|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 316/2010)
10 Νοεμβρίου 2011
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΔΑΜΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ,
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
2. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ
Καθ΄Ων η Αίτηση
_________
Ν. Νικηφόρου, για τον Αιτητή.
Ε. Συμεωνίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Έφορος ΦΠΑ, μετά από έρευνα του η οποία αποκάλυψε ότι ο Αιτητής ασχολείτο με την παροχή δικολαβικών υπηρεσιών έξω από τα γραφεία του Κτηματολογίου, τον πληροφόρησε την 14.4.2005 ότι θα τον ενέγραφε στο Μητρώο ΦΠΑ εκτός αν παρουσίαζε στοιχεία που να αποδείκνυαν τη μη υποχρέωση εγγραφής του. Ο Αιτητής την 27.4.2005 πήρε τη θέση ότι δεν είχε υποχρέωση εγγραφής καθ΄όσον η αξία των φορολογητέων συναλλαγών του δεν υπερέβαινε το καθορισμένο όριο εγγραφής, δεν παρουσίασε όμως οποιαδήποτε στοιχεία ούτε τότε ούτε στη συνέχεια όταν του ζητήθηκε και πάλι από τον Έφορο την 17.11.2005 και την 14.9.2006. Ο Έφορος προχώρησε τότε να εγγράψει τον Αιτητή στο Μητρώο ΦΠΑ από 14.6.2007. Ένσταση του Αιτητή ημερομηνίας 4.10.2007 προς τον Υπουργό Οικονομικών δεν εξετάσθηκε, την 21.1.2008 όμως ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για ακύρωση της εγγραφής του. Ακολούθησαν επιτόπιες παρακολουθήσεις των εργασιών του Αιτητή την 26.8.2009, 17.11.2009 και 24.11.2009, οπότε την 24.11.2009 ο Αιτητής κλήθηκε να παρουσιάσει τα βιβλία και αρχεία του ώστε να εξετασθεί η αίτηση του για ακύρωση της εγγραφής του. Ο Αιτητής δεν ανταποκρίθηκε. Ο Έφορος, με επιστολή ημερομηνίας 29.12.2009 πληροφόρησε τον Αιτητή ότι, καθ΄όσον είχε βάσιμους λόγους να πιστεύει ότι ο φορολογητέος κύκλος εργασιών του υπερέβαινε το όριο εγγραφής, η εγγραφή του δεν θα ακυρώνετο. Την ίδια μέρα του απέστειλε βεβαίωση φόρου για €20.346,91, υπολογίζοντας τις φορολογητές εκροές του Αιτητή σε €300 ημερησίως (€6000 μηνιαίως) για την περίοδο 1.7.2007 μέχρι 31.8.2009. Ο Αιτητής κατεχώρησε τότε την προσφυγή αυτή κατά της απόφασης για επιβολή της φορολογίας αλλά και την προσφυγή 317/2010 κατά της απόφασης για μη ακύρωση της εγγραφής του.
Η βασική εισήγηση του Αιτητή είναι ότι τα στοιχεία που είχε ενώπιον του ο Έφορος δεν δικαιολογούσαν το ποσό το οποίο υπολόγισε ως φορολογητέες εκροές. Οι τρεις παρακολουθήσεις που έγιναν, αναφέρεται, δεν ήσαν επαρκώς διαφωτιστικές είτε ως προς την ευρύτητα του κύκλου εργασιών είτε ως προς το ύψος των εισπράξεων του, ώστε ο υπολογισμός των €300 ημερησίως να ήταν αυθαίρετος και μη ευλόγως επιτρεπτός. Παρατηρείται συναφώς ότι ούτε από το Κτηματολόγιο ελήφθησαν πληροφορίες αναφορικά με τις πράξεις που έκανε ο Αιτητής ούτε διερευνήθησαν οι ισχυρισμοί του για τα ποσά που εχρέωνε, αλλά ούτε και έγινε παραπομπή στα αφορώντα τις εκροές άλλων παρόμοιων επιχειρηματιών που να χρησίμευαν ως μέτρο υπολογισμού.
Η Δημοκρατία παραπέμπει στο ότι το Αιτητής ουδέποτε εξέδωσε αποδείξεις ούτε παρουσίασε τα στοιχεία που του εζητούντο παρά μόνο από την ημερομηνία εγγραφής του υπέβαλλε φορολογικές δηλώσεις με μηδενικά ποσά, ενώ από την 14.6.2007 που ενεγράφη στο Μητρώο ΦΠΑ είχε υποχρέωση δυνάμει της παραγράφου 5(7) του Δέκατου Παραρτήματος του Νόμου να τηρεί τιμολόγια και αποδείξεις είσπραξης, επιδεικνύοντας παντελή απροθυμία συνεργασίας με τον Έφορο. Η Δημοκρατία εισηγείται ότι η έρευνα της, με αυτά τα δεδομένα, ήταν επαρκής ώστε να θεωρηθεί ότι ο Έφορος άσκησε την κρίση του κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Θεωρώ ορθές τις εισηγήσεις του Αιτητή. Με δεδομένη στην προσφυγή αυτή της εγγραφής του Αιτητή στο Μητρώο ΦΠΑ, ο Αιτητής υπόκειτο έκτοτε σε καταβολή ΦΠΑ και είχε όλες τις υποχρεώσεις που προβλέπει ο Νόμος ως προς την τήρηση στοιχείων. Η παράλειψη του να υποβάλει τα στοιχεία που του εζητήθησαν και η υποβολή δηλώσεων με μηδενικά ποσά έδιδε το δικαίωμα στον Έφορο να προβεί σε δικό του υπολογισμό των φορολογητέων εισπράξεων του αιτητή. Ο Έφορος όμως όφειλε να ενεργήσει στη βάση στοιχείων και λογικών διεργασιών. Η θέση του Αιτητή στις επιστολές του ότι οι εισπράξεις του ήσαν μεταξύ £200-£250 μηνιαίως μπορεί να μην είχαν βαρύτητα εν όψει της μη προσκόμισης στοιχείων, αφού μάλιστα με την εγγραφή του στο Μητρώο τεκμαίρετο ότι οι ετήσιες εισπράξεις του ήσαν πέραν των £9000 (€15.377). Ο υπολογισμός όμως των 6.000 μηνιαίως (€72.000 ετησίως) εμπεριέχει αδυναμίες. Οι τρεις παρακολουθήσεις αποκάλυψαν μόνο τη διεξαγωγή εργασιών αλλά όχι οποιεσδήποτε εισπράξεις, ούτε υπήρξαν στοιχεία ως προς τη λογική χρέωση για τέτοιου είδους εργασίες. Η μόνη αναφορά σε μαρτυρία ότι ο Αιτητής ζητούσε €100 για μεταβιβάσεις δεν οδηγεί οπουδήποτε αφού δεν υπάρχουν στοιχεία για το πόσες μεταβιβάσεις έκανε ή μπορούσε λογικά να αναμένετο να έκανε ο Αιτητής. Ούτε και υπήρξε αναφορά σε εισπράξεις άλλων παρόμοιων επιχειρήσεων δικολάβων που να χρησίμευαν ως μέτρο σύγκρισης και υπολογισμού. Ο υπολογισμός των €300 ημερησίως ήταν λοιπόν εντελώς αβάσιμος.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει €1200 έξοδα στον Αιτητή.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π