|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 12/2010)
19 Δεκεμβρίου 2011
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
TANIPPULIGE DIMUTHU HASEERA KUMARI
Αιτήτρια,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ ΤΩΝ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
3. ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________
Χρ. Χριστούδιας, για την Αιτήτρια.
Ι. Δημητρίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Αιτήτρια, πολίτης της Σρι Λάνκα, ήρθε στην Κύπρο την 6.6.2008 με άδεια εργασίας ως οικιακή βοηθός. Η άδειά της ίσχυε μέχρι 12.7.2010. Με επιστολή φέρουσα ημερομηνία 27.10.2009 όμως, ο εργοδότης της πληροφόρησε το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης τα ακόλουθα:
«Εργοδοτώ την πιο πάνω αλλοδαπή από τις 22.5.08 παρόλο που δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντα της εντούτοις θεώρησα ότι έπρεπε να της δώσω ευκαιρία ίσως προσαρμοστεί. Παρά ταύτα μέσα από την ολιγόχρονη παραμονή της εξέφρασε δύο φορές την επιθυμία να εγκαταλείψει την οικία μου, μαζεύοντας όλα τα προσωπικά της αντικείμενα από το δωμάτιο της.
Στις 25.10.00, ημέρα Κυριακή, την αναζήτησα από το δωμάτιιο της προτού αναχωρήσει για την εβδομαδιαία της αργία και προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι περιμάζευε όλα τα προσωπικά της αντικείμενα σε μαύρες σακούλες και σ΄αυτή υπήρχαν κλινοσκεπάσματα της οικίας μου, καθώς επίσης και αρκετά είδη ρουχισμού της συζύγου μου.
Την ίδια μέρα έχω προβεί σε προφορική καταγγελία στον Αστ. Σταθμό Λακ/μιας απλώς για ενημέρωση και θα επανέλθω για επίσημη καταγγελία αν χρειαστεί.
Από τις προθέσεις της και από ότι έχω πληροφορηθεί από φίλους της σκοπός της είναι να εγκαταλείψει την οικία μου για να παραμείνει παράνομα στην Κύπρο.
Ενόψει των πιο πάνω παρακαλώ όπως ακυρωθεί η άδεια της και κληθεί να αναχωρήσει από την Κύπρο.»
Η επιστολή αυτή όμως δεν εστάλη την ημερομηνία που φέρει αλλά την 23.11.2009 με τηλεομοιότυπο από τα γραφεία της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Λευκωσίας, όπως προκύπτει από τα στοιχεία τα οποία η ίδια φέρει και από το γεγονός ότι δεν είναι πρωτότυπη. Επί της επιστολής αυτής ετέθη η ακόλουθη χειρόγραφη σημείωση φέρουσα ημερομηνία 26.11.2009: «Δεδομένης της εξαφάνισης η άδεια παραμονής της ακυρώνεται. Να εκδοθούν διατάγματα». Την 30.11.2009 η Αιτήτρια παρουσιάστηκε στο κλιμάκιο Αλλοδαπών και Μετανάστευσης της Αστυνομίας στη Λευκωσία για να υποβάλει παράπονο κατά του εργοδότη της, οπότε συνελήφθη και την επομένη 1.12.2009 εξεδόθησαν και της επεδόθησαν διατάγματα απέλασης και κράτησης για το σκοπό της απέλασης. Το διάταγμα απέλασης ανεστάλη την 7.12.2009 μέχρις ότου εξετασθεί η εργατική διαφορά που προέκυψε τόσο από το παράπονο της Αιτήτριας όσο και από παράπονο του εργοδότη της το οποίο είχε υποβληθεί την 26.11.2009. Με επιστολή που δεν φέρει ημερομηνία παρά μόνο 11/09 αλλά φαίνεται να εστάλη με τηλεομοιότυπο από τα γραφεία της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης την 30.11.2009, ο εργοδότης πληροφόρησε τη Διευθύντρια Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ότι η Αιτήτρια είχε εγκαταλείψει την οικία του όπου διέμενε και εργάζετο την 13.11.2009. Μετά από την κατάληξη του Τμήματος Εργασιακών Σχέσεων του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, το οποίο εξέτασε την εργατική διαφορά στη βάση των παραπόνων, ότι ο εργοδότης δεν είχε παραβεί τους όρους του συμβολαίου εργασίας καθ΄όσον η Αιτήτρια είχε εγκαταλείψει την εργασία της κατά παράβαση των εν λόγω όρων, εδόθησαν οδηγίες όπως το διάταγμα απέλασης εκτελεσθεί, όπως και έγινε.
Η θέση της Αιτήτριας είναι ότι, καθ΄όσον ο εργοδότης της παρέβαινε τη σύμβαση απασχόλησης σε πολλούς τομείς, αυτή του ζήτησε να την αποδεσμεύσει για να εξεύρει νέο εργοδότη, οπότε εκείνος την εξεδίωξε από την οικία του την 22.11.2009. Όταν την 30.11.2009 μετέβη με το δικηγόρο της στην Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης για να καταθέσει το παράπονό της, συνελήφθη και εκρατήθη για να μεταφερθεί μόνο την 7.12.2009 στο Επαρχιακό Γραφείο Εργασίας Λευκωσίας για εξέταση του παραπόνου της. Με την προσφυγή της προσβάλλει τη νομιμότητα της ανάκλησης της άδειας παραμονής της και της παρεπόμενης κήρυξής της ως απαγορευμένου μετανάστη όσο και της έκδοσης των διαταγμάτων απέλασης και κράτησης προς το σκοπό της απέλασης.
