|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 506/2009)
30 Σεπτεμβρίου, 2011
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MARINAKIS DEVELOPERS LTD,
Αιτήτρια,
-ν-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ,
Καθ΄ης η Aίτηση.
- - - - - -
Α. Ευσταθίου, για την Αιτήτρια.
Μ. Σπηλιωτοπούλου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ΄ης η Αίτηση.
Ρ. Ιάσωνος, για Χρ. Δημητριάδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Παρά το περίπλοκο της όλης εικόνας γεγονότων που είχαν προηγηθεί της λήψης της προσβαλλόμενης με την παρούσα προσφυγή απόφασης, εν τούτοις η απλοποίησή τους δεν είναι δύσκολο εγχείρημα.
Με την προσφυγή της, η αιτήτρια εταιρεία επιζητεί ακύρωση της απόφασης της καθ΄ης η αίτηση που της κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 3.4.2009, με την οποία απόφαση είχε ανακληθεί η Πολεοδομική Άδεια αρ. ΛΑΡ/1543/06 που είχε εκδοθεί στις 30.1.2007 για την ανέγερση δύο κατοικιών σε οικόπεδο στη Βορόκλινη, στο οποίο η αιτήτρια ήταν συνιδιοκτήτρια. Συνιδιοκτήτες του τεμαχίου ήσαν η αιτήτρια κατά 10/12 και το ενδιαφερόμενο μέρος Μ. Χάλιος κατά 2/12. Εκ μέρους τόσο της αιτήτριας εταιρείας όσο και του ενδιαφερόμενου μέρους ενεργούσε ως ειδικός πληρεξούσιος αντιπρόσωπος ο κ. Γ. Μαρίνου, Διευθυντής της αιτήτριας εταιρείας. Σε κάποιο στάδιο υποβλήθηκε εκ μέρους των συνιδιοκτητών μέσω του πληρεξουσίου αντιπροσώπου τους, αίτηση διαχωρισμού σε οικόπεδα, η οποία και εγκρίθηκε αφού, εν τω μεταξύ, συμφωνήθηκαν μεταξύ των συνιδιοκτητών τα οικόπεδα και τα χαρακτηριστικά τους που θα κατανέμονταν και εγγράφονταν επ΄ ονόματι του καθενός από αυτούς. Η αίτηση εγκρίθηκε και χορηγήθηκε σχετική πολεοδομική άδεια. Αργότερα, όμως, ο συνιδιοκτήτης - ενδιαφερόμενο μέρος προέβηκε στον τερματισμό της Συμφωνίας Διαχωρισμού και Διανομής του κτήματος που είχε συναφθεί μεταξύ του και της αιτήτριας, λόγω διαφορών που ανέκυψαν και, με επιστολή των δικηγόρων του ημερομηνίας 7.12.2006, ενημέρωσε την αιτήτρια περί της ανάκλησης του Ειδικού Πληρεξουσίου Εγγράφου που είχε υπογράψει, καθώς επίσης ενημέρωσε και την καθ΄ης η αίτηση.
