|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΣΘΕΙΣΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
1583/2010 ΚΑΙ 1584/2010
21 Νοεμβρίου, 2011
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπόθεση αρ. 1583/2010
ΜΑΡΙΑ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΟΥ ΣΥΣΤΑΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 229(Ι)/2004 ΚΑΙ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΗΜΕΡ. 22/3/2010 ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΊΑΣ
Καθ' ων η αίτηση
..........................
Υπόθεση αρ. 1584/2010
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΗ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΟΥ ΣΥΣΤΑΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 229(Ι)/2004 ΚΑΙ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΗΜΕΡ. 22/3/2010 ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΊΑΣ
Καθ' ων η αίτηση
...................................
Σ. Σπύρου, για τους αιτητές και στις δυο προσφυγές
Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους καθ' ων η αίτηση
................................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ,: Οι αιτητές και στις δυο προσφυγές ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία την οποία παραθέτω αυτούσια:
«Δήλωση και/ή απόφαση του Σεβαστού δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθών η Αίτηση και/ή της Τριμελούς Επιτροπής που συνεδρίασε στις 22 Μαρτίου 2010 και εξέτασε την Αίτηση της Αιτήτριας για έκδοση ειδικού Πιστοποιητικού Έγκρισης είναι λανθασμένη και/ή άκυρη.»
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Η αιτήτρια στην προσφυγή αρ. 1583/2010 και ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 1584/2010 αγόρασαν από ένα διαμέρισμα σε πολυκατοικία στην ενορία Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης του Δήμου Λευκωσίας από την εταιρεία TSOURIS CONSTRUCTIONS AND ESTATES LTD. H πωλήτρια εταιρεία είχε διαλυθεί με διάταγμα εκκαθάρισης το οποίο εκδόθηκε στις 8/7/1992 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στα πλαίσια της Αίτησης αρ. 97/1992. Ένεκα της εξέλιξης αυτής και στην απουσία έκδοσης πιστοποιητικού τελικής έγκρισης, η αιτήτρια όπως και ο αιτητής υπέβαλαν αίτηση στις αρμόδιες υπηρεσίες για έκδοση ειδικού πιστοποιητικού τελικής έγκρισης. Η αρμόδια αρχή με βάση τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο απέστειλε στις 20/4/2007 επιστολή στο Υπουργείο Εσωτερικών με την οποία παρέπεμψε την αίτηση με αρ. Ε.Π.Ε. 4/2006 των Παναγιώτη Παναγή (αιτητής στην 1584/2010) και Μαρίας Ερωτοκρίτου (αιτήτρια στην 1583/2010), Φρόσως Μακρυγιάννη, Αλέξανδρου Μακρυγιάννη και Βασιλικής Μακρυγιάννη για χορήγηση ειδικού πιστοποιητικού έγκρισης με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 5 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών (Προσωρινές Διατάξεις Νόμου 229(Ι)/2004 για εξέταση από την αρμόδια Τριμελή Επιτροπή.
Η Τριμελής Επιτροπή σε συνεδρία της που πραγματοποιήθηκε στις 22/3/2010 αφού έλαβε υπόψη το περιεχόμενο της έκθεσης της αρμόδιας αρχής, τα κατατεθέντα έγγραφα και σχετική έκθεση του Προέδρου της Επιτροπής αποφάσισε, με βάση τις εξουσίες που της παρείχε το άρθρο 5 του Νόμου, όπως,
(α) γνωματεύσει θετικά για τις αιτήσεις της Φρόσως Μακρυγιάννη και των Βασιλικής και Αλέξανδρου Μακρυγιάννη.
(β) γνωματεύσει αρνητικά στην αίτηση της Μαρίας Ερωτοκρίτου (αιτήτριας στην 1583/2010) γιατί το αγοραπωλητήριο έγγραφο είναι βέβαιης χρονολογίας μεταγενέστερης της ημερομηνίας 30/7/2004 και στην αίτηση του Παναγιώτη Παναγή (αιτητή στην 1584/2010) γιατί το αγοραπωλητήριο έγγραφο δεν είναι βέβαιης χρονολογίας.