Η θέση της Δημοκρατίας είναι ότι, καθ΄όσον ο εργοδότης με την επιστολή της 27.10.2009 είχε πληροφορήσει το Τμήμα ότι η Αιτήτρια είχε εγκαταλείψει το χώρο εργασίας της από τις 25.10.2009, η άδεια παραμονής και εργασίας της νομίμως ακυρώθηκε την 26.11.2009 αφού είχαν παρέλθει οι 15 ημέρες που επιτρέπονται για την υποβολή παραπόνου σε σχέση με εργατική διαφορά πριν η άδεια ακυρωθεί και ότι επομένως η Αιτήτρια νομίμως συνελήφθη την 30.11.2009 όταν προσήλθε για να υποβάλει το παράπονό της αφού διεπιστώθη ότι η άδειά της είχε ήδη ακυρωθεί, και ότι νομίμως εξεδόθησαν ως εκ της ακύρωσης της άδειας τα διατάγματα απέλασης και κράτησης.
Διαπιστώνω έρεισμα στην προσφυγή. Η ακύρωση της άδειας της Αιτήτριας την 26.11.2009 έγινε υπό την πλάνη ότι η επιστολή του εργοδότη της με ημερομηνία 27.10.2009 αναφέρετο σε εξαφάνισή της με εγκατάλειψη του χώρου διαμονής και εργασίας της την 25.10.2009 ώστε να δικαιολογείτο η ακύρωση. Κάθε άλλο όμως προκύπτει από την επιστολή αυτή ότι υπήρξε τέτοια εγκατάλειψη, αφού η επιστολή απεναντίας αναφέρεται σε αντίληψη του εργοδότη για πρόθεση της Αιτήτριας να εγκαταλείψει την οικία του. Να παρατηρήσω μάλιστα ότι με την άλλη του επιστολή με ημερομηνία 11/09 που εστάλη την 30.11.2009, ο εργοδότης αναφέρεται σε εγκατάλειψη του τόπου διαμονής και εργασίας της Αιτήτριας την 13.11.2009 ενώ και η ίδια η Αιτήτρια λέγει ότι εξεδιώχθη από την οικία του εργοδότη της την 22.11.2009, ώστε εν πάση περιπτώσει να μην μπορεί να θεωρηθεί ότι είχε εγκαταλείψει το χώρο διαμονής και εργασίας της την 25.10.2009 όπως εθεώρησε η διοίκηση για να ακυρώσει την άδειά της, στη βάση μάλιστα ότι είχαν παρέλθει 15 μέρες από την 25.10.2009 χωρίς να υποβληθεί παράπονο. Αυτή η προσέγγιση της διοίκησης ήταν λοιπόν πεπλανημένη, περαιτέρω δε εστέρησε από την Αιτήτρια τη δυνατότητα να ακουσθεί επί του άκρως αμφισβητούμενου ζητουμένου κατά πόσον η ίδια εγκατέλειψε την οικία ή εξεδιώχθη από αυτήν. Τούτο βεβαίως αρκεί για να ακυρωθεί η απόφαση για ακύρωση της άδειας της Αιτήτριας στη βάση της οποίας και εξεδόθησαν τα διατάγματα απέλασης και κράτησης τα οποία ως εκ τούτου συμπαρασύρονται σε ακύρωση.
Πρέπει όμως να παρατηρήσω περαιτέρω ότι υπάρχουν και άλλα στοιχεία που δημιουργούν ερωτήματα για ενδεχόμενες αυθαιρεσίες και καταχρήσεις εκ μέρους της διοίκησης. Η εν λόγω επιστολή του εργοδότη, αν και φέρει ημερομηνία 27.10.2009, εστάλη την 23.11.2009. Τούτο αντανακλά ευρύτερα στη βεβαιότητα της γνησιότητάς της σε συνδυασμό και με το ότι η επιστολή του εργοδότη με ημερομηνία 11/09 εστάλη την 30.11.2009, αν και αναφέρεται σε εγκατάλειψη του τόπου διαμονής και εργασίας την 13.11.2009. Η 30.11.2009 ήταν βεβαίως η ημερομηνία που η Αιτήτρια είχε προσέλθει για να υποβάλει το παράπονό της και δημιουργούνται ερωτήματα ως προς τον αλληλοσυσχετισμό των δεδομένων αυτών και τη σπουδή με την οποία έγινε η σύλληψη της Αιτήτριας όταν προσήλθε για υποβολή του παραπόνου της. Να σημειώσω επίσης ότι και η δομή του ιδίου του φακέλου ο οποίος ετέθη ενώπιόν μου δημιουργεί ερωτήματα. Οι καταχωρήσεις που αφορούν τα πιο πάνω, όχι μόνο είναι φωτοτυπίες αντί πρωτότυπα, αλλά και έπονται αντί να προηγούνται της καταχώρησης που αφορά την ίδια την προσφυγή (ερυθρά 56-84), φέροντες αριθμούς 87, 88 και 99, ενώ το ίδιο το πρωτότυπο τηλεομοιότυπο της 27.10.2009 ακολουθεί πολύ αργότερα ως ερυθρό 188. Ουδεμία εξήγηση μπορούσε να δοθεί ως προς τούτο, γεγονός που επιτείνει τα πιο πάνω διατυπωθέντα ερωτήματα του Δικαστηρίου.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει €1000 έξοδα στην Αιτήτρια πλέον ΦΠΑ.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π