσεις από τον εφεσείοντα και από τον οδηγό του αυτοκινήτου ΕΑ 919 το οποίο πριν τη σύγκρουση είχε εισέλθει στη λεωφόρο Αμαθούντας από την πάροδο Αρσινόης. Το ύψος των αποζημιώσεων συμφωνήθηκε, ζήτημα ευθύνης της ίδιας της ενάγουσας και βεβαίως της επιβάτιδός της δεν ετίθετο και η αντιδικία περιορίστηκε σε ό,τι αφορούσε στην ευθύνη των άλλων δυο οδηγών. Επέρριπταν ευθύνη ο ένας στον άλλο και διεκδίκησαν εκατέρωθεν συνεισφορά/αποζημίωση για όποιο ποσό θα επιδικαζόταν σε βάρος τους.
Ήταν η κεντρική θέση του εφεσείοντα, στις γραπτές προτάσεις του, πως ο οδηγός του ΕΑ 919 εξήλθε ακαίρως από την πάροδο Αρσινόης αποκόπτοντάς του την πορεία στην αριστερή πλευρά της λεωφόρου Αμαθούντας. Και του οδηγού του ΕΑ 919, πως δεν φαινόταν καν αυτοκίνητο από τα αριστερά του όταν εισήλθε στον κύριο δρόμο. Είχε συμπληρώσει αυτή την πορεία και ήδη είχε ευθυγραμμιστεί και εκινείτο στην αριστερά πλευρά της λεωφόρου Αμαθούντας όταν αντιλήφθηκε το αυτοκίνητο το εφεσείοντα να τον προσπερνά από αριστερά και να καταλήγει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας.
Η ίδια η οδηγός του ΧJ 602 δεν είδε πριν το δυστύχημα το αυτοκίνητο ΕΑ 919. Όπως κατέθεσε, ενώ οδηγούσε κανονικά στην πλευρά της στη λεωφόρο Αμαθούντας, είδε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα να κινείται με πολύ μεγάλη ταχύτητα στο κράσπεδο της άλλης πλευράς κάτω από συνθήκες που έδειχναν πως βρισκόταν εκτός ελέγχου. Στη συνέχεια, αυτό το αυτοκίνητο, κινούμενο πλαγίως κατευθύνθηκε προς το μέρος της και οι επιλογές της ήταν περιορισμένες. Δεν μπορούσε να κινηθεί προς τα αριστερά γιατί υπήρχαν σταθμευμένα αυτοκίνητα και χρησιμοποίησε τα φρένα της. Χωρίς όμως να αποφευχθεί το δυστύχημα.
Ο οδηγός του ΕΑ 919 κατέθεσε γενικά στις γραμμές των ισχυρισμών του αλλά δεν προτιθέμεθα να υπεισέλθουμε στις λεπτομέρειες της μαρτυρίας του. Το πρωτόδικο δικαστήριο επισήμανε αδυναμίες στη μαρτυρία του σε σχέση με ορισμένα σημεία και ουσιαστικά την απέρριψε. Για να δεχτεί όμως ως καθόλα αξιόπιστη τη μαρτυρία του Σ. Περικλέους που είχε καλέσει ο ίδιος, δηλαδή ο οδηγός του ΕΑ 919.
Ο Σ. Περικλέους ήταν άγνωστος στους διαδίκους. Βρισκόταν πεζός στο κράσπεδο της λεωφόρου Αμαθούντας για να τη διασταυρώσει προς την απέναντί του πάροδο Αρσινόης. Ανέμενε γιατί είδε το αυτοκίνητο ΕΑ 919 να εισέρχεται από την Αρσινόης στη Λεωφόρο. Όταν αυτό πέρασε από μπροστά του και αφού ευθυγραμμίστηκε προχωρώντας πλέον στην αριστερή πλευρά της λεωφόρου, άρχισε να διασταυρώνει. Πριν το τέλος της προσπάθειάς του, όπως το πρωτόδικο δικαστήριο συνόψισε τη μαρτυρία του, άκουσε από μακριά τη σειρήνα αυτοκινήτου. Κοίταξε προς την κατεύθυνση του ήχου και είδε ένα αυτοκίνητο, επρόκειτο για το αυτοκίνητο του εφεσείοντα, να πλησιάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. ΄Ετρεξε, βγήκε από τη λεωφόρο και είδε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα να κινείται στο κράσπεδο της λεωφόρου, να προσπερνά από αριστερά το ΕΑ 919, να εκσφενδονίζεται μέσα στο δρόμο και να επιπίπτει στο αυτοκίνητο ΧJ 602.
