|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 160
28 Ιανουαρίου, 1998
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
1. A. EFTHYMIOU ENTERPRISES LTD,
2. SAAP HOLDINGS LTD, MEΣΩ ΤΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ
ΕΝ ΚΥΠΡΩ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩΝ ΑΝΔΡΕΑ
ΕΥΘΥΜΙΟΥ,
Εφεσείοντες,
v.
1. ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
2. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΑΡ. 1),
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 10130)
Δικαιοδοσία Εφετείου — Αίτηση για έκδοση οδηγιών από το Ανώτατο Δικαστήριο αναφορικά με την επίδοση έφεσης εναντίον πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε αίτηση για επιστροφή τεκμηρίων — Δε θεμελιώνεται σε οποιοδήποτε διαδικαστικό κανονισμό, ούτε το ζήτημα της επίδοσης που θίγει, ανάγεται στη σύμφυτη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου — Η αίτηση κρίθηκε απαράδεκτη και απορρίφθηκε.
Πολιτική Δικονομία — Έφεση — Επίδοση — Δ.35, θ. 5 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών — Εφαρμοστέες αρχές.
Δικηγορία — Άσκηση δικηγορίας — Υποβολή αίτησης για επιστροφή τεκμηρίων της δίκης από διευθύνοντες συμβούλους εταιρείας — Προσκρούει στις ρητές διατάξεις του περί Δικηγόρων Νόμου, Κεφ.2.
Οι εφεσείουσες εταιρείες εφεσίβαλαν την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε αίτησή τους για επιστροφή τεκμηρίων τα οποία είχαν κατατεθεί στη δίκη. Ο λόγος της απόρριψης ήταν ότι η εν λόγω αίτηση είχε υποβληθεί από τους Διευθυντές των εφεσειουσών εταιρειών και όχι από δικηγόρο.
Οι εφεσείουσες εταιρείες με κοινό αίτημα, το οποίο υποβλήθηκε εκ μέρους τους και πάλιν από τους Διευθυντές τους, εξαιτούνται την έκδοση οδηγιών από το Ανώτατο Δικατήριο αναφορικά με την επίδοση της έφεσης.
Με την έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου και προσβάλλονται οι σχετικές πρόνοιες του περί Δικηγόρων Νόμου Κεφ. 2, που οδήγησαν στην απόφαση στη Lindos Constructions, ως αντισυνταγματικές.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν απόκειται στο Ανώτατο Δικαστήριο η παροχή οδηγιών για την καθοδήγηση των διαδίκων ως προς την αναγκαιότητα δικονομικών μέτρων και την εφαρμογή τους. Το ζητούμενο στην αίτηση των εφεσειουσών εταιρειών, απαντάται στη Δ.35, θ.5 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών.
2. Ό,τι μπορεί να πιθανολογηθεί είναι το ενδεχόμενο αναζήτησης οδηγιών από το Πρωτοκολλητείο, εφόσον κρίνεται ότι οι οδηγίες του Δικαστηρίου είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση του εγειρόμενου δικονομικού θέματος.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Lindos Construction Ltd v. Διευθυντή Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1993) 1 Α.Α.Δ.17,
Χαραλαμπίδης v. Μελωδία (Χαραλαμπίδου) (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 724.
Aίτηση.
Oι εφεσείουσες εταιρείες με κοινό αίτημα, το οποίο υποβλήθηκε εκ μέρους τους από τους Διευθυντές τους με μονομερή αίτηση, εξαιτούνται την έκδοση οδηγιών αναφορικά με την επίδοση της έφεσης.
Α. Ευθυμίου, Διευθυντής της Εφεσείουσας Εταιρείας 1, για τους Eφεσείοντες 1-αιτητές.
Α. Χριστοφόρου, Διευθυντής της Εφεσείουσας Εταιρείας 2, για τους Eφεσείοντες 2-αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Tην ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Οι εφεσείουσες εταιρείες με κοινό αίτημα, το οποίο υποβλήθηκε εκ μέρους τους από τους Διευθυντές τους, εξαιτούνται την έκδοση οδηγιών αναφορικά με την επίδοση της έφεσης. ειδικά, κατά πόσο παρίσταται ανάγκη επίδοσης της έφεσης σε οποιοδήποτε πρόσωπο.
