|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Υπόθεση Αρ. 260/2010]
7 Οκτωβρίου, 2011
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΛΟΙΖΟΥ
Αιτητής
ν.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
Καθ' ών η αίτηση
Ε. Χαραλάμπους (κα) για Κολοκασίδη Χατζηπιερής & Σια ΔΕΠΕ για τον αιτητή.
Α. Χρίστου (κα) για Ιωαννίδης και Δημητρίου ΔΕΠΕ για τους καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Προσβάλλεται η προαγωγή του Γ. Σταύρου (ο ενδιαφερόμενος) στη θέση Τεχνικού Επόπτη ή Ανώτερου Μηχανικού (Ηλεκτρολογία, Επιθεώρηση Εγκαταστάσεων). Η Μεικτή Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής σύστησε, ως καταλληλότερους, τρεις υποψήφιους. Μεταξύ τους ήταν ο αιτητής και ο ενδιαφερόμενος. Σημειώνω πως ενώπιόν της οι άμεσα προϊστάμενοι των υποψηφίων, ως προς τον αιτητή και τον ενδιαφερόμενο, προέβησαν σε πανομοιότυπες συστάσεις και απόψεις. Είχαν ευρύτατη πείρα, εξαιρετικές οργανωτικές και πολύ καλές εποπτικές ικανότητες και η απόδοσή τους ήταν εξαιρετική.
Η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή για Θέματα Προσωπικού άκουσε τη σύσταση του Αν. Γενικού Διευθυντή της Αρχής. Σε σύγκριση με τον αιτητή, θεωρούσε καταλληλότερο τον ενδιαφερόμενο και τον σύστησε. Ο αιτητής ήταν αρχαιότερος αλλά ο ενδιαφερόμενος, στις υπηρεσιακές εκθέσεις των πέντε τελευταίων χρόνων, «συγκέντρωσε 32Α και 18Β+ έναντι των 29Α και 29Β+» του αιτητή. Υιοθέτησε αυτή τη σύσταση η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή, αναπαράγοντας μάλιστα το λεκτικό της. Το ίδιο δε, στη συνέχεια, και το Διοικητικό Συμβούλιο, κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Σημειώνω πως δεν διαπιστώθηκε διαφορά μεταξύ του αιτητή και του ενδιαφερομένου ως προς τα προσόντα.
Εγκαταλείφθηκαν διάφοροι ισχυρισμοί και παρέμεινε η θέση του αιτητή πως η σημαντική αρχαιότητα του δεν ήταν εύλογο να υποχωρήσει μπροστά στην οριακή υπεροχή του ενδιαφερομένου στις υπηρεσιακές εκθέσεις και πως η διοικητική κρίση είναι αναιτιολόγητη. Τα δεδομένα είναι τα ακόλουθα:
O αιτητής προσλήφθηκε στην υπηρεσία της Αρχής την 1.9.73 ενώ ο ενδιαφερόμενος στις 15.10.81, δηλαδή μετά από οκτώ χρόνια περίπου. Ο αιτητής προάχθηκε στην επόμενη θέση την 1.2.84 ενώ ο ενδιαφερόμενος την 1.10.91 δηλαδή, αφού παρήλθαν πέραν των επτά χρόνων. Τελικά ο αιτητής προάχθηκε στην τελευταία του θέση την 1.5.00 ενώ ο ενδιαφερόμενος την 1.9.01, δηλαδή μετά από 16 μήνες περίπου. Ήταν, λοιπόν, κατά τη διάρκεια όλης της μακράς τους σταδιοδρομίας, αρχαιότερος ο αιτητής, κατά περιόδους δε ανώτερος του ενδιαφερόμενου.
Ως προς τις υπηρεσιακές εκθέσεις σημειώνω κατ' αρχάς μια αναντιστοιχία. Στο φωτοαντίγραφο της υπηρεσιακής έκθεσης του 2006 που περιλαμβάνεται στα έγγραφα που επισυνάφθηκαν στην Ένσταση των καθ' ων η αίτηση, ο ενδιαφερόμενος φέρεται να είχε εξασφαλίσει 6Α και 4Β+. Ενώ στο φωτοαντίγραφο που περιλαμβάνεται στα κατατεθέντα ως μέρος του φακέλου, φέρεται να έχει εξασφαλίσει 7Α και 3Β+. Δεν έχει εγερθεί οποιοδήποτε ζήτημα συναφώς από τον αιτητή, και ασφαλώς, οφείλω να θεωρήσω πως η διοίκηση, που από το άθροισμα προκύπτει ότι λειτουργούσε στη βάση των 7Α και 3Β+, είχε ενώπιόν της τα πρωτότυπα. Σημειώνω όμως τη διαφορά μεταξύ των φωτοαντιγράφων γιατί πιστεύω πως αυτή πρέπει να διερευνηθεί.
