|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 797
10 Ιουλίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΩΜΑ,
Εφεσείων-Eναγόμενος,
v.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητου-Ενάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9901).
Πολιτική Δικονομία — Αίτηση για αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης, εκκρεμούσης της έφεσης, για εκκένωση και παράδοση κυβερνητικού υποστατικού, δυνάμει της Δ.35, θ.19 του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού — Ποίο είναι το ορθό κριτήριο για παροχή δικαστικής αναστολής.
Η παρούσα αίτηση υποβάλλεται δυνάμει της Δ.35 θ.19 και έχει σαν στόχο την αναστολή της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία ο εφεσείων-εναγόμενος διατάχθηκε να παραδώσει ελεύθερη κατοχή του κυλικείου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και να καταβάλλει ΛΚ180,- το μήνα στη Δημοκρατία, ως mesne profits, από τον Iούνιο του 1994 μέχρι την παράδοση του υποστατικού.
Οι λόγοι που προβάλλονται είναι:
1. Η Δημοκρατία δεν έχει αγώγιμο δικαίωμα κατά του αιτητή διότι δεν είναι ιδιοκτήτρια του ακινήτου.
2. Η απόρριψη της αίτησης για αναστολή θα οδηγήσει στη λήψη άμεσων μέτρων από τη Δημοκρατία για την είσπραξη της επιδικασθείσας αποζημίωσης και η τυχόν επιτυχία της έφεσης θα καταστεί άνευ αποτελεσμάτων.
3. Η αποζημίωση καθορίστηκε χωρίς την προσαγωγή μαρτυρίας για την ενοικιαστική αξία του κυλικείου.
4. Ο κίνδυνος παραχώρησης του κυλικείου σε τρίτο πρόσωπο στο οποίο κατακυρώθηκε η προσφορά για παραχώρηση του κυλικείου.
5. Ο αιτητής είναι θέσμιος ενοικιαστής και η Δημοκρατία δεν μπορεί να επιτύχει έξωσή του.
Η Δημοκρατία αντέκρουσε τους ισχυρισμούς του αιτητή και εισηγήθηκε ότι η έφεση δεν έχει προοπτική επιτυχίας.
Αποφασίστηκε ότι:
Η έφεση δεν έχει όντως προοπτική επιτυχίας αφού ο κύριος λόγος της, που αναφέρεται στην παρ. 1 ανωτέρω, δεν έχει εγερθεί στο δικόγραφο του αιτητή και δεν μπορεί ως εκ τούτου να κριθεί κατ' έφεση. Επίσης ο λόγος της έφεσης της παραγράφου 5 ανωτέρω, δεν μπορεί να προωθηθεί δεδομένου ότι το εύρημα του δικαστηρίου ότι ο αιτητής κατέχει το υποστατικό κατόπιν αδείας της Δημοκρατίας δεν αμφισβητείται με την έφεση. Αλλά και αν ακόμη υπήρχε ευχέρεια για συζήτηση του θέματος, ο εφεσείων δεν θα μπορούσε να υπερπηδήσει το εμπόδιο ότι από την εφαρμογή του ενοικιοστασίου εξαιρείται η Δημοκρατία.
Η αίτηση είναι απορριπτέα και αν κριθεί με βάση το ορθόδοξο κριτήριο της ισορρόπησης των σχετικών παραγόντων που καθορίστηκαν στην απόφαση Βογαζιανός. Οι παράγοντες αυτοί είναι πρώτον η φυσιολογική προσδοκία του ενάγοντα να απολαύσει τους καρπούς της επιτυχίας της δίκης που διεξήγαγε και δεύτερον η ανάγκη η ενδεχόμενη επιτυχία της έφεσης να μη παραμείνει χωρίς κανένα αντίκρυσμα.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον του αιτητή.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Paourou and Others v. Kaspi (1970) 1 C.L.R. 194,
Βογαζιανού v. Γενικού Εισαγγελέα (1997) 1 A.A.Δ. 591,
Ναυτικός Όμιλος Πάφου v. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147,
Λάρκος v. Γενικού Εισαγγελέα (1995) 1 Α.Α.Δ. 510.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Kαρακάννα, Προσ. E.Δ.) που δόθηκε στις 15.1.1997 (Aρ. Aγωγής 7764/94), με την οποία διατάχθηκε όπως παραδώσει στην Kυπριακή Δημοκρατία ελεύθερη κατοχή του κυλικείου του Eπαρχιακού Δικαστηρίου και όπως καταβάλει στην Kυπριακή Δημοκρατία Λ.K.180,- μηνιαίως από την 1.6.1994.
