|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1347/2010)
4 Απριλίου 2012
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 6, 9, 10, 29, 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
KΩΣΤΑΚΗ ΜΕΤΑΞΑ
Αιτητή
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΕΩΣ ΠΑΘΟΝΤΩΝ
ΚΑΙ/Η ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________
Π. Κλεοβούλου, για τον Αιτητή.
Μ. Θεοκλήτου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Με απόφαση της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων, ο Αιτητής, μετά από σχετική αίτηση, εκρίθη «μερικώς ανάπηρος» σε ποσοστό προσωρινής αναπηρίας 35% (30% ψυχολογικά και 5% ο αριστερός ώμος) και του εχορηγήθη σχετική σύνταξη δυνάμει του περί Ανακουφίσεως Παθόντων Νόμου του 1988 (Ν. 114/1988). Στη συνέχεια, μετά από επιστολή του Αιτητή, έγινε επανεξέταση και το ποσοστό της μερικής ανικανότητας αυξήθηκε σε 45% (40% ψυχολογικά και 5% αριστερός ώμος), με ανάλογη αύξηση της σύνταξης. Ο Αιτητής και πάλι δεν έμεινε ικανοποιημένος και ζήτησε, πέραν της καταβολής της αυξημένης σύνταξης αναδρομικά, και χορηγία βαριάς αναπηρίας όπως και, στη συνέχεια, και επανεξέταση του ποσοστού ανικανότητας. Το αίτημα για αναδρομική καταβολή απερρίφθη. Μετά από νέα επανεξέταση ως προς τα λοιπά, το ποσοστό ανικανότητας αυξήθηκε σε 50% (40% ψυχολογικά και 10% αριστερός ώμος) και ενεκρίθη η χορηγία βαριάς αναπηρίας, με ανάλογη αύξηση της σύνταξης. Νέο αίτημα του Αιτητή για επανεξέταση του ποσοστού ανικανότητας απερρίφθη αρχικώς αλλά στη συνέχεια απεφασίσθη όπως η αναπηρία μετατραπεί σε μόνιμη. Κατά της απόφασης αυτής, ο Αιτητής κατεχώρησε την προσφυγή 1230/2007. Ακολούθως, και αφού το Ιατροσυμβούλιο των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων έκρινε το ποσοστό ανικανότητας του σε 100% για σκοπούς του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου, η Επιτροπή, επανεξετάζοντας το ποσοστό ανικανότητας με νέο αίτημα του Αιτητή, το αύξησε σε 60% (45% ψυχολογικά και 15% για τον αριστερό ώμο), με ανάλογη αύξηση της σύνταξης. Ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση αυτή της Επιτροπής, η οποία του κοινοποιήθηκε την 19.12.2010, επιδιώκοντας δήλωση ότι αυτή είναι παράνομη και ότι το ποσοστό της ανικανότητας θα έπρεπε να ήταν 100% όπως είχε κρίνει το Ιατροσυμβούλιο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Ο Αιτητής συνδέει την προσφυγή του με την προηγούμενη προσφυγή του 1230/2007 η οποία ήταν επιτυχής αφού εκρίθη (απόφαση ημερομηνίας 8.10.2010) ότι η απόφαση έπασχε ως προς την έρευνα και την αιτιολογία της. Παραθέτω το κρίσιμο απόσπασμα:
«. από το λεκτικό της απόφασης του Ιατροσυμβουλίου της 2/2/2006 και, εν συνεχεία, της Επιτροπής, που την υιοθέτησε, δεν προκύπτει κατά πόσο στα πιο πάνω στοιχεία δόθηκε βαρύτητα, ή αν αυτά παραγνωρίστηκαν και για ποιο λόγο. Επιπρόσθετα, η παράλληλη απόφαση του Ψυχιατρικού Ιατρικού Συμβουλίου, η οποία οδήγησε σε έγκριση από τις Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων σύνταξης ανικανότητας ποσοστού 85% στον αιτητή, αφήνει περαιτέρω κενά στην αιτιολογία του προσδιορισμού του ποσοστού αναπηρίας του.»
Ισχυρίζεται και τώρα ο Αιτητής ότι η απόφαση είναι αναιτιολόγητη και δεν εβασίσθη σε δέουσα έρευνα. Η απόφαση της Επιτροπής εβασίσθη σε νέα γνωμοδότηση του Ιατροσυμβουλίου την οποία και παραθέτω:
«Κατά τη σημερινή εξέταση παρουσιάζει επιδείνωση της δυσκαμψίας του αρ. ώμου παρά τη συνεχιζόμενη θεραπεία στο εξωτερικό, καθώς και επιδείνωση της ψυχολογικής του κατάστασης.
Επίσης παρουσιάζει συμπτώματα νευρολογικής διαταραχής τύπου Parkinson, τα οποία σύμφωνα με το Ιατροσυμβούλιο δεν συνδέονται με τον τραυματισμό του κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής.»
Ακολουθούσε καθορισμός του ποσοστού ανικανότητας σε 60% (45% ψυχολογικά και 15% αριστερός ώμος), που ήταν και το ποσοστό που ενέκρινε η Επιτροπή.
