|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 1491
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΟΜΕΝΕΣ ΑΓΩΓΕΣ ΑΡ. 193/96 και 194/96.
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Π. ΚΑΛΛΗ, Δ.Μεταξύ:
1. Κύπρος Αντωνίου & Υιός Λτδ (Αγωγή 193/96)
2. Γεώργιος Τσαππής Ισορροπημένες
Ζωωτροφές Λτδ (Αγωγή 194/96)
Εναγόν των
και
Του πλοίου "SPRINGWOOD" που τώρα
βρίσκεται στο λιμάνι Λεμεσού,
Εναγομ ένων.
________________
1
7 Νοεμβρίου, 1997.Για τους Ενάγοντες: Α. Χαβιαράς.
Για το Εναγόμενο Πλοίο: Ν. Ιωάννου (κα.)
________________
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εναγόντων κάλεσε τον Μ.Ε.3, Διευθυντή της ενάγουσας 1 εταιρείας, να παρουσιάσει 4 έγγραφα. Αυτά τα έγγραφα είναι στην αγγλική γλώσσα, φέρουν αρ. 50660, 50663, 50656 και 50666, ημερ. 18.9.96, και την επικεφαλίδα "INSPECTORATE". Φέρονται να έχουν υπογραφή εκ μέρους κάποιας εταιρείας που ονομάζεται "INSPECTORATE DE ARGENTINA S.A.". Αναφέρονται σε επιθεώρηση φορτίου που έλαβε χώραν στην Αργεντινή πριν από τη φόρτωση του πάνω στο εναγόμενο πλοίο.
Η αγωγή αφορά σε αξίωση "Δολλαρίων Η.Π.Α. 136.260 για απώλεια ή ζημιά που προκλήθηκε σε φορτίο σόγιας στη διάρκεια του ταξιδίου από το λιμάνι San Lorentzo προς την Κύπρο".
Η ευπαίδευτη συνήγορος των εναγομένων ήγειρε ένσταση. Την στήριξε στις πρόνοιες του ΄Αρθρου 4 του περί Αποδείξεως Νόμου, Κεφ. 9, και ειδικότερα τις πρόνοιες της επιφύλαξης του Εδαφίου 1(β) του ιδίου άρθρου . Ισχυρίστηκε ότι οι ενάγοντες δεν έχουν ικανοποιήσει την προϋπόθεση της επιφύλαξης. Δεν έχουν αποδείξει ότι δεν ήταν ευλόγως πρακτικό να εξασφαλιστεί η παράσταση του προσώπου που έχει καταρτίσει τα έγγραφα.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εναγόντων απάντησε ότι έχει ικανοποιηθεί αυτή η προϋπόθεση. ΄Εκαμε αναφορά στη μαρτυρία του Μ.Ε.3, σύμφωνα με την οποία είχαν επικοινωνήσει με τα πρόσωπα που έχουν καταρτίσει τα σχετικά έγγραφα και πήραν την πιο κάτω απάντηση: "Δεν είναι η πρακτική τους να πηγαίνουν να μαρτυρούν. Σε όλο τον κόσμο γίνονται αποδεκτά τα πιστοποιητικά τους". Ο μάρτυρας πρόσθεσε ότι ήταν τηλεφωνική η επικοινωνία αλλά τους έχουν απαντήσει και γραπτώς. Ωστόσο η επιστολή, η οποία έχει τεθεί και υπόψη του δικαστηρίου, δεν επιβεβαιώνει τη θέση του μάρτυρα. Ο δε τελευταίος συμφώνησε ότι στην επιστολή δεν γίνεται τέτοια αναφορά.
Το βάθρο των γεγονότων θα συμπληρωθεί με αναφορά στα όσα έχουν λάβει χώραν στη συνεδρία του δικαστηρίου με ημερ. 8.9.97. Στις 8.9.97, ημερομηνία κατά την οποία η υπόθεση ήταν ορισμένη για ακρόαση, ο ευπαίδευτος συνήγορος των εναγόντων υπέβαλε το πιο κάτω αίτημα: "Είμαι αναγκασμένος να ζητήσω αναβολή, παρά το γεγονός ότι έχουν οριστεί 3 συνεχόμενες μέρες για ακρόαση για αυτή την υπόθεση, για το γεγονός ότι δεν είμαι σε θέση να έχω παρόντες τους μάρτυρες που χρειάζομαι για την ακρόαση της υπόθεσης, οι οποίοι προέρχονται από το εξωτερικό και συγκεκριμένα από τη χώρα φόρτωσης των εμπορευμάτων για να μπορώ να καταδείξω την κατάσταση του φορτίου κατά το χρόνο φόρτωσης." Σημειώνεται ότι η υπόθεση είχε οριστεί για ακρόαση στις 8.9.97 από τις 26.5.97.
Η πιο πάνω πρόνοια του Κεφ. 9 αντιστοιχεί με το άρθρο 1(1) του Αγγλικού περί Αποδείξεως Νόμου 1938. Στον Phipson on Evidence, 10η έκδοση, επιχειρείται ερμηνεία της αντίστοιχης αγγλικής πρόνοιας. Αναφέρεται ότι δεν είναι αρκετό να αποδειχθεί ότι ο συντάκτης του εγγράφου βρίσκεται στο εξωτερικό. Είναι επίσης αναγκαίο να αποδειχθεί ότι δεν είναι ευλόγως πρακτικό να εξασφαλιστεί η παρουσία του στο Δικαστήριο. Οι Δικαστές μπορεί να διαφέρουν στην προσέγγιση τους σε σχέση με το τί αποτελεί ευλόγως πρακτικό μέτρο για εξασφάλιση της παρουσίας ενός μάρτυρα και ένας Δικαστής μπορεί να διαμορφώσει την άποψη ότι αυτό που είναι εύλογα πρακτικό κάτω από τις περιστάσεις μιας υπόθεσης δεν θα είναι εύλογα πρακτικό σε άλλη περίπτωση (Phipson on Evidence, 10η έκδοση, παρα. 852).
Στην κρινόμενη περίπτωση λαμβάνω υπόψη μου τη μαρτυρία με την οποία έχει επιχειρηθεί η θεμελίωση των προϋποθέσεων που θέτει η πιο πάνω νομοθετική διάταξη. Σύγκριση της μαρτυρίας αυτής με την πιο πάνω προηγούμενη θέση των εναγόντων - ημερ. 8.9.97 - καθιστά την τελική θέση των εναγόντων αντιφατική. Θεωρώ, για το λόγο αυτό, μη πειστικό τον ισχυρισμό πάνω στον οποίο έχει επιχειρηθεί να θεμελιωθεί η δυνατότητα αποδοχής των εγγράφων. Ακολουθεί πως δεν έχουν ικανοποιηθεί οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 4. Η ένσταση για τη δεκτότητα των σχετικών εγγράφων γίνεται δεκτή (Βλ. και International Marine Services Co. Ltd v. MTR Metals (Overseas) Limited, Αγωγή Ναυτοδικείου 120/93/12.12.94). Οι υποθέσεις Μούρτζινου ν. Του Πλοίου "Galaxias" κ.α. (1993) 1 Α.Α.Δ. 740 και Μούρτζινου ν. Του Πλοίου "Galaxias" κ.α., Αγωγή Ναυτοδικείου 198/88/4.4.94 διακρίνονται λόγω των γεγονότων τους.
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.