ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(1990) 1 ΑΑΔ 402
29 Μαΐου, 1990
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
JAYEE PVC PIPES PVT LTD ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Ενάγοντες,
ν.
INTERTRUST SHIPPING CORPORATION ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εναγομένων.
(Αγωγή Αρ. 96/88).
Ναυτοδικείο— Πρακτική — Ασφάλεια εξόδων — Διέπεται κατ' αποκλειστικότητα από την διαταγή 185 τον Περί Δικαιοδοσίας Κυπριακού Ναυτοδικείου Διατάγματος, 1893 — Παρεμβαίνων προς υπεράσπιση ιδίου συμφέροντος, αλλά μη καταχωρών ανταπαίτηση —Δεν μπορεί να υποχρεωθεί σε καταβολήν ασφάλειας για έξοδα.
Το νομικό θέμα, που προέκυψε προς επίλυση, καθώς και η νομική αρχή, την οποία το Δικαστήριο εφάρμοσε, απορρίπτοντας σχετική αίτηση των εναγόντων προκύπτει από το πιο πάνω περιληπτικό σημείωμα.
Αίτηση.
Αίτηση για διάταγμα του Δικαστηρίου να διατάσσει τους πρώτους παρεμβαίνοντες να δώσουν ασφάλεια εξόδων.
Α. Θεοφίλου, για τους αιτητές-ενάγοντες.
Στ. ΜακΠράϊτ, για τους παρεμβαίνοντες Αρ. 1.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την αίτηση τους οι αιτητές αιτούνται-
"Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάσσον τους Πρώτους Παρεμβαίνοντες να δώσουν, εντός 20 ημερών από την ημερομηνία του Διατάγματος, ή εντός οιασδήποτε ετέρας προθεσμίας ως το Δικαστήριον ήθελε κρίνει πρέπον, ασφάλεια εξόδων ύψους £150,000.-, διατάττον περαιτέρω όπως εν περιπτώσει που η τοιαύτη ασφάλεια δεν δοθεί εντός της ταχθείσης προθεσμίας, η παρέμβασις των Πρώτων Παρεμβαινόντων να θεωρείται ως απορριφθείσα με έξοδα εναντίον των."
Οι αιτητές βασίζουν την αίτησή τους στους θεσμούς 185, 203, 204, 207 και 237 της Περί Ναυτοδικείου Κύπρου Διαταγής 1893, (που στην απόφασή μου θα αναφέρεται ως "Διαταγή"), στους θεσμούς 60(1), (5) & (6) των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, και επί της συμφυούς εξουσίας του Δικαστηρίου.
Είναι η γνώμη μου πως οι Περί Πολιτικής Δικονομίας θεσμοί δεν έχουν θέση στην υπόθεση αυτή γιατί στη Διαταγή υπάρχει ειδική πρόνοια η οποία προνοεί πότε διάδικος υπόκειται στην καταβολή ασφάλειας εξόδων. Ο θεσμός αυτός είναι ο υπ' αριθμόν 185 ο οποίος είναι γραμμένος στην Αγγλική γλώσσα και δεν έχει μέχρι σήμερα μεταφραστεί στα Ελληνικά. Ο Θεσμός αυτός λέγει:-
"If any plaintiff (other than a seaman suing for his wages or for the loss of his clothes and effects in a collision) or any Defendant making a counterclaim is not resident in Cyprus, the Court or Judge may, on the application of the adverse party, order him to give such security for the costs of such adverse party as to the Court or Judge shall seem fit; and may order that all proceedings in the action be stayed until such security be given."
Οι καθ' ων η αίτηση έχουν παρέμβει στη διαδικασία αυτή γιατί οι εναγόμενοι δεν καταχώρησαν εμφάνιση και με την απάντησή τους στην απαίτηση των εναγόντων ισχυρίζονται ότι είναι οι ιδιοκτήτες του επίδικου εμπορεύματος.
Οι ενάγοντες ισχυρίσθηκαν ότι -
"... από τη στιγμή που οι καθ' ων η αίτησις παρενέβησαν σε διαδικασία που δεν στρεφόταν εναντίον των προς προστασία 'συμφέροντός των', το οποίο μάλιστα έρχεται σε κατ' ευθείαν αντιπαράθεση με τα συμφέροντα των εναγόντων και το οποίο (συμφέρον και ισχυρισμός των) δεν είναι υπεράσπισις που θα ήτο 'ανοικτή' εις τους εναγομένους, δεν μπορεί να θεωρηθούν 'εναγόμενοι υπερασπιζόμενοι' αλλά πρόσωπα αξιούντα την κυριότητα του αντικειμένου της αγωγής και συνεπώς πρέπει να διαταχθούν εις την καταβολή ασφαλείας δια τα έξοδα των εναγόντων."
Διαφωνώ με τον ισχυρισμό αυτό των εναγόντων και βρίσκω ότι οι καθ' ων η αίτηση δεν υπέβαλαν ανταπαίτηση με την οποία να ζητούν όπως τους αναγνωριστεί η ιδιοκτησία του εμπορεύματος. Επομένως, εφόσον οι καθ' ων η αίτηση δεν υπέβαλαν ανταπαίτηση, οι ενάγοντες δεν δικαιούνται, δυνάμει του θεσμού 185, στην καταβολή εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση ασφάλειας για τα έξοδα.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.