CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2000) 1 ΑΑΔ 606

Πικής, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει

Χατζηχαμπής, Δ.: Στις 7.2.1998 οι εφεσείοντες, ως ενάγοντες, στα πλαίσια αγωγής τους για αποζημιώσεις λόγω παράβασης συμφωνίας, υπέβαλαν μονομερή αίτηση για έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος με το οποίο να απαγορεύετο στους εφεσίβλητους, ως εναγόμενους, να πωλήσουν, υποθηκεύσουν, ή άλλως πως αποξενώσουν συγκεκριμένη ακίνητη περιουσία τους. Η αίτηση εγκρίθηκε την ίδια μέρα. Εφ΄όσον ακολούθως οι εφεσίβλητοι έφεραν ένσταση στη συνέχιση του διατάγματος, το πράγμα οδηγήθηκε σε ακρόαση. Με την εφεσιβαλλόμενη απόφαση του το δικαστήριο ακύρωσε το διάταγμα. Ας σημειωθεί ότι η ακρόαση περιορίσθηκε στις ένορκες δηλώσεις και τα συνοδευτικά τεκμήρια που είχαν καταχωρηθεί και δεν υπήρξε περαιτέρω μαρτυρία ή αντεξέταση.

Ο ευπαίδευτος Πρόεδρος αναφέρθη στις προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 όπως και στις παραμέτρους που διέπουν ευρύτερα τη δυνατότητα του δικαστηρίου να ακυρώσει διάταγμα εκδοθέν επί μονομερούς αίτησης, τις οποίες και ανέλυσε στα πλαίσια της νομολογίας. Η κατάληξη του ήταν ότι, όπως και οι ίδιοι οι εφεσίβλητοι εδέχοντο, υπήρχε σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση, ώστε να ικανοποιείτο η πρώτη προϋπόθεση του άρθρου 32, αλλά ότι δεν ικανοποιείτο το δεύτερο κριτήριο της ορατής πιθανότητας επιτυχίας "δεδομένου ότι τα όσα καταλογίζονται εναντίον των εναγομένων, ως επιφέροντα την καταστρατήγηση της μεταξύ τους συμφωνίας και επιφέροντα ζημιές στους ενάγοντες, δηλαδή η αποχώρηση του κ. Καμπανελλά από τη Συρία, απαντώνται με επάρκεια στην ένσταση και δίδονται πλήρεις εξηγήσεις με σχετικά τεκμήρια". Το ίδιο ίσχυε για τους υπόλοιπους ισχυρισμούς που αφορούσαν τη μη παράδοση ή την παράδοση ελαττωματικών μηχανημάτων. Ο ευπαίδευτος Πρόεδρος θεώρησε επίσης ότι δεν ικανοποιείτο η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32 ότι αν δεν εκδοθεί το διάταγμα θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο. Οι εφεσείοντες, είπε, δεν είχαν παρουσιάσει οποιαδήποτε εκτίμηση ειδικού για την αξία της ακίνητης περιουσίας των εφεσιβλήτων παρά μόνο περιορίσθησαν στον ισχυρισμό του δεύτερου εφεσείοντα στην ένορκη δήλωση του ότι η περιουσία είχε αξία £600.000, ενώ εβαρύνετο με υποθήκη αξίας £465.000 ώστε να μην απέμενε περιουσία επαρκούς αξίας προς ικανοποίηση της απαίτησης των εφεσειόντων. Ενώ οι εφεσίβλητοι παρουσίασαν εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων που έδειχναν ότι η περιουσία τους είχε αξία £1.270.000 που, αφαιρουμένων των υποθηκών αξίας £465.000, άφηνε περιουσία επαρκούς αξίας προς ικανοποίηση της απαίτησης. Ο ευπαίδευτος Πρόεδρος έκρινε επίσης ότι δεν υπήρχε οποιοδήποτε στοιχείο που να συγκεκριμενοποιεί το γενικό ισχυρισμό στην ένορκη δήλωση του δεύτερου εφεσείοντα ότι οι εφεσίβλητοι προτίθεντο άμεσα να πωλήσουν ή άλλως αποξενώσουν την περιουσία τους ώστε ενδεχόμενη απόφαση να παρέμενε ανικανοποίητη.

Επιλαμβανόμεθα άμεσα του λόγου έφεσης που αφορά την τελευταία αυτή πτυχή της απόφασης καθ΄όσον είναι τόσο θεμελιακή όσο και σημαντική. Οι εφεσείοντες στη σχετική αιτιολογία του λόγου έφεσης λέγουν ότι το αντικείμενο της προηγούμενης αγωγής δεν ήταν το ίδιο με εκείνο της προκειμένης αλλά αφορούσε άλλη απαίτηση, ούτε υπήρχε μαρτυρία που να αποδεικνύει ότι η ενάγουσα εταιρεία σε εκείνη την αγωγή ανήκε στο δεύτερο εφεσείοντα. Και περαιτέρω, ότι η ύπαρξη της αγωγής εκείνης και του εκδοθέντος σε αυτή διατάγματος δεν συνιστούσαν στοιχεία που θα μπορούσαν να επηρέαζαν τη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου κατά την εξέταση της ex parte αίτησης ούτε υπάρχει μαρτυρία που να καταδεικνύει κακοπιστία των εφεσειόντων στη μη αποκάλυψη τους.

