|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1499/2008)
22 Ιουλίου, 2011
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Α. Ευσταθίου (κα.), για τον Αιτητή.
Ζ. Κυριακίδου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά δήλωση και/ή διαταγή του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, ημερ. 18.7.2008, με την οποία απέρριψαν την ιεραρχική προσφυγή του εναντίον της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής να αρνηθεί τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας (ΛΕΥ/96/2007) για ανέγερση περίφραξης στο τεμάχιο αρ. 1360, Φ/Σχ. ΧΧΙ.58 στο Παλιομέτοχο, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος.
Μεταξύ των λόγων στους οποίους βασίζεται ο αιτητής περιλαμβάνονται η μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας και η νομική και πραγματική πλάνη.
Δεν αμφισβητείται ότι ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης του προαναφερόμενου τεμαχίου, ότι στις 15.1.2007 υπέβαλε αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για περίφραξη του προαναφερόμενου τεμαχίου του, το οποίο βρίσκεται στη νεκρή ζώνη, και ότι η αίτηση του απορρίφθηκε, με απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής ημερ. 23.3.2007. Ούτε και αμφβισβητείται ότι ο αιτητής καταχώρησε εμπρόθεσμα ιεραρχική προσφυγή στο Υπουργείο Εσωτερικών, εναντίον της προαναφερόμενης απόφασης και η ιεραρχική του προσφυγή απορρίφθηκε, από τους καθ΄ ων η αίτηση, στις 18.7.2008. Εναντίον της απόρριψης της ιεραρχικής του προσφυγής ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή.
Με την προσβαλλόμενη απόφαση οι καθ΄ ων η αίτηση απέρριψαν την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή, κρίνοντας ότι η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής ήταν ορθή και σύμφωνη με την πολεοδομική νομοθεσία και τις σχετικές πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής, παράλληλα όμως εξουσιοδότησαν την Πολεοδομική Αρχή να προβεί στις εξής τροποποιήσεις των λόγων άρνησης χορήγησης της άδειας:
(α) Να διαγραφεί ο λόγος άρνησης (με αρ. 500) της σχετικής γνωστοποίησης και να τεθεί, ως σημείωση, ως ακολούθως: «Σημείωση προς αιτητή: Η αιτούμενη περίφραξη, έχει κατασκευαστεί επί τόπου χωρίς, απ΄ ότι φαίνεται, να έχει ληφθεί υπόψη το σχέδιο διεύρυνσης του εφαπτόμενου δρόμου που επηρεάζει το τεμάχιο, το οποίο σας υποδείχθηκε με την πολεοδομική άδεια με αρ. ΛΕΥ/0191/97».
(β) Να επαναδιατυπωθεί ο λόγος άρνησης (με αρ. 501) ως ακολούθως: «Τμήμα της περίφραξης κατά μήκος του οδικού συνόρου του τεμαχίου, όπως προτείνεται στα υποβληθέντα σχέδια και όπως ανεγέρθηκε επί τόπου, έχει ύψος που κυμαίνεται από 2,50 μ. μέχει 5,00 μ. και άλλο τμήμα της έχει ύψος από 1,50 μ. μέχρι 2,50 μ., αντί να είναι χαμηλού ύψους, όπως καθορίζεται σχετικά στην παράγραφο 10.4.8 του Κεφ. 10 της Δήλωσης Πολιτικής. Επιπρόσθετα, η αιτούμενη περίφραξη στο μεγαλύτερο μήκος της υπερβαίνει και το ύψος της τάξης των 2,00 μ. που θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να επιτραπεί κατ΄ εξαίρεση πάνω σε οδικό σύνορο, με βάση τις πρόνοιες της αναφερόμενης παραγράφου».
Ουσιαστικά, με την προσβαλλόμενη απόφαση, επιβεβαιώθηκε μεν η αρχική απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής ως ορθή, τροποποιήθηκαν όμως οι τρεις λόγοι στους οποίους βασιζόταν η αρχική απόφαση και έμειναν δύο, διατυπωμένοι κατά τον προαναφερόμενο τρόπο αντί με τον τρόπο που είχαν διατυπωθεί στην απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία υπό το φως των ικανών αγορεύσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων. Συμφωνώ με τη θέση του αιτητή ότι η «Σημείωση προς αιτητή», η οποία αναφέρεται στο λόγο άρνησης (με αρ. 500) της αρχικής γνωστοποίησης, συνιστά λόγο απόρριψης της αίτησης του αιτητή, έστω και αν τέθηκε υπό τύπο σημείωσης προς αυτόν. Με το λόγο αυτό απορρίπτεται η αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση περίφραξης, επειδή η περίφραξη κατασκευάστηκε, χωρίς να έχει ληφθεί υπόψιν «το σχέδιο διεύρυνσης του εφαπτόμενου δρόμου που επηρεάζει το τεμάχιο».