Το Υπουργείο Εσωτερικών με επιστολή του ημερ. 16/4/2010 ενημέρωσε την αρμόδια αρχή για την απόφαση της Τριμελούς Επιτροπής. Οι αιτητές πληροφορήθηκαν για την εν λόγω απόφαση με επιστολή του Δήμου Λευκωσίας ημερ. 28/5/2010.
Μετά τη λήψη της πιο πάνω επιστολής, οι αιτητές επανήλθαν με επιστολές τους ημερ. 14/6/2010 προς το Υπουργείο Εσωτερικών ζητώντας την αναθεώρηση της απόφασης της Τριμελούς Επιτροπής θεωρώντας την λανθασμένη. Οι επιστολές διαβιβάστηκαν προς τον Πρόεδρο της Τριμελούς Επιτροπής για να υποβάλει απόψεις ή εισηγήσεις επί του θέματος και αυτό έγινε με επιστολή του ημερ. 18/9/2010. Το Υπουργείο Εσωτερικών με τη σειρά του με επιστολή ημερ. 30/9/2010 ενημέρωσε τους αιτητές ότι η απόφαση είναι ορθή, με αποτέλεσμα την καταχώρηση των παρούσων προσφυγών.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών παρόλο ότι στους νομικούς λόγους παραθέτει διάφορους λόγους με τη γραπτή του αγόρευση (αρχική και απαντητική) προβάλλει ένα μόνο λόγο ακύρωσης, ότι δηλαδή δεν έγινε δέουσα έρευνα από πλευράς της Τριμελούς Επιτροπής. Επικαλέστηκε ο συνήγορος την απόφαση στην υπόθεση Μαρία Καζίνου κ.α. ν. Τριμελούς Επιτροπής που Συστάθηκε Σύμφωνα με το Άρθρο 5 του Νόμου 229(Ι)/2004, υποθ. αρ. 1458/2008 ημερ. 21/9/2010.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση με την καταχωρηθείσα Ένσταση εγείρει προδικαστική ένσταση ότι οι προσφυγές είναι απαράδεκτες καθ' ότι δεν προσβάλλουν εκτελεστή διοικητική πράξη, η δε προθεσμία για την προσβολή τους έχει παρέλθει.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Στη γραπτή της αγόρευση η πλευρά των καθ' ων η αίτηση διαφοροποίησε την προδικαστική ένσταση. Ισχυρίζεται τώρα ότι οι προσφυγές είναι εκπρόθεσμες αφού οι αιτητές προσβάλλουν απόφαση της Τριμελούς Επιτροπής ημερ. 22/3/2010 που όπως οι ίδιοι δέχονται, έλαβαν γνώση από τις 28/5/2010, ενώ οι προσφυγές καταχωρήθηκαν στις 25/11/2010, μετά δηλαδή την παρέλευση 191 ημερών αντί 75. Το γεγονός ότι μετά την απόφαση της 22/3/2010 που είναι η μόνη εκτελεστή, οι αιτητές αντί να την προσβάλουν απάντησαν με «ένσταση» όπως την αποκαλούν, δεν δημιούργησε νέα απόφαση, αφού η «ένσταση» είναι άγνωστη στο Νόμο 229(Ι)/2004.
Επί της ουσίας των υποθέσεων ισχυρίζεται ότι εδώ έγινε η δέουσα έρευνα και ορθά κατέληξε η Τριμελής Επιτροπή ότι στην περίπτωση της αιτήτριας στην 1583/2010 «το αγοραπωλητήριο έγγραφο είναι βέβαιης χρονολογίας μεταγενέστερης της ημερομηνίας της 30/7/2004» για δε τον αιτητή στην 1584/2010 «γιατί το αγοραπωλητήριο έγγραφο δεν φέρει ημερομηνία βέβαιης χρονολογίας».
Αναφορικά με την προδικαστική ένσταση, όπως έχει περιοριστεί με τη γραπτή αγόρευση, ότι δηλαδή οι προσφυγές είναι εκπρόθεσμες, έχω καταλήξει, μετά από κάποιο ομολογουμένως προβληματισμό λόγω της ασάφειας του αιτητικού των προσφυγών που αναφέρεται και σε συνεδρία «αγνωστης ημερομηνίας», ότι αυτή δεν ευσταθεί.