Οι παράμετροι και οι διαστάσεις της υποχρέωσης αποκάλυψης σε μονομερείς αιτήσεις αναπτύχθησαν από τον Πική, Π., δίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας στην Demstar Limited v. Zim Israel Navigation Co. Ltd, Αίτηση για Αναθεώρηση στην Αγωγή Ναυτοδικείου αρ. 157/90, 30.5.1996, στις σελίδες 3-4:

Ο Πικής, Π., παρατήρησε περαιτέρω στην υπόθεση RESOLA (CYPRUS) LTD v. Χρήστου, Πολιτική Έφεση 9610, 31.3.1998, στη σ. 4:

Αν και η κατάληξη μου αυτή δεν καθιστά αναγκαίο να εξετάσουμε τις υπόλοιπες πτυχές της απόφασης, θεωρούμε πρόσφορο να ασχοληθούμε και με τον έκτο λόγο έφεσης που αφορά την καθυστέρηση στην καταχώριση της αίτησης αφού θεωρούμε το θέμα καθαρό. Η σημασία της καθυστέρησης ήταν θεμελιακή για τον ευπαίδευτο Πρόεδρο και παραμένει έτσι και εδώ. Εφ΄όσον το βασικό παράπονο των εφεσειόντων ήταν ότι οι εφεσίβλητοι είχαν παραβεί τη συμφωνία με τη διακοπή της παροχής των υπηρεσιών και γνώσεων του κ. Καμπανελλά στο εργοστάσιο στη Συρία με αποτέλεσμα αυτό να καταστεί αδρανές από τις 14.10.1997, η καθυστέρηση καταχώρισης της αγωγής και της αίτησης αφέθη τόσο ανεξήγητη όσο κατέστη και σημαντική επί του κατά πόσο υπήρχε οτιδήποτε το κατεπείγον που να δικαιολογούσε την έκδοση διατάγματος ex parte. Το άρθρο 9(1) του Κεφαλαίου 6 έχει εφαρμογή εξαιρετικώς και μόνο προκειμένου περί επειγουσών ή άλλων ειδικών περιστάσεων που να δικαιολογούν την έκδοση του διατάγματος ex parte. Όπως παρετηρήθη από τον Πική, Π., στην υπόθεση RESOLA, ανωτέρω, στη σ. 7:

Η προσέγγιση του ευπαίδευτου Προέδρου στο θέμα ήταν καθ΄όλα ορθή. Τοσούτο μάλιστα αφού, με τα όσα έθεσαν με την ένορκη δήλωση τους οι εφεσίβλητοι ενώπιον του δικαστηρίου, διαπιστώνετο έτι περαιτέρω η παντελής έλλειψη λόγου για την καθυστέρηση. Η επί του θέματος προσέγγιση του δικαστηρίου σε αίτηση ex parte για έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος δεν διαφοροποιείται ως εκ του ότι το αιτούμενο διάταγμα αφορά ακίνητη περιουσία στα πλαίσια του άρθρου 5(1)(2) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, στο οποίο αναφέρονται οι εφεσείοντες, είτε τούτο συνδέεται προς το άρθρο 32 είτε όχι. Η όλη δικαιοδοτική δυνατότητα έκδοσης ex parte διατάγματος βασίζεται πάντοτε στο άρθρο 9(1) ως εξαιρετικό μέρος προς το οποίο ο παράγων του χρόνου είναι ως εκ των πραγμάτων άμεση συνάρτηση αφού ανάγεται στο θεμελιακό ερώτημα του κατεπείγοντος του πράγματος, όπως ορθά θεώρησε ο ευπαίδευτος Πρόεδρος. Αλλά ούτε και ως προς το κατεπείγον σε σχέση με ενδεχόμενη πώληση της περιουσίας των εφεσιβλήτων, στο οποίο επικεντρώνονται οι εφεσίβλητοι δεν καταδεικνύεται λανθασμένη προσέγγιση (και αν ακόμα μπορούσε να εξετάζετο το θέμα αυτό, δοθέντος ότι ο έκτος λόγος έφεσης προσβάλλει ως λανθασμένη μόνο τη διαπίστωση του δικαστηρίου ως προς το διαρρεύσαν διάστημα των 14 μηνών για την καταχώριση της αγωγής και της αίτησης). Επ΄αυτού, όπως διαπίστωσε ο ευπαίδευτος Πρόεδρος (και το εύρημα αυτό δεν προσβάλλεται με οποιοδήποτε λόγο έφεσης), ο γενικός ισχυρισμός των εφεσειόντων, ότι οι εφεσίβλητοι προτίθεντο να πωλήσουν ή άλλως αποξενώσουν την περιουσία τους ώστε ενδεχόμενη απόφαση να παρέμενε ανικανοποίητη και ότι ο κίνδυνος αυτός ήταν άμεσος, δεν συγκεκριμενοποιήθηκε και δεν ήταν επαρκής, δοθέντων μάλιστα των όσων οι εφεσίβλητοι έθεσαν με την ένορκη δήλωση τους.