O εφεσείων δεν κατέθεσε ούτε κλητεύθηκε μάρτυρας εκ μέρους του και το πρωτόδικο δικαστήριο κατέγραψε τις σκέψεις του αναφορικά με τις επιπτώσεις από την ανυπαρξία, εκ της πλευράς του, εξήγησης για την πορεία του αυτοκινήτου του. Επειδή δε προσδιόρισε τα ενδεχόμενα κάτω από τα οποία θα νοείτο ευθύνη όχι του εφεσείοντα αλλά του οδηγού του ΕΑ 919 και, περαιτέρω, επειδή εκτίμησε πως, για λόγους που εξήγησε, ακόμα και απόρριψη της μαρτυρίας του Σ. Περικλέους δεν θα οδηγούσε σε οτιδήποτε το θετικό για την υπόθεση του εφεσείοντα, προωθήθηκαν λόγοι έφεσης με την αντίληψη ότι το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε στη βάση δικών του υπολογισμών και εικασιών.
Εν τέλει, όμως, δεν συνιστούσαν αυτές οι σκέψεις την αιτιολογική βάση της απόφασης του πρωτόδικου δικαστηρίου πως την αποκλειστική ευθύνη την έφερε ο εφεσείων. Το πρωτόδικο δικαστήριο, όπως σημειώσαμε, αποδέχτηκε ως αληθή τη μαρτυρία του Σ. Περικλέους και, όπως το έθεσε ρητά, "η μαρτυρία του Σ. Περικλέους αποβαίνει καθοριστική στην έκβαση της υπόθεσης". Δεν έχουν υπόβαθρο, λοιπόν, τα πιο πάνω περί υπολογισμών και εικασιών και, βεβαίως, εμείς θα αποφύγουμε να επεκταθούμε.
Λόγοι έφεσης σε σχέση με την αξιολόγηση της μαρτυρίας του Σ. Περικλέους δεν έχουν διατυπωθεί. Αντίθετα, το βασικό όπως το αντιλαμβανόμαστε, εννοείται πέρα από τα πιο πάνω, επιχείρημα του εφεσείοντα διέρχεται ακριβώς μέσα από αυτή τη μαρτυρία. Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε πως από το σύνολο της μαρτυρίας προέκυπτε πως τη στιγμή της εισόδου του ΕΑ 919 στη λεωφόρο, δεν ήταν ορατό το αυτοκίνητο του εφεσείοντα. Σχετική συναφώς ήταν η ορατότητα από τη διασταύρωση προς την κατεύθυνσή του η οποία, σύμφωνα με τον αστυνομικό που διερεύνησε το ατύχημα ήταν 200 - 250 μέτρα. Και, βεβαίως, η μαρτυρία του Σ. Περικλέους. Επειδή δε σε κάποιο σημείο της μαρτυρίας του ο Σ. Περικλέους, ενώ προηγουμένως κατέθεσε πως για πρώτη φορά είδε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα ενώ ήδη ο ίδιος διασταύρωνε τη λεωφόρο, ανέφερε πως το είχε δεί αμέσως πριν να αρχίσει να διασταυρώνει, υποστηρίχτηκε πως η διαπίστωση του πρωτόδικου δικαστηρίου πως το αυτοκίνητο του εφεσείοντα δεν ήταν ορατό κατά την είσοδο του ΕΑ 919, ήταν λανθασμένη. Το ορθό ήταν, ακριβώς ενόψει της μαρτυρίας του Σ. Περικλέους στην ολότητά της, πως τα δυο αυτοκίνητα ήταν αμοιβαίως ορατά κατά τον κρίσιμο χρόνο. Οπότε, όπως ο Σ. Περικλέους ανέφερε στη γραπτή του κατάθεση στην αστυνομία, το συμπέρασμα ήταν πως το ΕΑ 919 του απέκοψε την πορεία. Πράγμα που και το ίδιο το πρωτόδικο δικαστήριο αναγνώρισε όταν σε σημείο της απόφασής του διαπίστωσε πως, όπως το θέτει ο Εφεσείων στο περίγραμμα της αγόρευσής του, "με την είσοδο του οχήματος του εφεσίβλητου από την πάροδο δημιουργήθηκε εμπόδιο στην πορεία του οχήματος του εφεσείοντα".