Η αίτηση υποβλήθηκε, όπως αναγράφεται στην αίτηση, μετά από προτροπή του Αρχιπρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου λόγω της αβεβαιότητας ως προς την αναγκαιότητα επίδοσης της έφεσης σε οποιοδήποτε τρίτο.
Η απόφαση, η οποία εκκαλείται με την έφεση, είναι η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα των εφεσειουσών εταιρειών για την επιστροφή τεκμηρίων τα οποία είχαν κατατεθεί στη δίκη. Η αίτηση υποβλήθηκε μετά το πέρας της δίκης και την εκπνοή του προβλεπόμενου από τους θεσμούς χρόνου χωρίς να υποβληθεί έφεση.
Η Δ.33, θ.8, την οποίαν οι εφεσείουσες είχαν επικαλεσθεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, παρέχει εξουσία στο Δικαστήριο να διατάξει την επιστροφή τεκμηρίων. Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση όχι διότι έκρινε το αίτημα αδικαιολόγητο αλλά γιατί θεώρησε αυτή τούτη την αίτηση απαράδεχτη. Η αίτηση είχε υποβληθεί, όπως και η παρούσα από τους Διευθυντές των εφεσειουσών εταιρειών και όχι από δικηγόρο. Αποφασίστηκε, ότι δεν παρέχεται η δυνατότητα εκπροσώπησης εταιρείας, σε πολιτική διαδικασία, από τους Διευθυντές της ή από οποιοδήποτε πρόσωπο άλλο από δικηγόρο. Το πρωτόδικο Δικαστήριο πήρε τη θέση αυτή καθοδηγούμενο από την απόφαση στη Lindos Construction Ltd. v. Διευθυντή Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1993) 1 Α.Α.Δ. 17.
Με την έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου και προσβάλλονται οι σχετικές πρόνοιες του περί Δικηγόρων Νόμου, Κεφ. 2, που οδήγησαν στην απόφαση στη Lindos Construction, ως αντισυνταγματικές.
Η αίτηση για οδηγίες δεν θεμελιώνεται σε οποιοδήποτε διαδικαστικό κανονισμό ούτε το ζήτημα της επίδοσης το οποίο θίγει, ανάγεται στη σύμφυτη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. (Βλ. Χαραλαμπίδης v. Μελωδίας (Χαραλαμπίδου) (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 724. (Απόφαση Ολομέλειας). Η. Δ.35, θ.5, πραγματεύεται το θέμα της επίδοσης και προσδιορίζει τα πρόσωπα στα οποία πρέπει να επιδίδεται η έφεση. Δεν απόκειται στο Ανώτατο Δικαστήριο η παροχή οδηγιών για την καθοδήγηση των διαδίκων ως προς την αναγκαιότητα δικονομικών μέτρων και την εφαρμογή τους. Η αίτηση κρίνεται απαράδεκτη και θα απορριφθεί.
Ό,τι μπορεί να πιθανολογηθεί είναι το ενδεχόμενο αναζήτησης οδηγιών, από το Πρωτοκολλητείο, εφόσον κρίνεται ότι οι οδηγίες του Δικαστηρίου είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση του εγειρόμενου δικονομικού θέματος. Δεν θα επεκταθούμε και δεν θα εξετάσουμε το παραδεχτό της υποβολής αίτησης ή της λήψης διαδικαστικών μέτρων και γενικότερα την εκπροσώπηση των εφεσειουσών εταιρειών από τους διευθυντές τους ή από πρόσωπο άλλο από δικηγόρο. Το ζήτημα τούτο άπτεται του παραδεχτού της έφεσης η οποία, όπως και η παρούσα αίτηση, υποβλήθηκε από τους Διευθυντές των δύο εταιρειών. Το θέμα αυτό θα εξεταστεί στην ακρόαση και οι διάδικοι θα έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν την επιχειρηματολογία τους.
Η αίτηση απορρίπτεται.
H αίτηση απορρίπτεται.