Πράγματι, επομένως, ο ενδιαφερόμενος είχε 3Α περισσότερα κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών. Ήταν δικαιολογημένο να σταθεί η διοίκηση σε αυτή την αριθμητική διαφορά χωρίς άλλες σκέψεις; Που θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν ανάλυση και των τομέων υπεροχής; Σημειώνω συναφώς πως από τα δέκα βαθμολογημένα στοιχεία, στα 6 οι δυο είχαν ακριβώς την ίδια βαθμολογία. Αυτή ήταν η Διευθυντική/Διοικητική Ικανότητα, η Συνεργασία, η Ποσότητα Εργασίας, η Αξιοπιστία, ο Ζήλος για Εργασία και η Ικανότητα Γραπτής Επικοινωνίας. Στην ποιότητα εργασίας είχαν την ίδια βαθμολογία τα τέσσερα τελευταία χρόνια ενώ το 2004 ο αιτητής είχε καλύτερη βαθμολογία. Ενώ στην Ικανότητα προφορικής επικοινωνίας υπερτερούσε, τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ο αιτητής. Εκείνο που καθόρισε τη διαφορά ήταν η βαθμολογία στην Υπηρεσιακή Κατάρτιση και στην Πρωτοβουλία. Ως προς τη δεύτερη όμως ο ενδιαφερόμενος υπερείχε μόνο κατά τα τρία τελευταία χρόνια. Δεν θα έπρεπε περαιτέρω να κάμει η διοίκηση σκέψεις για το συσχετισμό των τομέων ισοβαθμίας ή υπεροχής, ανάλογα, στο ένα ή στο άλλο στοιχείο, σε συνάρτηση προς τις απαιτήσεις της ανώτερης θέσης; Έχοντας μάλιστα υπόψη πως η διαφορά, όπου υπήρχε, υπέρ του ενδιαφερομένου, ήταν μεταξύ Α και Β+ που είναι η ανώτερη από τις τέσσερις διαβαθμίσεις του Β; Δεν θα ήταν εύλογο, εν πάση περιπτώσει, να ανατρέξει στις βαθμολογίες τους ως σύνολο αφού οι διαφορές ήταν τόσο μικρές όσο και αν, γενικά, αναγνωρίζεται δυνατότητα απόδοσης μεγαλύτερης βαρύτητας στα τελευταία χρόνια, για να φανεί αν, πράγματι, στο σύνολο, διαμορφωνόταν εικόνα υπεροχής του ενδιαφερομένου; Aντί να παρακάμψει την ουσιαστική αρχαιότητα του αιτητή, που ήταν διαχρονική όπως σημείωσα, απλώς με μια ξηρή πρόσθεση; Δεν τέθηκαν ενώπιόν μου οι αξιολογήσεις τους για όλη τη σταδιοδρομία τους. Δεν χρειάζεται όμως να ζητήσω την προσκόμισή τους. Στο φάκελο που κατατέθηκε περιλαμβάνονταν και οι υπηρεσιακές εκθέσεις πέραν των πέντε ετών που λήφθηκαν υπόψη [2004 - 2008] και εκείνες των ετών 2002 και 2003. Το 2002 ο αιτητής είχε 5Α και 5Β+ ενώ ο ενδιαφερόμενος 3Α, 6Β+ και 1Β. Αυτό στη Διευθυντική/Διοικητική Ικανότητα. Το 2003 είχαν και οι δυο 5Α και 5Β+. Μάλιστα, κατά το έτος εκείνο, όπως και κατά το 2002 είχαν ακριβώς την ίδια βαθμολογία στην Υπηρεσιακή Κατάρτιση και στην Πρωτοβουλία.
Θεωρώ πως η απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα πρέπει να είναι καταφατική και πως στοιχειοθετείται συναφώς λόγος ακυρότητας. Όπως εισηγείται ο αιτητής, με αναφορά στην αιτιολογία, ελλείπει από αυτή στάθμιση ουσιωδών στοιχείων με συνακόλουθη την πλημμελή άσκηση της διακριτικής εξουσίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
/μσιαμπαρτά