ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

[Υπόθεση Αρ. 534/2008]

 

8 Ιουλίου, 2011

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

1.      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

2.      ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

Αιτητές

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

1.  ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

2.  ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ

Καθ' ων η αίτηση

 

Γ. Καραπατάκης για τους αιτητές.

Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους καθ' ων η αίτηση.

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ,  Δ.:   Προσβάλλεται η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ημερομηνίας 17.1.08, με την οποία οι ενδιαφερόμενοι[1] επαναδιορίστηκαν ως αξιωματικοί στο Στρατό της Δημοκρατίας με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού, αναδρομικά από την 31.12.1992, «αντί των αιτητών».  Είχαν και οι αιτητές επαναδιοριστεί με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού, επίσης αναδρομικά, αλλά από τις 15.12.94 και χρειάζεται αναφορά στο ιστορικό για να γίνει κατανοητό το ζήτημα που εγείρεται.

 

Αιτητές και ενδιαφερόμενοι είχαν και στο παρελθόν διοριστεί στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού αλλά αυτοί οι διορισμοί είχαν ακυρωθεί με σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε όλες τις περιπτώσεις για τον ίδιο λόγο.  Στη Δημοκρατία ν. Λόττα (1997) 3 ΑΑΔ 456 η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου συμφώνησε πως η βαθμολογία με δεκαδικούς αριθμούς ήταν παράνομη και, κατ' εφαρμογή της, εκδόθηκαν οι σχετικές για την παρούσα ακυρωτικές αποφάσεις.  (βλ. Διάκος κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 4Δ ΑΑΔ 2707 και Ιωσήφ κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (1996) 4Ε ΑΑΔ 3546).  Aκολούθησε επανεξέταση και επαναδιορισμός των αιτητών και των ενδιαφερομένων με την απόφαση ημερομηνίας 22.3.01.  Οι αιτητές και οι ενδιαφερόμενοι αποδέκτηκαν το διορισμό.  Σε σχέση με τον επαναδιορισμό των ενδιαφερομένων ασκήθηκαν προσφυγές, όχι από τους αιτητές, και αυτές πέτυχαν.  Στη ρίζα του λόγου ακυρότητας επί της ουσίας, βρισκόταν και πάλιν το παράνομο της βαθμολογίας με δεκαδικούς αριθμούς.  (βλ. Φοίβος Παναγιώτου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγές 502/2001 και 504/2001, ημερομηνίας 30.10.2002, Ανδρέας Σολωμού κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγές 503/2001 και 553/2001, ημερομηνίας 4.9.2002, Ανδρέας Σολωμού ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 536/2001, ημερομηνίας 27.9.2002 και συναφώς Νικόλαος Κεττένης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 501/2001, ημερομηνίας 11.6.2002.) Ακολούθησε νέα επανεξέταση και, στη βάση κριτηρίων που καταγράφηκαν, με την προσβαλλόμενη απόφαση οι ενδιαφερόμενοι επαναδιορίστηκαν αναδρομικά από 31.12.92, όπως και προηγουμένως.

 

Οι λόγοι ακυρότητας που προτείνονται έχουν ως το κεντρικό τους σημείο όσα προκύπτουν από τη Δημοκρατία ν. Λόττα (ανωτέρω). Αναφέρονται στη Φοίβος Παναγιώτου (ανωτέρω) με την οποία ακυρώθηκε ο επαναδιορισμός των ενδιαφερομένων και, με αναφορά και στην πρόταση του Υπουργού Άμυνας που οδήγησε στην προσβαλλόμενη απόφαση, θεωρούν πως χωρίς τροποποίηση των Κανονισμών, «εφόσον δεν ήταν δυνατή η επιλογή των προσώπων για να διοριστούν σε Ανθυπολοχαγούς ή με άλλα λόγια δεν μπορούσε να γίνει ο εντοπισμός των κατάλληλων υποψηφίων για διορισμό στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού», δεν ήταν νόμιμη η πρόταση του Υπουργού Άμυνας και, συνακολούθως, η προσβαλλόμενη απόφαση.  Προτείνουν ότι, ενόψει της αντικειμενικής αδυναμίας που προέκυπτε, θα μπορούσε ίσως, ως η πλησιεστέρα νόμιμη διαδικασία, να προκρινόταν η διεξαγωγή γραπτών εξετάσεων.  Χωρίς όμως και να εξηγούν πώς αυτό ταιριάζει με τη θέση τους πως χρειάζονταν νέοι Κανονισμοί.  Υποστηρίζουν, επομένως, ότι τα κριτήρια στη βάση των οποίων έγινε ο επαναδιορισμός είναι αυθαίρετα και παράνομα, αντίθετα προς τη χρηστή διοίκηση και την αρχή της ίσης μεταχείρισης και κατά κατάχρηση εξουσίας.