Είναι γεγονός ότι στις προσφυγές αναφέρεται και η ημερομηνία της 22/3/2010 αλλά το αιτητικό είναι τέτοιο που και με βάση τα έγγραφα που συνοδεύουν την ένσταση προκύπτει ότι προσβάλλεται και η απόφαση που κοινοποιήθηκε στο δικηγόρο των αιτητών με την επιστολή της 30/9/2004, το κείμενο της οποίας έχει ως ακολούθως:
«Σε συνέχεια της ταυτάριθμης επιστολής μου με ημερομηνία 15.09.2010, επιθυμώ να σας πληροφορήσω ότι ο Πρόεδρος της Τριμελούς Επιτροπής θεωρεί ότι η απόφαση της Επιτροπής είναι ορθή και αυτή έχει στηριχθεί σε όλα τα έγγραφα που η Επιτροπή είχε ενώπιον της. Σε περίπτωση που οι αιτητές θεωρούν τους εαυτούς τους αδικημένους, δύνανται να προσβάλουν την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο.»
Ενόψει της νομικής αρχής όπως προκύπτει από τη νομολογία, ότι για να κριθεί μια προσφυγή απαράδεκτη ως εκπρόθεσμη, τούτο πρέπει να προκύπτει ξεκάθαρα και ότι σε περίπτωση αμφιβολίας, αυτή αποφασίζεται υπέρ του αιτητή, έχω καταλήξει ότι η προδικαστική ένσταση δεν ευσταθεί. Μετά την απόφαση της 22/3/2010 οι αιτητές αποτάθηκαν ξανά στους καθ' ων η αίτηση με νέα στοιχεία, όπως προκύπτουν και από τα έγγραφα της Ένστασης, με αποτέλεσμα να γίνει νέα έρευνα και να ληφθεί νέα απόφαση ημερ. 30/9/2010. Δεν είχα σαφή τοποθέτηση από πλευράς των καθ' ων η αίτηση ότι η απόφαση της 30/9/2010 πρέπει να θεωρηθεί βεβαιωτική της απόφασης ημερ. 22/3/2010 και γιατί. Άλλωστε και οι καθ' ων η αίτηση με την επιστολή ημερ. 30/9/2010 πληροφορούν τους αιτητές ότι έχουν δικαίωμα προσφυγής στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Ουσία των προσφυγών
Σχετικά με την ουσία των υποθέσεων έχω προσέξει ότι με το θέμα ασχολήθηκε ο αδελφός Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης στην προαναφερθείσα υπόθεση 1458/2008 που επικαλέστηκε ο συνήγορος των αιτητών. Γίνεται εκεί αναφορά στον σχετικό νόμο που διέπει το θέμα και το σκοπό του, που περιγράφεται ως εξής:
«Με τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμο του 2004 (Ν.229(Ι)/2004) (ο Νόμος), εισάχθηκε ο θεσμός του ειδικού πιστοποιητικού έγκρισης. Αυτό το πιστοποιητικό, όπως καθορίζεται στο άρθρο 5(9) του Νόμου, έχει την ίδια ισχύ και νομικό αποτέλεσμα με τα πιστοποιητικά έγκρισης που εκδίδονται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96 και λογίζεται και ως άδεια για επεκτάσεις, προσθήκες, αλλαγή χρήσης ή μετατροπές στην υφιστάμενη οικοδομή ή στα υπό δημιουργία οικόπεδα.