Μετά όμως την απόσυρση του Ειδικού Πληρεξουσίου Εγγράφου η αιτήτρια εταιρεία υπέβαλε τις Πολεοδομικές Αιτήσεις αρ. ΛΑΡ/1543/2006, ΛΑΡ/361/2007 και ΛΑΡ/799/2007 που αφορούσαν ανέγερση κατοικιών, μεταξύ άλλων και την ανέγερση κατοικιών σε οικόπεδο συνιδιοκτησίας της αιτήτριας μαζί με το ενδιαφερόμενο μέρος. Τα έντυπα των αιτήσεων υπογράφονταν μόνο από τον εκπρόσωπο της αιτήτριας εταιρείας. Η αρμόδια Πολεοδομική Αρχή δεν αντιλήφθηκε ότι οι αιτήσεις δεν είχαν υπογραφεί και από το ενδιαφερόμενο μέρος ως συνιδιοκτήτη και προχώρησε στην έκδοση δύο Πολεοδομικών Αδειών με αρ. ΛΑΡ/0361/2017, ΛΑΡ/1543/2006, ενώ την τρίτη αίτηση την απέρριψε μετά που αντιλήφθηκε ότι δεν υπογραφόταν από το συνιδιοκτήτη. Το ενδιαφερόμενο μέρος καταχώρησε τις προσφυγές αρ. 1649/2007 και 1137/2007, ζητώντας την ακύρωση των δύο προαναφερθεισών αδειών που εκδόθηκαν χωρίς την υπογραφή του. Η αιτήτρια εταιρεία προχώρησε στην ανέγερση κατοικιών στα επηρεαζόμενα οικόπεδα, χωρίς όμως να εξασφαλίσει τις απαιτούμενες άδειες οικοδομής και η Πολεοδομική Αρχή διατύπωσε αίτημα προς τον Έπαρχο Λάρνακας, όπως μη χορηγήσει τις σχετικές άδειες οικοδομής και τροχιοδρόμησε διαδικασίες ανάκλησης των πολεοδομικών αδειών που είχε προηγουμένως εκδώσει. Εν τω μεταξύ, στο πλαίσιο της εκδίκασης της προσφυγής αρ. 1649/2007, η πολεοδομική άδεια αρ. ΛΑΡ/0361/2007 ακυρώθηκε, ενώ η άδεια αρ. ΛΑΡ/1543/2006 ανακλήθηκε από την Πολεοδομική Αρχή. Η παρούσα προσφυγή αφορά και προσβάλλει τη νομιμότητα της απόφασης της καθ΄ης η αίτηση όπως ανακαλέσει την προαναφερθείσα πολεοδομική άδεια αρ. ΛΑΡ/1543/2006.
Ένας από τους προβαλλόμενους λόγους ακύρωσης εδράζεται στη θέση της αιτήτριας, σύμφωνα με την οποία η καθ΄ης η αίτηση κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, τελούσε υπό πλάνη και καθ΄ υπέρβαση εξουσίας, εφόσον το ανακύψαν πρόβλημα συνιστούσε θέμα ιδιωτικού δικαίου, διαφοράς δηλαδή μεταξύ του ενδιαφερόμενου μέρους και της αιτήτριας ως προς μια μικρή έκταση γης. Επρόκειτο περί μιας μικρής διαφοράς που αφορούσε 136τ.μ. σε σύνολο διαχωρισμού 14.980τ.μ., ενώ είχαν εκδοθεί οι πολεοδομικές άδειες και το έργο βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο. Με βάση δε την αρχή της αναλογικότητας, και ιδιαίτερα των προνοιών του άρθρου 52 περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου αρ. 158(Ι)/1999, σε τέτοια περίπτωση, η διοίκηση οφείλει, κατά την άσκηση της διακριτικής της ευχέρειας, να λαμβάνει υπόψη και να σταθμίζει όλα τα εμπλεκόμενα συμφέροντα, τα δε μέσα που θα χρησιμοποιήσει θα πρέπει να είναι ανάλογα του επιδιωκόμενου σκοπού και το διοικητικό μέτρο που λαμβάνεται θα πρέπει να έχει αντικειμενική συνάφεια με την υποχρέωση που παραβιάστηκε.