Η εισήγηση του Αιτητή ότι η απόφαση πάσχει καθ΄όσον η Επιτροπή δεν διεξήγαγε δική της έρευνα παρά απλώς υιοθέτησε τη γνωμοδότηση του Ιατροσυμβουλίου δεν ευσταθεί. Ασφαλώς η Επιτροπή βασίζεται στην έρευνα και γνωμοδότηση του Ιατροσυμβουλίου, ευλόγως ενεργώντας στη βάση εκείνης. Αυτό όμως σημαίνει ότι το κρινόμενο είναι ουσιαστικά η απόφαση του Ιατροσυμβουλίου, ως προς την οποία ο Αιτητής εισηγείται ότι παρεγνωρίσθησαν τα πιστοποιητικά των θεραπόντων ιατρών του τα οποία είχαν τεθεί με το αίτημά του για επανεξέταση, και δη ως προς τη ψυχολογική διάσταση της κατάστασής του. Εισηγείται ακόμα ο Αιτητής ότι η απόφαση της Επιτροπής πάσχει περαιτέρω ως εκ της διάστασης της προς την αναγνώριση του Ιατροσυμβουλίου των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων ποσοστού ανικανότητας 100%.
Ότι το βοήθημα των Κοινωνικών Ασφαλίσεων παρέχεται δυνάμει άλλου νόμου και με βάση άλλα κριτήρια, όπως και το ότι η αναντιστοιχία μεταξύ του ποσοστού της Επιτροπής και του ποσοστού των Κοινωνικών Ασφαλίσεων υπήρξε εξ αρχής, είναι ορθό, όπως παρετηρήθη από τον αδελφό μου Δικαστή Κωνσταντινίδη στην Κολά ν. Δημοκρατίας, προσφυγή 667/2000, 20.9.2001. Βεβαίως, αν υπάρχει ουσιαστική διάσταση μεταξύ των δύο Ιατροσυμβουλίων, αυτό θα έπρεπε να προβληματίσει, όπως προβλημάτισε στην 1230/2007. Δεν θεωρώ όμως ότι υπάρχει διάσταση. Το Ιατροσυμβούλιο για σκοπούς της Επιτροπής εξετάζει την ανικανότητα που προκύπτει από αναπηρία προερχόμενη από, μεταξύ άλλων, πάθηση αναγόμενη στην εισβολή. Το Ιατροσυμβούλιο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων όμως εξετάζει την ανικανότητα ευρύτερα και ανεξαρτήτως προέλευσης. Εξ ου και η αναφορά, στο πιστοποιητικό του ψυχιάτρου κ. Αργύρη των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας που ο Αιτητής υπέβαλε, στις «σοβαρές σωματικές αναπηρίες που συσσωρεύθηκαν» και που τον καθιστούν μόνιμα και ολοκληρωτικά ανίκανο. Η συνολική κατάσταση του Αιτητή που ελήφθη υπ΄όψη για καθορισμό ποσοστού ανικανόητας 100% για σκοπούς των κοινωνικών ασφαλίσεων, θα έπρεπε λοιπόν να επεριορίζετο αναλόγως για σκοπούς της Επιτροπής, όπως και περιορίσθηκε.
Υπό τις συνθήκες, δεν βλέπω πώς ο καθορισμός του ποσοστού 100% αναπηρίας για σκοπούς Κοινωνικών Ασφαλίσεων μπορεί να επηρεάζει την αιτιολογία της απόφασης της Επιτροπής για το πιο χαμηλό ποσοστό του 60% για σκοπούς του νόμου που αυτή διαχειρίζεται.
Εξετάζοντας τώρα την απόφαση της Επιτροπής επί των δικών της δεδομένων, ζητούμενο ήταν αν υπήρχε «μεταβολή» ως προς το βαθμό αναπηρίας. Το Ιατροσυμβούλιο έκρινε ότι υπήρχε και την καθόρισε κατά την κρίση του. Όμως τα πιστοποιητικά των Άγγλων ιατρών και φυσιοθεραπευτών, όπως και εκείνο του εδώ θεράποντα ιατρού ψυχολόγου-ψυχοθεραπευτή κ. Στυλιανού, δείχνουν ότι η επιδείνωση της ψυχολογικής κατάστασης του Αιτητή μπορεί να συνδέεται με τη λογική του φαύλου κύκλου προς την αρχική πάθηση του και την εξέλιξη της, σε συνάρτηση με την αναποτελεσματικότητα των θεραπειών και το άγχος των οικονομικών δυνατοτήτων ως προς την ανάγκη για περαιτέρω θεραπεία. Αυτή η πτυχή δεν φαίνεται να προβλημάτισε το Ιατροσυμβούλιο, το οποίο, στη λακωνική του γνωμοδότηση, αναγνωρίζει μεν ότι υπάρχει επιδείνωση της σωματικής και ψυχολογικής κατάστασης αλλά δεν δίδει τις εξηγήσεις που θα δικαιολογούσαν την κρίση του για το ποσοστό που καθορίζει. Αν και το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στην κρίση βάσει ειδικών γνώσεων, εδώ φαίνεται να μην υπάρχει το υπόβαθρο προς αιτιολόγηση της κρίσης εκείνης, γιατί δηλαδή η κριθείσα επιδείνωση ήταν 5% ως προς τα ψυχολογικά και 5% ως προς τον αριστερό ώμο. Η γνωμοδότηση του Ιατροσυμβουλίου δεν έχει τον προβληματισμό και την πληρότητα που θα αναμένετο, λαμβανομένων ιδιαιτέρως υπ΄όψη των στοιχείων και πιστοποιητικών που ο Αιτητής έθεσε υπ΄όψη του.
Για το λόγο αυτό, η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει €1200 έξοδα πλέον ΦΠΑ στον Αιτητή.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π