|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 2194
29 Δεκεμβρίου, 1999
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΤΕΛΗ ΒΟΓΑΖΙΑΝΟΥ, ΔΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΔΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI/ PROHIBITION,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡ. 17/5/96 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 6267/92 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΠΟΥ
ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΤΕΛΗ ΒΟΓΑΖΙΑΝΟΥ.
(Αίτηση Aρ. 150/99)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari και Prohibition — Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari για ακύρωση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου, με την οποία ο αιτητής διετάχθη να εκκενώσει και παραδώσει ελεύθερη κατοχή κρατικού κτήματος και Prohibition για αναστολή της εν λόγω απόφασης — Ισχυρισμός ότι η εν λόγω απόφαση εκδόθηκε με δόλια παραπλάνηση του Δικαστηρίου — Δεν στοιχειοθετήθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για παροχή της αιτούμενης άδειας.
Δόλια παραπλάνηση Δικαστηρίου — Με ποίον τρόπο μπορεί να στοιχειοθετηθεί.
Με απόφαση του ημερ. 17.5.1996 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε απόφαση κατά του αιτητού για εκκένωση και παράδοση κρατικού κτήματος το οποίο κατείχε παράνομα, μέσα στο οποίο υπήρχε κτισμένη εξοχική κατοικία, αποζημιώσεις για παράνομη επέμβαση και ενδιάμεσα κέρδη.
Ο αιτητής εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση και η έφεση του απερρίφθη ομόφωνα.
Ο αιτητής ζήτησε άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων με σκοπό την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης με τον ισχυρισμό ότι ο μοναδικός μάρτυρας του ενάγοντος απέκρυψε δόλια από το Δικαστήριο γεγονότα που ήταν γνωστά σ' αυτόν. Τα γεγονότα αυτά ήσαν, κατά τον αιτητή ότι ο μάρτυρας του ενάγοντος δόλια απέκρυψε ότι το επίδικο ακίνητο υπενοικιάσθη με ενοικιαστήριο συμβόλαιο ημερ. 31.12.1969 μεταξύ J. W. Williamson και Λ. Νικολάου για περίοδο πέντε χρόνων.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η δόλια παραπλάνηση δικαστηρίου στην έκδοση της απόφασης συνιστά ένα από τους λόγους για τους οποίους το πρόσωπο που υφίσταται τις συνέπειες δύναται να ζητήσει ακύρωση της με το ένδικο μέσο του διατάγματος Certiorari. Πρέπει όμως η απάτη να είναι φανερή από το ίδιο το πρακτικό της διαδικασίας.
2. Στην παρούσα περίπτωση, ο δόλος ή η ψευδορκία που προβάλλεται από τον αιτητή δεν είναι ούτε σαφής, ούτε ολοφάνερος από το πρακτικό που είναι ενώπιον του Δικαστηρίου. Επίσης καμιά μαρτυρία δεν έχει παρουσιασθεί για οποιαδήποτε σύμπραξη ή συμπαιγνία του ενάγοντα στην αγωγή με τον μάρτυρα.
3. Ο λόγος για τον οποίο ζητείται η παροχή άδειας δεν στοιχειοθετείται ούτε εκ πρώτης όψεως, σύμφωνα με τη νομολογία, από το μαρτυρικό υλικό που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Βογιαζιανός ν. Γενικού Εισαγγελέα (1998) 1 A.A.Δ. 894,
Charalambous (1985) 1 C.L.R. 746,
R. v. Ashford (Kent) Justices, Ex-parte Richley, [1955] 3 All E.R. 604,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Χρίστου (1962) Α.Α.Δ. 129,
Πανάρετου (1972) 1 Α.Α.Δ. 165,
Κάκος (1985) 1 Α.Α.Δ. 250,
Αργυρίδης (1987) 1 Α.Α.Δ. 23.
Aίτηση.
Aίτηση από τον αιτητή-εναγόμενο για άδεια καταχώρισης αιτήσεων Certiorari και Prohibition για τη μεταφορά στο Aνώτατο Δικαστήριο όλων των πρακτικών της διαδικασίας για ακύρωση της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 17 Mαΐου, 1996 η οποία εξεδόθη στην αγωγή 6267/92 και για αναστολή της εκτέλεσης της ίδιας απόφασης με την οποία ο αιτητής διατάσσετο να παραδώσει ελεύθερη κατοχή του κτήματος αρ. 149, Φ/Σχ. XLVII/3 στην τοποθεσία Aσπρόκρεμμος στο κρατικό δάσος Tροόδους.
Α. Χαραλάμπους με Α. Τσιρίδη, για τον Aιτητή.
Cur. adv. vult.
KPONIΔHΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά τις ακόλουθες θεραπείες:-
"Α. Άδεια για καταχώρηση αίτησης διά έκδοση διατάγματος CERTIORARI διά την μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο όλων των σχετικών πρακτικών της διαδικασίας για ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 17/05/1996 η οποία εξεδόθη στην αγωγή 6267/92 του ίδιου δικαστηρίου.
Β. Άδεια για καταχώρηση αίτησης διά έκδοση διατάγματος PROHIBITION αναστέλλον την εκτέλεση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 17/05/1996 η οποία εξεδόθη στην αγωγή 6267/92 του ίδιου Δικαστηρίου.
Γ. Διάταγμα αναστέλλον όλη τη διαδικασία αναφορικά με την εν λόγω απόφαση που περιγράφεται ανωτέρω μέχρι της τελικής εκδίκασης των πιο πάνω αιτήσεων διά CERTIORARI /PROHIBITION".
Δύο είναι οι λόγοι στους οποίους βασίζεται η αίτηση:-
(α) Ότι η εν λόγω απόφαση εξεδόθη καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και/ή το Δικαστήριο ενήργησε εκτός δικαιοδοσίας καθ΄ ότι αρμόδιο Δικαστήριο να εκδικάσει την υπόθεση ήταν το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων και
(β) Ότι η εν λόγω απόφαση δέον να ακυρωθεί γιατί ο μάρτυρας του ενάγοντα δόλια απέκρυψε γεγονότα τα οποία ήσαν γνωστά σ' αυτόν και έτσι καθοδηγήθηκε το Δικαστήριο λανθασμένα.
Τα γεγονότα αυτά, κατά τους ισχυρισμούς του αιτητή περιήλθαν σε γνώση του τελευταία.
Για να γίνουν κατανοητά τα αιτήματα της αίτησης θεωρώ σκόπιμο να ανατρέξουμε στα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση σε συντομία.
Την 11.11.1992 ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας καταχώρησε την αγωγή αρ. 6267/92 εναντίον του αιτητού στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού. Αίτημα της αγωγής ήταν (α) Διάταγμα του Δικαστηρίου όπως ο εναγόμενος (αιτητής στην παρούσα διαδικασία) παραδώσει στην Κυπριακή Δημοκρατία ελεύθερη κατοχή του κτήματος, αρ. τεμαχίου 149, Φ/Σχ. XLVII/3 στην τοποθεσία "Ασπρόκρεμμος" μέσα στο κρατικό δάσος Τροόδους στο οποίο υπάρχει κτισμένη εξοχική κατοικία (β) £11.000,= αποζημιώσεις για παράνομη επέμβαση και/ή παράνομη κατοχή του κτήματος μεταξύ Ιουνίου 1981 και Ιουνίου 1992, και (γ) £1.000,= το χρόνο από τον Ιούνιο του 1992 μέχρι την παράδοση ελεύθερης κατοχής.
Η παράγραφος 2 της Έκθεσης Απαίτησης του ενάγοντα στην αγωγή έχει ως εξής:-
"2. Kατά ή περί τον Ιούνιο του 1981, ο Εναγόμενος παράνομα και αυθαίρετα και/ή χωρίς τη συγκατάθεση της Κυπριακής Δημοκρατίας και/ή οιουδήποτε προσώπου που ενεργούσε ως υπηρέτης και/ή αντιπρόσωπος της και/ή εκ μέρους και/ή για λογαριασμό της έλαβε κατοχή του εν λόγω κτήματος.".
Η παράγραφος 3 της Έκθεσης Υπεράσπισης του εναγομένου έχει ως εξής:-
"3. Ο Εναγόμενος αρνείται την παράγραφο 2 της Εκθέσεως Απαιτήσεως και ισχυρίζεται ότι έλαβε κατοχή του επιδίκου κτήματος και πλέον γης δυνάμει ενοικιαστηρίου εγγράφου ημερ. 12/6/81 που υπέγραψε με τους αντιπροσώπους του J. W. WILLIAMSON ή την Εταιρεία J. W. WILLIAMSON LTD. που ήσαν μόνιμοι κάτοχοι του κτήματος δυνάμει εγγράφου ημερ. 1/10/1992. Ο Εναγόμενος θα αναφερθή κατά την εκδικάσιμο ημέρα και στα προηγούμενα έγγραφα που αρχικώς ενοικιάσθη η εν λόγω κατοικία και γη και που χρονολογούνται από την 20/12/1887.".