Αν και οι πιο πάνω θέσεις και αρχές είναι βέβαια ορθές, εν τούτοις, δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής στην υπό εξέταση περίπτωση, κυρίως για ένα απλό λόγο. Εδώ, η κατάσταση πραγμάτων δεν αναφερόταν ουσιαστικά σε άσκηση διακριτικής ευχέρειας από την πλευρά της διοίκησης, αλλά στην επιτακτική εφαρμογή του Νόμου. Όπως ορθά υπέδειξε και η συνήγορος της καθ΄ης η αίτηση, το τι αφορούσε η διαφορά η οποία ανέκυψε μεταξύ ενδιαφερόμενου μέρους και αιτήτριας δεν ήταν θέμα το οποίο έπρεπε ή μπορούσε να απασχολήσει την καθ΄ης η αίτηση. Εκείνο το οποίο ενδιέφερε τη διοίκηση ήταν μόνο το γεγονός ότι, κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν υφίστατο ειδικό πληρεξούσιο σε ισχύ ούτως ώστε να μπορούσε νόμιμα να είχαν εκδοθεί οι προαναφερθείσες πολεοδομικές άδειες και ιδιαίτερα αυτή που εδώ ενδιαφέρει, δηλαδή η υπ΄ αρ. ΛΑΡ/1543/2006. Το γεγονός ότι εκδόθηκαν, οφειλόταν στην παράλειψη της αρμόδιας Αρχής να αντιληφθεί ότι το σχετικό έντυπο δεν είχε υπογραφεί από το ενδιαφερόμενο μέρος και ουδόλως την ενδιέφεραν οι οποιοιδήποτε λόγοι απόσυρσης του πληρεξουσίου. Στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην συνδεόμενη Υπόθεση αρ. 1649/2007 Μ. Χάλιος ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 14.7.2009, ο Τ. Ηλιάδης, Δ., όπως ήταν τότε, ορθά απέρριψε παρόμοιο επιχείρημα ως ανεδαφικό, υποδεικνύοντας ότι αντικείμενο του αναθεωρητικού ελέγχου δεν ήταν η συμφωνία διαχωρισμού μεταξύ αιτήτριας και ενδιαφερομένου μέρους, ούτε και οι μεταγενέστερες διαφορές τους, αλλά η εγκυρότητα της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας. Η δε υπογραφή και κατ΄ επέκταση η συναίνεση όλων των συνιδιοκτητών για την υποβολή μιας αίτησης πολεοδομικής μορφής, όπως περαιτέρω τονίστηκε στην ίδια απόφαση, επιβάλλεται από τον Κανονισμό 2(1) της ΚΔΠ 55/1990. Όπως δε συνέχισε το Δικαστήριο:
"Κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης η πληρεξουσιότητα που είχε δοθεί από τον αιτητή στο διευθυντή του ενδιαφερόμενου μέρους, η οποία πρέπει να σημειωθεί ότι κάλυπτε μόνο ενέργειες διαχωρισμού, είχε ήδη ανακληθεί από τον αιτητή. Οι καθ΄ων η αίτηση είχαν λάβει έγκαιρα γνώση για την πιο πάνω εξέλιξη, μέσω επιστολής του δικηγόρου του αιτητή ημερομηνίας 7/12/2006 στην οποία, μεταξύ άλλων, εκφραζόταν η παράκληση όπως "μην αποδεχθείτε οποιαδήποτε διαβήματα από την εταιρεία MARINAKIS DEVELOPERS LIMITED αναφορικά με το εν λόγω ακίνητο, για τα οποία είναι αναγκαία οποιαδήποτε εξουσιοδότηση του πελάτη μας, ως συνιδιοκτήτη".
Όμως, όπως προκύπτει από δύο επιστολές των καθ΄ων η αίτηση προς το ενδιαφερόμενο μέρος και προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, οι καθ΄ων η αίτηση χορήγησαν κάτω από πλάνη διάφορες πολεοδομικές άδειες, συμπεριλαμβανομένης και της επίδικης, στο ενδιαφερόμενο μέρος γιατί δεν είχαν εντοπίσει την απουσία της υπογραφής του αιτητή στα έντυπα των πολεοδομικών αιτήσεων. Η πιο πάνω παραδοχή των καθ΄ων η αίτηση σφραγίζει το αποτέλεσμα της παρούσας προσφυγής, η οποία υπόκειται σε ακύρωση λόγω πλάνης περί τα πράγματα."
Για τους ίδιους λόγους και με το ίδιο σκεπτικό, δεν μπορεί να ευσταθήσει ο πρώτος λόγος ακύρωσης.
Άλλος λόγος ακύρωσης τον οποίο προβάλλει η αιτήτρια έγκειται στη θέση της ότι η καθ΄ης η αίτηση δεν διεξήγαγε τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, ενώ ενήργησε υπό ουσιώδη πλάνη ως προς το λόγο που οδήγησε στην ανάκληση της άδειας.
