|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1199/2010)
22 Ιουλίου 2011
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ
Αιτήτριας
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ
Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________
Στ. Μαξιούτη (κα) για Τ. Παπαδόπουλος & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για την Αιτήτρια.
Θ. Πιπερή-Χριστοδούλου (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Κ. Νικολάου (κα), Ενδιαφερόμενο Μέρος, παρούσα αυτοπροσώπως.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Τα Ενδιαφερόμενα Μέρη (ΕΜ), συνιδιοκτήτριες ακινήτου στην Κάτω Δευτερά, εξασφάλισαν πολεοδομική άδεια για την ανέγερση βρεφονηπιοκομικού σταθμού και νηπιαγωγείου σε αυτό. Η Αιτήτρια, η οποία είναι υπεύθυνη νηπιαγωγείου στον ίδιο δρόμο σε ακίνητο του οποίου είναι συνιδιοκτήτρια, και η οποία είχε ανεπιτυχώς φέρει ένσταση στη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας όταν η αίτηση των ΕΜ ακόμα εξετάζετο, προσβάλλει με την προσφυγή της την απόφαση αυτή. Η Δημοκρατία ήγειρε προδικαστική ένσταση ότι η Αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος, οπότε εδόθησαν οδηγίες όπως καταχωρηθούν γραπτές αγορεύσεις επί του θέματος ώστε αυτό να αποφασισθεί προδικαστικώς.
Η Δημοκρατία, με ευρεία αναφορά στη νομολογία που αφορά τα του Άρθρου 146.2, εισηγείται ότι η Αιτήτρια, η οποία έχει και το βάρος απόδειξης, δεν έχει καταδείξει με το δικόγραφο της ότι η προσβαλλόμενη πράξη της προκαλεί υλική ή ηθική βλάβη με αναφορά σε ειδική έννομη σχέση της με την πράξη που να απορρέει από ορισμένη ιδιότητα αναγνωριζόμενη από τους κανόνες δικαίου. Το δικόγραφο της προσφυγής, λέγει η Δημοκρατία, δεν προσδιορίζει ούτε εξειδικεύει τέτοια ιδιότητα ή τέτοιο επηρεασμό. Δεν είναι ασφαλώς ιδιοκτήτης όμορου κτήματος, ούτε στοιχειοθετεί ανταγωνιστικό επηρεασμό της, αφού μάλιστα η άδεια αφορά όχι μόνο νηπιαγωγείο αλλά πρωτίστως βρεφονηπιοκομικό σταθμό. Η Δημοκρατία παραπέμπει και στην επιστολή την οποία είχε στείλει η Αιτήτρια ενιστάμενη στη χορήγηση της άδειας, και η οποία αναφέρεται και επισυνάπτεται στην προσφυγή, παρατηρώντας ότι οι λόγοι της ένστασης της ουδόλως συνδέοντο προς δικά της ανταγωνιστικά συμφέροντα παρά μόνο αφορούσαν το αδικαιολόγητο της χορήγησης της άδειας εν όψει των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου που διέπουν τις ευρύτερες διαστάσεις της άσκησης της εξουσίας της πολεοδομικής αρχής.
Η Αιτήτρια, επίσης με ευρεία αναφορά στη νομολογία, εισηγείται ότι έχει έννομο συμφέρον ως εκ του ότι έχει ανταγωνιστικά συμφέροντα, εφ΄όσον η ανέγερση νέου νηπιαγωγείου σε τόσο μικρή απόσταση από το δικό της στον ίδιο δρόμο είναι πρόδηλο ότι θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά προς τη δική της επιχείρηση. Από δε τα γεγονότα της προσφυγής και τα επισυναπτόμενα, λέγει, προκύπτει ξεκάθαρα και σαφέστατα ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε υπό την ιδιότητα της ιδιοκτήτριας και γειτονικής και ανταγωνιστικής επιχείρησης.
Η κατάληξή μου είναι ότι η προδικαστική ένσταση έχει έρεισμα. Το θέμα επικεντρώνεται στο κατά πόσο η Αιτήτρια έχει στοιχειοθετήσει την ιδιότητα του περίοικου ανταγωνιστή και πιθανολογήσει την πρόκληση ζημιάς σε αυτή ως αποτέλεσμα της προσβαλλόμενης απόφασης. Αυτά πρέπει δε να αναζητηθούν στο ίδιο το δικόγραφο της προσφυγής και όχι σε ότι ενδεχομένως να λέγει η Αιτήτρια στην αγόρευσή της. Το μόνο όμως που προκύπτει από το δικόγραφο είναι ότι στο ακίνητο της Αιτήτριας βρίσκεται νηπιαγωγείο «για τη λειτουργία του οποίου υπεύθυνη είναι η Αιτήτρια». Αυτή η αναφορά δεν μπορεί να ικανοποιήσει, αφού όχι μόνο δεν αποκαλύπτει το συμφέρον της Αιτήτριας στο νηπιαγωγείο, η Αιτήτρια περιγραφόμενη απλώς ως «υπεύθυνη» για τη λειτουργία του, αλλά και δεν παρουσιάζει δεδομένα στη βάση των οποίων θα μπορούσε έστω να πιθανολογηθεί βλάβη στην Αιτήτρια. Ορθώς βεβαίως η Αιτήτρια παραπέμπει και στην επιστολή της, η οποία αναφέρεται και επισυνάπτεται στην προσφυγή ως μέρος έτσι των γεγονότων, με την οποία είχε φέρει ένσταση στη χορήγηση άδειας, η επιστολή αυτή όμως κάθε άλλο παρά τη βοηθά. Πρόδηλο είναι ότι οι όλες αναφορές που γίνονται στην εν λόγω επιστολή προς στήριξη της ένστασης δεν αφορούν την τεκμηρίωση βλάβης που πιθανόν να υφίστατο η Αιτήτρια αλλά στοχεύουν ευθέως και αποκλειστικώς σε επιχειρηματολογία ως προς την πρόσκρουση της άδειας με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου που αφορούν όχι τα συμφέροντα «ανταγωνιστών» αλλά τα ευρύτερα συμφέροντα του κοινού, με ιδιαίτερη υπογράμμιση των επιβαρύνσεων στο κυκλοφοριακό σύστημα και τις ανέσεις της περιοχής, και με τις πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής ως προς τη χωροδιάταξη των νηπιαγωγείων. Δεν συμφωνώ λοιπόν με την Αιτήτρια ότι η ανταγωνιστικότητα και η πιθανή βλάβη προκύπτει προδήλως και σαφώς, όπως λέγει, από το δικόγραφό της. Αντιθέτως, η βάση του παραπόνου της Αιτήτριας αναδεικνύεται ως έχουσα αναφορά στις ευρύτερες παραμέτρους της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης και δεν πιθανολογείται βλάβη στην ίδια.
Η επιτυχία της προδικαστικής ένστασης προδικάζει και την τύχη της προσφυγής η οποία και απορρίπτεται. Η Αιτήτρια θα καταβάλει €500 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π