Ο Νόμος απέβλεπε στην αντιμετώπιση περιπτώσεων στις οποίες δεν μπορούσε να γίνει εγγραφή των οικοδομών ή των οικοπέδων επειδή η αρμόδια αρχή δεν μπορούσε να προχωρήσει με την έκδοση πιστοποιητικού έγκρισης δυνάμει του Κεφ. 96. Το ειδικό πιστοποιητικό έγκρισης θα ήταν το υποκατάστατο και θα παρακάμπτονταν τροποποιήσεις και αλλαγές που έγιναν πέραν από τα εγκεκριμένα σχέδια της εκδοθείσας άδειας οικοδομής. Παραθέτω το προοίμιο του Νόμου στο οποίο καταγράφεται ο σκοπός προς τον οποίο στοχεύει:
«ΕΠΕΙΔΗ υπάρχει μεγάλος αριθμός οικοδομών ή και συγκροτημάτων οικοδομών και οικοπέδων που έχουν ανεγερθεί ή κατασκευασθεί κατόπιν άδειας της αρμόδιας αρχής και που κατέχονται ή και τυγχάνουν κάρπωσης ως οικιστικές ή άλλως πως μονάδες, και
ΕΠΕΙΔΗ η εγγραφή των εν λόγω οικοδομών και οικοπέδων δεν μπορεί να γίνει από το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας λόγω του ότι η αρμόδια αρχή, λόγω διάφορων τροποποιήσεων ή άλλων αλλαγών που έγιναν πέραν από τα εγκεκριμένα σχέδια της εκδοθείσας άδειας οικοδομής ή και άλλων παρατυπιών, δεν μπορεί να προχωρήσει στην έκδοση πιστοποιητικού έγκρισης με βάση τις ισχύουσες διατάξεις του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου και
ΕΠΕΙΔΗ θεωρείται αναγκαία η κατ' εξαίρεση των προνοιών του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου αντιμετώπιση του πιο πάνω προβλήματος με διατάξεις προσωρινής ισχύος.»
Αίτηση των αιτητριών σε εκείνη την περίπτωση απορρίφθηκε από τους καθ' ων η αίτηση μεταξύ άλλων και για το λόγο «ότι το αγοραπωλητήριο έγγραφο φέρει βέβαιη χρονολόγηση μεταγενέστερη της 30/7/2004» αφού λήφθηκε υπόψη το πότε έγινε η χαρτοσήμανση. Ακυρώνοντας την προσβαλλόμενη απόφαση, μεταξύ άλλων, το Δικαστήριο ανέφερε και το εξής:
«Προσθέτω και τα ακόλουθα σε σχέση με το εσφαλμένο της εξάρτησης της «βέβαιης χρονολογίας» από το ξηρό γεγονός της ημερομηνίας χαρτοσήμανσης του αγοραπωλητηρίου. Η ερμηνευτική διάταξη του όρου «αγοραστής» την οποία συζητούμε, αναφέρεται σε δυο δυνατότητες. Η πρώτη αφορά στην περίπτωση που έγκυρο και δεόντως χαρτοσημασμένο (η υπογράμμιση δική μου) αγοραπωλητήριο έγγραφο κατατέθηκε στο Κτηματολόγιο πριν από την ουσιώδη ημερομηνία. Σε τέτοια περίπτωση δεν απασχολεί οτιδήποτε άλλο και έχουμε «αγοραστή», με την έννοια του Νόμου. Η δεύτερη δυνατότητα αφορά στην περίπτωση στην οποία δεν υπάρχουν τα πιο πάνω. Ενώ δε η δέουσα χαρτοσήμανση είναι στοιχείο στη σκέψη του νομοθέτη, δεν γίνεται αναφορά σ' αυτή όταν αναφέρεται σε αγοραπωλητήριο έγγραφο βέβαιης χρονολογίας. Θα αλλοιώναμε και το γράμμα και το πνεύμα του Νόμου αν θεωρούσαμε ότι ο Νόμος, με την πιο πάνω φράση, απαίτησε ουσιαστικά έγγραφο που θα έπρεπε υποχρεωτικά να χαρτοσημανθεί πριν από την ουσιώδη ημερομηνία. Πράγμα που σαφώς συνιστά την αιτιολογική σκέψη της Επιτροπής η οποία έκρινε πως εφόσον δεν έχουμε τέτοια προγενέστερη χαρτοσήμανση δεν έχουμε και βέβαιη χρονολογία πριν από την ουσιώδη ημερομηνία.»
