|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 534/2010)
4 Μαΐου 2011
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΥΛΟΥ ΤΣΙΑΝΤΗ,
Αιτητή,
ν.
1. ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________
Μ. Χαραλάμπους εκ μέρους Π. Αγγελίδη, για τον Αιτητή.
Δ. Καλλίγερος, δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
(EX TEMPORE)
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η προσφυγή αυτή εγείρεται από τον Παύλο Τσιαντή και ζητά όπως κηρυχθεί άκυρη ειδοποίηση επιβολής επιδοθείσα στις 28.3.2010.
Η Δημοκρατία εγείρει προδικαστική ένσταση ότι ο Αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος και ότι η προσφυγή είναι, εν πάση περιπτώσει, απαράδεκτη, αλυσιτελής και συνιστά κατάχρηση διαδικασίας.
Έδωσα οδηγίες όπως καταχωρηθούν αγορεύσεις από τους διαδίκους για να δικασθούν τα προδικαστικά θέματα που εγείρονται και είχα το όφελος των αγορεύσεων αυτών, όπως και των σημερινών πρόσθετων αγορεύσεων των ευπαίδευτων συνηγόρων.
Το θέμα του εννόμου συμφέροντος είναι βεβαίως κυρίαρχο στην προδικαστική διαδικασία, με την έννοια ότι ο Αιτητής πρέπει να καταδείξει έννομο συμφέρον στην καταχώρηση μιας προσφυγής που στην όψη των πραγμάτων δεν φαίνεται να τον αφορά. Στα γεγονότα της προσφυγής το μόνο που αναφέρεται ως προς την οποιαδήποτε σχέση του Αιτητή με το ουσιαστικό θέμα είναι στην παράγραφο 1, ότι:
«Ο Αιτητής αντιμετωπίζει τρομερές δυσκολίες στην εξεύρεση εργατών, υλικών, προμηθειών και προμηθευτών και δεν μπορεί να διεκπεραιώσει την εργασία του καθότι οι Καθ΄ων η Αίτηση διαδίδουν ψευδώς ότι οι Άδειες των Αιτητριών έχουν λήξει.»
Στη συνέχεια γίνεται μια αναφορά στις άδειες τις οποίες ανακάλεσε ο Υπουργός Εσωτερικών δύο φορές με αποτέλεσμα αυτές να μην υφίστανται πλέον και γίνονται ισχυρισμοί οι οποίοι αφορούν τη νομιμότητα της ανάκλησης των αδειών στην παράγραφο 4, όπως και στις παραγράφους 5, 6 και 7 των γεγονότων.
Πρόδηλο είναι ότι τα επιχειρήματα στην προσφυγή συνδέονται άμεσα με τη νομιμότητα της ανάκλησης των αδειών ως αποτέλεσμα των οποίων εδόθη ειδοποίηση επιβολής και επομένως το ερώτημα που προκύπτει ως προς το έννομο συμφέρον του Αιτητή είναι διπλό. Πρώτο, κατά πόσο έχει δείξει οποιαδήποτε γεγονότα που να δείχνουν τη σχέση του με το επίδικο θέμα και δεύτερο, κατά πόσο εκείνα τα γεγονότα θα μπορούσαν να του δώσουν έννομο συμφέρον ως προς το ουσιαστικό θέμα που είναι η νομιμότητα της ανάκλησης των αδειών.
Ως προς το πρώτο σκέλος, δεν βλέπω οποιοδήποτε γεγονός που να δείχνει πως ο Αιτητής μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει τέτοια εμπλοκή που να του τεκμηριώνει έννομο συμφέρον. Είναι εντελώς γυμνή η προσφυγή από γεγονότα, η δε ένσταση που θα μπορούσε να συμπληρώσει τα γεγονότα αναφέρεται στην ιδιοκτήτρια του ακινήτου παρά στον ίδιο τον Αιτητή, με τη διευκρίνιση ότι επεδόθη και στον Αιτητή η ειδοποίηση επιβολής, χωρίς όμως να γίνεται οποιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνιση ως προς την ιδιότητα του Αιτητή. Αυτό και μόνο πιστεύω είναι αρκετό για να δείξει ότι δεν υπάρχει έννομο συμφέρον.
Πέραν τούτου όμως, και αν ακόμα θεωρούσα ότι ο Αιτητής, όπως τώρα ισχυρίζεται, που δεν μπορεί βεβαίως να θέτει γεγονότα ενώπιον του Δικαστηρίου με αυτό τον τρόπο, είναι ο εργολάβος ο οποίος διενεργεί έργο στο ακίνητο, ούτε αυτό θα του προσέδιδε έννομο συμφέρον ως προς την άδεια οικοδομής, πράγμα που ενδιαφέρει και μόνο τον ίδιο τον αιτηθέντα και λαβόντα την άδεια ιδιοκτήτη. Σαφώς, πρόσωπα τα οποία μπορεί να διεξάγουν εργασία στο ακίνητο δεν μπορούν να εμπλέκονται μέσω εννόμου συμφέροντος στη νομιμότητα ή όχι των αδειών οικοδομής.
Υπάρχουν και άλλες αναφορές που γίνονται από τον κ. Καλλίγερο στην αγόρευσή του στην αλυσιτέλεια της προσφυγής αυτής, καθ΄όσον η ειδοποίηση επιβολής, και αν ακόμα ακυρώνετο ως προς τον ίδιο τον Αιτητή, δεν θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα ως προς τον ιδιοκτήτη. Δεν θα υπεισέλθω όμως σε αυτό το θέμα, ούτε και στο κατά πόσο η προσφυγή είναι προδήλως αβάσιμη, που είναι εκτός της διερεύνησης του προδικαστικού εν πάση περιπτώσει, αφού θεωρώ ότι η παντελής μη τεκμηρίωση εννόμου συμφέροντος με γεγονότα, όπως ορθώς πρέπει να γίνεται, δεν επιτρέπει την περαιτέρω εξέταση οποιουδήποτε άλλου θέματος.
Διαπιστώνοντας ότι ο Αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος, η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται. Επιδικάζονται €500 έξοδα.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π