Αυτός ο λόγος ακύρωσης εδράζεται στη θέση της αιτήτριας σύμφωνα με την οποία, παρά το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος απέσυρε το ειδικό πληρεξούσιο ημερομηνίας 6.8.2004 που είχε δώσει προς όφελος του Διευθυντή της αιτήτριας κ. Γεώργιο Μαρίνου, εν τούτοις, δεν απέσυρε μεταγενέστερο ειδικό πληρεξούσιο ημερομηνίας 25.8.2005, με το οποίο διόριζε άλλο Διευθυντή της αιτήτριας τον κ. Θεόδωρο Μαρίνου, όπως ενεργεί εκ μέρους του. Η αιτήτρια παρέπεμψε προς τούτο στην επιστολή ημερομηνίας 6.12.2006, την οποία απέστειλαν οι δικηγόροι του ενδιαφερόμενου μέρους στην αιτήτρια, με την οποία την πληροφορούσαν ότι αποσυρόταν το πληρεξούσιο ημερομηνίας 6.8.2004 και όχι και το μεταγενέστερο. Επίσης, παρέπεμψε στην επιστολή των δικηγόρων του ενδιαφερόμενου μέρους 7.12.2006 που στάληκε στο Επαρχιακό Γραφείο Πολεοδομίας Λάρνακας και στο Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας, με την οποία και πάλι γίνεται αναφορά μόνο σε ανάκληση του πληρεξουσίου ημερομηνίας 6.8.2004.
Σύμφωνα πάντα με την αιτήτρια, δεδομένου ότι δεν είχε ανακληθεί και το δεύτερο πληρεξούσιο που είχε δοθεί στην ίδια, αυτό συνέχισε να ισχύει και, επομένως, δεν εδικαιολογείτο η ανάκληση της εκδοθείσας άδειας λόγω ανυπαρξίας εξουσιοδότησης.
Σε σχέση με αυτό το επιχείρημα, θα πρέπει να παρατηρηθούν τα εξής:
Κατ΄ αρχάς εκείνο το οποίο απαιτείται από τη σχετική νομοθετική πρόνοια σε περιπτώσεις αιτήσεων για ανάπτυξη γης στην οποία υπάρχουν πέραν του ενός ιδιοκτήτες, είναι η εκδήλωση της συναίνεσης, της έγκρισης, της συγκατάθεσης όλων για την προτεινόμενη ανάπτυξη. Αυτή η συναίνεση μπορεί να δοθεί είτε προσωπικά, είτε μέσω πληρεξουσίου αντιπροσώπου και, ασφαλώς, μπορεί να ανακληθεί ή αποσυρθεί σε οποιοδήποτε στάδιο εκκρεμούσας της αίτησης. Και αυτό είναι ακριβώς που συνέβηκε εδώ. Στην επιστολή ημερομηνίας 6.12.2006, που αποστάληκε προς την αιτήτρια εταιρεία, πέραν της πληροφόρησης περί απόσυρσης του πληρεξουσίου ημερομηνίας 6.8.2004, ετερματίζετο και η ίδια η συμφωνία διαχωρισμού στη βάση της οποίας είχαν δοθεί τα πληρεξούσια και, περαιτέρω, εκαλείτο η αιτήτρια όπως "σταματήσετε άμεσα οποιεσδήποτε ενέργειες που δικαιούστε ως εξ΄αδιαιρέτου συνιδιοκτήτες του κτήματος".
Περαιτέρω, η άρση της συναίνεσης, την οποία είχε δώσει το ενδιαφερόμενο μέρος για έκδοση της πολεοδομικής άδειας, καθίστατο πολύ σαφής και από την ακόλουθη περικοπή από το κείμενο της επιστολής ημερομηνίας 7.12.2006, που στάληκε από τους δικηγόρους του προς το Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας, το κείμενο της οποίας είχε ως εξής:
"Ως εκ τούτου, παρακαλούμε όπως μην αποδεχθήτε οποιαδήποτε διαβήματα από την εταιρεία MARINAKIS DEVELOPERS LIMITED αναφορικά με το εν λόγω ακίνητο για τα οποία είναι αναγκαία οποιαδήποτε εξουσιοδότηση του πελάτη μας ως συνιδιοκτήτη.".
(Σημ. Ο τονισμός είναι του Δικαστηρίου).
Επομένως, σαφέστατα, το ενδιαφερόμενο μέρος απέσυρε τη συγκατάθεσή του και κάθε εξουσιοδότηση την οποία είχε δώσει για την προτεινόμενη ανάπτυξη.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ της καθ΄ης η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, ενώ σε σχέση με το ενδιαφερόμενο μέρος δεν εκδίδεται καμιά διαταγή εξόδων.
K. Κληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