Στρεφόμενος στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και εξετάζοντας πρώτα την 1583/2010, ο ισχυρισμός της αιτήτριας ήταν ότι αγόρασε το διαμέρισμα αρ. 1 στον 1ο όροφο της προαναφερθείσας πολυκατοικίας, η οποία όπως φαίνεται και από την απόφαση ημερ. 22/3/2010 (τεκμ. 2 στην Ένσταση) αποτελείτο από 16 διαμερίσματα, υπόγειο, χώρος στάθμευσης και περιτοίχισμα. Η άδεια οικοδομής είχε εκδοθεί στις 20/3/1985. Η αιτήτρια ήταν κάτοχος αγοραπωλητηρίου εγγράφου ημερ. 13/11/1987 αλλά κρίθηκε ότι η βέβαιη χρονολογία ήταν η 17/1/2006 δηλαδή μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 229(Ι)/2004. Η απόφαση της Τριμελούς Επιτροπής έχει ως εξής:
(ii) Γνωματεύσει αρνητικά στην αίτηση της Μαρίας Ερωτοκρίτου για το διαμέρισμα αρ. 1 στον πρώτο όροφο γιατί το αγοραπωλητήριο έγγραφο είναι βέβαιης χρονολογίας μεταγενέστερης της ημερομηνίας της 30/7/2004 ήτοι μετά τη δημοσίευση του προαναφερόμενο Νόμου.»
Δέχεται η αιτήτρια ότι το αγοραπωλητήριο έγγραφο χαρτοσημάνθηκε την 17/1/2006, αποδίδοντας σε λάθος το ότι δεν χαρτοσημάνθηκε πιο έγκαιρα. Ισχυρίζεται όμως ότι υπάρχουν άλλα γεγονότα που αποδεικνύουν ότι αγοράσθηκε το διαμέρισμα στις 13/11/1987, όπως για παράδειγμα την Βεβαίωση του Εφόρου Εταιρειών προς την αιτήτρια ότι το όνομα της φαίνεται στους αγοραστές διαμερισμάτων από την υπό εκκαθάριση εταιρεία TSOURIS CONSTRUCTIONS AND ESTATES LTD, που έχει ημερομηνία του 1992, προγενέστερη δηλαδή της 30/7/2004.
Τα ίδια πιο πάνω γεγονότα περιβάλλουν και την αίτηση του αιτητή στην υπόθεση αρ. 1584/2010. Αγόρασε δηλαδή κι' αυτός, όπως ισχυρίζεται, το διαμέρισμα αρ. 23 στον 2ο όροφο της ίδιας πολυκατοικίας από τις 13/11/1987. Γνωμάτευσε όμως η Επιτροπή αρνητικά «γιατί το αγοραπωλητήριο έγγραφο δεν είναι βέβαιης χρονολογίας».
Εξετάζοντας όλα τα ενώπιον μου γεγονότα κρίνω ότι δεν φαίνεται να έγινε η δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, αλλά οι καθ' ων η αίτηση περιορίστηκαν στο γεγονός ότι τα αγοραπωλητήρια έγγραφα χαρτοσημάνθηκαν στις 17/1/2006 δηλαδή μετά τις 30/7/2004, ενέργεια που σύμφωνα με την προαναφερθείσα απόφαση Μαρία Καζίνου κ.α. ν. Τριμελούς Επιτροπής, που σημειώνω δεν έχει εφεσιβληθεί, είναι νομικά εσφαλμένη. Η ημερομηνία χαρτοσήμανσης μπορεί να ληφθεί υπόψη αν αυτή εξετασθεί μέσα στο πλαίσιο των υπόλοιπων γεγονότων και εξηγείται γιατί αυτή αποτελεί το αποφασιστικό κριτήριο. Περαιτέρω ούτε για την πρώτη περίπτωση αλλά ούτε και για τη δεύτερη, υπάρχει άλλη αιτιολογία για την κατάληξη.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα υπέρ των αιτητών και εναντίον των καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Η προσβαλλόμενη με την κάθε προσφυγή απόφαση ακυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
/ΚΑΣ Μ. Φωτίου, Δ.