Δεν είναι ακριβές όμως πως το πρωτόδικο δικαστήριο διαπίστωσε ότι ήταν με την είσοδο του ΕΑ 919 στη λεωφόρο που δημιουργήθηκε εμπόδιο. Ήταν με την "παρουσία" του στη λεωφόρο, αφού αναμφιβόλως ήταν με μεγαλύτερη ταχύτητα που εκινείτο το αυτοκίνητο του εφεσείοντα. Με τη σαφή εξήγηση, ορθή όπως κρίνουμε, πως εκείνο που θα έκρινε την ευθύνη για το ατύχημα ήταν "ο χρόνος κίνησης των δυο αυτοκινήτων, το ένα συγκριτικά προς το άλλο". Όπως ακριβώς εξήγησε και ο Σ. Περικλέους όταν αντεξετάστηκε σε σχέση με το περιεχόμενο της γραπτής του κατάθεσης προς την αστυνομία. Το αυτοκίνητο ΕΑ 919 ευθυγραμμίστηκε στην αριστερή πλευρά, η δεξιά πλευρά ήταν κατειλημμένη από το ΧJ 602 και άλλα σταθμευμένα αυτοκίνητα και, επομένως, δεν υπήρχε χώρος για το αυτοκίνητο του εφεσείοντα που πλησίαζε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Εξ ου και η κίνησή του προς το αριστερό κράσπεδο. Δεν εντοπίζουμε, λοιπόν, καμιά μαρτυρία ούτε και κρίση που να εμφανίζει το αυτοκίνητο ΕΑ 919 να ανακόπτει τη πορεία του αυτοκινήτου το εφεσείοντα κατά το χρόνο της εισόδου του στη λεωφόρο. Αλλά ούτε τα άλλα, τα αφορώντα στην ορατότητα, βοηθούν τον εφεσείοντα. Και υπό το δεδομένο ότι ο Σ. Περικλέους είδε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα αμέσως πριν αρχίσει ο ίδιος να διασταυρώνει πρέπει να συνυπολογιστούν τα ακόλουθα: Ο Σ. Περικλέους κατέθεσε πως εκείνη τη στιγμή το αυτοκίνητο του εφεσείοντα ήταν πολύ μακριά, τόσο που έδωσε στον ίδιο την αίσθηση πως μπορούσε να διασταυρώσει με ασφάλεια. Το σημαντικότερο, αναζητούμε τους συσχετισμούς κατά το χρόνο της εισόδου του ΕΑ 919 και όχι του Σ. Περικλέους στη λεωφόρο. Και το ΕΑ 919 είχε εισέλθει, είχε διασταυρώσει και είχε ευθυγραμμιστεί στην αριστερή πλευρά πριν αρχίσει να διασταυρώνει ο Σ. Περικλέους. Συνεπώς, δεν πάσχει σε καμιά περίπτωση το τελικό συμπέρασμα πως το ΕΑ 919 δεν δημιούργησε κίνδυνο με την είσοδό του και πως αυτή ήταν άκαιρη και ανασφαλής.
Ο εφεσείων συζήτησε ένα ακόμα θέμα. Το πρωτόδικο δικαστήριο σημείωσε σε κάποιο στάδιο πως "η πραγματική μαρτυρία δεν καταδεικνύει το σημείο από το οποίο το αυτοκίνητο του εναγομένου 2 εξήλθε της ασφάλτου". Αδυνατούμε να δούμε ποια σημασία θα μπορούσε να έχει αυτή η λεπτομέρεια αλλά δεν έχουμε και πεισθεί πώς υπήρξε λάθος. Τα ίχνη του αυτοκινήτου του εφεσείοντα στο κράσπεδο και η συναφής μαρτυρία του αστυφύλακα την οποία επικαλέστηκε ο εφεσείων, δείχνουν όχι το σημείο εισόδου αλλά το σημείο εξόδου του αυτοκινήτου από το κράσπεδο και, πράγματι, άλλη πραγματική μαρτυρία δεν υπήρχε.
Η κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου πως την αποκλειστική ευθύνη την είχε ο εφεσείων είναι ορθή και η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.