|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1638//2009)
30 Μαρτίου, 2012
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ Ν. 112(Ι)/2004
ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Αιτητές,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ,
Καθ' ου η Αίτηση.
________________________
Νίτσα Χατζηϊωάννου (κα), για Κώστα Χατζηϊωάννου, για τους Αιτητές.
Νίκη Κλεάνθους (κα), για Χρίστο Μ. Τριανταφυλλίδη, για τον Καθ' ου η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Οι αιτητές, με την παρούσα προσφυγή, ζητούν όπως το Διάταγμα του καθ' ου η αίτηση με Αρ. Δ.Ε. 4/09, το οποίο δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 16/10/2009, Α.Δ.Π. 860/09 - περί της Τροποποίησης του Υποδείγματος Προσφοράς Χονδρικής Ενοικίασης Γραμμής CYTA 2009, Διάταγμα του 2009, κηρυχθεί άκυρο και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τα γεγονότα, οι αιτητές - οργανισμός δημοσίου δικαίου, επιφορτισμένος με την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών - δημοσίευσαν στην ιστοσελίδα τους, στις 19/2/2009, το Υπόδειγμα Προσφοράς Χονδρικής Ενοικίασης Γραμμής CYTA 2009 για υπηρεσίες Χονδρικής Ενοικίασης Γραμμής - (το «ΥΠ. ΧΕΓ CYTA 2009»).
Ο καθ' ου η αίτηση, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με τη ρύθμιση του τομέα των τηλεπικοινωνιών, λαμβάνοντας υπόψη την απόφασή του 56/2006, η οποία εκδόθηκε σε συνάρτηση με τον Ορισμό Σχετικής Αγοράς, τον Καθορισμό Οργανισμού με Σημαντική Ισχύ στην Αγορά Πρόσβασης στο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο σε σταθερή θέση για οικιακούς και μη οικιακούς πελάτες και την επιβολή Ρυθμιστικών Υποχρεώσεων στον οργανισμό με Σημαντική Ισχύ στην Αγορά, ως, επίσης, την υποχρέωση για εισαγωγή και προώθηση αποτελεσματικού ανταγωνισμού στην παροχή δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, προέβη στην επιβολή τροποποιήσεων στο πλαίσιο τελών του Παρατήματος 2 του ΥΠ ΧΕΓ CYTA 2009. Στη συνέχεια και αφού έλαβε υπόψη του τις παραστάσεις των αιτητών επί των τροποποιήσεων που είχε επιφέρει, προχώρησε στην έκδοση και δημοσίευση του προσβαλλόμενου Διατάγματος.
Οι αιτητές, για ακύρωσή του, προβάλλουν σειρά λόγων. Στην πορεία της υπόθεσης, προστέθηκε και το γεγονός ότι η απόφαση του καθ' ου η αίτηση 56/2006, στην οποία βασίστηκε το προσβαλλόμενο Διάταγμα, ακυρώθηκε με απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 25/5/2010, η οποία εκδόθηκε στα πλαίσια της Προσφυγής Αρ. 391/2007, την οποία αυτοί είχαν καταχωρίσει. Η ακύρωση, ισχυρίζονται, της δικαιοδοτικής βάσης του προσβαλλόμενου Διατάγματος, η οποία επενεργεί ex tunc, επιδρά σ' αυτό και το επηρεάζει, έτσι ώστε το εν λόγω Διάταγμα θα πρέπει να ακυρωθεί.
Η συνήγορος του καθ' ου η αίτηση δεν αμφισβήτησε την ακύρωση της απόφασης 56/2006. Περιορίστηκε να δηλώσει ότι η ακυρωτική απόφαση έχει εφεσιβληθεί, το δε προσβαλλόμενο Διάταγμα εκδόθηκε σε χρόνο που ίσχυε η απόφαση 56/2006.
Με την ακύρωση της απόφασης 56/2006, στην οποία στηρίχτηκε ο καθ' ου η αίτηση για την έκδοση του προσβαλλόμενου Διατάγματος, καταλήγω ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ακύρωσή του, αφού δεν υπάρχει πλέον βάση στην οποία αυτό να στηρίζεται.
Η πιο πάνω κατάληξή μου καθιστά αχρείαστη την εξέταση των λόγων ακυρότητας που προβάλλονται σε σχέση με την ουσία της προσφυγής.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα υπέρ των αιτητών, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Το προσβαλλόμενο Διάταγμα ακυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