Δεν αμφισβητήθηκε ότι το σχέδιο διεύρυνσης του εφαπτόμενου δρόμου παραμένει απλά σχέδιο, αλλά ουδέποτε δημοσιεύθηκε ή κατέστη δεσμευτικό.
Είναι θεμελιωμένο πως, κατά τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας, δεν είναι επιτρεπτή η επιβολή όρου για παραχώρηση μέρους ιδιοκτησίας για τις ανάγκες οδικού δικτύου εκτός αν έχει προηγηθεί δημοσίευση ρυμοτομικού σχεδίου στο οποίο να φαίνεται, σαφώς, η έκταση του περιορισμού (Δέστε την υπόθεση Κροκίδη ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 688/06, ημερ. 29.7.2008 (πρωτόδικη απόφαση)).
Κατ΄ αναλογία και κατ΄ επέκταση της προαναφερόμενης αρχής θεωρώ ότι δεν είναι επιτρεπτή ούτε και η απόρριψη αίτησης, για χορήγηση πολεοδομικής άδειας, με το σκεπτικό ότι δεν έχει ληφθεί υπόψιν «σχέδιο» διεύρυνσης, εφαπτόμενου δρόμου, το οποίο όμως δεν προωθήθηκε, δεν δημοσιεύθηκε και δεν κατέστη δεσμευτικό για οποιονδήποτε.
Ως προς τον αναδιατυπωθέντα λόγο άρνησης (με αρ. 501) και πάλι παρατηρώ ότι γίνεται αναφορά (υπό τύπον επιπρόσθετου λόγου) στο ότι η περίφραξη, για την οποία ζητήθηκε η χορήγηση πολεοδομικής άδειας, υπερβαίνει το ύψος που θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να επιτραπεί, κατ΄ εξαίρεση, «πάνω σε οδικό σύνορο». Κατά την κρίση μου, και αυτός ο λόγος στηρίζεται σε λανθασμένη βάση, ότι δηλαδή το τεμάχιο και η περίφραξη του αιτητή βρίσκονται πάνω σε «οδικό σύνορο» ενώ, στην πραγματικότητα, ο εφαπτόμενος «δρόμος» που «επηρεάζει» το τεμάχιο του αιτητή είναι μόνο στο σχέδιο και δεν έχει καταστεί δεσμευτικός με τη δημοσίευσή του.
Ο τρίτος λόγος στον οποίο βασίστηκε η Πολεοδομική Αρχή ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση εφόσον δεν αναφέρεται καθόλου στην προσβαλλόμενη απόφαση, ημερ. 18.7.2008, αλλά ούτε και στην ένσταση ή την αγόρευση εκ μέρους των καθ΄ ων η αίτηση.
Δεν μου διαφεύγει, συναφώς, το γεγονός ότι η αρχική χορήγηση πολεοδομικής άδειας, στον αιτητή, με αρ. ΛΕΥ/0191/97, για το προαναφερόμενο τεμάχιό του, αναφερόταν και εκείνη σε σχέδιο διεύρυνσης του εφαπτόμενου δρόμου, που επηρεάζει το τεμάχιο. Όμως μέχρι την ημερομηνία της προσβαλλόμενης απόφασης, στις 18.7.2008 (μετά δηλαδή από δέκα και πλέον χρόνια), η (σχεδιαζόμενη) διεύρυνση του προαναφερόμενου δρόμου παρέμεινε στα χαρτιά, ως σχέδιο, χωρίς να ληφθεί οποιοδήποτε μέτρο, εκ μέρους της Διοίκησης, για τη δημοσίευση της διεύρυνσης του δρόμου ώστε αυτή να καταστεί νομικά δευσμευτική και, επομένως, να είναι θεμιτό και νόμιμο, για τη Διοίκηση, να τη λαμβάνει υπόψιν της, κατά τη λήψη των σχετικών αποφάσεών της.
Υπό τις περιστάσεις και για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχει λανθασμένη πραγματική και νομική βάση και επομένως ακυρώνεται.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Εκδίδεται απόφαση ως το Αιτητικό της προσφυγής. Έξοδα €1.500, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, υπέρ του αιτητή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.