 

Οι καθ' ων η αίτηση δεν ασχολήθηκαν με τις λεπτομέρειες, ειδικά με τα κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν.  Η θέση τους ήταν σύντομη.  Οι αιτητές κωλύονται στην προώθηση της προσφυγής από τη στιγμή που και οι ίδιοι αποδέχτηκαν το δικό τους διορισμό αναδρομικά από 15.12.94, «με την ίδια ακριβώς διαδικασία».  Οι αιτητές αντιτείνουν πως ήταν με ξεχωριστές αποφάσεις πολύ μεταγενέστερες εκείνης που τους αφορούσε που επαναδιορίστηκαν οι ενδιαφερόμενοι, στη βάση κριτηρίων που δεν είχαν εφαρμοστεί στη δική τους περίπτωση.  Το γεγονός ότι αποδέχτηκαν τότε το διορισμό τους από 15.12.1994 τους στερούσε, όπως εξηγούν, μόνο τη δυνατότητα να προσβάλουν τον ταυτόχρονο επαναδιορισμό των ενδιαφερομένων από 31.12.92.  Πράγμα άλλωστε το οποίο δεν είχαν επιδιώξει.  Τώρα μπορούν να προσβάλουν τη νέα απόφαση, όσο και αν αυτή είχε το ίδιο περιεχόμενο, αφού είναι ξεχωριστή διοικητική πράξη που εκδόθηκε στη βάση των κριτηρίων που αναφέρθηκαν.  Προσθέτουν πως ο δικός τους διορισμός με την απόφαση της 22.3.01, αφού δεν είχε προσβληθεί, τεκμαίρεται νόμιμος, χωρίς δυνατότητα παρεμπίπτοντος ελέγχου ως προς αυτόν.

 

Κρίνω βάσιμη την ένσταση των καθ' ων η αίτηση.  Η αδυναμία επαναδιορισμού που επικαλούνται οι αιτητές, στη βάση του καθεστώτος όπως αυτό ήταν διαμορφωμένο, υπήρχε, ακριβώς η ίδια, και κατά το χρόνο λήψης της απόφασης στις 22.3.01 που οδήγησε στον επαναδιορισμό των αιτητών.  Είδαμε δε πως σε σχέση με τον επαναδιορισμό των ενδιαφερομένων αργότερα αποκηρύχθηκε ως παράνομη η διαδικασία που ακολουθήθηκε και ο χειρισμός που τότε έγινε.  Με αυτό, βεβαίως, δεν αφήνεται σκιά ως προς τη νομιμότητα του διορισμού των αιτητών ο οποίος πράγματι δεν είχε προσβληθεί.  Όμως είναι και η δική τους θέση, η κεντρική μάλιστα, πως δεν ήταν δυνατός ο επαναδιορισμός χωρίς νέους κανονισμούς ή, πάντως, στο πλαίσιο του τότε καθεστώτος.  Εννοείται οποιουδήποτε και σημειώνω πως ακόμα και στη θεραπεία που ζητούν, παραπονούνται για τον επαναδιορισμό των ενδιαφερομένων, αντί των ιδίων.  Αυτό, όμως, θα ίσχυε ανεξάρτητα από το αν, χωρίς νέους κανονισμούς ή στο πλαίσιο του ίδιου καθεστώτος στη μια περίπτωση χρησιμοποιήθηκε το ένα και στην άλλη το άλλο κριτήριο.  Οι αιτητές, λοιπόν, αποδέχτηκαν πράγματι το δικό τους επαναδιορισμό με υφιστάμενο το πρόβλημα που προβάλλουν, που ήταν όμοιο ως προς τη φυσιογνωμία και ενώ τον αποδέχτηκαν προτείνοντας και την αδυναμία προσβολής πλέον του δικού τους διορισμού, επιδιώκουν την ακύρωση του επαναδιορισμού των ενδιαφερομένων κατά διάγνωση εκείνου το οποίο, αν ίσχυε, θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε μη αποδοχή του δικού τους επαναδιορισμού ως παράνομου.  Και αυτά χωρίς οτιδήποτε που θα αφορούσε ειδικά στο ζήτημα της διαφοράς μεταξύ τους και των ενδιαφερομένων ως προς την αναδρομικότητα, αυτή καθ' εαυτή.  Σε τελική ανάλυση οι αιτητές απαραδέχτως από τη μια επιδοκιμάζουν αφού απέκτησαν όφελος και από την άλλη αποδοκιμάζουν για να αποκτήσουν περαιτέρω όφελος.  (Βλ. συναφώς την υπόθεση Ηλία κ.α. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 ΑΑΔ 884).

 

Η προσφυγή δεν είναι παραδεκτή και απορρίπτεται, με έξοδα.

 

 

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

/μσιαμπαρτά