|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 570/2011)
29 Νοεμβρίου, 2011
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Η Αιτήτρια εμφανίζεται προσωπικά.
Λ. Λάμπρου-Ουστά (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Η Αιτήτρια την 21.3.2011 υπέβαλε αίτηση για να παραχωρηθεί στο γιο της φοιτητική χορηγία για το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011. Την 21.4.2011 οι Καθ' ων η αίτηση, απάντησαν αρνητικά, με το αιτιολογικό ότι δεν είχε εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις όπως προέβλεπε ο περί Παροχής Ειδικών Χορηγιών Νόμος του 1996 (Ν. 77(I)/1996). Συγκεκριμένα η απορριπτική επιστολή της Υπηρεσίας Χορηγιών και Επιδομάτων ανέφερε το εξής:-
«Έχω οδηγίες ν' αναφερθώ στην αίτηση που υποβάλατε στο Υπουργείο Οικονομικών, για να σας παραχωρηθεί η Ειδική Χορηγία για Φοιτητές σχετικά με το γιο σας Λέαντρο Ιωάννου για το ακαδημαϊκό έτος 2010/2011.
2. Σύμφωνα με τους περί Παροχής Ειδικών Χορηγιών Νόμους του 1996 έως (αρ. 2) του 2007 ο «φοιτητής» θα πρέπει, αν υπέχει υποχρέωση για εκπλήρωση στρατιωτικών υποχρεώσεων, να έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις πριν αρχίσει η φοίτησή του ή να έχει τύχει αναστολής ή απαλλαγής κατάταξης του.
3. Το αίτημά σας εξετάστηκε προσεκτικά, δυστυχώς όμως δε μπορεί να εγκριθεί, γιατί ο φοιτητής δεν είχε εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις πριν αρχίσει τη φοίτησή του, αφού εκτελεί εναλλακτική θητεία και παράλληλα φοιτά σε εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να μην πληρείται η πρόνοια της νομοθεσίας που αναφέρουμε στην παράγραφο δύο πιο πάνω.»
Ο γιός της Αιτήτριας κατά την επίδικη περίοδο, ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και παράλληλα εκτελούσε και εναλλακτική θητεία, η οποία θεωρείται ως εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων σύμφωνα με το άρθρο 4(4) του περί Εθνικής Φρουράς Νόμου του 1964 (Ν. 20/1964), όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 88(Ι)/2007.
Με ένα λόγο ακύρωσης, η Αιτήτρια προβάλλει ότι η πιο πάνω απόφαση της διοίκησης ημερ. 21.4.2011, ήταν αποτέλεσμα παραβίασης της σχετικής Νομοθεσίας και υπέρβασης εξουσίας.
Ως αποτέλεσμα του τρόπου που συντάχθηκε η αιτούμενη θεραπεία, καθώς και της λιτής περιγραφής από την Αιτήτρια των γεγονότων και των νομικών σημείων, οι Καθ' ων η αίτηση ήγειραν προδικαστική ένσταση ότι η Αιτήτρια δεν προσβάλλει οποιαδήποτε απόφαση και ούτε ζητά την ακύρωση οποιασδήποτε απόφασης, αλλά αντίθετα η προσφυγή της είναι γενική και αόριστη.
Η προδικαστική ένσταση δεν ευσταθεί. Η Αιτήτρια χειρίζεται προσωπικά την υπόθεσή της χωρίς τη βοήθεια δικηγόρου και το Δικαστήριο σε τέτοιες περιπτώσεις δεν επιμένει σε αυστηρή εφαρμογή των σχετικών Διαδικαστικών Κανονισμών. Εν πάση περιπτώσει, στην προκειμένη περίπτωση, τόσο η θεραπεία που ζητά, όσο και οι λόγοι ακύρωσης, κατά την άποψή μου, είναι αρκετά καθαροί ώστε ο δικαστικός έλεγχος να είναι εφικτός.
Έχω εξετάσει την ουσία της προσφυγής, αλλά οι λόγοι ακύρωσης κατά την κρίση μου δεν ευσταθούν. Με βάση το περιεχόμενο του Νόμου 77(Ι)/96, για να μπορεί κάποιος να λάβει την επίδικη χορηγία, θα πρέπει κατά την χρονική περίοδο που την ζητά, να μην έχει εκκρεμότητες με την στρατιωτική του θητεία. Συγκεκριμένα, το άρθρο 4 του Νόμου 77(Ι)/96, όπως τροποποιήθηκε, περιλαμβάνει την πιο κάτω επιφύλαξη:-
«Νοείται ότι, αν ο φοιτητής υπέχει υποχρέωση για εκπλήρωση στρατιωτικών υποχρεώσεων, πρέπει να έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, πριν αρχίσει η φοίτησή του ή να έχει τύχει αναστολής ή απαλλαγής κατάταξής του για να δικαιούται της ειδικής χορηγίας η οικογένειά του».
Με βάση τα πραγματικά περιστατικά, κατά την χρονική περίοδο που η Αιτήτρια ζήτησε την επίδικη χορηγία, ο γιος της φοιτούσε στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα, ενώ παράλληλα κλήθηκε να υπηρετήσει, για λόγους υγείας, εναλλακτική θητεία σε δημόσια υπηρεσία, την οποία ξεκίνησε. Έτσι κατά την άποψή μου, εύλογα οι Καθ' ων η αίτηση έκριναν ότι δεν δικαιούτο την φοιτητική χορηγία για την χρονική περίοδο 2010-2011. Αφενός η εναλλακτική θητεία με βάση το άρθρο 4(4) του περί Εθνικής Φρουράς τροποποιητικού Νόμου του 2007 (Ν. 88(Ι)/2007), θεωρείται είδος θητείας, αφετέρου ο Νόμος 77(Ι)/96 προνοεί ότι για τη χορήγησή της θα πρέπει ο δικαιούχος να μην υπηρετεί κατά την αιτούμενη χρονική περίοδο. Το γεγονός ότι ο γιος της Αιτήτριας επέλεξε να εκτελεί την εναλλακτική του θητεία και παράλληλα να σπουδάζει, δεν αλλοιώνει τη νομική θεώρηση των πραγμάτων. Η Αιτήτρια στην απαντητική της αγόρευση, ημερ. 26.7.2011, ανάφερε ότι ο γιος της έχει ήδη σταματήσει την εναλλακτική του θητεία και ως εκ τούτου εξέλειπε ο λόγος για τη μη χορήγηση της χορηγίας. Τα δύο ιατρικά πιστοποιητικά του Δρ. Γ. Γαλατόπουλου, που επισυνάπτει στην αγόρευσή της η Αιτήτρια, δεν αποτελούν απόδειξη του γεγονότος ότι ο γιος της Αιτήτριας έπαυσε να εκτελεί την εναλλακτική του θητεία και ότι έτυχε εκ νέου αναστολής. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, θα πρέπει να έγινε μετά τη λήψη της επίδικης πράξης και επομένως εκτός του ουσιώδους χρόνου. Επιβεβαίωση τούτου είναι το δεύτερο ιατρικό πιστοποιητικό, το οποίο φέρει ημερομηνία 19.5.2011, η οποία αφορά σε χρόνο μεταγενέστερο της επίδικης πράξης.
Υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης, δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε παράβαση της νομοθεσίας ή υπέρβαση εξουσίας εκ μέρους της διοίκησης.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Έχοντας υπόψη τη φύση της αίτησης, δεν εκδίδω κανένα διάταγμα αναφορικά με τα έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