Α. Κλεάνθους, για τον Eφεσείοντα-Αιτητή.
Μ. Παμπαλλής, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο-Καθ' ού η αίτηση.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Σ. Νικήτας.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ: Ο αιτητής επιζητεί αναστολή της απόφασης που δόθηκε εναντίον του στις 15/1/97, την οποίαν έχει ήδη εφεσιβάλει. Συγκεκριμένα διατάχθηκε να εκκενώσει και παραδώσει ελεύθερη την κατοχή του κυλικείου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας της οποίας είχε, για πολλά χρόνια, τη διαχείριση και εκμετάλλευση. Επίσης διατάχθηκε να καταβάλλει £180 το μήνα στη Δημοκρατία ως αποζημίωση (mesne profits) από τον Ιούνιο του 1994 μέχρι την παράδοση του υποστατικού. Ας σημειωθεί ότι η προηγούμενη προσπάθεια του αιτητή να εξασφαλίσει αναστολή από το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση απέτυχε. Στη συνέχεια αποτάθηκε, όπως έχει δικαίωμα, με βάση τις διατάξεις της Δ.35 θ. 19, για τον ίδιο σκοπό στο δικαστήριο αυτό: Paourou and Others v. Kaspi (1970) 1 C.L.R. 194 και Π.Ε. 9715, Βογαζιανός v. Γενικού Εισαγγελέα, ημερ. 23/5/97.
Ο πρώτος - και κυριώτερος - λόγος που, κατά το δικηγόρο του αιτητή, επέβαλλε την αναστολή είναι ο κίνδυνος να συναφθεί συμφωνία παραχώρησης του κυλικείου σε τρίτο πρόσωπο που είχε πετύχει, ύστερα από δημόσιο διαγωνισμό, κατακύρωση της προσφοράς του. Ας λεχθεί εν παρόδω ότι ο διαγωνισμός έγινε προ πολλού και ότι η περίοδος που είχε προβλεφθεί για την εκμετάλλευση του κυλικείου από τον επιτυχόντα προσφοροδότη έχει παρέλθει. Φοβάται ακόμη ο αιτητής πως αν δεν πάρει την αναστολή, η Δημοκρατία θα λάβει άμεσα μέτρα για την είσπραξη της αποζημίωσης που επιδικάστηκε εναντίον του, που φαίνεται να εκκρεμεί εξ ολοκλήρου από το χρόνο της απόφασης, δηλαδή, τον Ιούνιο του 1994. Η τυχόν επιτυχία της έφεσης, πάλιν, στην περίπτωση που δε θα υπάρξει αναστολή, θα αποβεί άκαρπος. Σχετικά με την αποζημίωση το παράπονο είναι πως καθορίστηκε χωρίς την προσαγωγή οποιασδήποτε μαρτυρίας για την ενοικιαστική αξία του κυλικείου. Διαφάνηκε όμως από τη συζήτηση πως η αποζημίωση καθορίστηκε με βάση το ενοίκιο που κατέβαλλε ο ενάγων για την άδεια χρήσης του υποστατικού.
Η Δημοκρατία αντέκρουσε τους ισχυρισμούς του αιτητή, τονίζοντας ότι διατηρείται η δυνατότητα να διεκδικήσει πλήρως τα δικαιώματα του αφενός και αφετέρου η αναμφισβήτητη φερεγγυότητα της Δημοκρατίας την καθιστά ικανή να ικανοποιήσει κάθε οικονομική ή άλλη υποχρέωση που μπορεί να προκύψει από την επιτυχή για τον αιτητή έκβαση της υπόθεσής του. Όμως το τελευταίο αυτό ενδεχόμενο είναι απομακρυσμένο. Είναι η εισήγηση της κας Παμπαλλή πως η έφεση δεν έχει προοπτική επιτυχίας.
