|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 1 ΑΑΔ 1066
9 Οκτωβρίου, 1996
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΞΑΝΘΟΣ ΛΥΣΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΥΙΟΣ ΛΤΔ. (ΑΡ. 3), ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (Τ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ) ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΗΝ 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1996 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 5109/96 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (Α. ΙΝΤΙΑΝΟΣ, ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ) ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 5109/96 ΣΤΙΣ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 1996.
(Αίτηση Αρ. 174/96)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Απόρριψη αιτήματος προσφοράς μαρτυρίας προς απόδειξη γεγονότων ενόρκου δηλώσεως συνοδεύουσας αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος — Αίτηση για άδεια καταχώρισης αίτησης με σκοπό την ακύρωση της απορριπτικής απόφασης, δεν έγινε δεκτή από το Ανώτατο Δικαστήριο, η απόφαση εκδόθηκε από το Δικαστήριο κατά άσκηση διακριτικής ευχέρειας και επιπλέον το θέμα αποκλεισμού μαρτυρίας δεν επιδρά επί της νομιμότητας της απόφασης.
Κατά την εκδίκαση αίτησης για έκδοση ενδιάμεσου απαγορευτικού διατάγματος, το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι η ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένσταση δεν είχε έγκυρο περιεχόμενο και συνεπώς, αφού δεν υπήρχε άρνηση δεν εδημιουργείτο στους αιτητές βάρος απόδειξης ούτως ώστε να χρειάζεται η προσαγωγή μαρτυρίας σύμφωνα με τη Δ.48 θ.4 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας.
Οι αιτητές ζήτησαν άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο να καταχωρίσουν αίτηση για έκδοση εντάλματος της φύσεως certiorari στη βάση, ότι η απόφαση περιείχε εμφανές νομικό ελάττωμα, επειδή το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ακολούθησε τη Δ.48 θ. 4 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας και τη σχετική νομολογία, εσφαλμένα διέγραψε την ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένσταση και γιατί, παρά τη διαγραφή συνέχισε να δέχεται ότι υφίστατο ένσταση στα σημεία που δεν πήγαζαν από τα σημεία που εγείρονταν στην ένορκη δήλωση.
Αποφασίστηκε ότι:
(1) Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα να μη επιτρέψει την προσαγωγή προφορικής μαρτυρίας, αφού αναφέρθηκε και ερμήνευσε τη νομολογία επί του θέματος και συνεπώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ενήργησε κατά κατάχρηση εξουσίας.
(2) Ακόμα και αν το Δικαστήριο εφάρμοσε λανθασμένα τη Δ.48 θ.4 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας και δεν επέτρεψε την προσφορά μαρτυρίας προς απόδειξη των γεγονότων της ένορκης δήλωσης που συνόδευε την αίτηση των αιτητών, αυτό δεν επιδρά επί της νομιμότητας της απόφασης και συνεπώς δεν μπορεί να ακυρωθεί με ένταλμα certiorari.
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Louis Vuitton ν. Δέρμοσακ και Άλλης (1992) 1 Α.Α.Δ. 1453,
Μερκής v. Yiannoukas Holiday Inns Ltd (1994) 1 Α.Α.Δ. 736,
Attorney - General v. Christou (1962) C.L.R. 129,
In Re Mobil Oil Cyprus Ltd (1985) 1 C.L.R. 781,
In Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250,
R. v. Northumberland Compensation Appeal Tribunal, Ex parte Shaw [1952] 1 All E.R. 122,
R. v. Healy [1923] 571.L.T. 21,
Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 398,
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2), (1995) 1 Α.Α.Δ. 126,
Γρηγορίου (Αρ. 2), (1995) 1 Α.Α.Δ. 396,
Ανδρέου (1996) 1 Α.Α.Δ. 472,
Τζεννάρο Περέλλα (Αρ. 2), (1995) 1 Α.Α.Δ. 692,
Agroktimatiki Epihirisis Rousias Co. Ltd (1981) 1 C.L.R. 703,
Δημοκρατία ν. Ηρακλέους (Αρ.2), (1994) 2 Α.Α.Δ.225,
Χαραλάμπους και Αλλοι (Αρ. 2), (1994) 1 Α.Α.Δ. 828,
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3), (1993) 1 Α.Α.Δ. 442,
Mareware Shipping and Trading Company (1992) 1 Α.Α.Δ. 116,
In Re Constantinou (1983) 1 C.L.R. 410,
In Re Aeroporos and Others (1988) 1 C.L.R. 302,
Αφρικάνα Δισκοθήκη Λτδ (1991) 1 Α.Α.Δ.901,
Χάσικος και Αλλοι ν. Χαραλαμπίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 389,
Apak Agro Industries Ltd και Άλλοι v. Union Des Cooperatives Agricoles De Cereales de Semences (Αρ. 1), (1992) 1 Α.Α.Δ.1166.
Αίτηση.
Αίτηση με την οποία ο αιτητής ζητά άδεια για καταχώριση αίτησης για ένταλμα certiorari με σκοπό την ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Οικονόμου, Ε.Δ.) που εκδόθηκε στις 27.9.1996 στην Αγωγή Αρ. 5109/96, με την οποία απορρίφθηκε αίτημα για προσαγωγή μαρτυρίας προς απόδειξη γεγονότων ενόρκου δηλώσεως.
Π. Πολυβίου και Γ. Τριανταφυλλίδης, για τους Αιτητές.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Στις 14.6.1996 καταχωρήθηκε στην αγωγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας αρ. 5109/96 μονομερής αίτηση για έκδοση συντηρητικού διατάγματος. Ύστερα από διάφορα διαβήματα μεταξύ των οποίων και αίτηση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, η αίτηση για συντηρητικό διάταγμα ορίστηκε για ακρόαση. Κατά την ακρόαση της αίτησης οι αιτητές ζήτησαν όπως επιτραπεί στο Ρένο Λυσιώτη, το πρόσωπο που είχε υπογράψει την ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση, να δώσει προφορική μαρτυρία ενώπιον του δικαστηρίου για απόδειξη των γεγονότων για τα οποία έφερε το βάρος απόδειξης. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας αφού άκουσε σχετική επιχειρηματολογία απέρριψε το αίτημα εκδίδοντας σχετική ενδιάμεση απόφαση. Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των εναγόντων-αιτητών θεωρώντας ότι το Δικαστήριο είχε υποπέσει σε εμφανές νομικό σφάλμα αντέδρασαν με την παρούσα αίτηση για παροχή άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari. Αξιώνουν επίσης αναστολή της ισχύος της ενδιάμεσης απόφασης του Δικαστηρίου μέχρι αποπεράτωσης της παρούσας διαδικασίας.
Στην ενδιάμεσή του απόφαση το πρωτόδικο δικαστήριο αφού αναλύει μεταξύ άλλων τις υποθέσεις Louis Vuitton ν. Δέρμοσακ και Άλλης (1992) 1 Α.Α.Δ. 1453 και Μερκής v. Yiannoukas Holiday Inns Ltd (1994) 1 Α.Α.Δ. 736, καταλήγει ότι η ένορκη δή-λωση εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη, χωρίς όμως να υπάρχει ανάγκη διαγραφής της με βάση τη Δ.39, θ. 18. Το Δικαστήριο κατέληξε ότι η συγκεκριμένη ένορκη δήλωση δεν είχε έγκυρο περιεχόμενο και συνεπώς αφού δεν υπήρχε άρνηση, δεν εδημιουργείτο στους αιτητές βάρος απόδειξης ούτως ώστε να χρειάζεται η προσαγωγή μαρτυρίας, όπως ορίζεται στη Δ.48, θ.4.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η πιο πάνω απόφαση περιέχει εμφανές νομικό ελάττωμα, γιατί το πρωτόδικο δικαστήριο δεν ακολούθησε τη Δ.48, θ.4 και τη σχετική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εσφαλμένα διέγραψε την ένορκο δήλωση που συνόδευε την ένσταση γιατί την έκρινε κατ' ουσίαν αβάσιμη και τέλος γιατί, άνκαι διέγραψε την ένορκο δήλωση των καθ'ων η αίτηση, συνεχίζει να δέχεται ότι υφίσταται ένσταση στα σημεία που δεν πηγάζουν από τα σημεία που εγείρονται στην ένορκη δήλωση.
Όπως είναι γνωστό το ένταλμα της φύσης Certiorari διατάσσει τη μεταφορά του φακέλου στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο αν διαπιστώσει ότι εμφιλοχώρησε ελάττωμα στη διαδικασία διατάσσει την ακύρωσή της. Ένας από τους λόγους για τους οποίους διαδικασία ακυρώνεται είναι και το προφανές νομικό ελάττωμα (βλ. The Attorney-General v. Christou (1962) C.L.R. 129). To Δικαστήριο εξετάζοντας αίτηση για την έκδοση εντάλματος Certiorari θα πρέπει να απαντήσει το ερώτημα κατά πόσο από την ενώπιόν του μαρτυρία προκύπτει εκ πρώτης όψεως υπόθεση που να δικαιολογεί την παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari (In re Mobil Oil Cyprus Ltd (1985) 1 C.L.R. 781, 787, In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250).
Όταν από την εκ πρώτης όψεως εξέταση της διαδικασίας εμφαίνεται ότι η απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου είναι νομικά εσφαλμένη μπορεί να δικαιολογείται η έκδοση εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει την απόφαση (R. v. Northumberland Compensation Appeal Tribunal, Ex parte Shaw [1952] 1 All E.R. 122). Όταν όμως, πάντοτε εκ πρώτης όψεως, η διαδικασία είναι κανονική και το κατώτερο δικαστήριο κέκτειται δικαιοδοσίας, τα Ανώτατο Δικαστήριο δεν θα εκδώσει προνομιακό διάταγμα επειδή το κατώτερο δικαστήριο αντιλήφθηκε λανθασμένα ένα νομικό σημείο (R. v. Healy [1923], 57 I.L.T.21, Αναφορικά με τον Μάριο Χρίστου, Αίτηση 25/96, ημερ. 9.4.1996). Όταν το συγκεκριμένο δικαστήριο κέκτειται δικαιοδοσίας να αποφασίσει ένα θέμα, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπερέβη ή έκανε κατάχρηση της δικαιοδοσίας του, απλά και μόνο γιατί παρεμπιπτόντως ερμήνευσε λανθασμένα νομοθέτημα, αποδέκτηκε παράνομη μαρτυρία, απέρριψε νόμιμη μαρτυρία, προέβη σε λανθασμένη εκτίμηση της βαρύτητας της μαρτυρίας ή ακόμα κι' αν καταδίκασε χωρίς μαρτυρία (βλ. Halsbury's Laws of England, 3η Έκδοση, Τόμος II, παραγρ. 119 και Αναφορικά με το Μάριο Χρίστου, ανωτέρω).
Στην παρούσα υπόθεση δεν έχω πειστεί ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας υπέπεσε σε νομικό ελάττωμα. Εξήσκησε τη δικαιοδοσία που του παρέχει ο νόμος και κατέληξε στα συγκεκριμένα συμπεράσματα. Είναι ορθό ότι ένταλμα της φύσης Certiorari μπορεί να εκδοθεί όταν έχει εμφιλοχωρήσει νομικό ελάττωμα εμφανές από τη δικογραφία, η ευχέρεια όμως αυτή δεν καλύπτει και τις νομικά εσφαλμένες αποφάσεις. Καλύπτει τις περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει φανερά εσφαλμένη ερμηνεία νόμου ή εσφαλμένη εφαρμογή του σε δεδομένη περίπτωση. Δεν είναι αρκετό να υπάρχει σοβαρή πλάνη ή ακόμα και πλάνη σε σχέση με καθιερωμένη νομική αρχή. Πρέπει να υπάρχει πλάνη που μπορεί να διακριβωθεί από το δικαστήριο αμέσως και όχι ύστερα από έρευνα των στοιχείων ή της μαρτυρίας (βλ σχετικά Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 126 και Γρηγορίου Ανδρέας (Αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ 396 και Αναφορικά με την Αίτηση του Κοσμά Ανδρέου, Αρ. 66/96, ημερ. 30.4.1996).
Το ένταλμα Certiorari παρέχει τη δυνατότητα άσκησης ελέγχου κατώτερου δικαστηρίου, δεν επιτρέπει όμως αναθεώρηση της ορθότητας της απόφασης του με σκοπό την επέμβαση, είτε όπου το κατώτερο δικαστήριο ενήργησε εκτός της δικαιοδοσίας του, είτε αν την υπερέβη, είτε όπου προκύπτει από το πρακτικό προφανές νομικό ελάττωμα, έστω κι' αν αυτό δεν άπτεται της δικαιοδοσίας (βλ. Περέλλα Τζεννάρο (Αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692. Εξάλλου, μόνο ουσιώδης παράβαση δικονομικού κανόνα συνιστά νομική πλάνη (Agroktimatiki Epihirisis Rousias Co Ltd (1981) 1 C.L.R. 703). Από την άλλη, η ρύθμιση της διαδικασίας ανάγεται στην αρμοδιότητα του εκδικάζοντος την υπόθεση δικαστηρίου (βλ. Δημοκρατία ν. Ηρακλέους (Αρ.2) (1994) 2 Α.Α.Δ. 225 και Χαραλάμπους Χαράλαμπος και Άλλοι (Αρ.2) (1994) 1 Α.Α.Δ. 828.
Η δικαιοδοσία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων δεν αποτελεί υποκατάστατο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Το ένταλμα Certiorari δεν αποτελεί μέσο για την εποπτεία της διαδικασίας του πρωτόδικου δικαστηρίου ή της πρακτικής που ακολουθείται (Halsbury' s Laws of England, 3η Έκδοση, Τόμος 11, παραγρ. 213 και Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442. Αντικείμενο της διαδικασίας για την έκδοση εντάλματος Certiorari δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας μιας απόφασης, αλλά της νομιμότητάς της (Αναφορικά με την αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116). Όπως έχει λεχθεί το ένταλμα Certiorari δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ούτε σαν έφεση υπό μεταμφίεση, ούτε ως μέσο επανα-κρόασης του ζητήματος που εγείρεται (βλ. (JR. v. Northumberland Compensation Appeal Tribunal, Ex parte Shaw, ανωτέρω). Επίσης δεν είναι επιτρεπτό να εκδίδεται ένταλμα Certiorari προκειμένου να υπαγορευτεί σε δικαστήριο ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να αποφασίσει ζήτημα που εμπίπτει στην δικαιοδοσία του ή ακόμα ο τρόπος με τον οποίο θα ασκήσει τη διακριτική του εξουσία (βλ. In re Andreas Constantinou (1983) 1 C.L.R. 410, In re Aeroporos and Others (1988) 1 C.L.R. 302, Αφρικάνα Δισκοθήκη Λτδ (1991)1 Α.Α.Δ. 901).
Αναμφίβολα στην παρούσα υπόθεση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι το Δικαστήριο ενήργησε με κατάχρηση εξουσίας. Το Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε και ερμήνευσε τη νομολογία επί του θέματος που εξέταζε, κατέληξε στο συμπέρασμα να μην επιτρέψει την προσαγωγή προφορικής μαρτυρίας. Κατ' αρχήν η απόφαση αυτή δεν αποτελεί απόφαση καθοριστική για την επίλυση των επίδικων θεμάτων και συνεπώς δεν μπορεί καν να αποτελέσει αντικείμενο έφεσης. Στην υπόθεση Χάσικος Μιχαήλ και Αλλοι ν. Ανδρέα Χαραλαμπίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 389 αναφέρεται ότι όταν έφεση δεν στρέφεται εναντίον απόφασης ή διαταγής του δικαστηρίου δεν έχει αντικείμενο και συνεπώς δεν συνιστά έφεση. Όπως αποφασίστηκε στην υπόθεση Apak Agro Industries Ltd και Αλλοι ν. Union Des Cooperatives Agricoles De Cereales de Sentences (Αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 1166, αντικείμενο έφεσης μπορεί να αποτελέσει μόνο ενδιάμεση ή τελική απόφαση ή διαταγή του δικαστηρίου. Με άλλα λόγια, αντικείμενο έφεσης μπορεί να αποτελεί μόνο απόφαση καθοριστική για την επίλυση των επίδικων θεμάτων. Στην πιο πάνω υπόθεση, αντικείμενο της έφεσης ήταν "απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου με την οποία έγινε αποδεκτή κατά την ακρόαση ως μαρτυρία ένορκη δήλωση που υποβλήθηκε σε άλλη διαδικασία από πρόσωπο που δεν κατέθεσε ως μάρτυρας". Το Εφετείο κατέληξε ότι απόφαση για την αποδοχή ή την απόρριψη μαρτυρίας δεν συνεπάγεται την επίλυση οποιουδήποτε επίδικου θέματος, αλλά συνιστά πτυχή της δικαστικής λειτουργίας για τον προσδιορισμό του βάθρου για τη διάγνωση των δικαιωμάτων των διαδίκων. Έτσι η έφεση κρίθηκε ότι εστερείτο αντικειμένου και απορρίφθηκε. Ούτε η υπό εξέταση απόφαση μπορεί να θεωρηθεί ως καθοριστική για την επίλυση των επίδικων θεμάτων και συνεπώς δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο έφεσης. Αν έτσι έχουν τα πράγματα διερωτώμαι αν μπορεί μια τέτοια διαδικασία να προσβληθεί με αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος.
Πιστεύω ότι η ορθότητα ή μη της συγκεκριμένης απόφασης δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας της παρούσας διαδικασίας αλλά ίσως, δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, σε κάποιο καταλληλότερο στάδιο. Τέλος δεν μου διέφυγε και η αναφορά του Δικαστηρίου στο ότι προσπάθησε προηγουμένως να εξηγήσει γιατί θεωρούσε τη συγκεκριμένη ένορκη δήλωση κατ' ουσία ανύπαρκτη. Η πρόταση αυτή από μόνη της δείχνει ότι το Δικαστήριο για να καταλήξει στην απόφασή του έλαβε υπ' όψη και άλλα στοιχεία, τα οποία δεν εμφαίνονται στη διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι το νομικό ελάττωμα, αν υπάρχει, δεν είναι εμφανές γιατί δεν μπορεί να διακριβωθεί από το παρόν Δικαστήριο αμέσως, αλλά ίσως ύστερα από έρευνα άλλων στοιχείων της δικογραφίας.
Καταλήγοντας βρίσκω ότι το κατώτερο δικαστήριο εξήσκησε τη διακριτική του ευχέρεια, ορθά ή λανθασμένα δεν το εξετάζω, και κατέληξε σε κάποιο συμπέρασμα. Ακόμα και αν το Δικαστήριο εφάρμοσε λανθασμένα το δικονομικό κανόνα της Δ.48, Θ.4, αυτό δεν επιδρά επί της νομιμότητας της απόφασης. Η απόφασή του αυτή δεν νομίζω ότι μπορεί να ακυρωθεί με ένταλμα Certiorari και συνεπώς η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς καμιά διαταγή ως προς τα έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.