Η αγωγή εκδικάστηκε από το πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού το οποίο εξέδωσε την απόφασή του στις 17.5.1996 και απεδέχθη την απαίτηση. Το διατακτικό της απόφασης έχει ως εξής:-
"Το Δικαστήριο αυτό ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΚΑΖΕΙ όπως:
(1) Ο Εναγόμενος εκκενώσει και παραδώσει ελεύθερη κατοχή του κτήματος ήτοι έκταση 3 εκτάρια, 3 δεκάρια και 111 τετρ. μέτρων, αρ. τεμ. 149, Φ/Σχ XLVII/3 στην τοποθεσία "ΑΣΠΡΟΚΡΕΜΜΟΣ" μέσα στο κρατικό δάσος Τροόδους στο οποίο υπάρχει κτισμένη εξοχική κατοικία.
(2) Ο Εναγόμενος πληρώσει £6.300 στον ενάγοντα ως αποζημίωση και ως ενδιάμεσα κέρδη για την περίοδο από 1/1/87 μέχρι 31/12/95 και επιπλέον ποσό £700.00 ετησίως από 1/1/96 μέχρι τελικής παράδοσης του κτήματος.".
Ο αιτητής-εναγόμενος στην αγωγή, άσκησε έφεση εναντίον της πρωτόδικης απόφασης. Το Εφετείο απέρριψε την έφεση με ομόφωνη απόφαση του ημερ. 15.5.98. (Βλέπε: Πραξιτέλης Βογιαζιανός ν. Γενικός Εισαγγελέας (1998) 1 A.A.Δ. 894.).
Με έναυσμα, ως χαρακτηριστικά ανέφερε στην αγόρευση του ο δικηγόρος του αιτητή, την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Λάρκου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αίτηση αρ. 29515/95, ημερ. 18.2.1999, ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα αίτηση προβάλλοντας τους δύο λόγους που έχουν αναφερθεί πιο πάνω.
Στην προφορική αγόρευση του ο δικηγόρος του αιτητή, με ρητή δήλωση του, εγκατέλειψε τον πρώτο λόγο και περιορίστηκε στο δεύτερο λόγο που προβάλλει στην αίτησή του, δηλαδή ότι ο μοναδικός μάρτυρας του ενάγοντα απέκρυψε δόλια από το πρωτόδικο Δικαστήριο γεγονότα που ήσαν γνωστά σ' αυτόν. Τα γεγονότα αυτά ήσαν, κατά τον αιτητή, ότι ο μάρτυρας του ενάγοντα δόλια απέκρυψε ότι το επίδικο ακίνητο υπενοικιάσθη με ενοικιαστήριο συμβόλαιο ημερ. 31.12.69 μεταξύ του J. W. Williamson και Λούη Νικολάου για περίοδο πέντε χρόνων.
Παρουσιάσθηκε στη δικογραφία μέρος του πρακτικού του Επαρχιακού Δικαστήριο και συγκεκριμένα η μαρτυρία του μοναδικού μάρτυρα του ενάγοντα. Το μοναδικό μέρος της μαρτυρίας που έχει σχέση με το λόγο που προβάλλεται στην παρούσα αίτηση αφορούν δύο μόνο ερωτήσεις τις οποίες απάντησε ο μάρτυρας και θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω αυτούσιες:-
"Ε. Δείτε σας παρακαλώ κ. Κουρτελλαρίδη τώρα το Τεκ. 2, το έγγραφο αυτό έχει ημερ. 1/10/1920.
(Επιδεικνύεται στο μάρτυρα το Τεκ.2)
Μετά την ημερομηνία αυτή έγινε οποιοδήποτε άλλο συμβόλαιο εκ μέρους της Δημοκρατίας με οποιοδήποτε πρόσωπο σε σχέση με το ακίνητο προς το οποίο αναφέρεται το τεκμήριο;
Α. Όχι, κανένα απολύτως.
Ε. Από το 1920 κ. Κουρτελλαρίδη, ημερομηνία η οποία αναφέρεται στο Τεκ. 2 εδόθη εκ μέρους της Δημοκρατίας οιαδήποτε συγκατάθεση για υπενοικίαση του επίδικου κτήματος;
Α. Σε καμιά περίπτωση."
Από τις πιο πάνω ερωτήσεις και απαντήσεις του μάρτυρα δεν καταφαίνεται καμιά προσπάθεια δόλιας απόκρυψης γεγονότων. Ο μάρτυρας απήντησε σαφώς στις ερωτήσεις κατά την αντεξέταση του, το περιεχόμενο των οποίων δεν αμφισβητείται. Ο μάρτυρας δεν ερωτήθηκε για το ισχυριζόμενο συμβόλαιο υπενοικίασης.
Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδονται εντάλματα της φύσεως Certiorari για ακύρωση απόφασης κατώτερου Δικαστηρίου, περιλαμβάνουν υπέρβαση ή έλλειψη εξουσίας, έκδηλη παρανομία (error of law on the face of the record), προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης και παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
Η δόλια παραπλάνηση δικαστηρίου στην έκδοση της απόφασης συνιστά ένα από τους λόγους για τους οποίους το πρόσωπο που υφίσταται τις συνέπειες δύναται να ζητήσει ακύρωση της με το ένδικο μέσο του διατάγματος Certiorari. Πρέπει όμως η απάτη να είναι φανερή από το ίδιο το πρακτικό της διαδικασίας. Αναφέρει επί του θέματος ο Basu "Commentary on the Constitution of India", 5η έκδοση, Τόμος 3, στη σελίδα 683:-
"Since fraud vitiates the most solemn of transactions and a superior court possesses an inherent jurisdiction to set aside orders of inferior courts vitiated by fraud and collusion, the superior court would issue certiorari in such cases, even where a statute precludes judicial review, provided the fraud is manifest on the record.".
Από την αγγλική νομολογία η οποία επικροτείται από την απόφαση Ιn re Charalambous (1985) 1 C.L.R. 746 προκύπτει ότι ο δόλος ή η ψευδορκία πρέπει να είναι σαφής (clear) και ολοφάνερη (manifest). Απαιτείται επίσης σύμπραξη (collusion) του μάρτυρα με ένα από τους διαδίκους.
Στην υπόθεση In re Charalambous (πιο πάνω) έχουν λεχθεί από το Στυλιανίδη, Δ. (όπως ήταν τότε) τα εξής:-
"Certiorari lies when a judgment or order of an inferior court was procured by fraud or perjury. The fraud or perjury should be clear and manifest and it should be exercised by the other party - not the one who claims the relief of certiorari - or by a witness with the collusion of the other party. Hitherto the cases have only gone to the extent of allowing certiorari where the decision of the inferior court is vitiated by fraud or perjury. To extend the ambit of certiorari would be a radical transformation of its character as its limits are well established and do not extend beyond defects or irregularities at the trial. The Court will not quash the order unless it is satisfied that the person in whose favour the order was made could have been convicted of the fraud or perjury whereby the decision was procured.".
Στην υπόθεση R. v. Ashford (Kent) Justices, Ex-parte Richley [1955] 3 All E.R. 604 o Parker L.J αναφέρονται τα εξής:-
"It has for long been recognised however, that it is a ground for quashing the decision of an inferior court if the decision has been obtained by the fraud or on the perjured evidence of the person invoking he jurisdiction of the court, either originally, as in R. v. Gyllyard or by was of appeal, as in R. v. Leicester Recorder. It may be - and this view was expressed by Lord Goddard, C.J., in R. v. Leicester Recorder - that it may also extend to perjury committed by the other party - not the party seeking relief, but the party who has been brought before the court. But one thing is clear, and that is that there is no case to which counsel have been able to refer us in which certiorari has lain where the fraud or perjured evidence is that of a witness called by one of the parties, unless it is also shown that that perjured evidence was given in collusion with one of the parties.".
Στην παρούσα περίπτωση, την οποία έχω μελετήσει προσεκτικά, ο δόλος ή η ψευδορκία που προβάλλεται από τον αιτητή δεν είναι ούτε σαφής, ούτε ολοφάνερος από το πρακτικό που είναι ενώπιον μου. Επίσης καμιά μαρτυρία δεν έχει παρουσιαστεί για οποιαδήποτε σύμπραξη ή συμπαιγνία του ενάγοντα στην αγωγή με το μάρτυρα.
Λείπουν δηλαδή και οι δύο προϋποθέσεις που θέτει η νομολογία για την έκδοση τέτοιου εντάλματος.
Στο παρόν στάδιο το Δικαστήριο, κατά την εξάσκηση της διακριτικής του ευχέρειας, εξετάζει κατά πόσον υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, που να δικαιολογεί επαρκώς την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας και δεν είναι αναγκαίο να εμβαθύνει περισσότερο. Είναι αρκετό, αν από το υλικό που βρίσκεται σ' αυτό το στάδιο ενώπιον του Δικαστηρίου, δικαιολογείται η παραχώρηση τέτοιας άδειας. (Βλέπε: Γενικός Εισαγγελέας ν. Παναγιώτη Χρίστου (1962) Α.Α.Δ. 129, Εξ-Πάρτε Νίνα Πανάρετου (1972) 1 Α.Α.Δ. 165, Κάκος (1985) 1 Α.Α.Δ. 250, Αργυρίδης (1987) 1 Α.Α.Δ. 23).
Στην παρούσα υπόθεση, κατέληξα, ότι δεν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση που επαρκώς να δικαιολογεί την παραχώρηση άδειας. Ο λόγος για τον οποίο ζητείται η παροχή άδειας δεν στοιχειοθετείται ούτε εκ πρώτης όψεως, σύμφωνα με τη νομολογία, από το μαρτυρικό υλικό που τέθηκε ενώπιον μου.
Η αίτηση απορρίπτεται.
H αίτηση απορρίπτεται.