Η τελευταία αυτή πρόταση, ως παράγων χορήγησης ή μη αναστολής στηρίζεται στην απόφαση Ναυτικός Όμιλος Πάφου v. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147:
"Οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης είναι μεν παράγοντας σχετικός, αλλά οριακής σημασίας στις πλείστες περιπτώσεις. Το πλαίσιο για τη διάγνωση των δικαιωμάτων του εφεσείοντα σε συνάρτηση με την αποτίμηση των λόγων της έφεσης είναι η ακρόαση της έφεσης. Μόνο όπου μπορεί να γίνει πρόγνωση με βεβαιότητα ως προς την επιτυχία ή αποτυχία της έφεσης, χωρίς περαιτέρω συζήτηση του θέματος, ο παράγοντας αυτός αποκτά σπουδαιότητα στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου."
Χωρίς να προδικάζουμε με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά περιορίζοντας την κρίση μας στη διαδικασία αυτή, οι προοπτικές επιτυχίας παρουσιάζονται όντως συρρικνωμένες. Ο ουσιαστικός λόγος έφεσης είναι ότι η Δημοκρατία δεν έχει αγώγιμο δικαίωμα κατά του αιτητή διότι δεν είναι η ιδιοκτήτρια του ακινήτου. Είναι όμως παραδεκτόν ότι στο δικόγραφο του αιτητή δεν έχει εγερθεί τέτοιο ζήτημα, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορεί να κριθεί κατ' έφεση. Προβάλλεται ακόμη η θέση ότι η Δημοκρατία δεν μπορεί να εξώσει τον αιτητή για το λόγο ότι είναι θέσμιος ενοικιαστής, προστατευόμενος από τις διατάξεις του ενοικιοστασίου. Διερωτάται κανείς πώς είναι δυνατή η προώθηση τέτοιου λόγου έφεσης δεδομένου ότι το εύρημα του δικαστηρίου ότι ο αιτητής κατέχει το υποστατικό κατόπιν αδείας της Δημοκρατίας δεν αμφισβητείται με την έφεση. Αλλά και στην περίπτωση που υπήρχε η ευχέρεια συζήτησης του θέματος δεν θα ήταν δυνατό για τον εφεσείοντα να υπερπηδήσει άλλο εμπόδιο ότι από την εφαρμογή του ενοικιοστασίου εξαιρείται η Δημοκρατία: Π.Ε. 8656 Ξενής Λάρκος v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, ημερ. 22/5/95.
Όμως η αίτηση είναι απορριπτέα κρινόμενη και με βάση το πιο ορθόδοξο κριτήριο της ισορρόπησης των σχετικών παραγόντων που διέπουν την αναστολή των δικαστικών αποφάσεων για τους οποίους η απόφαση Βογαζιανός, ανωτέρω, αναφέρει:
"Το ορθό κριτήριο για την παροχή δικαστικής αναστολής έγκειται στην εξισορρόπηση δύο παραγόντων. Πρώτον, της φυσιολογικής προσδοκίας του ενάγοντα να δρέψει άμεσα τους καρπούς της νίκης του στο δικαστικό αγώνα που διεξήγαγε. Και, δεύτερον, την ανάγκη η ενδεχόμενη επιτυχία της έφεσης να μη χάσει τη σημασία της μένοντας χωρίς κανένα αντίκρυσμα."
Και στην περίπτωση ακόμη που ο αιτητής κερδίσει την έφεση υπάρχουν τρόποι παροχής δικαστικής προστασίας προς εξασφάλιση των δικαιωμάτων του. Η επιτυχία δε θα παραμείνει ατελεσφόρητος. Υπάρχουν εγγενείς ομοιότητες της παρούσας με τη Βογαζιανός, που είναι επίσης περίπτωση έξωσης από κυβερνητική κατοικία. Για παρόμοιους λόγους η αίτηση εκείνη απορρίφθηκε. Την ίδια τύχη πρέπει να έχει και η κρινόμενη. Τα έξοδα θα επιβαρύνουν τον αιτητή.
H αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή.