|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 1 ΑΑΔ 434
7 Ιουνίου, 1990
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΠΙΚΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στές]
ABDULLA AHMAD ALAHMARI,
Εφεσείων,
ν.
ALIA THE ROYAL JORDANIAN AIRLINE,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 6766).
Πολιτική Δικονομία — Ασφάλεια Εξόδων — Οι Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμοί, Θεσμός 60, Καν. 1 —Καλύπτει και την διαδικασία εφέσεως — Η απουσία τον ενάγοντος στο εξωτερικό δεν δημιουργεί αυτόματα δικαίωμα για ασφάλεια εξόδων — Το θέμα είναι Θέμα διακριτικής εξουσίας, για την άσκηση της οποίας λαμβάνονται υπόψη η κατοχή περιουσίας του ενάγοντος στη Κύπρο, και ιδίως ακίνητης, και η ισχύς της υπόθεσής του — Οι ίδιοι παράγοντες λαμβάνονται υπόψη κατά το στάδιο της εφέσεως, μόνον που το βάρος του εφεσείοντος (ενάγοντος) σχετικά με την ισχύ της υπόθεσής του είναι μεγαλύτερο — Το διάταγμα δεν περιορίζεται στα έξοδα, που θα γίνουν μετά την έκδοσή του — Είναι επιθυμητό όπως στην αίτηση καθορίζονται λεπτομέρειες υπολογισμού των εξόδων.
Το θέμα της ασφάλειας εξόδων ηγέρθη από τους εφεσίβλητους (εναγόμενους) μετά την ακρόαση μέρους της εφέσεως. Ο εφεσείων (ενάγων) δεν έχει περιουσία στη Κύπρο, δεν διαμένει στη Κύπρο και δεν έδειξε ενδιαφέρον σχετικά με την έφεση. Το Ανώτατο Δικαστήριο διέταξε καταβολήν ποσού £1,000 ως ασφάλειαν εξόδων του εφεσίβλητου.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
Brown v. Haig [1905] 2 Ch. 379;
Senior Service Ltd. and Others v. Chrysanthi Shipping Co. Ltd. and Another (1975) 1 C.L.R. 316.
Αίτηση.
Αίτηση από τον εναγόμενο για την έκδοση διατάγματος για την παροχή χρηματικής ασφάλειας για τα έξοδα της δίκης.
Χρ. Χριστοφίδης, για τον Εφεσείοντα.
Π. Σαρρής, για τους εφεσίβλητους.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής κ. Γ.Μ. Πικής.
ΠΙΚΗΣ Δ.: Μετά την έγερση της έφεσης και την ακρόαση μέρους της ο εφεσίβλητος (εναγόμενος) υπέβαλε αίτηση για την έκδοση διατάγματος για την παροχή χρηματικής ασφάλειας για τα έξοδα της δίκης. Διευκρίνισε ότι το αίτημά του περιορίζεται στα έξοδα της έφεσης. Η αγωγή του εφεσείοντα, κατοίκου της Σαουδικής Αραβίας, για αποζημιώσεις για διάρρηξη σύμβασης καταμαρτυρούμενης από Διατακτικά (Waybills) απορρίφθηκε με έξοδα που υπολογίστηκαν από το δικηγόρο του εφεσείοντα σε £1.800,00 (περίπου). Δε λήφθηκαν μέτρα για την ψήφιση ή την έγκριση των εξόδων του μετά από τα όσα του ανέφερε ο δικηγόρος του εφεσιβλήτου, ότι θα ήταν χαμένος κόπος ενόψει της απουσίας του εφεσείοντα στο εξωτερικό και της αδιαφορίας του για την τύχη της υπόθεσής του. Είναι παραδεκτό ότι ο εφεσείων είναι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού και δεν έχει οποιαδήποτε περιουσία στην Κύπρο. Δεν αμφισβητήθηκε ότι οι πρόνοιες της Δ.60 κ1, με τις οποίες παρέχεται ευχέρεια στο Δικαστήριο να διατάξει την παροχή ασφάλειας για τα έξοδα του εναγομένου, επεκτείνεται και στα έξοδα της έφεσης. Αυτό προκύπτει από τον προσδιορισμό του πλαισίου της δικαιοδοσίας που καλύπτει κάθε στάδιο της αγωγής (at any stage of the action), που περιλαμβάνει και το στάδιο της έφεσης, μετά την άσκησή της. Το ίδιο υποστηρίζεται και από την αγγλική πρακτική, όπως αποσαφηνίζεται από τη νομολογία, σε σχέση με την ερμηνεία των αντίστοιχων διατάξεων της αγγλικής δικονομίας (βλ. Annual Practice 1960, p. 1891, και την απόφαση του Δικαστή Kekewich Brown v. Haig [1905] 2 Ch., σ. 379).
Ο εφεσίβλητος έφερε ένσταση στην αίτηση επικαλούμενος τη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Ο κ. Χριστοφίδης επεσήμανε ότι η απουσία και μόνο του εφεσείοντα (ενάγοντα) στο εξωτερικό, δε δικαιολογεί αυτόματα την έκδοση διατάγματος για ασφάλεια των εξόδων. Πράγματι δεν επιβάλλεται η έκδοση διαταγής για τα έξοδα ο,ποτεδήποτε ο ενάγων είναι κάτοικος εξωτερικού. Το θέμα ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, όπως υποδηλώνει ο όρος "may" (δύναται) που απαντάται στο πλαίσιο της Δ.60 κ1, που ασκείται δικαστικά. Το ίδιο υποστηρίζεται και από την αγγλική πρακτική, όπως συνοψίζεται στους Halsbury's Laws of England (4th ed., Vol. 37, pp. 384-385).
Όταν τεθεί το θεμέλιο για την άσκηση της δικαιοδοσίας, με τη διαπίστωση ότι ο ενάγων (εφεσείων) έχει τη συνήθη κατοικία του στο εξωτερικό, οι παράγοντες οι οποίοι λαμβάνονται υπόψη στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι κατεξοχή δύο, η κατοχή εκ μέρους του ενάγοντα περιουσίας, και ιδίως ακίνητης (που δε μετακινείται εύκολα), στην Κύπρο, και η ισχύς της υπόθεσής του. Οι ίδιοι λόγοι λαμβάνονται υπόψη και στην άσκηση της ίδιας εξουσίας στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας με την εξής επιφύλαξη: Το βάρος για την τεκμηρίωση εκ μέρους του ενάγοντα (εφεσείοντα) ισχυρής υπόθεσης είναι πολύ μεγαλύτερο ενόψει της ετυμηγορίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Δεδομένου ότι η αίτηση γίνεται έγκαιρα, η διαταγή μπορεί να περιλαμβάνει, όπως υποστηρίζει η αγγλική πρακτική, όλα τα έξοδα της πρωτοβάθμιας ή της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας, ως ήθελε είναι η περίπτωση, και όχι μόνο εκείνα τα οποία κατά λογική πρόβλεψη θα υποστεί ο εναγόμενος (εφεσίβλητος) μετά την έκδοση της διαταγής για παροχή ασφάλειας για τα έξοδα (βλ. Supreme Court Practice 1970, p. 365).
Τα γεγονότα της υπόθεσης δικαιολογούν την έγκριση της αίτησης. Ο εφεσείων είναι κάτοικος εξωτερικού, δεν έχει περιουσία στην Κύπρο, και πέραν τούτου, επιδεικνύει πλήρη αδιαφορία για την τύχη της έφεσης. Το ποσό της ασφάλειας, όπως ορθά επισημαίνεται από το δικαστή Μα-λαχτό στην υπόθεση Senior Service Ltd and Others v. Chrysanthi Shipping Co. Ltd and Another (1975) 1 C.L.R. 316, είναι κατά κανόνα εκείνο το οποίο υπό κανονικάς συνθήκας θα υποστεί ο διάδικος ο οποίος εξαιτείται την ασφάλεια. "Ordinarily, the amount to be given for security for costs is the amount which under normal circumstances, such costs are likely to be incurred by the party applying for such order."
Ελληνική μετάφραση : "Συνήθως το ποσό το οποίο καθορίζεται ως ασφάλεια για τα έξοδα είναι το ποσό το οποίο υπό κανονικάς συνθήκας είναι πιθανό να υποστεί το μέρος το οποίο εξαιτείται την έκδοση της διαταγής."
Ως θέμα ορθής πρακτικής το ποσό το οποίο επιζητείται ως ασφάλεια, πρέπει να υποστηρίζεται με λεπτομέρειες (προκαταρκτικό κατάλογο εξόδων) που να τείνουν να καθορίζουν το ύψος του. Στην προκείμενη περίπτωση η αξίωση είναι για ποσό £5,000.00 χωρίς να παρέχεται καμιά λεπτομέρεια για τον καθορισμό του.
Συνεκτιμώντας όλα τα σχετικά θέματα, και ασκώντας τη διακριτική μας ευχέρεια, καθορίζουμε το ποσό το οποίο θα διατάξουμε να παρασχεθεί ως ασφάλεια σε £1.000,00. Η ασφάλεια θα παρασχεθεί είτε με την κατάθεση του ποσού στον πρωτοκολλητή ή με την παροχή τραπεζικής εγγύησης για το ίδιο ποσό στον πρωτοκολλητή του Δικαστηρίου, μέσα σε δύο μήνες από σήμερα. Μέχρι την καταβολή του ποσού, σύμφωνα με τα πιο πάνω, ή την εκπνοή του χρόνου που έχει ορισθεί, η διαδικασία της έφεσης αναστέλλεται. Αν ο εφεσείων παραλείψει να παράσχει την ορισθείσα ασφάλεια, η υπόθεση θα θεωρηθεί ως εγκαταλειφθείσα και ο εφεσίβλητος θα είναι ελεύθερος να διεκδικήσει τα έξοδα της έφεσης. Αν υπάρξει συμμόρφωση με τη διαταγή ως προς την ασφάλεια των εξόδων, το Πρωτοκολλητείο θα θέσει την υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου για ορισμό, το συντομότερο.
Εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα ως ανωτέρω.
Διάταγμα για κατάθεση £1,000.- σαν ασφάλεια για έξοδα.